ΛΙΣΤΕΣ

Θες να ουρλιάξεις; Να 10 από τις τρομακτικότερες σκηνές στην ιστορία

Με αφορμή το Φεστιβάλ ταινιών τρόμου Horrorant που διοργανώνεται για 2η χρονιά, συγκεντρώνουμε σε ένα ποστ τα πιο αξέχαστα κινηματογραφικά ουρλιαχτά.

Οι τρομακτικές σκηνές σε μια ταινία τρόμου είναι τα χιτάκια από ένα μουσικό άλμπουμ. Ναι, χρειάζονται πολλά κομμάτια για να βγει ένα φοβερό άλμπουμ, αλλά από τα 1-2 που έχεις λιώσει περισσότερο ξεκινάς να το σκέφτεσαι. Έτσι κι η ταινία: Μπορεί να είναι όλη μια διαρκής άσκηση φόβου, με ατμόσφαιρα, με ένταση, με μάτια κολλημένα στην οθόνη- αλλά εν τέλει, όταν την θυμάσαι και τη συζητάς, από Τη Σκηνή θα ξεκινάς. “Πω ρε φίλε, κόντεψα να λιποθυμήσω εκεί που [….].”

Με αφορμή το 2ο Horrorant που διοργανώνεται φέτος, θυμόμαστε τα μεγαλύτερα τέτοια στιγμιαία ουρλιαχτά που έχουμε βγάλει ποτέ. Φυσικά ο τρόμος λειτουργεί με ακραία υποκειμενικό τρόπο, και μια σκηνή που καθηλώνει τον έναν, να κάνει τον άλλον να γελάει. Οπότε προσφέρετε ελεύθερα τις δικές σας αγαπημένες στα σχόλια.

Αυτές είναι 10 κλασικές τρομακτικές σκηνές, με πιθανά spoilers για όλες.

Ο δαίμονας στις σκιές, στο “Insidious”

Θα ανοίξω και θα κλείσω με Τζέιμς Γουάν, το δηλώνω εξαρχής. Το “Insidious” είναι από τις καλύτερες μοντέρνες αμερικάνικες ταινίες τρόμου κάνοντας τέλεια χρήση του εύρους του κάδρου. Σε ένα από τα κορυφαία παραδείγματα, η σκιά του δαίμονα βρίσκεται στο περιθώριο, στη γωνία του δωματίου, καθώς εμείς έχουμε αφεθεί στην creepy αφήγηση της Μπάρμπαρα Χέρσεϊ. Στιγμές μετά, το πρόσωπό του εμφανίζεται πίσω από τον χαρακτήρα του Πάτρικ Γουίλσον. Μυρμήγκια στον αυχένα.

Το σπίτι της μάγισσας, στο “Blair Witch Project”

Έχει δοκιμάσει κανείς να δει αυτή την ταινία τα τελευταία 10 χρόνια; Εγώ έχω περιέργεια πώς θα μου φανεί πάντως, επειδή ας πούμε το φινάλε το θυμάμαι και ανατριχιάζω. Οι δύο φίλοι φτάνουν στο εγκαταλειμμένο σπίτι ψάχνοντας τον Τζος. Το ένα creepy πρώτου προσώπου σκηνικό διαδέχεται το άλλο, η Χέδερ ουρλιάζει πανικόβλητη, ο Μάικ συναντά τη μάγισσα, κι η ταινία κλείνει με την κάμερα της Χέδερ να προλαβαίνει μια φευγαλέα εικόνα του Μάικ στη γωνία, πριν πέσει κι αυτή στο έδαφος. Να θες να ξεφυσήξεις και να μη σε αφήνει.

