Τι κάνει ο Ερίκ Καντονά μετά τα μεσάνυχτα;

Η πρώτη μέρα είναι η πιο χαλαρή για τις Νύχτες, βρίσκεις ακόμα εισιτήρια για τα πάντα, πολλοί ακόμα τελειοποιούν το πρόγραμμά τους χωρίς να συνειδητοποιούν πως την ίδια ώρα, κάποιος μπορεί να τους κλέβει το τελευταίο διαθέσιμο εισιτήριο για κάποια προβολή. Θέλει οργάνωση η φάση.

Παρ’όλ’αυτά οι οιωνοί δείχνουν προς μια ακόμα χρονιά με γεμάτες αίθουσες, ακόμα και σε μια εποχή που πάνε σινεμά όλοι και λιγότεροι, όλο και λιγότερο. Ας πούμε πήρα το πρωί της Πέμπτη 19/9 στη δημοσιογραφική προβολή του “Ραντεβού Μετά τα Μεσάνυχτα” στο Όπερα 1 και είδα περισσότερο κόσμο από όσο άλλες χρονιές στις αντίστοιχες πρωινές προβολές. Το απόγευμα στο Δαναό μαζεύτηκε κόσμος για να δει την ιστορία ενός πιτσιρικά με Άσπεργκερ στη Νέα Υόρκη λίγο πριν το χτύπημα του τυφώνα Κατρίνα, και αμέσως μετά στο Ιντεάλ η αίθουσα ήταν σχεδόν γεμάτη για τη νουάρ ιστορία λύτρωσης (;) δύο επαγγελματιών πυγμάχων στον παριζιάνικο υπόκοσμο των ‘60s.

Είμαστε ακόμα στο ζέσταμα, όμως ακόμα κι έτσι, το “Ραντεβού” δεν είναι μια ταινία που θα ξεχάσουμε γρήγορα. Συχνά στα Φεστιβάλ, ειδικά αν δεις πολλές ταινίες μαζεμένες, τείνουν από ένα σημείο και μετά όλες να γίνονται ένα συνοθύλευμα αναμνήσεων στο μυαλό σου, και μόνο λίγες ξεχωρίζουν για καιρό. Το φιλμ του Γιαν Γκονζάλες με τον Ερίκ Καντονά σίγουρα είναι από αυτά, έστω κι αν δεν ήταν ένα τέλειο φιλμ.

Είμαστε ακόμα στο ζέσταμα, όμως ακόμα κι αυτό το -πρώτο- βράδυ Πέμπτης, περπατώντας ως την αρχή της Πραξιτέλους επί της Κολοκοτρώνη, συναντήσαμε έναν τεράστιο όγκο κόσμου να χύνεται ως το δρόμο. Στο Bartesera γινόταν το opening party του Ελληνικού τμήματος  (το οποίο φέτος αριθμεί για πρώτη φορά, πάνω από το 30% των ταινιών του προγράμματος) και οι θεατές που πέρασαν για ποτό δεν χωρούσαν στη στοά.

Καθώς στεκόμασταν απ’έξω μέχρι να αποφασίσουμε να μπούμε (μπήκαμε), δύο παιδιά σταματούν και κοιτούν παραξενεμένοι. “Συγγνώμη, τι έχει εδώ;”, ρωτήσανε.

Ήθελα πολύ να απαντήσω πως έχει ένα Ραντεβού Μετά τα Μεσάνυχτα, αλλά είπα απλώς, “πάρτι”. (Μπήκαν κι εκείνοι.)

Έχουμε κι επισήμως Φεστιβάλ.

Μια αφίσα

Το “Luton” του Μιχάλη Κωνσταντάτου (Παρασκευή 27/9, 20.00, Δαναός 1) έχει από σήμερα αφίσα.

Τι κάνει η Δούκισσα Νομικού στις Νύχτες Πρεμιέρας;

Πρωταγωνιστεί στη “Λιμουζίνα” του Νίκου Παναγιωτόπουλου, που κάνει πρεμιέρα σήμερα το απόγευμα. Θα έχουμε περισσότερα αύριο.

Καντονά, Μπουνιουέλ και sci-fi: Μια συζήτηση με τον Γιαν Γκονζάλες

Ο Γιαν Γκονζάλες είναι:

• αδερφός του Άντονι Γκονζάλες, δηλαδή των Μ83
• συνεργάτης της μπάντας
• πρώην δημοσιογράφος σε αντρικά περιοδικά, έχοντας τρέξει το τμήμα ποπ κουλτούρας του Γαλλικού Max για χρόνια
• σκηνοθέτης της παλαβής σεξοδιαστροφικής τραγικωμωδίας “Ραντεβού Μετά τα Μεσάνυχτα” (20.30, Δαναός 2), όπου 6 άγνωστοι προετοιμάζονται σε ένα μυστηριώδες διαμέρισμα για ένα σεξ πάρτι που δε θα συμβεί ποτέ. Α κι επίσης ένας από αυτούς τους 6 είναι ο Ερίκ Καντονά.

