The Apprentice: Στη βιογραφία του Trump την παράσταση κλέβει ο Jeremy Strong

Αυτός ήταν ο κόσμος που είχε επαναφέρει στην επικαιρότητα τον άλλοτε ηττημένο Donald Trump, μετατρέποντας τον σε σύγχρονο σελέμπριτι, μέσα από το ριάλιτι The Apprentice που δίνει τον τίτλο του στην ταινία. Ο Cohn εδώ ενδιαφέρεται για τον Trump και εξομαλύνει τα εμπόδια ώστε να έρθει η πρώτη του μεγάλη συμφωνία, η ανακαίνιση του παλιού ξενοδοχείου Commodore στην τότε παρακμάζουσα 42η οδό του Μανχάταν.

Για την πρώτη ώρα της ταινίας, ο Trump του Sebastian Stan δεν είναι, εσκεμμένα, ο πολιτικός που γνωρίζουμε σήμερα. Η φωνή του έχει μία ελαφριά βραχνάδα, αποφεύγει όλα τα καρικατουρίστικα τικ του, και ψιθυρίζει απαλά, σχεδόν τρυφερά μερικές φορές, ακόμη και όταν περιγράφει τις φιλοδοξίες του. Ο Stan τον υποδύεται νευρικό, αδιαμόρφωτο ακόμα και αρκετά συμπαθή, ερωτευμένο ειλικρινά την Ivana (Maria Bakalova) για το τσαγανό της.

Η σχέση του Trump με τον Cohn είχε αναφερθεί ευρέως κατά τη διάρκεια της προεδρίας του πρώτου, σε βαθμό τέτοιο που ο διαβόητος Cohn έχει πλέον αναγορευτεί σε μέντορα του Trump. Οπότε δεν είναι περίεργο που η ταινία πιστώνει στον Cohn τους βασικούς στρατηγικούς κανόνες του Trump – την αδιάκοπη επίθεση, την άρνηση της αλήθειας, και το να κυριαρχεί πάση θυσία στην αφήγηση.

Ο Stan είναι στα καλύτερά του κάθε φορά που αξιοποιεί αυτό το πάντρεμα μεταξύ του διογκωμένου συμπλέγματος ανωτερότητας και της παραλυτικής ανασφάλειας που συνθέτουν τον 45ο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στον Jeremy Strong του Succession σε ρόλο ενός ακόμη Roy, βρίσκει το τέλειο ταίρι. Αυτόν τον ατίθασο Roy, ένα μεγαλύτερος από τη ζωή απατεώνα που μεταμφιέζεται σε εισαγγελέα και κάποια στιγμή αρχίζει να υφίσταται τις συνέπειες του AIDS, ο Strong τον αποδίδει με μία οδυνηρή επιφυλακτικότητα, συγκινητική και βαθιά αποτελεσματική ταυτόχρονα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο η ασθένεια επηρεάζει τη δυναμική μεταξύ του διδύμου.

Η αντίδραση του Trump στον τρόπο ζωής του Cohn είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες (και διαμορφωτικές) πλευρές της εξέλιξης της κεντρικής σχέσης – ενώ στην αρχή ο νεαρός Donald μιμείται τον Cohn σε όλες τις σημαντικές πτυχές της ζωής του, από την αντιγραφή της πινακίδας του εισαγγελέα μέχρι την όλο και μεγαλύτερη κλίση στο πορτοκαλίζον μαύρισμα, η φθαρμένη υγεία του Cohn αρχίζει ενοχλεί τον μεγιστάνα, όχι απαραίτητα επειδή αποτελεί φυσική υπενθύμιση της σεξουαλικότητας του μέντορά του, αλλά επειδή τον κάνει να φαίνεται αδύναμος. Η αδυναμία, φυσικά, δεν έχει χώρο στη ζωή του Donald Trump.

Το βασικό πρόβλημα με την ταινία του Ιρανού-Δανού Ali Abbasi (Border, Holy Spider), ο οποίος στα χαρτιά μοιάζει ιδανικός ως επιλογή δημιουργού για ένα τέτοιο εγχείρημα, μιας που η απόστασή του – έμαθε ποιος είναι ο Donald Trump εκείνη την ημέρα του 2015 που τον είδαμε να κατεβαίνει τις κυλιόμενες με προορισμό την έναρξη της καμπάνιας του και τα ενδότερα της Κόλασης – του επέτρεπε την ψυχραιμία αντίθετα από έναν, για παράδειγμα, Αμερικανό σκηνοθέτη, όμως δεν έχει να μας πει κάτι καινούριο στο Apprentice.

Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που μπορεί να μην ξέρουμε για τον Donald Trump. Επί χρόνια, υπήρχε πάντα ένα ακόμη άρθρο για κάποιο νέο σκάνδαλο ή κάποιο ντροπιαστικό επεισόδιο από το παρελθόν του που κρυβόταν σε κοινή θέα. Ίσως υπάρχουν όρια στο πόσο βαθιά μπορεί μία ταινία να εξερευνήσει τον ψυχισμό ανθρώπων που μας δείχνουν τόσο απογυμνωμένα τα χειρότερά τους χαρακτηριστικά.

Όλα τα παράπονα και οι εύθραυστοι εγωισμοί του Trump και του Cohn είναι ορατά με μία ματιά, και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι ζωές τους θα ήταν διαφορετικές εάν δεν είχαν συναντηθεί. Όπως τόσες πολλές προσπάθειες να ρίξουν τον Trump ή έστω απλώς να τον προσγειώσουν, το ορίτζιναλ υλικό είναι τόσο γκροτέσκο που το Apprentice δεν μπορεί παρά να μοιάζει ότι το αντιμετωπίζει με το μαλακό.

Ως φαινόμενο ο Donald Trump είναι άξιο μελέτης. Ως άνθρωπος είναι πολύ βαρετός και προβλέψιμος για να έχει δραματουργικό ενδιαφέρον.

Το The Apprentice κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 17 Οκτωβρίου από την The Film Group.