Την εποχή του PS2: Gran Turismo 3

Σε όποια εποχή κι αν βρεθούμε με το DeLorean του καθηγητή Emmett Brown, το ‘Gran Turismo’ αποτελεί σημείο αναφοράς για το PlayStation αλλά και τους εξομοιωτές οδήγησης γενικότερα. Δυστυχώς, ο Kazunori Yamauchi και η developer Polyphony Digital, παρά τη δεδομένη αγάπη τους για την αυτοκίνηση, δεν έχουν προνοήσει ώστε να δούμε το εν λόγω μοντέλο σε ένα από τα παιχνίδια της σειράς. Δεν πειράζει, οδηγήσαμε στο όριο τόσα και τόσα άλλα.   

Drive me to the end of love

Ίσως και “dance me” γιατί όχι. Ανέκαθεν υποστηρίζω ότι η αλάνθαστη αγωνιστική οδήγηση μοιάζει, με λίγη φαντασία, με μία άριστα στημένη χορογραφία. Μέσω ενός ικανού οδηγού, το αυτοκίνητο είναι σαν να χορεύει εντός της πίστας, παίρνοντας τη σωστή γραμμή και αλλάζοντας αυτήν όταν απαιτείται, φρενάρισμα πριν τη στροφή, γκάζι προοδευτικά, ιδανική έξοδος και πάλι από την αρχή.

Με ακόμη περισσότερη φαντασία, το ‘Gran Turismo’ είναι η ‘Λίμνη των Κύκνων’ των racing games.

Υπερβολικό; Προσωπικά, που δεν είμαι της κουλτούρας, δεν μου φαίνεται και τόσο. Εξάλλου, κάπως έτσι, χοντρά-χοντρά, πρέπει να το βλέπει και ο Kaz το θέμα. Ο άνθρωπος έχει παθολογική αγάπη για τ’ αυτοκίνητα και την οδήγηση, δεν ντρέπεται να το παραδεχτεί, τρέχει σε αγώνες, στρίβει και στον ύπνο του. Το ‘Gran Turismo’ αντικατοπτρίζει ψηφιακά τον έρωτά του, από το πρώτο παιχνίδι της σειράς στο PS1 μέχρι το επερχόμενο GT Sport (16 Νοεμβρίου, αποκλειστικά στο PS4), κι ακόμα παραπέρα.

Πράγματι, το ντεμπούτο ήταν μια επανάσταση για το είδος, το μέγεθός της θα το κρίνει ο καθένας. Το πιο εντυπωσιακό δεν ήταν το racing στοιχείο, ούτε τόσο ο αριθμός των διαθέσιμων μοντέλων, όσο ο χειρισμός και η συμπεριφορά των αυτοκινήτων στην πίστα. Κάθε φορά λέμε ότι είναι η καλύτερη ever και η πιο ρεαλιστική. Μέχρι την επόμενη.

Μία από αυτές, ήταν το ‘Gran Turismo 3: A-Spec’, το πρώτο GT στο PS2, το οποίο κυκλοφόρησε στην Ευρώπη στις 20 Ιουλίου (ω, έχει γενέθλια) του 2001. Πολλά μέσα δεν δίστασαν να το χαρακτηρίσουν ως το καλύτερο και πληρέστερο racing/ driving game έως εκείνη τη χρονική στιγμή. Συμφωνώ. Τα πρώτα δύο παιχνίδια της σειράς ήταν εκπληκτικά και βάδιζαν (έτρεχαν δηλαδή) στο σωστό δρόμο, όμως όταν παίξαμε το ‘GT3’ καταλάβαμε ότι έως τότε ασφυκτιούσε στο PS1.