Στο “Ραντεβού” εκτός από τον Καντονά διακρίναμε ψήγματα επιστημονικής φαντασίας, “Breakfast Club”, μελαγχολίας, και πολλές πολλές φανταστικές νότες των Μ83. (Αν σου ακούγεται αυτό σαν ταινία που αξίζει να δεις, τότε ναι, είναι.) Του μιλήσαμε πριν λίγο στο βιβλιοπωλείο Ιανός για όλα αυτά.

Πώς ήταν χτες στην πρεμιέρα; Ένας Έλληνας φίλος μου μου είπε ότι άρεσε σε κόσμο εδώ επειδή έμοιαζε σαν κλισέ Γαλλικού σινεμά, ξέρεις, με πολύ κόσμο να μιλάει.

Εγώ το είδα στη δημοσιογραφική 11 το πρωί. Περίεργο φιλμ να βλέπεις με το που έχεις ξυπνήσει. Ναι, φαντάζομαι! Ήθελα να είναι χαοτικό, να είναι τρελό σαν τις μικρού μήκους μου, να έχει μανία με το σεξ. Φαντάζομαι πως έχω μια εμμονή με το σεξ. Και ήθελα να μοιάζει με πάρτι, να έχει πολλή μουσική, παράξενες καταστάσεις, κόσμο να μεθάει, σα να μεταφέρεσαι σε μια άλλη διάσταση. Σκέφτομαι την ταινία ως ένα πάρτι.

Η μουσική των Μ83 είναι τέλεια και ταιριάζει απόλυτα με τις σκηνές. Πώς ήταν να συνεργάζεσαι με τον αδερφό σου; Με τον αδερφό μου έχουμε πολύ κοντινή σχέση, μεγαλώσαμε ακούγοντας ίδια μουσική, βλέποντας τις ίδιες ταινίες. Οπότε είχε την ελευθερία να κάνει ό,τι ήθελε στην ταινία. Του έστειλα κάποια ενδεικτική μουσική, δύο τραγούδια που είχα επιλέξει, Γερμανική ηλεκτρονική μουσική από τα ‘70s… Πολύ διαφορετικά στυλ μαζί.

Πού θα τη βρω αυτή τη μουσική; Πακετάρουμε τώρα το OST! Θα είναι διαθέσιμο σε 1-2 μήνες. Ακόμα και σε κόσμο που δεν αρέσει η ταινία, θα του αρέσουν τα τραγούδια.

Τι επιρροές υπάρχουν μες στην ταινία; Έχει πολλά διαφορετικά στυλ, μπορείς να βρεις μικρά πράγματα. Ακόμα κι αν σου αρέσει όλη η ταινία, θα σου αρέσουν πραγματάκια. Τα περισσότερα προέρχονται από το Ευρωπαϊκό σινεμά των ‘70s, θαρραλέα, σέξι, ριζοσπαστική εποχή. Μιλάμε για ταινίες που δε γυρίζονται σήμερα. Εξάλλου χάσαμε κάτι πολύ οργανικό με τη σταδιακή εξαφάνιση του φιλμ. Το βίντεο τα κάνει όλα κρύα και υπερβολικά καθαρά. Ήθελα κάτι πιο φθαρμένο. Κάτι πιο ζεστό.

Αν σου ζήταγα συγκεκριμένη ταινία που σε επηρέασε; Μεγάλο εύρος, από το “Breakfast Club”…

Είπα κυριολεκτικά αυτό το πράγμα χτες σε μια φίλη μου με το που είδα την ταινία. Τις λάτρευα αυτές τις ταινίες όταν ήμουν έφηβος! Το “Ραντεβού Μετά τα Μεσάνυχτα” είναι σαν μια γεμάτη σεξ εκδοχή του “Breakfast Club”. Και έχει και λίγο Μπουνιουέλ. Όχι στο στυλ, αλλά ως προς το ότι στην “Κρυφή Γοητεία της Μπουρζουαζίας” υπάρχει το γεύμα που δε γίνεται ποτέ, όπως εδώ είναι το σεξ πάρτι που δε γίνεται ποτέ. Και επίσης είχα αυτές τις παράξενες μνήμες από ταινίες Disney των ‘80s όπως το “Black Hole” ή το “Watcher in the Woods”. Πάρα πολύ περίεργες ταινίες, πνιγηρές, με μαγική ατμόσφαιρα, που ως παιδί τις έβρισκα πολύ τρομακτικές. Δεν το πιστεύω σήμερα ότι η Disney γύριζε τέτοιες ταινίες εκείνη την εποχή.

Μιλώντας για περίεργα, ο Ερίκ Καντονά έχει από τις πιο παράξενες καριέρες οποιουδήποτε ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένης και της εποχής που έπαιζε μπάλα. Ναι! Καταρχάς είναι τρομερός σινεφίλ. Του αρέσουν πολλές καλλιτεχνικές ταινίες, λατρεύει τον Μπερτράντ Μπονέλο ας πούμε. Με εξέπληξε. Κι επειδή έχω μεγαλώσει μέσα σε εντελώς ποδοσφαιρικό περιβάλλον (σσ. ο πατέρας του έπαιζε ποδόσφαιρο), ήδη μου φαινόταν τρομερά ενδιαφέρον ο Καντονά ως χαρακτήρας. Ήταν πάντα σα να ερμηνεύει ένα ρόλο.

