‘The Accountant’: Όταν πέφτουν έξω οι υπολογισμοί του Ben Affleck

Σε μία σκηνή του ‘Accountant’, o Christian Wolff κάνει υπολογισμούς για λογαριασμό ενός καινούριου πελάτη που τον κάλεσε να βρει πού οφείλεται η μεγάλη τρύπα που εμφανίζεται στα οικονομικά του. Το έλλειμμα είναι μεγάλο και το διάστημα που έχει να καλύψει στα βιβλία είναι τεράστιο, οπότε προμηνύεται ολονυχτία και πολλές σημειώσεις, οι οποίες αρχικά ξεκινούν από ένα απλό whiteboard και απλώνονται σταδιακά σε ολόκληρη τη τζαμαρία της αίθουσας α λα ‘A Beautiful Mind’.

Αριθμοί, πράξεις και στήλες καλύπτουν τα πάντα-όλα στο meeting room κι εκτός από τον αυτόματο συνειρμό που έκανα προς ‘Good Will Hunting’ μεριά (χα! τώρα έχει και ο Ben Affleck την εύρηκα στιγμή του μπροστά σε προβλήματα και σημειώσεις), μέχρι το τέλος της ταινίας σκεφτόμουν ότι για να σου περιγράψω την πλοκή του ‘Accountant’, ή μάλλον όλες τις ταινίες που βρίσκονται μέσα στο ‘Accountant’, θα χρειαζόμουν κι εγώ μια τζαμαρία πρόχειρη και κάμποσους μαρκαδόρους.

Υπάρχει μία ταινία για τον Wolff, τον λογιστή που κανονίζει τα βιβλία εγκληματικών οργανώσεων και προσώπων έναντι χρημάτων και κλεμμένων αυθεντιών έργων τέχνης και τώρα πρέπει να προστατεύσει τη λογίστρια της Living Robotics που ανακάλυψε την οικονομική τρύπα της εταιρείας της, χρησιμοποιώντας όλα τα κόλπα που έχει μάθει για να επιβιώσει κι ο ίδιος. Υπάρχει μία ταινία για όσους την καταδιώκουν, με αρχηγό τον Jon Bernthal που ήρθε πάλι για να θερίσει κόσμο όπως και στο ‘Daredevil’ ως Punisher. Υπάρχει μία ταινία για τους πράκτορες του Υπουργείου Οικονομικών που θέλουν να ανακαλύψουν ποιος είναι αυτός ο λογιστής που μονίμως τους ξεφεύγει, με τον J.K. Simmons και την Cynthia Addai-Robinson να έχουν πολλά παραπάνω προσόντα από τα απαιτούμενα για τους ρόλους τους. Υπάρχει μια ταινία για τον Jeffrey Tambor που υποδύεται τον μέντορα του Christian στο διάστημα που είχε κάνει στη φυλακή.

Υπάρχει, τέλος, μια ταινία που αποτελείται από τα φλάσμπακ της παιδικής ηλικίας του Christian, με τον στρατιωτικό πατέρα του να αποφασίζει ότι η αντιμετώπιση της κατάστασης του γιου του είναι η σκληραγώγηση που θα του προσφέρουν οι πολεμικές τέχνες και η πειθαρχία στο σπίτι και όχι το προστατευμένο περιβάλλον μιας εξειδικευμένης κλινικής. Όπου κατάσταση βλέπε υψηλής λειτουργικότητας αυτισμός – ή αλλιώς σύνδρομο Άσπεργκερ όπως ήταν μέχρι πρόσφατα η επίσημή του ονομασία – με δυσκολίες στον κινητικό συντονισμό του και την προσαρμογή του σε αισθητηριακά ερεθίσματα. Η ταινία διστάζει αρχικά να ονομάσει αυτό που συμβαίνει στον Christian, αλλά πάνω στην πρώτη ώρα ο πρωταγωνιστής το εκμυστηρεύεται στην Anna Kendrick (που στο τέλος θα αγιάσει σε όλους αυτούς του ρόλους της Φυσιολογικής).

