Μιλήσαμε με τον άνθρωπο πίσω από το The Bear, την καλύτερη νέα σειρά της χρονιάς

Το The Bear αφηγείται την ιστορία του Carmy Berzatto (Jeremy Allen White), ενός ταλαντούχου νεαρού σεφ σε fine dining εστιατόρια όπως το Noma που επιστρέφει στο Σικάγο με σκοπό να διευθύνει το ιταλικό beef μαγαζί της οικογένειάς του, το The Beef, μετά την αυτοκτονία του μεγαλύτερου αδερφού του, Mikey (Jon Bernthal) που του το άφησε κληρονομιά.

Εκεί θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με τον ευέξαπτο Richie (Ebon Moss-Bachrach), με την ανερχόμενη κλασικά εκπαιδευμένη σεφ με φιλοδοξίες για το The Beef, Sydney (Ayo Edebiri), τον Marcus (Lionel Boyce) που έχει όνειρα για τη ζαχαροπλαστική, τον παλιάς σχολής μάγειρα Ebraheim (Edwin Lee Gibson), τη μαγείρισσα Tina που ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς, και με τον Neil (Matty Matheson) – έναν πολυλογά τύπο για όλες τις δουλειές που επισκευάζει χαλασμένες συσκευές και τουαλέτες όποτε χρειαστεί (που στο The Beef σημαίνει συνέχεια).

Ο τελευταίος μάς μίλησε αποκλειστικά από το σπίτι του στον Καναδά και όχι μόνο από την ιδιότητα του ηθοποιού. Για την ακρίβεια, το The Bear ήταν η πρώτη εμπειρία του Matty Matheson στην υποκριτική.

O Matty Matheson ως Neil Fak

Τον προσέγγισε ο Chris Storer (Ramy, Eighth Grade), μανιώδης μάγειρας και ο ίδιος που εδώ και καιρό απεικονίζει τη μαγειρική τέχνη σε πρότζεκτ όπως ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους με τον Thomas Keller, όπως και ένα ντοκιμαντέρ για το εστιατόριο Locol του Roy Choi και του Daniel Patterson. Η αδερφή του Storer, Courtney, πρώην σεφ στο Jon & Vinny’s, θα υπηρετούσε στο The Bear ως culinary expert. Ο στόχος της συνεργασίας της ήταν να επιτευχθεί η τόσο νευραλγικής σημασίας για τον Chris αυθεντικότητα, και προς αυτή την κατεύθυνση αποφάσισαν να προσκαλέσουν τον Matheson στο πρότζεκτ.

Ο Matheson δεν μεγάλωσε μαγειρεύοντας. Ο λόγος που γράφτηκε σε μία σχολή μαγειρικής του Τορόντο ήταν για να μετακομίσει στην πόλη και γιατί ήταν το μόνο πρόγραμμα που τον δέχτηκε. Τα παράτησε πριν αποφοιτήσει, όμως στη συνέχεια βελτίωσε την τεχνική του καθώς ανέβαινε στην ιεραρχία του γαστρονομικού κόσμου της πόλης σε τοπικά εστιατόρια όπως το Le Sélect Bistro και το La Palette. Ήταν μία μεγάλη προσωπικότητα και η επιτυχία δεν άργησε να τον βρει, όμως κινδύνευσε να τη χάσει. Σε ηλικία 29 ετών, μετά από σκληρούς πειραματισμούς με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ο σεφ έπαθε έμφραγμα. Λίγους μήνες αργότερα θα έκανε αποτοξίνωση και έκτοτε παραμένει νηφάλιος.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, ο Matheson έχτισε σχέση με το Vice κάνοντας βίντεο και, στη συνέχεια, τις εκπομπές Keep It Canada, Dead Set on Life και It’s Suppertime!. Πλέον είναι επίσης συγγραφέας μαγειρικών βιβλίων, έχει δικό του clothing line, και τώρα, απροσδόκητα, είναι παραγωγός, culinary expert και ηθοποιός σε μία από τις καλύτερες νέες σειρές της χρονιάς.