Χάρη στο PS2 (πιο ισχυρή κονσόλα), το παιχνίδι άστραψε (γραφικά) και βρόντηξε (ηχητικά). Τα μοντέλα γυάλιζαν εξωτερικά, θα μπορούσες άνετα να τα χαζέψεις για λίγα ή για περισσότερα λεπτά. Ταυτόχρονα, οι κινητήρες μούγκριζαν αγριεμένοι, τα άλογα τα βαστούσες με το ζόρι πριν ξεχυθούν στην πίστα, κατά προτίμηση στην Laguna Seca, χωρίς γκέμια. Βολτίτσα;

Αχ, τα διπλώματα. Μεγάλη αγάπη, σίγουρα περισσότερο κι από τους αγώνες τους ίδιους, μάχη για το χρυσό. Μαθαίνεις, σχεδόν σπουδάζεις, τις ιδιαιτερότητες, όχι απλά κάθε «κλάσης» (μπροστοκίνητο, πισωκίνητο, 4WD), αλλά και κάθε αυτοκινήτου ξεχωριστά. Πότε φρενάρεις, πότε επιταχύνεις, υποστροφή, υπερστροφή, πάτησαν οι ρόδες έξω, πάλι από την αρχή. ΝΕΥΡΑ. Αλλά ωραία νεύρα, γιατί στο χέρι σου είναι (το τιμόνι).

Η ψηφιακή πραγματικότητα πιο κοντά παρά ποτέ στην αλήθεια, καθρέφτης, με τ’ αυτοκίνητα να αποτελούν πιστά αντίγραφα των κανονικών, εντός κι εκτός ορίων της πίστας. Από rally events, έως πρωταθλήματα και endurance races για όσους αντέχουν, το ‘Gran Turismo 3’ δεν έκανε τίποτα λιγότερο από το να προσφέρει την απόλυτη εξομοίωση οδήγησης.

Ουδείς άσφαλτος που λέει και η Άντζελα

Το οποίο, πλάκα-πλάκα, οι φιλόλογοι λένε ότι είναι σωστό (άσχετα αν το ήθελε ή όχι). Όπως και να ‘χει, σκόπιμα έχω αφήσει το racing στοιχείο εκτός μέχρι τώρα. Το θέμα είναι το εξής. Αν στο ‘Gran Turismo’, σε όποιο, βρεθείς μπροστά, θα παραμείνεις πρώτος έως την καρό σημαία, πρέπει να κάνεις πολύ χοντρό λάθος για να σε προσπεράσουν. Η γκρίνια για το AI, ότι δηλαδή συμπεριφέρεται ρομποτοειδώς, ακολουθεί ευλαβικά γραμμές, δεν ρισκάρει, δεν υπερασπίζεται τη θέση του, ξεκίνησε σιγούλια-σιγούλια από το ‘GT3’, αλλά τότε δεν δόθηκε και τεράστια έκταση, όλα τα υπόλοιπα θετικά την υπερκάλυψαν.

Η μανούρα ξεκίνησε ουσιαστικά στο ‘GT4’, το οποίο μπορεί να έφερε B-Spec (ας το πούμε manager mode), τα περισσότερα αυτοκίνητα και πίστες έως τότε, ακόμα καλύτερα γραφικά και physics, όμως ο ανταγωνισμός στα racing games έγινε σθεναρός, ποσοτικώς και ποιοτικώς. ΑΙ, μοντέλο ζημιάς, κι άλλα λιγότερο σημαντικά ζητήματα, τέθηκαν στο τραπέζι προς συζήτηση. Στα δικά μου μάτια το Gran Turismo δεν έπεσε ποτέ, όμως επίσημα άρχισε η περίοδος της αμφισβήτησης.   

Προσωπικά, η σχέση μου με το παιχνίδι είναι άλλη, δεν είναι το racing που την προσδιορίζει τόσο πολύ, όσο το driving, κι εκεί δεν έχει αντίπαλο. Παρόλα αυτά, το ‘GT3’ ήταν πιθανότατα η κορυφαία ‘Gran Turismo’ στιγμή, γι’ αυτό και βρίσκεται εδώ. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί το best seller της σειράς, έχει πουλήσει κάτι λιγότερο από 15 εκατομμύρια αντίτυπα. 

Θες δίπλωμα οδήγησης; Κανονικά, θα πρέπει να εξεταστείς και στο ‘Gran Turismo’ για να το πάρεις. Μια πρόταση κάνω, έτσι;