The Trial of the Chicago 7: Όσα αδιανόητα άφησε έξω η ταινία του Netflix

O οσκαρικός Sorkin είναι πλέον και σκηνοθέτης μετά το ‘Molly’s Game’, θα παραμείνει όμως πρωτίστως ένας θεατρογράφος που πέρασε τη μουσικότητα της χαρακτηριστικής του γλώσσας στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, με εμμονές και τικ που άλλοτε υπονομεύουν το έργο του (βλέπε The Newsroom) και άλλοτε απογειώνουν ιδέες που σε άλλα χέρια θα μπορούσαν να έχουν μεταφραστεί εντελώς βαρετά (βλέπε ‘The Social Network’ ή/και ‘Moneyball’). Ο Sorkin θα πιστεύει πάντοτε πως τα λόγια, τα εύστοχα, παθιασμένα λόγια, είναι ικανά να κερδίσουν με το μέρος τους ανθρώπους που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Στο ‘Trial of the Chicago 7’ λοιπόν δεν αντιστέκεται στην ιδέα του Έντιμου Συντηρητικού, ούτε στη ρομαντική ιδέα ενός Καθολικά Αποδεκτού Καλού που ο οποιοσδήποτε θα αναγνώριζε εάν τον έφερναν στο φιλότιμο. Επειδή όμως αυτό του το κείμενο αφορά τον ακτιβισμό και τον χώρο ενός δικαστηρίου, δύο κόσμους όπου οι ξεσηκωτικοί λόγοι από εξέδρες είναι βασικά συστατικά, η θεατρικότητά του που μας είχε συστηθεί με το ‘A Few Good Men’ και την πιο διάσημη δικαστική αντιπαράθεση όλων των εποχών, βρίσκεται απολύτως στο στοιχείο της.

Από πάνω αριστερά: David Dellinger, Thomas E. Hayden, Lee Weiner και John R. Froines. Από κάτω αριστερά: Jerry Rubin, Rennard C. Davis και Abbie Hoffman / AP Images

Βοηθά επίσης και το γεγονός ότι η αληθινή υπόθεση των Επτά και όσα εκτυλίχθηκαν στη διάρκεια της δίκης τους, ήταν ακόμα πιο τραβηγμένα από όσα κατέληξαν στο σενάριό του. Η τελική σκηνή με τον Thomas Hayden να απαγγέλει τους Αμερικανούς πεσόντες στον Πόλεμο του Βιετνάμ δεν συνέβη ποτέ, όμως η αλαζονεία, οι ηθικολόγοι, ο σουρεαλισμός και οι καρικατούρες του συστήματος ήταν όλα εκεί. Όπως μάλιστα θα δεις αμέσως τώρα, ο Sorkin έκανε και οικονομία.

Τι άφησε έξω το ‘The Trial of the Chicago 7’;

Η φίμωση του Bobby Seale

Η ταινία απεικονίζει μεν τη φίμωση του Bobby Seale (Yahya Abdul-Mateen II), του συν-ιδρυτή των Black Panthers, οι πραγματικές αντίστοιχες σκηνές που εκτυλίχθηκαν στο δικαστήριο όμως ήταν ακόμη πιο ανεκδιήγητες.

Σε πρώτη φάση ο δικαστής Julius Hoffman (Frank Langella) είχε διατάξει τους φύλακες να του επιβάλλουν να σταματήσει να μιλά και εκείνοι άρχισαν να τον σπρώχνουν βίαια στην καρέκλα του, σε σημείο που η καρέκλα είχε σχεδόν αγγίξει το έδαφος προς τα πίσω και το ένα του πόδι βρισκόταν πάνω στο τραπέζι μπροστά του. Τότε ήταν που ο συγκατηγορούμενός του, Dave Dellinger (John Carroll Lynch) έτρεξε προς το μέρος του για να μπει ανάμεσά τους με το κεφάλι καλυμμένο με τα χέρια του, και ο Hoffman διέταξε τους φύλακες να τον φιμώσουν τον Seale. Ο Seale πράγματι επέστρεψε με το στόμα του κλειστό, αλυσοδεμένος, χτυπώντας τις αλυσίδες του σε ένδειξη διαμαρτυρίας όσο διάφοροι από τους παρόντες είχαν βουρκώσει.