Η απόφαση να παίξεις τον ρόλο του Neil ήρθε πριν ή μετά την πρόταση να γίνεις ο ειδικός σύμβουλος και παραγωγός του The Bear;

Ήρθαν όλα πακέτο. Ο Chris [Storer] μου είπε ότι ήθελαν πολύ να είμαι στην παραγωγή και να είμαι ο culinary expert της σειράς, αλλά και ότι ήθελαν να παίξω κιόλας. Τους είπα παιδιά, δεν ξέρω αν θέλω να παίξω. Δεν είμαι ηθοποιός. Οι τηλεοπτικές μου δραστηριότητες δεν είχαν σενάριο ως τώρα και γενικά όλη μου η καριέρα βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Ήθελα όντως πολύ να μπω στο κομμάτι της παραγωγής, το άλλο φοβόμουν πολύ να το επιχειρήσω. Κάποιες φορές όμως πρέπει να φοβάσαι και λίγο.

Βοήθησαν καθόλου τα σενάρια που πήρες στα χέρια σου;

Ναι, οπωσδήποτε! Ένας από τους άλλους παραγωγούς μού είχε δώσει τις ατάκες μου – ούτε καν όλους τους διαλόγους, απλά τις ατάκες μου – για να μπορέσω να τις διαβάσω και να τις μάθω. Ήταν ένα πολύ αστείο, γελοίο σχεδόν, μαρτύριο! Είδαν πολλοί το πόσο αγχωμένος ήμουν, ήταν εκπληκτική κατάσταση.

Ήσουν φίλος με την Courtney Storer πριν το The Bear;

Ναι, ξέρω την Courtney εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ο Chris, ο δημιουργός της σειράς, είναι αδερφός της, τον οποίο επίσης γνωρίζω πολλά χρόνια. Με πήρε τηλέφωνο μια μέρα και με ρώτησε εάν θα με ενδιέφερε να κάνω κάτι τέτοιο. Μου φάνηκε παλαβό, οπότε προφανώς και θα ήθελα να το κάνω! (γέλια).

Με τον Jeremy Allen White ως Carmen ‘Carmy’ Berzatto

Η Courtney και εσύ είστε ο λόγος που το Beef, το εστιατόριο της σειράς δηλαδή ως τοποθεσία, μοιάζει τόσο αυθεντικό. Μίλησέ μου για αυτή τη διαδικασία, από τα props ως τις συνταγές, ως τους ρυθμούς στην κουζίνα.

Ως προς τα props, είχαν ήδη μία φοβερή ομάδα. Καταπληκτική όμως. Εκείνοι έκαναν τη βαριά δουλειά, εκείνοι έφεραν στη ζωή τον κόσμο του Chris υπό τις οδηγίες του. Εμείς κάναμε το καλιμπράρισμα. “Λίγο λιγότερο από αυτό, λίγο περισσότερο από το άλλο”. “Παραείναι πολλά τα τηγάνια και οι κατσαρόλες”. “Δεν θα υπήρχε ποτέ τόσο φαγητό στο walk-in ψυγείο, θα είχαν μόνο για 1 έως 2 ημέρες γιατί δεν θα είχαν να πληρώσουν για παραπάνω”. Είναι μικρά πραγματάκια που δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν.

Κάποια από τα props έπρεπε όντως να τα χρησιμοποιήσουμε για να μαγειρέψουμε, αλλά κάποια άλλα ήταν απλά για το σετ. Οπότε ορισμένα είναι βρώμικα, ενώ άλλα έπρεπε να τα καθαρίζουμε για να κάνουμε δουλειά. Ήταν τόσα πολλά αυτά που έπρεπε να σκεφτόμαστε κάθε μέρα – τι θα φτιάχναμε, πόσα πιάτα θα έβγαιναν, πόσα takes θα είχαμε, από ποιες και πόσες γωνίες. Κάθε μέρα είχαμε meetings.

