Τι βιβλία να πάρεις μαζί στις διακοπές

Οι summer book lists είναι, όπως το βλέπω εγώ, σχεδόν πάντοτε γεμάτες από ‘πρέπει’, ψιλο-υποχρεώσεις και δηθενιές (που πας στα Κουφονήσια αγκαλιά με τον Τζειμς Τζόυς, ρε αγόρι). Για αυτό και ποτέ δεν τους δίνω ιδιαίτερη σημασία. Η συγκεκριμένη φιλοδοξείς να είναι κατιτίς διαφορετική αφού περιλαμβάνει όλα τα βιβλία που όντως θα έχω πάνω μου φέτος (ή έχω ήδη ξεκοκαλίσει). Για την ακρίβεια αυτή τη στιγμή που το διαβάζεις τα κατεβάζω ταυτόχρονα στο iPad.

California, Edan Lepucki

Το μετα-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα του καλοκαιριού για το οποίο έχω διαβάσει διθυραμβικά σχόλια σε όλα τα αγαπημένα μου περιοδικά (GQ, Entertainment Weekly). Επίσης εκείνο που υποστηρίζει σαν τρελός ο Stephen Colbert, ο οποίος και ζήτησε από τους τηλεθεατές του να το προ-παραγγείλουν στα πλαίσια του αγώνα διαμαρτυρίας που κάνει εναντίον του Amazon.

Το αποτέλεσμα; To βιβλίο, που περιγράφει τις περιπέτειες του Cal και της Frida οι οποίοι αναγκάζονται -εξαιτίας σεισμών και πλημμυρών- να εγκαταλείψουν το Λος Άντζελες και να πάνε να μείνουν στα δάση, μοσχοπουλάει και η άγνωστη συγγραφέας του έχει γίνει πρώτη μούρη.

Aν, από την άλλη, προτιμάτε την αποκάλυψη να έρχεται με πιο παραδοσιακό και εφετζίδικο τρόπο, τότε θυμίζουμε όσα είχαμε γράψει για την τριλογία The Strain του Del Toro .

Καθώς επίσης και για το ‘Game of Thrones του διαστήματος‘, δηλαδή το Red Rising του Pierce Brown , το δεύτερο μέρος του οποίου με τίτλο Golden Son θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο.

Το ένα από τα δυο βιβλία με πρωταγωνιστή τον πλανήτη Άρη που πολύ ευχαριστήθηκα φέτος. Το άλλο είναι αυτό.

Η καρδερίνα, Donna Tartt, εκδόσεις Λιβάνη

Το ‘σοβαρό’ βιβλίο της λίστας ένεκα του ότι έχει κερδίσει Πούλιτζερ. Πρόκειται για το τρίτο μόλις μυθιστόρημα της εκκεντρικής Donna Tartt (λογικό αφού της πήρε 11 χρόνια να το τελειώσει), μετά τα εξίσου καλά ‘Η μυστική Ιστορία’ και ‘Ο μικρός φίλος’, μιας συγγραφέως που έχει εξίσου ενδιαφέρον η ίδια με όσα γράφει.

Αυτή τη φορά η Tartt εμπνέεται, όσον αφορά την ατμόσφαιρα και την πλοκή, από τον Ντίκενς για να μας σερβίρει ένα godzilla μυθιστόρημα ενηλικίωσης με πρωταγωνιστή τον 13χρονο Θίο Ντέκερ, που βρίσκεται μαζί με την μητέρα του στις αίθουσες του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια ενός τρομοκρατικού χτύπηματος. Επιζεί από θαύμα, βρίσκει καταφύγιο στην οικογένεια ενός πλούσιου φίλου και στην πορεία πέφτει με τα μούτρα στον υπόκοσμο και στην παρανομία.

Ναι, εννοείται πως πρόκειται (ή, για την ακρίβεια, φιλοδοξεί να γίνει) ο Όλιβερ Τουίστ της γενιάς μας. Ο χαρακτηρισμός που -καθόλου τυχαία- του κότσαρε ο θείος Stephen (King), ένας από τους πολλούς επώνυμες θαυμαστές της μικρής θαυματουργής καρδερίνας.

Εξίσου σοβαρή περίπτωση συγγραφέα είναι διαχρονικά και ο David Sedaris. Αλλά για αυτόν τα έχει πει όλα ο Ηλίας Αναστασιάδης πριν από κανένα δίμηνο.

Μπαρακούντα, Χρήστος Τσιόλκας, εκδόσεις Ωκεανίδα

Το νέο βιβλίο του αντισυμβατικού Ελληνοαυστραλού που έγινε γνωστός πριν από 15 χρόνια με το ‘Κατά Μέτωπο’, το οποίο καπάκι έγινε ταινία, καθώς επίσης και από τα ‘Ο άνθρωπος του Ιησού’, ‘Νεκρή Ευρώπη’ και το ‘Χαστούκι’ που ήταν υποψήφιο για βραβείο Booker.

Αυτή τη φορά, όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Guardian, ‘Ο Χρήστος Τσιόλκας έγραψε άλλο ένα μυθιστόρημα που του αξίζει να κάνει πάταγο’ με πρωταγωνιστή ένα φιλόδοξο νεαρό κολυμβητή που κάνει τα πάντα για να κερδίσει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Συμπεριλαμβανομένου το να απαντήσει στην περιφρόνηση των πλούσιων συμμαθητών του στο ιδιωτικό κολέγιο (όπου φοιτά με υποτροφία) με τη βια, γινόμενος ο Μπαρακούντα, ο ψυχάκιας.

Το λάθος αστέρι, Τζον Γκριν, εκδόσεις Λιβάνη

Ντρέπομαι, αλλά θα το πάρω και αυτό μαζί μου. Όχι μόνο γιατί έχει κατσικωθεί εδώ και ένα χρόνο στη λίστα με τα bestseller του Amazon. Όχι μόνο γιατί είδα την ταινία και μου άρεσε. Αλλά, κυρίως, γιατί θεωρώ ότι θα με κάνει να δείχνω ευαίσθητος και επίκαιρος στη 25άρα της απέναντι ξαπλώστρας. Ναι, τόσο επιφανειακός είμαι.

Αν και, για να είμαι εντελώς ειλικρινής, το ‘Μοιχεία’ του Κοέλιο, που είναι και πιο φρέσκο, ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωσή μου. Όχι, δεν σκέφτομαι να τη διαπράξω. Απλά ψήνομαι να διαβάσω τι πρέπει να κάνω για να μην την διαπράξουν άλλοι και μου λερώσουν το στεφάνι.

Senna: Το Πνεύμα της Ταχύτητας, Βασίλης Τσακίρογλου, εκδόσεις Key books

Είμαι εντελώς αγράμματος στα αθλητικά γενικώς και στην Formula 1 ειδικώς. Αλλά ξέρω από πρώτο χέρι πόσο εξαιρετικός γραφιάς είναι ο Βασίλης Τσακίρογλου (επίσης πόσα χρόνια από την ζωή του έχει καταναλώσει προκειμένου να μπει στο μυαλό και στην ψυχή του ήρωά του).

Άσε που ο Σέννα, για εκείνον, είναι ένα πραγματικά ανεξάντλητο θέμα. Το ξέρω γιατί έχω ήδη διαβάσει λαίμαργα τους δυο τόμους που έχει γράψει σχετικά στο παρελθόν. