Τι σε πιάνει και βλέπεις Grey’s Anatomy;

Γιατί θα την δεις και την ένατη σεζόν. Ειδικά αν είσαι από εκείνους που έφτασαν ως την όγδοη, στην ένατη θα σταματήσεις; Εξάλλου απ’ ό,τι κατάλαβα, παρακολουθώντας τα πρώτα δύο επεισόδια σε μία ειδική πρεμιέρα που είχε ετοιμάσει η NOVA μιας και η ένατη σεζόν θα προβάλλεται στο FOXlife, υπάρχει νέα τροπή στην σειρά (δεν θα σποϊλάρω) η οποιά δίνει νέα στόρι για κάθε έναν από τους βασικούς συντελεστές της σειράς.

Ότι το Grey’s Anatomy όπως, το E.R., ο Dr. House και άλλες τόσες σειρές παλιότερα, έχει φανατικό κοινό, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Ακόμα και ανδρικό κοινό. Αλλά τι είναι αυτό που ελκύει έναν ανθρώπινο νου στις σειρές των νοσοκομείων; Σε αυτό το συνοθύλευμα αρρώστιας που πότε καταλήγει σε ένα δακρύβρεχτο ευτυχές φινάλε και πότε σε ένα δακρύβρεχτο στενάχωρο τέλος;

Θα θέσω μερικές υποθέσεις και θα προσπαθήσω να απαντήσω σε κάθε μία από αυτές.

Μήπως είναι οι πολύ ωραίες γυναίκες;

Σκούρα τα πράγματα. Μετά την αποχώρηση της Katherine Heigl από το Grey’s Anatomy χάσαμε ό,τι πιο κοντινό σε όμορφη γυναίκα σε αυτές τις σειρές. Τώρα αν κάτσουμε να ψειρίσουμε εκείνη την νοσοκόμα που είχε παίξει στο τέταρτο επεισόδιο του τάδε κύκλου, το χάνουμε το νόημα. Οκ, μόνο η Meredith αλλά κι αυτή την γουστάρεις για άλλους λόγους. Όχι τόσο προφανείς.

Συμπέρασμα: Αποκλείεται οι άντρες να το βλέπουν για τις γυναίκες.

Μήπως είναι τα ανδρικά role models;

Θα μπορούσε μιας και το να είσαι ένας επιτυχημένος χειρουργός είναι ένα dream job αναμφισβήτητα για πολλούς άντρες. Αλλά από την άλλη τίνουμε σαν λαός να τα εκμηδενίζουμε αυτά που δεν μπορούμε να φτάσουμε. Έχεις ακούσει άντρα να λέει καλή κουβέντα για το δίδυμο Mc Dreamy και Mc Steamy;

Συμπέρασμα: Δεν τρελαινόμαστε για τα role models που φθονούμε

Μήπως είναι η θέληση για μάθηση;

Κάθε ημέρα στο τηλεοπτικό νοσοκομείο είναι και μία νέα εμπειρία στον κόσμο των ασθενειών. Περίεργα μικρόβια, δύσκολες επεμβάσεις, σπάνιες ασθένειες για τις οποίες όχι μόνο παίρνεις μια μικρή πληροφόρηση αλλά δεν θα έπρεπε να σε απασχολούν και πολύ. Βασικά η πληροφόρηση που παίρνεις (και ορθά) είναι μόνο για να ακούσεις για μια ασθένεια στον καφέ και να πετάξεις την εξυπνάδα σου.

Συμπέρασμα: Κανείς δεν έμαθε την Ιατρική από την τηλεόραση.

Μήπως είναι η αρρωστοφοβία μας;

Είναι βέβαιο ότι πολλοί που παρακολουθούν τέτοιες σειρές, κάθε φορά που εμφανίζεται ένα σπάνιο μικρόβιο, περνούν τις επόμενες ημέρες θεωρώντας ότι νοσούν και αυτοί. Ανατρέχουν σε online γιατρούς, ακόμα χειρότερα σε πραγματικούς γιατρούς και περνούν νύχτες αγωνίας.

Συμπέρασμα: Ε όχι, δεν είμαστε όλοι αρρωστοφοβικοί.

Μήπως είναι η ανάγκη επιβεβαίωσης της ύπαρξης;

Δεν ξέρω πώς να το θέσω διαφορετικά. Είναι η αδιάκοπη αναζήτηση σημαδιών ζωής στον άνθρωπο. Το ίδιο φαινόμενο που παρατηρείται στην οιαδήποτε περίπτωση θανάτου ή τραυματικής εμπειρίας. Ο άνθρωπος έχει μια αρρωστημένη αλλά απόλυτα φυσιολογική επιθυμία να παρακολουθεί σχετικά με ασθένειες και θανάτους γεγονότα για να αντλεί δύναμη από την δική του “ευτυχή” παρουσία στον κόσμο αυτόν.

Συμπέρασμα: Η ψυχολογία συμφωνεί. Η ανάγκη για ζωή είναι ένας από τους πολύ καλούς λόγους για να κολλάς με τέτοιες σειρές.

Μήπως είναι το Beverly Hills της υπόθεσης;

Και με αυτό εννοώ τις διαπροσωπικές σχέσεις και ό,τι τις ακολουθεί από τηλεοπτική άποψη. Δυνατές σκηνές συγκίνησης, ενσταντικά φινάλε με παθιασμένα φιλιά, δίλεπτα απόλυτου αισθησιασμού μέσα στην αποθήκη του οξυγόνου, ατελείωτο κουτσομπολιό και ζήλεια. Αν εξαιρέσεις το ιατρικό περιτύλιγμα, το Grey’s Anatomy είναι μια μαεστρικά μπλεγμένη περιπέτεια ανθρώπων που σχετίζονται, δρουν, αντιδρούν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Και όταν κάποιος σεναριογράφος και σκηνοθέτης αποδίδει σωστά αυτές τις διαπροσωπικές σχέσεις, έχει στα χέρια του ένα αριστούγημα.

Συμπέρασμα: Ο Έλληνας ψοφάει για σχέσεις, sex, κουτσομπολιό και διαπλοκή.

Ο Έλληνας ψοφάει για (σειρές τύπου) Grey’s Anatomy.