Το πρόσωπο του δολοφόνου, στο “Profondo Rosso”

Ψοφάω για Αρτζέντο κι αυτή ήταν μια από τις όχι εντελώς προφανείς ταινίες που με έκαναν να τον αγαπήσω. Το μοτίβο της λεπτομέρειας που επανέρχεται ξανά και ξανά επιτρέποντας στον ήρωα να ενώσει τις ταινίες και να λύσει το μυστήριο ήταν εκεί σε όλες τις ταινίες της κλασικής περιόδου του, αλλά ποτέ και πουθενά δεν απεικονίστηκε πιο ανατριχιαστικά από ό,τι στο “Profondo Rosso”, και τον ντετέκτιβ που επισκέπτεται ξανά τον τόπο του εγκλήματος για να θυμηθεί ένα πρόσωπο που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Ακόμα αποφεύγω τους καθρέφτες τη νύχτα.

Βγάλτο από μέσα σου, στο “Alien”

Η στιγμή σοκαρισμένης σιωπής αμέσως μετά τη γέννηση του πρώτου άλιεν, μέσα από το στέρνο του Τζον Χερτ. Μια από εκείνες τις σκηνές.

Το τηλεφώνημα, στο “Audition”

Τακάσι Μίικε, υπέροχε αρρωστημένε μπάσταρδε.

Μες στο δωμάτιο 237, στο “Shining”

Κανείς, ποτέ, δεν σκηνοθέτησε τόσο πειστικά έναν εφιάλτη, όπως ο Κιούμπρικ στην κλασική ταινία τρόμου του.

Η πρώτη φορά που βλέπουμε το πλάσμα, στο “The Descent”

Το αριστούργημα του ήρωα του σάιτ, Νιλ Μάρσαλ, το έχουμε τοποθετήσει και #1 στη σχετική λίστα μοντέρνων ταινιών τρόμου– εξακολουθώ να βρίσκω την ταινία μια ασταμάτητη καθηλωτική σκηνή αγωνίας και τιναγμάτων, αλλά αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι είναι η πρώτη στιγμή που αντικρύζουμε τα πλάσματα των σπηλαίων, μέσα από την πρώτου προσώπου κάμερα νυχτερινής όρασης. Τι τη θέλαμε τη νυχτερινή όραση; Τι τις θέλαμε τις σπηλιές;

Άκου μητέρα, στο “Psycho”

Ταυτόχρονα μια από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις όπως και μια από τις πιο τρομακτικές σκηνές τρόμου στην ιστορία του σινεμά. Ξέχνα τη σκηνή στο μπάνιο. Όταν μαθαίνουμε την αλήθεια για τον Νόρμαν και τη μαμά Μπέιτς, το φως τρεμοπαίζει, το σοκ και ο τρόμος γίνονται ένα, και η μουσική του Μπέρναρντ Χέρμαν γίνεται αθάνατη.

Το κορίτσι στην οθόνη, στο “Ringu”

Η εμβληματικότερη σκηνή τρόμου στην ιστορία του σινεμά; Η εμβληματικότερη σκηνή τρόμου στην ιστορία του σινεμά.

Κάποιος είναι στη ντουλάπα, στο “Conjuring”

Η ταινία που οι φίλοι αποκαλούν χαϊδευτικά “τα γαμημένα τα παλαμάκια σας“, πάντα με αγάπη. Ο Τζέιμς Γουάν, πάλι αυτός, κάνει το σινεμά τρόμου ομορφότερο από όσο είχε υπάρξει για χρόνια, μην ξεχνώντας να προσθέσει και τις απαραίτητες απόκοσμα τρομακτικές σκηνές που σηκώνουν την τρίχα σου.

*Το 2ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ ταινιών τρόμου, Horrorant Film Festival ‘FRIGHT NIGHTS’, έρχεται πιο δυναμικό και πιο φιλόδοξο πραγματοποιείται ήδη από την Πέμπτη 12 Μαρτίου μέχρι την Τετάρτη 18 Μαρτίου στις δύο αίθουσες του κινηματογράφου ΑΘΗΝΑΙΟΝ (Βασ. Σοφίας 124, ΜΕΤΡΟ Αμπελόκηποι).