Έδειχνες στους ηθοποιούς πώς να προετοιμάζουν τα πιάτα;

Είχαν κάνει όλοι ήδη μαθήματα μαγειρικής και είχαν επισκεφτεί τις κουζίνες διαφόρων εστιατορίων, αλλά ναι, στο day to day τους έδειχνα τι να κάνουν. Το πώς έπρεπε να κινούνται, τις μικροδιαφοροποιήσεις. Το κάναμε κι εγώ κι η Courtney, κάποιες φορές παράλληλα, κάποιες φορές ξεχωριστά. Ήμασταν εκεί για να διαβεβαιώσουμε ότι όλα προχωρούν σωστά και συνεργαζόμασταν με τη σκηνοθεσία – την Joanna Calo ή τον Chris – για να σχολιάζουμε τι έκανε το καστ σωστά ή τι λάθος. Κάποια πράγματα ζητούσαμε να επαναληφθούν, όπως τον τρόπο που μπορεί να γύριζαν το κοτόπουλο ή που χρησιμοποιούσαν το κουτάλι.

Πρέπει να ρωτήσω. Τρώγατε το φαγητό στο σετ;

Κάποιες φορές! (γέλια). Υπήρξαν σίγουρα κάποια πρωτόκολλα για τον Covid που δεν τηρήθηκαν τέλεια. Ίσως δεν θα έπρεπε να μοιραζόμαστε το ιταλικό μοσχάρι όσο το κάναμε. Disney, μη μιλάς! Κάποιες μέρες φτιάχναμε τόσο μοσχάρι που κάναμε σάντουιτς για όλους, κι εγώ και η Courtney. Σεφ είμαστε, δεν μπορούμε να κρατηθούμε. Ήταν τόσο φαγητό, έπρεπε να το κάνουμε κάτι! Να τους φροντίσουμε όλους.

Οπότε το σάντουιτς με το ιταλικό μοσχάρι ήταν το αγαπημένο πιάτο που έκανες για τη σειρά; Ή κάποια άλλη συνταγή;

Νομίζω ναι! Αλλά και το cola-braised short rib με το risotto που είναι στην πραγματικότητα από το πρώτο μου βιβλίο μαγειρικής. Το έκανα και σε ένα από τα πρώτα μου εστιατόρια.

Η Ayo Edebiri ως Sydney Adamu

Είχαμε πρόσφατα την επιτυχία του Boiling Point, μία βρετανική ταινία για το πόσο συναισθηματικά βίαιες μπορούν να είναι οι συνθήκες στο fine dining, και έπεται και το The Menu με τον Ralph Fiennes. Και φυσικά το The Bear. Γιατί πιστεύεις ότι οι αφηγητές και έπειτα το κοινό ανταποκρίνονται σε τέτοιες ιστορίες;

Νομίζω έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι μεν μία βιομηχανία που οι άνθρωποι επισκέπτονται όλη την ώρα, αλλά επικρατεί ακόμα μια μυθολογία, ένα μυστήριο γύρω της. Από πού έρχεται το φαγητό σου; Θες να κοιτάξεις πίσω από την πόρτα.

Ο Chris είχε γράψει την ιδέα του σεναρίου χρόνια και χρόνια πριν. Ήταν ένα όνειρο που είχε από μικρός κάπως μέσα από το Σικάγο. Μοιάζει με σύμπτωση που έπεσαν όλα αυτά μαζί, αλλά από την άλλη… ο κόσμος λατρεύει το φαγητό. Το χρειάζεται για να ζήσει. Είναι μία αναγκαιότητα, μπορεί να είναι πολυτελές, μπορεί να είναι αντι-πολυτελές. Υπάρχει μία μυστηριακή αύρα γύρω του.

