Τι έκαναν ο Barack και η Michelle Obama στο πρώτο τους ραντεβού;

Με το ‘Southside with You’ και το ‘Barry’ που αγοράστηκε πρόσφατα από το Netflix μετά την προβολή του στο Φεστιβάλ του Toronto, ο Barack Obama έχει ήδη δύο βιογραφικές ταινίες για πάρτη του και δεν έχει καν ακόμα τελειώσει τη θητεία του. Το λες και σπάνιο.

Εδώ θα τον δεις να ετοιμάζεται με το πάσο του για να πάει να παραλάβει την μέντορά του Michelle Robinson από το σπίτι της, για ένα ραντεβού που η ίδια δε θεωρεί ρομαντικό μιας και δουλεύουν μαζί και πρέπει να κρατήσουν κάποια προσχήματα, αλλά ο Barack σκοπεύει να της αλλάξει γνώμη. Σε μία από τις εισαγωγικές σκηνές, τον βλέπουμε να οδηγεί προς το σπίτι της υπό τους ήχους του ‘Miss You Much’ της Janet Jackson. Μπορείς εύκολα να πεις ότι δε χρειάζεται να ακούσουμε ολόκληρο το τραγούδι για να μπούμε στο κλίμα της εποχής (εσύ το λες αυτό, ποτέ δεν υπάρχει αρκετή vintage Janet στη ζωή μας πιστεύω προσωπικά), αλλά η συγκεκριμένη σκηνή είναι ενδεικτική για ολόκληρη την ταινία.

Σου λέει ότι θα ταξιδέψεις σε ένα πολύ ζεστό καλοκαίρι στο South Side του Chicago, σε γειτονιές που βρίσκονται στη λάθος μεριά της πόλης, με παιδιά που προσπαθούν να δροσιστούν παίζοντας με μάνικες, σε μια πρόσχαρη ατμόσφαιρα που δημιουργούν και οι χαρακτήρες και οι κάτοικοι που προσπαθούν να κάνουν ότι μπορούν με αυτά που έχουν και τα πλάνα του Richarde Tanne που νιώθεις ότι έχουν φτιαχτεί για να σε χαλαρώσουν και να χωθείς βαθιά στην πολυθρόνα.

Το πρόγραμμα που έχει φτιάξει ο Barack περιλαμβάνει έκθεση ζωγραφικής Αφρικανών καλλιτεχνών, μεσημεριανό, την επίσκεψη στο μίτινγκ της μαύρης κοινότητας της περιοχής που ήταν εξαρχής το μόνο πράγμα που συμφώνησε να κάνει η Michelle, ποτά και το ‘Do the Right Thing’ στο σινεμά. Πολύ ρομαντικό ακούγεται όλο αυτό – και με πολύ τυπικούς όρους είναι – αλλά στην πραγματικότητα η ταινία δε θα μπορούσε να είναι λιγότερο μελό.

Με εξαίρεση τον Obama που κουνάει τη δική του λευκή σημαία (βλέπε παγωτό σοκολάτα) μετά από μία απ’ τις μεγάλες διαφωνίες που προέκυψαν στο ραντεβού και το αναμενόμενο φιλί που ακολουθεί, το ‘Southside with You’ χρησιμοποιεί καλοφτιαγμένους διαλόγους για να μιλήσει με πολύ προσωπικό τρόπο για τις πτυχές της ζωής δύο ανθρώπων που έχουν προσπαθήσει πολλές φορές να ξετρυπώσουν δημοσιογράφοι, όπως η σχέση του πλανητάρχη με τον πατέρα του ή τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η Michelle Obama ως νεαρή, μαύρη δικηγόρος σε ανδροκρατούμενο χώρο. Κι αν έχεις ακούσει ότι η ταινία απομακρύνεται από την πολιτική, θα σου πω ότι ναι, σε γενικές γραμμές το κάνει, αλλά ο πολιτικός τόνος δε μπορεί να κρυφτεί ακριβώς όταν το ζευγάρι περνάει από έναν τοίχο με ονόματα νεκρών μαύρων μελών της κοινότητας που μοιάζουν με αυτούς που έχουν φτιαχτεί τελευταία από το Black Lives Matter κίνημα ή όταν ο Obama βγάζει λόγο σε συγκέντρωση της περιοχής για να καθησυχάσει τους πολίτες που έχουν μείνει χωρίς πολιτιστικό κέντρο γιατί η πολιτεία δε δίνει δεκάρα.

Κάπου εκεί στον λόγο μπορεί και να ξεφυσήξεις ανήσυχα γιατί αλήθεια τώρα, ποιος έχει καιρό για αγιογραφίες, αλλά το ενδιαφέρον δε βρίσκεται στο γεγονός ότι παρακολουθείς έναν ακόμα από τους χίλιους εμψυχωτικούς λόγους του Barack Obama. Το συγκεκριμένο στιγμιότυπο σύμφωνα με τη σύζυγό του συνέβη χωρίς να ξέρουμε ακριβώς τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης – η ίδια πάντως λέει ότι τα λόγια του είναι ακόμα χαραγμένα στη μνήμη της – αλλά το σενάριο φροντίζει να σχηματίζει μια πρώιμη ηχώ της γενικότερης στάσης συμβιβασμού που έχει κρατήσει μέχρι στιγμής ο Obama ως Πρόεδρος, για πολλούς η μοναδική που θα μπορούσε να έχει, για άλλους ένα εμπόδιο στην ουσιαστική αλλαγή. Το επικριτικό και εύστοχο σχόλιο που κάνει αμέσως μετά τον λόγο του η Michelle περί της στρατηγικής επιλογής του να τη φέρει σε μέρος που όλοι θα της έλεγαν καλά λόγια για κείνον και θα τον έβλεπε επιτέλους επί το έργον, είναι ακόμα ένα στοιχείο που βγάζει τη συγκεκριμένη φάση απ’ τα πλαίσια του γλυκερού και τη βάζει στην πραγματικότητα.

Τίποτα όμως από τα παραπάνω δε θα μπορούσε να σταθεί εάν η Tika Sumpter και ο Parker Sawyer είχαν αποφασίσει να ξεπατικώσουν τους πραγματικούς Obama και να μας δώσουν τηλεοπτικές καρικατούρες. Ευτυχώς οι πολιτικάντικες χειρονομίες και οι ξεσηκωμένοι μορφασμοί έχουν κρατηθεί στο απόλυτο μίνιμουμ κι έτσι πιστεύεις άνετα ότι βλέπεις αληθινούς ανθρώπους και όχι δελτίο του CNN.

Η ταινία βέβαια λειτουργεί καλά μόνο στα στενά όρια του κόνσεπτ της. Θέλω να πω, μπορεί να φέρνει στο ‘Before Sunrise’, αλλά δε θα μπορούσες να τη δεις με ενδιαφέρον ανεξάρτητα των πραγματικών προσώπων. Δεν παίρνει ποτέ μεγαλύτερη αξία απ’ αυτό (κι έχει απόλυτη γνώση αυτού) και θα μπορούσε και να μην υπάρχει χωρίς να έχει χάσει κάτι ο κινηματογράφος. Είναι όμως ένα one-off, σχεδόν πειραματικού τύπου biopic με αισιόδοξη ματιά που σου κρατάει το ενδιαφέρον. Αυτά μάνι-μάνι είναι περισσότερα απ’ όσα θα πάρεις από ένα μέσο βιογραφικό φιλμ πλην της ενημέρωσης. Και στην περίπτωση που αναρωτιέσαι, ναι, είναι ιδανικό για το δικό σου πρώτο ραντεβού.