The Trial of the Chicago 7: Ποια Όσκαρ θα διεκδικήσει το χιτ του Netflix

Σε μία χρονιά για τον κινηματογράφο σαν τη φετινή είναι θεωρητικά πιο δύσκολο να κάνεις προβλέψεις. Η προθεσμία για δικαίωμα συμμετοχής έχει επεκταθεί έως τις 28 Φεβρουαρίου και η τελετή αντίστοιχα έχει μετακομίσει για τις 25 Απριλίου, άρα πώς μπορεί αυτό να επηρεάσει ταινίες όπως το ‘Trial of the Chicago 7’ ή το ‘Mank’ του David Fincher που κράτησαν πιο παραδοσιακές ημερομηνίες κυκλοφορίας; Δεν έχουμε καμία ιδέα, αλλά γι’ αυτό είναι κάπως fun!

Παρά τα αχαρτογράφητα νερά πάντως, οι περισσότερες ταινίες που εξαρχής μύριζαν Όσκαρ φαίνεται πως θα κυκλοφορήσουν ή στο streaming ή/και στις αμερικανικές αίθουσες έστω και περιορισμένα. Και ενώ για πρώτη φορά οι κανονισμοί των Όσκαρ χαλάρωσαν αρκετά ώστε να επιτρέπουν ταινίες που δεν έφτασαν μέχρι τη μεγάλη οθόνη, το Netflix θα παρουσιάσει τις ταινίες του σε κάποια λίγα σινεμά όπως έχει κάνει και στο παρελθόν. Ο συνδυασμός streaming και περιορισμένης κυκλοφορίας έχει βοηθήσει την πλατφόρμα να έλξει δημιουργούς όπως τον Martin Scorsese και τον Charlie Kaufman, αλλά και να αντιταχθεί στην ιδέα ότι όλες οι παραγωγές του έχουν “αέρα τηλεταινίας”.

Στην επερχόμενη τελετή των Όσκαρ λοιπόν, το Netflix έχει τη φαρέτρα του γεμάτη. Εκτός από το ‘Trial of Chicago 7’ που έχει αναδειχθεί ως δυνατό χαρτί για λόγους που θα αναλύσουμε παρακάτω, η πλατφόρμα μπορεί να καταφτάσει στην τελετή με το ‘Mank’, το ‘Ma Rainey’s Black Bottom’ με τη Viola Davis και τον Chadwick Boseman στον τελευταίο του ρόλο, το ‘Da 5 Bloods’ του Spike Lee με τον εμπρηστικό μονόλογο του Delroy Lindo, τη Vanessa Kirby στο ‘Pieces of a Woman’ που έφυγε από το Φεστιβάλ του Τορόντο ως φαβορί για την κατηγορία Α΄Γυναικείου, και πιθανώς τη Sophia Loren στο ‘The Life Ahead’.

Ας δούμε όμως τι μπορεί να συμβεί συγκεκριμένα με τους ‘Chicago 7’.

Τα χαρτιά του Sorkin

Καταρχάς το σενάριο του Aaron Sorkin. Από το 2017 και το ‘Molly’s Game’, ο Sorkin έχει πλέον καθίσει και στην καρέκλα του σκηνοθέτη, αν και παραμένει πρωτίστως σεναριογράφος. Η θεατρική, πυκνή του γραφή κρατά και εδώ τη χαρακτηριστική της μουσικότητα, με όλες του τις εμμονές και τα τικ που άλλοτε υπονομεύουν το έργο του (βλέπε The Newsroom) να λειτουργούν αρμονικά παρά τις πιο αναμενόμενες στιγμές του.

Σε μια συγγενική λογική με αυτήν που θα οδηγήσει τον George R.R. Martin να δώσει το στέμμα του Westeros στον Bran, τη ζωντανή βιβλιοθήκη που επινόησε, αποδίδοντας έτσι τη μεγαλύτερη αξία σε όσους προστατεύουν και μεταφέρουν την ιστορία μας, ο Sorkin θα πιστεύει πάντοτε πως τα λόγια, τα εύστοχα, παθιασμένα λόγια, είναι ικανά να κερδίσουν με το μέρος τους ανθρώπους που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Για τους πιο ρομαντικούς γραφιάδες οι λέξεις θα έχουν πάντα τεράστιο βάρος και ο Sorkin έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του συγκινημένος με τα αμερικανικά ιδεώδη. Όταν άλλωστε ρωτήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ του San Sebastian για το πώς θα έγραφε το βράδυ των αμερικανικών εκλογών, είπε «ο Trump κάνει αυτό που υποθέτουμε όλοι ότι θα κάνει, δεν θα αναγνωρίσει την ήττα του ισχυριζόμενος ότι οι εκλογές ήταν νοθευμένες και οι Δημοκρατικοί έκλεψαν. Για πρώτη φορά, οι Ρεπουμπλικανοί υποκινητές του θα κινηθούν αποφασιστικά μέχρι τον Λευκό Οίκο και θα πουν Donald, ώρα να φύγεις. Θα έγραφα το τέλος όπου όλοι θα έκαναν το σωστό». Είναι απολύτως σορκινικό λοιπόν ότι στο ‘Trial of the Chicago 7’ δεν αντιστέκεται στην ιδέα του Έντιμου Συντηρητικού με τον ρόλο του Joseph Gordon-Levitt, ή στην ιδέα ενός Οικουμενικά Αποδεκτού Καλού που ο καθένας θα αναγνώριζε εύκολα όταν θα ερχόταν στο φιλότιμο.

Επειδή όμως αυτό του το κείμενο αφορά αφενός τον χώρο του ακτιβισμού και αφετέρου τον χώρο ενός δικαστηρίου, δύο κόσμους όπου οι ξεσηκωτικές ομιλίες από εξέδρες είναι βασικά συστατικά, η μανιέρα του λειτουργεί πολύ βολικά. Εκτός αυτού, ο Sorkin λερώνει εδώ για πρώτη φορά τόσο πολύ την πένα του, με γλαφυρές εικόνες βίας από τις αρχές που δεν συνηθίζει να γράφει, αλλά και με το τελικό του συμπέρασμα πως για να έρθει η πραγματική αλλαγή πρέπει να δουλέψεις απευθείας μέσα στο σύστημα και ταυτοχρόνως να μάχεσαι εναντίον του.

Αυτή η διακριτική στροφή ενάντια στους καλούς τρόπους είναι γοητευτική για έναν τέτοιο δημιουργό, και σε συνδυασμό με τις πολιτικές συνθήκες της εποχής – τις αμερικανικές εκλογές, τη χρήση βίας στην καταστολή διαμαρτυριών από την αστυνομία, η ανάπτυξη κινημάτων – δίνουν μία αιχμή στο κείμενό του που θα το οδηγήσουν με μεγάλη σιγουριά στην κατηγορία Πρωτότυπου Σεναρίου. Το γεγονός ότι ο Sorkin έχει ήδη ένα Όσκαρ από την Ακαδημία για το ‘The Social Network’ δείχνει από μόνο του μία ευνοϊκή τάση, από μόνο του όμως δεν ήταν αρκετό για το ‘Steve Jobs’ του 2015. Στην περίπτωση του ‘Chicago 7’ όμως συμπληρώνει το παζλ.

Το φιλμ έχει, επίσης, τα ερμηνευτικά και τεχνικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν ακόμη και στην κατηγορία Καλύτερης Σκηνοθεσίας.

Οι Avengers του ‘Trial of the Chicago 7’

Η ταινία έχει ένα ονειρώδες ανδρικό καστ και το Netflix δεν θα έχει εύκολη δουλειά. Δεν χωρούν όλοι στην κατηγορία Β΄Ανδρικού και αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να επιλέξει ποιους θα σπρώξει περισσότερο στην καμπάνια του.

Ο Sacha Baron Cohen που έχει μία υποψηφιότητα σεναρίου για το ‘Borat’ και είχε τότε ακουστεί έντονα για την κατηγορία Α΄Ανδρικού, έχει μια φανταστική ευκαιρία εδώ. Τέλεια, αναγκαία κωμική αποσυμπίεση, την πιο αξιομνημόνευτη ατάκα της ταινίας, την “οσκαρική σκηνή” που θα παίξει στην τελετή – τα έχει όλα. Ο Eddie Redmayne αρέσει επίσης στην Ακαδημία, ο Michael Keaton κλέβει την παράσταση στις δύο του σκηνές, ο Yahya Abdul-Mateen II αστράφτει και βροντάει στον ρόλο του Bobby Seale και έρχεται φρέσκος από μια νίκη στα Emmys, ο Frank Langella δεν θα μπορούσε να είναι πιο ιδανικά love-to-hate ως Δικαστής Hoffman, και ο Mark Rylance είναι η πιο ευπρόσδεκτα ανεπιτήδευτη, φυσική παρουσία στον χορογραφημένο λόγο και κόσμο του Sorkin.

Δεν βλέπω καμία περίπτωση να μη δούμε τουλάχιστον έναν από τους παραπάνω στον Β΄Ανδρικό.

 

Οι πιθανές υπόλοιπες κατηγορίες

Ο Φαίδων Παπαμιχαήλ είχε πρόσφατα μία υποψηφιότητα για Καλύτερη Διεύθυνση Φωτογραφίας με το ‘Ford v. Ferrari’ και εδώ διευκολύνει το όραμα του Sorkin σχεδιάζοντας τα καρέ με βάση τον ρυθμό και τη γλώσσα του.

Το μοντάζ του Alan Baumgarten είναι ζωτικής σημασίας ανάμεσα στις τεχνικές κατηγορίες και μάλλον το ‘σιγουράκι’ της ταινίας για να μπει σε αυτές τις υποψηφιότητες, ενώ δεν αποκλείεται το ηχητικό μοντάζ της υποψήφιας για Όσκαρ με το ‘Deepwater Horizon’ Renee Tondelli και η σκηνογραφία του Shane Valentino. Το τραγούδι ‘Hear My Voice’ της Celeste έχει επίσης την εμψυχωτική ισχύ που αρέσει στην Ακαδημία, άρα μπαίνει και αυτό στις πιθανότητες.

Όλα τα παραπάνω και ειδικά το μεγαλύτερο τμήμα της Ακαδημίας που είναι αυτό των ηθοποιών, θα μπορούσαν να βάλουν το ‘Trial of the Chicago 7’ στην κατηγορία Καλύτερης Ταινίας.

Το ‘The Trial of the Chicago 7’ στριμάρει στο Netflix.

Ταινίες που έστειλαν έντρομους θεατές στο νοσοκομείο, κανίβαλοι, φουτουριστικές αιρέσεις, δαιμονισμοί που σπάνε τα στερεότυπα. Ποιες ταινίες τρόμου σού έχουν ξεφύγει; Μάθε για τις 13 πιο υποτιμημένες ταινίες τρόμου της δεκαετίας στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες!