Την εποχή του PS2: Resident Evil 4

Η αρχή μίας νέας στήλης είθισται να γίνεται με κάτι δυνατό. Η retro gaming πινελιά του PopCode θα είναι κάτι σαν τεύχος περιοδικού, εβδομαδιαίου, δεκαπενθήμερου όταν το επιβάλλουν οι εξελίξεις, καθοριστική σημασία δεν έχει. Σε κάθε περίπτωση, κάτι πιο δυνατό από το PS2 δεν υπάρχει, είναι η πιο πετυχημένη κονσόλα στην ιστορία, εμπορικά όπως δείχνουν παγκοσμίως τα νούμερα αλλά, συνάμα, και στη συνείδηση του κοινού (ιδίως στην Ελλάδα).

Κι όταν ολοκληρώσουμε με το PS2 και με τα (πολύ) αγαπημένα μου games, χωρίς να τραβήξουμε το θέμα από τα μαλλιά, θα περάσουμε σε άλλη κατηγορία. Ιδέες εδώ στο PopCode, του Oneman τον γιο, υπάρχουν.

Ο κλήρος για το ξεκίνημα του ξεκινήματος πέφτει στο ‘Resident Evil 4’, ένα αριστούργημα, μια όμορφη όσο και περίπλοκη ιστορία. Ισπανικό ζόμπι, μεταλλαγμένο τσογλάνι, μην πλησιάζεις άλλο.  

LA HISTORIA

Το Resi 4, για μας τους κολλητούς, είναι πράγματι ένα μυστήριο τρένο, το οποίο ξεκίνησε από Ιαπωνία, πέρασε από την κόλαση, και κατέληξε στην Ισπανία. Καταρχάς, κυκλοφόρησε πρώτα στο GameCube και μετά από λίγους μήνες στο PS2. Αλλά και πάλι, δεν είναι αυτό το πλήρες background.

Αν και το παιχνίδι κυκλοφόρησε τελικά το 2005, ως σκέψη μες στο μυαλό υπήρχε από το μακρινό 1999. O original δημιουργός του ‘Resident Evil’, Shinji Mikami, ανέθεσε στον director του Resi 2, Hideki Kamiya, τη διεύρυνση της σειράς, με έναν τίτλο που ενδεχομένως θα ξέφευγε λίγο από τα καθιερωμένα αλλά θα διατηρούσε το πνεύμα, τα ήθη και τα έθιμα. Ο στόχος ήταν να κυκλοφορήσει στο PS2, και βλέπουμε.

Ο Kamiya ξέφυγε τελείως. Ήθελε κάτι πολύ πιο action, πιο στυλιζαρισμένο, πιο gothic, πιο ‘Devil May Cry’ και να που όταν η φαντασία οργιάζει αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Το DMC είναι ένα εξαιρετικό game αλλά μίλια μακριά από το Resi, γι’ αυτό και δημιουργήθηκε ένα αυτόνομο franchise. Το θέμα όμως είναι ότι στο κεφάλαιο «survival horror game sequel επιτυχημένης σειράς που θα δώσει νέα πνοή», ήμασταν πάλι στο μηδέν, ή περίπου εκεί.  

Για να μην το κουράζουμε και μετά από διάφορες αποτυχημένες προτεινόμενες εκδοχές, τουλάχιστον στο κεφάλι του Mikami, ο άνθρωπος αποφάσισε αυτό που λένε: Όταν θέλεις να κάνεις σωστά μια δουλειά, κάντην μόνος σου. Ανέλαβε τα ηνία και το αποτέλεσμα ήταν το επικό ‘Resident Evil 4’ που όλοι ξέρουμε.

LOS GANADOS

Το καλύτερο με αυτό το υπέροχο game είναι ότι κατάφερε ΑΠΟΛΥΤΑ αυτό ακριβώς που επιθυμούσε ο δημιουργός, το όραμα που τον επισκέφτηκε μια νύχτα με φεγγάρι. Είναι το ίδιο με αυτό που θέλουν διάφοροι developers (ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια) όσον αφορά games που έχουν ήδη κυκλοφορήσει το 2, το 3, το 23, και ήρθε η στιγμή ν’ αλλάξουν κάτι χωρίς να πειράξουν τα βασικά, αλλά σπάνια το πετυχαίνουν (είτε μία από τα ίδια, είτε κάτι ξένο).

Το Resi 4 αποτελεί την επιτομή αυτής της «φάρας» παιχνιδιών, και μην ξεχνάμε ότι παρά το 4 στον τίτλο, ήταν στην ουσία το έκτο μέλος της βασικής σειράς (μονομερής διαγραφή των ‘Survivor’ και ‘Dead Aim’). Αν και διαφοροποιήθηκε από τους προκατόχους του κι έγινε λίγο πιο action (περιορισμός των γρίφων, για παράδειγμα), δεν χρειαζόταν DNA test για να το αναγνωρίσεις παρά τα Quick Time Events και την προσθήκη του μαυραγορίτη. Ναι, το να μην μπορείς να περπατάς και πυροβολείς ταυτόχρονα ακούγεται περιοριστικό αλλά, στην τελική, παιχνίδι επιβίωσης είναι όχι shooter, τυπικό Resi.

Εξαιρετική ήταν και η επιλογή για αλλαγή της κάμερας. Η πίσω και πάνω από τον ώμο οπτική, βοήθησε το Resi 4 να υπηρετήσει το νέο του προσανατολισμό και ταυτόχρονα να περάσει στη σύγχρονη εποχή των videogames. Κατά τα λοιπά, ήταν ένα κλασικό μέλος της οικογένειας. Με τα φοβιστικά του, το υπερβολικό σενάριο (σχεδόν για καλό το αναφέρω), τη διαχείριση πυρομαχικών και inventory (μια χειραποσκευή τι να σου κάνει), τα βοτάνια, τα boss fights που αν βρεις τον τρόπο μπορεί να μην θέλει και τόσο κόπο.

ΠΟΙΑ 4, ΤΟ 10 ΤΟ ΚΑΛΟ

Άλλες όμορφες στιγμές; Η μεγαλειώδης (επαν)εμφάνιση της Ada Wong (πολύ καλό το έξτρα περιεχόμενο Separate Ways), οι κακοί που εκνευρίζουν γιατί αυτή είναι η δουλειά τους σαν τη μινιατούρα τον Salazar, η ατμόσφαιρα, τα γραφικά, ο ήχος.

Θεωρώ ότι το Resi 4 αποτελεί ένα από τα πραγματικά λίγα games κοινής αποδοχής, είτε γενικά είτε ειδικά στο PS2, δεν έχω βρει άνθρωπο να εκφέρει κακή κουβέντα. Το παιχνίδι τα πήγε περίφημα εμπορικά στην κονσόλα της Sony, στο GameCube αλλά και στο Wii. Επανεκδόσεις έχουν κυκλοφορήσει σε PC, PS3 και Xbox 360 (HD και οι τρεις), ενώ αναμένεται μία ακόμα σε PS4 και Xbox One εντός του 2016.

Μετά από αυτό, ξεκίνησε η κατρακύλα, αργά με το Resi 5, πιο εκκωφαντικά με το 6. Η Capcom προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το όνομα, αλλά η χάρη σαν να έχει μείνει στην Ισπανία. Παρά το άρμεγμα της αγελάδας, αν είσαι νέος και δεν το έχεις παίξει έως τώρα, αξίζει να το γνωρίσεις μέσω της επικείμενης επανακυκλοφορίας. Αξίζει λέει.