The Walking Dead S9Ε16: Χιόνια στο καμπαναριό

Μιλάμε για πολύ χιόνι. Τόσο χιόνι που δεν έβλεπες την τύφλα σου. Τόσο χιόνι που, αν ξεκινούσες το επεισόδιο από τη μέση, μπορεί κάλλιστα να νόμιζες ότι βλέπεις το The Thing ή κάποια άλλη ταινία που λαμβάνει χώρα στον Βόρειο Πόλο.

Και, το κυριότερο από όλα, τόσο χιόνι που ανάγκασε την ομάδα από το The Kingdom να μπουν και πάλι στα εδάφη των Whisperers προκειμένου να περάσουν το παγωμένο ποτάμι και να σωθούν (μήνες μετά τα γνωστά γεγονότα στο πανηγύρι).

Κάτι που, προσωπικά, μου θύμισε το γνωστό ανέκδοτο με τον κυνηγό και την αρκούδα στο δάσος. Εκτός και αν εσείς πιστεύετε ότι η Alpha, που την βλέπουμε εδώ στο τέλος του επεισοδίου -κάπου που δεν έχει χιόνι- να την μαστιγώνει ο Beta στα χέρια (τύπου για εξιλέωση;) θα τους το συγχωρήσει.

Συνολικά μιλάμε ίσως για το πιο ατμοσφαιρικό επεισόδιο εκ καταβολής The Walking Dead, με υπέροχα πλάνα στο χιόνι, Walkers που είτε ήταν θαμμένοι στο χιόνι είτε είχαν μετατραπεί σε παγωμένα ‘γλυπτά’ και γενικώς μια εντελώς κινηματογραφική αίσθηση.

Αυτά όσον αφορά το φαίνεσθαι του πράγματος. Πάμε τώρα στην ουσία. Εκεί που βλέπουμε το Kingdom, μετά το πανηγύρι και τον αποκεφαλισμό των 10, να κλείνει εντελώς τις πύλες του και να μετακομίζει στο Hilltop.

Κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό αφού πάντοτε με ενοχλούσε ότι οι κοινότητες ήταν τόσο πολλές και οι πρωταγωνιστές μονίμως σκορπισμένοι (αλήθεια, το Oceanside τι είπαμε ότι έγινε;).

Εκεί που βλέπουμε την Carol να θρηνεί σιωπηλά (και εντελώς πειστικά) τον χαμό του ‘γιου’ της του Henry. Με τα μάτια της να βουρκώνουν μόνο προς το τέλος. Όταν δηλαδή η σούπερ αυτοκτονική Lydia της ζητάει να την σκοτώσει προκειμένου να σταματήσουν όλοι να υποφέρουν για χάρη της. Κάτι που η Carol τελικά δεν κάνει (σ.σ. εξαιρετική και η σκηνή που η Lydia πλησιάζει το χέρι της σιγά σιγά στο στόμα ενός -εγκλωβισμένου στον πάγο- Walker).

Εκεί που βλέπουμε τον Negan να εξιλεώνεται για τα καλά καθώς είναι εκείνος που σώζει τελικά την Judith από σίγουρο κρυοπάγημα, όταν εκείνη αποφασίσει να πάει, στη μέση της καταιγίδας, να βρει το σκυλί του Daryl. Παρόλο που, στην αρχή, ως γνήσιος Negan, τρόλαρε -όπως του άξιζε- το ‘τετράγωνο’ του έρωτα γύρω από την Ροζίτα.

Εκεί που η Michonne έκανε την αυτοκριτική της λέγοντας πως ο λόγος που η Alpha σκότωσε στο χαλαρό όλο αυτό τον κόσμο, είναι επειδή σταμάτησαν όλοι να γνωρίζονται μεταξύ τους.

Το μόνο φάουλ σε όλη την ιστορία ήταν, στα κιτάπια μου, ο βασιλιάς. Τον οποίο βλέπουμε στην αρχή και στο τέλος να κάνει το voiceover (βλέπε μιλάει με την Judith στον ασύρματο) εξηγώντας -το εντελώς κοινότυπο- πως οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές.

Ενώ, εντελώς αδικαιολόγητα, ζητάει από τον Daryl να τους αδειάσει τη γωνιά από το Hilltop προκειμένου να έχει την ευκαιρία να είναι εκείνος αυτός στον οποίο θα στραφεί η Carol. Μια ‘ζήλια’ που δεν μπορώ να προβλέψω που θα καταλήξει (σ.σ. τελικά η Carol τον γειώνει γλυκά και φεύγει για Alexandria).

Τι άλλο μένει που αξίζει να επισημανθεί; Προφανώς η κουλ σκηνή, έξι λεπτά πριν το τέλος, όπου όλοι παίζουν ανέμελα χιονοπόλεμο. Και η ακόμη πιο κουλ όταν ο Daryl σκοτώνει έναν Walker χρησιμοποιώντας ένα ‘σταλαγμίτη’

Όσον αφορά το ‘τυράκι’ για την επόμενη σεζόν, αυτό δεν είναι άλλο από την άγνωστη φωνή στον ασύρματο, στο φινάλε, που ακούμε να ζητάει απεγνωσμένα βοήθεια από όποιον παίζει να ακούει. Μια φωνή που, όσο και αν θα το θέλαμε, βάζω στοίχημα ότι δεν θα είναι της εξαφανισμένης Maggie.
 

*Το ‘Walking Dead‘ προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 22.45 μέσω του FOX