Το ίδιο συνέβη όμως και την επόμενη ημέρα. Ο Seale ήταν τόσο γερά δεμένος που η κυκλοφορία στα δυο του χέρια διακόπηκε. Όταν ο Jerry Rubin (Jeremy Strong) άρχισε να φωνάζει πως θα του κοπεί το αίμα, η ένταση της αίθουσας οδήγησε σε μία ακόμη συμπλοκή, με έναν φύλακα να χτυπάει τον Seale στο στήθος και έναν άλλον να του ρίχνει αγκωνιά στη βουβωνική χώρα. «Χτυπήθηκα στους όρχεις από έναν απ’ τους αστυνομικούς σας», φώναξε όταν μπόρεσε να μιλήσει. «Μην τον χτυπάς στ’ @ρχίδι@, ρε γ@μημένε!», είπε ακόμα πιο γλαφυρά ο Rubin.

Την τρίτη ημέρα ο Seale παρουσιάστηκε με όλο του το κεφάλι καλυμμένο με επιδέσμους. Σύντομα δεν είχε τη δυνατότητα να αναπνεύσει, αλλά κατάφερε σιγά-σιγά να απελευθερώσει ένα του δάχτυλο και να μετακινήσει ίσα-ίσα τους επιδέσμους ώστε να παίρνει ανάσα από το στόμα. Μόλις συνήλθε άρχισε να βρίζει τον Hoffman και οδηγήθηκε ξανά εκτός της αίθουσας.

Ο Πήγασος το Γουρούνι

O Abbie Hoffman, αριστερά, και ο Jerry Rubin καίνε πεντοδόλαρα στο Financial Center στη New York, Αύγ. 24, 1967 / AP Images

Ο Abbie Hoffman (Sacha Baron Cohen) και ο Rubin, οι δύο Yippies ανάμεσα στους κατηγορούμενους, μέλη δηλαδή του Youth International Party, ήταν ήδη γνωστοί για τις αντισυμβατικές τους μεθόδους με στόχο την αφύπνιση και την ευαισθητοποίηση. Μία από τις ενέργειές τους μάλιστα, η εμφάνιση του Rubin μπροστά στην Επιτροπή Αντι-Αμερικανικών Δράσεων με ρούχα του 18ου αιώνα όπου ισχυρίστηκε ότι ήταν απόγονος του Jefferson και του Paine, ήταν τα τέλεια προεόρτια για τα κοστούμια που είδαμε στο ‘Trial of the Chicago 7’.

Οι Yippies λοιπόν, αποκαλούσαν το Δημοκρατικό Συνέδριο του 1968 ‘το Συνέδριο του Θανάτου’ και το δικό τους φεστιβάλ στο πάρκο ‘το Φεστιβάλ της Ζωής’. Η επίσημη αποστολή τους ήταν να θέσουν έναν δικό τους προτεινόμενο ως υποψήφιο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρότασή τους ήταν ο Πήγασος ο Αθάνατος. Ένα γουρούνι.

Ο Πήγασος είχε αγοραστεί από τον Phil Ochs, έναν εκ των δύο μουσικών που μαζί με τους MC5 δέχτηκαν να παίξουν μουσική στο φεστιβάλ των Yippies (είχαν αποδεχθεί και άλλοι την πρόταση που δεν εμφανίστηκαν ποτέ). Τα γεγονότα στο Σικάγο ενέπνευσαν μουσικούς της εποχής, με το ντεμπούτο των ‘Chicago’, ‘Someday’, να ενσωματώνει στη μελωδία του το σύνθημα των διαμαρτυρόμενων ‘The World Is Watching!’ που ακούμε στο ‘Trial of the Chicago 7’. Το κομμάτι κέρδισε Grammy και έγινε διπλά πλατινένιο.

«Άντε γ@μήσου, κάθαρμα Εβραίε!»

Ο Δήμαρχος Daley δεν παρουσιάστηκε ευνοϊκά στο ‘Trial of the Chicago 7’, δεν είδαμε όμως και όλο το εύρος του των προκαταλήψεων και των απειλών του. Όταν ο γερουσιαστής του Κονέκτικατ, Abraham Ribicoff, αποκάλεσε τη δράση του Daley και της αστυνομίας του Σικάγο «τακτικές της Γκεστάπο» από τη σκηνή, ο Daley φώναξε «Άντε γ@μήσου, κάθαρμα Εβραίε! Άθλιε παλιομ@λ@κ@! Πήγαινε σπίτι σου!».

Ο Dan Rather από την άλλη, ανταποκριτής του CBS News, χτυπήθηκε με ζώνη στο στομάχι από την ασφάλεια του Συνεδρίου, live στην τηλεόραση. «Νομίζω έχουμε αγροίκους εκεί πέρα, Dan», του είχε πει εκνευρισμένος ο εμβληματικός παρουσιαστής ειδήσεων Walter Cronkite.