Πώς είναι σαν άνθρωπος; Πολύ μαζεμένος, πολύ ντροπαλός. Παρά το χτίσιμό του. Έχει αυτή τη μελαγχολική ματιά, που είπα στον εαυτό μου ότι θέλω να την αποτυπώσω σε φιλμ και πως αν το κατάφερνα θα έβγαινε κάτι πολύ όμορφο. Στα γυρίσματα ήταν σαν παιδί που του άρεσε να πειραματίζεται με τα πάντα. Του αρέσουν ένα σωρό διαφορετικά πράγματα, να ζωγραφίζει, να κάνει παραγωγές, να διαβάζει λογοτεχνία. Έχει περιέργεια για να ανακαλύπτει διαφορετικά πράγματα.

Με τους Μ83 τι σχέση έχεις ακριβώς; Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως είμαι στη μπάντα, αλλά δεν ήμουν ποτέ, δεν παίζω μουσική. Όμως έγραψα τους περισσότερους στίχους από τα τρία τελευταία άλμπουμ. Οπότε υποθέτω είμαι μέλος της μπάντας. Αλλά όχι επάνω στη σκηνή ή τίποτα τέτοιο.

Ο αδερφός σου ως Μ83 έγραψε τη μουσική για τη δική σου ταινία και για το “Oblivion”, και ταίριαζε τέλεια και στις δύο. Υπάρχει υπό μία έννοια sci-fi και στις δύο ταινίες, αν και με διαφορετικό τρόπο. Το δικό μου έναν φτηνό, γαλλικό τρόπο, το άλλο με τον μεγάλο, Χολιγουντιανό τρόπο. Μεγαλώσαμε βλέποντας κάτι περίεργα Γαλλικά καρτούν ή τον “Captain Harlock”, με αυτό ειδικά είχαμε εμμονή. Μας φαινόταν τόσο όμορφα θλιμμένο. Για μένα ήταν σαν μια μικρή κοινότητα που ζούσε σε ένα διαστημόπλοιο, και μου αρέσει να σκέφτομαι την ταινία μου έτσι, σαν μια μικρή κοινότητα χαμένη στο διάστημα, όπου αντιστέκονται στον κόσμο γιατρεύοντας ο ένας τις πληγές του άλλου.

Το οποίο είναι απροσδόκητο, επειδή βάσει περιγραφής δεν ακούγεται με φιλμ που κρύβει τόση ανθρωπιά και θλίψη. Όλοι αυτοί είναι χαρακτήρες που τους έχει φερθεί άσχημα η κοινωνία και συνδέονται μεταξύ τους για να γιατρευτούν. Κάτι καλό βγαίνει από την εμμονή τους.

Επίσης γέλασα πολύ, συχνά μέσα στις ίδιες λυπημένες σκηνές. Ευχαριστώ! Νομίζω είναι πολύ σημαντικό να έχεις χιούμορ ώστε να αποδεχθείς την τραγωδία. Με το χιούμορ έρχεσαι κοντά, και μετά μπορείς να νιώσεις την λύπη και τις πληγές αυτών των χαρακτήρων. Νομίζω πως το χιούμορ κάνει τα πάντα αποδεκτά.

Σήμερα

• Η Δούκισσα Νομικού κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο στη “Λιμουζίνα” του Νίκου Παναγιωτόπουλου (20.00, Δαναός 1)
• Βραβείο Επιτροπής και Κοινού στο SXSW για indie hit της χρονιάς, “Short Term 12” (22.15, Δαναός 1)
• Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ παλεύει μόνος με τα κύματα στο “All Is Lost” του Τζέι Σι Τσάντορ (22.00, Όπερα 1)
• Ο Τζέιμς Γουάν του “Saw” και του “Insidious” μας ξανατρομάζει με το “Conjuring” (00.15, Δαναός 1)

Αύριο

• Το “Twenty Feet from Stardom” είναι ένα μουσικό ντοκιμαντέρ χωρίς σταρ, επειδή εστιάζει στις ιστορίες των αφανών ηρώων back-up singers (18.00, Δαναός 1)
• Το υπέροχο “Τσίρκο” του Τσάρλι Τσάπλιν προβάλλεται συνοδεία τέλειου ζωντανού μουσικού σχολιασμού από τους His Majesty the King of Spain σε μια δωρεάν προβολή (17.45, Ιντεάλ)
• To “Kon-Tiki” είναι μια ταινία για την οποία είμαστε δηλώμένοι φανς (22.30 Δαναός 1)
• Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του “Il Divo” επανενώνονται για να μας ξεναγήσουν στις ολονύχτιες κραιπάλες της Ρώμης με το “La Grande Belezza” (22.30, Όπερα 1)

Χθες

Η πρεμιέρα του Φεστιβάλ.

*Οι 19ες Νύχτες Πρεμιέρας πραγματοποιούνται με τη συγχρηματοδότηση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περισσότερες πληροφορίες στο www.aiff.gr.