Και φυσικά τα θέματα ψυχικής υγείας. Οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επίγνωση για τα άγχη της ζωής. Μιλούν για αυτά. Καταρρέουν. Η ζωή μπορεί να είναι τρομερά ασυμβίβαστη, οπότε ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και όταν βλέπει σειρές που το απεικονίζουν συνδέεται μαζί τους. Δεν είναι κάθε μέρα μας καλή. Ο κόσμος κοπιάζει, δουλεύει, ζει. Είναι κάτι με το οποίο μπορεί να ταυτιστούν πραγματικά οι πάντες.

Διάβασα μία συνέντευξη που έδωσες στην Telegraph, όπου ανέφερες ότι ήθελες ο χώρος του Beef να είναι μακριά από τα “Michelin shit” – αυτός ήταν ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησες. Θα έλεγες ότι είσαι καχύποπτος με αυτή την πλευρά του κόσμου της γαστρονομίας;

Δεν είμαι καχύποπτος με τίποτα. Αν θες να είσαι μέρος των Michelin και να κατευθυνθείς προς τα εκεί και να είσαι μέρος αυτού του κόσμου… εγώ δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους κανενός. Απλά εγώ δεν προέρχομαι από αυτό. Προέρχομαι από τα γαλλικά μπιστρό. Τα αγαπώ.

Αυτός ο τύπος εστιατορίου, ή μία τρατορία ας πούμε, εξισορροπούν τις ανισότητες. Μπορεί να κάθεσαι δίπλα σε ανθρώπους που μόλις είδαν όπερα και εσύ σχόλασες μόλις από τη δουλειά, και τυχαίνει να θέλατε όλοι σας να φάτε μία γαλλική κρεμμυδόσουπα, ή μία ωραία μπριζόλα με πατάτες. Λατρεύω αυτή την πρόσβαση. Ο καθένας μπορεί να πάει σε ένα γαλλικό μπιστρό, να φάει υπέροχο φαγητό, και να έχει καλό σέρβις.

Αλλά κοίτα, μου αρέσει κι εμένα να πηγαίνω σε εστιατόρια fine dining! Απλά δεν θα μου ταίριαζαν για να δουλέψω. Είμαι επίσης από τον Καναδά, δεν έχουμε Michelin εδώ. Δεν είναι στο DNA μου. Από τη σχολή μαγειρικής ακόμα, ποτέ μου δεν λαχτάρησα να γίνω μέρος αυτού του κόσμου. Δεν το καταλάβαινα καν. Δεν με ένοιαξε ποτέ.

Γιατί πιστεύεις ότι πέτυχε τόσο πολύ το The Bear; Οι περισσότεροι δεν είδαμε καθόλου αυτή την επιτυχία να έρχεται και ξαφνικά η σειρά εξερράγη.

Συνέβη, πιστεύω, επειδή πολλοί ερχόμαστε από ένα μέρος μεγάλων δυσκολιών. Προσπαθούμε κάθε μέρα να στεκόμαστε όρθιοι και καταλαβαίνουμε ή νιώθουμε αυτή την αγωνία, οπότε συνδεόμαστε με τη σειρά. Έτσι πρέπει να είναι. Δηλαδή, πρέπει να είναι βαθύτερο από το γεγονός ότι ο Carmy είναι σέξι, ή άλλα πράγματα που τα media λατρεύουν να αναδεικνύουν στις ιστορίες. Δεν έχουμε καν κάποια ρομαντική υποπλοκή. Δεν υπάρχει καν φιλί! Είναι ένα hit TV show χωρίς ιστορία αγάπης. Είναι τόσο ισχυρό για μένα αυτό, ότι λειτουργούμε σε ένα τόσο ανθρώπινο επίπεδο. Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Είναι οι ηθοποιοί μας, είναι η αφήγηση, είναι τα πάντα στη σειρά με τα οποία ταυτίζονται οι άνθρωποι. Και είναι τόσο όμορφο πράγμα αυτό.

Το The Bear στριμάρει ολόκληρο στο Disney+.