Τα τραγούδια στη Δίκη των Σικάγο 7

O Jerry Rubin φιλάει τον William M. Kunstler μετά την απελευθέρωσή τους από τις ποινές φυλάκισης / AP Images

Ο μουσικός και ακτιβιστής Arlo Guthrie, ακολουθώντας τα βήματα του επίσης μουσικού πατέρα του Woody Guthrie στην αφήγηση ιστοριών στα τραγούδια του, είχε γράψει το σατιρικό ‘Alice’s Restaurant’ εναντίον του Πολέμου στο Βιετνάμ. Το ‘Alice’s Restaurant’ έγινε στην πορεία και ταινία από τον σκηνοθέτη του ‘Bonnie & Clyde’, Arthur Penn. Όταν ο Guthrie κλήθηκε να καταθέσει στη Δίκη των Επτά, άρχισε να εξηγεί την ιστορία της ταινίας του και όλως περιέργως ο δικαστής Hoffman ήθελε να μάθει τι θα γινόταν στο τέλος χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο μάρτυρας αναφερόταν καν σε ταινία. Όταν ο δικηγόρος των Επτά, William Kunstler, προσπάθησε να του το εξηγήσει ο Hoffman του ζήτησε εμμέσως πλην σαφώς να σκάσει.

Το ‘Alice’s Restaurant’ δεν ήταν το μοναδικό τραγούδι που ακούστηκε στην αίθουσα. Μόλις η βραβευμένη Judy Collins ρωτήθηκε τι έκανε στην press conference των Yippies, άρχισε να τραγουδάει το ‘Where Have All the Flowers Gone?’ προς έκπληξη και φρίκη του Hoffman που φώναξε «δεν επιτρέπεται το τραγούδι σε αυτή την αίθουσα!».

Όταν ήρθε η ώρα της κατάθεσης του ποιητή και Μπίτ συγγραφέα, Allen Ginsberg, ο καλλιτέχνης άρχισε να απαγγέλει στίχους ποιημάτων. Όταν του ζητήθηκε να αναφέρει με λεπτομέρεια τη δράση του κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων φάσεων στο συνέδριο, ο Ginsberg προχώρησε σε αναπαράσταση: Άρχισε να ψάλλει. Άφησε δύο μακρόσυρτα ‘-ομ’ μέχρι που του ζήτησαν να σταματήσει. Όταν όμως τον ρώτησαν «και τι έκανες μετά από αυτό;», ο Ginsberg έπιασε ξανά τα ‘-ομ’.

Ακόμη και μετά τη λήξη της κατάθεσής του, έβγαλε ξανά ένα στεντόρειο ‘ΟΟΟΟΟΟΟΟΜ’ λίγο αργότερα, με σκοπό να διακόψει έναν διαξιφισμό μεταξύ του Kunstler και του Hoffman.

Η κίνηση ματ του Lee Weiner

Από κάτω αριστερά: Rennie Davis, Rubin και Abbie Hoffman. Από πάνω αριστερά: Lee Weiner, Bob Lamb και Thomas Hayden / AP Images

Ο Lee Weiner που υποδύεται ο Noah Robbins στο ‘Trial of the Chicago 7’ ήταν ένας εκ των δύο ‘αθόρυβων’ κατηγορούμενων ανάμεσα στους Επτά. Το πλάνο της εισαγγελίας ωστόσο ήταν να τον παρουσιάσει μέσα από μια πιο επιθετική εικόνα: Μία φωτογραφία του όπου φαινόταν να επιτίθεται σε έναν φωτογράφο με τη γροθιά του υψωμένη. Σύμφωνα όμως με πρόσφατα απομνημονεύματά του, ο τιτάνας Weiner εντόπισε την εικόνα μέσα σε μια στοίβα φωτογραφιών και τη γλίστρησε προσεκτικά μέσα στο βιβλίο που διάβαζε στην πλευρά της υπεράσπισης. Οι ένορκοι δεν τον είδαν ποτέ.

Το ‘The Trial of the Chicago 7’ στριμάρει στο Netflix.

Ταινίες που έστειλαν έντρομους θεατές στο νοσοκομείο, κανίβαλοι, φουτουριστικές αιρέσεις, δαιμονισμοί που σπάνε τα στερεότυπα. Ποιες ταινίες τρόμου σού έχουν ξεφύγει; Μάθε για τις 13 πιο υποτιμημένες ταινίες τρόμου της δεκαετίας στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες!