‘The Old Guard’: Η αρμάδα αθανάτων της Charlize Theron
Η καλύτερη ταινία της εβδομάδας έρχεται σε streaming και διασκευάζει ένα εναλλακτικό (υπερ)ηρωικό κόμικ σε μια περιπέτεια ανεξήγητα αθανάτων στρατιωτών υπό την καθοδήγηση της Charlize Theron.
- 9 ΙΟΥΛ 2020
Μια λεγεώνα αθάνατων μισθοφόρων με ηγέτη την χιλιάδων ετών Andy (Ανδρομάχη!) της Charlize Theron, προστατεύει την ανθρωπότητα, αποστολή την αποστολή. Όταν όμως η υπόπτων συνθηκών νέα δουλειά που αναλαμβάνει ανατινάζει τον κόσμο τους, η Άντι θα πρέπει να συμμαχήσει με μια πεζοναύτη που μόλις στρατολογήθηκε (Η λατρεμένη KiKi Layne του ‘If Beale Street Could Talk’), για να προστατέψουν αυτή την Παλιά Φρουρά από οικονομικά συμφέροντα αμοραλιστικής εκμετάλλευσης.
Μακράν η καλύτερη ταινία της εβδομάδας και ίσως και η καλύτερη νέα περιπέτεια που θα δούμε αυτό το καλοκαίρι των ακυρωμένων μπλοκμπάστερ, η περιπέτεια παραγωγής Netflix βρίσκει τον σπουδαίο συγγραφέα και σεναριογράφο κόμικς Greg Rucka να διασκευάζει ο ίδιος το εναλλακτικά υπερηρωικό κόμικ του που δημιούργησε μαζί με τον σχεδιαστή Leandro Fernandez πριν μερικά χρόνια.
To ‘The Old Guard’ (‘Η Παλιά Φρουρά’) streamάρει στο Netflix από τις 10 Ιουλίου.
Ο Rucka ως συγγραφέας έχει πλούσιο background στο κατασκοπικό θρίλερ (η σειρά κόμικ του “Queen & Country” παραμένει μια από τις ωραιότερες σειρές της τελευταίας 20ετίας) και το νουάρ μυστήριο, καθώς και μια βαθιά έγνοια για πληγωμένους, ανθρώπινων διαστάσεων, υπαρξιακών αγωνιών ήρωες, σε μια διαρκή καθημερινή σύγκρουση με το πεπρωμένο τους. Είναι ο πρώτος σεναριογράφος που βρέθηκε κάποτε να γράφει ταυτόχρονα τους τρεις μεγάλους υπερήρωες της DC (Superman, Batman, Wonder Woman) σε διαφορετικές σειρές, αναδεικνύοντας κάτι το αγνά ανθρώπινο στον καθένα και καθεμιά τους.
Τα γράφουμε αυτά διότι εύκολα αναγνωρίζει κανείς τις εντελώς γνώριμες ιδέες πίσω από τα επιμέρους κομμάτια αυτής της “Φρουράς”, από την αθανασία ως κατάρα στην corporate εκμετάλλευση, όμως εδώ αυτό που θα μπορούσε να έχει εύκολα μετατραπεί σε απόβλητο, β’ διαλογής X-Men ξεπατίκωμα, αναπτύσσεται σε αυτή την περιπέτεια ως διασκεδαστικά γκρίζο, μια περιπέτεια που κινείται καθώς σκέφτεται και σκέφτεται καθώς κινείται.
Πίσω από την κάμερα η Gina Prince-Bythewood δοκιμάζεται σε ένα νέο για αυτήν είδος, έχοντας προηγουμένως υπάρξη δημιουργός μιας αξιοπρόσεκτης φιλμογραφίας με (προσωπικό αγαπημένο) απόγειο τον εντελώς ενδόμυχα ρομαντικό θρίαμβο του “Beyond the Lights”- την καλύτερη κινηματογραφική εκδοχή του “Σωματοφύλακα” που έχουμε δει, κι αυτό συμπεριλαμβάνει και τον ίδιο τον “Σωματοφύλακα”.
Η Prince-Bythewood πετυχαίνει μια αξιοπρόσεκτη ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και τη δράση, τη φροντίδα στη λεπτομέρεια και το άπλωμα της μυθολογίας. Καθώς μαθαίνουμε περισσότερα για τις ζωές, τις συχνά υπερεπικές αυτές ζωές (υπάρξεις καλύτερα, όχι απλώς ζωές) αυτών των ηρώων, νιώθεις το παρελθόν τους να σκίζει τα στενά όρια της απλής, συμβατικής σημερινής ύπαρξης, καθώς ένας πλούσιους προσωπικός μύθος πασχίζει να απελευθερωθεί. Δύο μέλη της Φρουράς μοιράζονται μια κοινή, ρομαντικά επικολυρική διαδρομή πάθους και αίματος, ενώ η ίδια η ηγέτης μοιάζει μεγαλύτερη από την -όποια- ζωή κάθε φορά που ταξιδεύουμε στο παρελθόν της.
Μεγάλο ρόλο σε αυτή την ενσάρκωση παίζει φυσικά κι η Charlize Theron που έχει καταφέρει να αναδειχθεί στην κατεξοχήν σύγχρονη Strong, Silent Type ήρωα, που λέγανε και στο παλιό Χόλιγουντ. Η Theron κινείται, κοιτάζει, μιλάει, σκέφτεται, και πίσω από κάθε της κίνηση και κάθε λέξη νιώθεις πως κρύβεται μια μηχανή υπαρξιακής πάλης που μοιάζει ανίκητη αλλά η ίδια ξέρει πως είναι κάθε άλλο παρά αυτό. Το βιώνουμε μέσα από τον μακρόκοσμο (μια διαδρομή αιώνων και κληρονομιάς βίας και πολέμων), το βιώνουμε μέσα τον μικρόκοσμο (την κούραση, την παραίτηση, το πώς κάθε μικρή λεπτομέρεια μετράει ή αποκτά σημασία ή ακόμα και γίνεται όπλο ή ανάμνηση).
Τελικά, αυτή είναι η βασική λεπτομέρεια. Ένας ολόκληρος κόσμος χτισμένος γύρω από αυτή τη Φρουρά, τους βλέπει ως μια πηγή πλουτισμού ή εκμετάλλευσης, ως κάτι υπεράνθρωπο, ως κάτι -ναι- υπερηρωικό. Η ταινία δεν αρνείται τις γνώριμες οπτικές της ή τις αναμενόμενες στροφές της πλοκής της, και κατορθώνει αυτό: Να μας βάλει με τέτοιο τρόπο μες στην ματιά της κεντρικής ηρωίδας, ώστε να ξέρουμε πως βαθιά μέσα τους, ακόμα κι οι αθάνατοι ξέρουν πως είναι -τελικά- απλώς, άνθρωποι.
>>> ΟΛΕΣ ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: Αναλυτικά οι κριτικές της εβδομάδας στο NEWS247