Βλέποντας ότι το σενάριο γράφτηκε από τον Bill Dubuque που μας έδωσε το ‘The Judge’, μία συμπαθέστατη ταινία που χάθηκε μέσα στα μεγαλόπνοα σχέδιά της να γίνει ένα νομικό θρίλερ παύλα οικογενειακό έπος, δε μου έκανε εντύπωση που το ‘Accountant’ δε μπόρεσε να συγκεντρωθεί και να τα πάει καλά σε μία κατηγορία. Υπάρχουν σαφέστατα δείγματα της ταινίας που θα μπορούσε να είναι αν διάλεγε τον δρόμο του character study ή της ταινίας δράσης – ή έστω ενός συνδυασμού που δε σε εξαντλεί – και σίγουρα ο Gavin O’ Connor του ‘Warrior’ τη σκηνοθετεί με αρκετή ενέργεια που δε σε αφήνει να κοιμηθείς στην καρέκλα, αλλά σε γενικές γραμμές η πλοκή είναι τόσο απασχολήμενη με τα twists και τα turns της που δε θυμάται να γίνει καλή ταινία κάπου στον δρόμο.

Παρ’ όλα αυτά, το καστ είναι σίγουρα πολύ ελκυστικό και ο Affleck ειδικά δίνει μια πολύ συγκεντρωμένη ερμηνεία. Κανένας μορφασμός δεν έρχεται βεβιασμένα και καμία χειρονομία δεν ξοδεύεται άστοχα. Οι ειδικές ικανότητες του Wolff δυσκολεύουν την οπτική επαφή με το περιβάλλον του, οπότε όταν αυτή συμβαίνει έχει μελετηθεί και έχει νόημα. Με τον Christian να είναι ένας από τους ελάχιστους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες του κινηματογράφου που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, έχω περιέργεια να δω πώς θα τον αντιμετωπίσει η κοινότητα. Από τη μία πλευρά η ταινία έχει όλη τη διάθεση και να δείξει και να πει ότι τα άτομα με αυτισμό δεν είναι τίποτα λιγότερο από όλους εμάς, είναι απλά διαφορετικά, αλλά από την άλλη οι ικανότητες του ήρωα μοιάζουν να έχουν πολύ άμεση σχέση με την αποτελεσματικότητά του ως δολοφονικό όπλο και δεν ξέρω κατά πόσο ok είναι αυτό. Το ίδιο αισθανόμουν και κάθε φορά που η ανεκφραστικότητα του Christian και οι άμεσες, κυριολεκτικές απαντήσεις του χρησιμοποιούνται για λόγους χιούμορ. Ακούγονταν γέλια στην αίθουσα και δεν ήξερα αν έπρεπε να πνίξω τα δικά μου.

Σίγουρα πάντως θα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον σ’ έναν τέτοιο ρόλο για έναν ηθοποιό και θεωρούσα πως αυτό ήταν ο βασικός λόγος που ο Affleck διέκοψε για λίγο τα γυρίσματα του τελευταίου passion project του ‘Live By Night’ για να πρωταγωνιστήσει εδώ, αλλά όσο περνούσε η ώρα έπιανα καλύτερα το νόημα.

Πίσω από το ‘Accountant’ υπάρχει ξεκάθαρα η ελπίδα να γεννηθούν sequel. Τις στιγμές μάλιστα που γράφονταν αυτές εδώ οι γραμμές, έμαθα ότι ο O’ Connor έχει ήδη στο μυαλό του ένα βασικό περίγραμμα της συνέχειας. Δεν πρόκειται για μία από αυτές τις ταινίες που γράφαμε πρόσφατα ότι έχουν φτιαχτεί με μόνο σκοπό να είναι το σιγουράκι για ένα καλό box office, απλά μπορείς να διακρίνεις την προσδοκία του σεναρίου να φτιάξει έναν χαρακτήρα που προσφέρεται για διαφορετικές περιπέτειες και άρα θα μπορούσε να έχει μακρά κινηματογραφική βιωσιμότητα, όπως ας πούμε ένας Jason Bourne.

Με ένα τέλος όσο ανοιχτό χρειάζεται, ένα μεσαίου μεγέθους budget των 44 εκατομμυρίων που έκανε πολλά και δε θα έβαζε κανένα στούντιο μέσα, και ένα δυνατό άνοιγμα στο Νο.1 του box office – και δεν έχει ανοίξει καν Ευρώπη – δε θα ξαφνιαστώ καθόλου εάν ανακοινωθεί sequel μέσα στους επόμενους μήνες. Απλά ελπίζω να είναι όλα σε καλύτερη φόρμα όταν έρθει η ώρα.

* Το ‘The Accountant’ βγαίνεις στις αίθουσες στις 20/10 από την Tanweer.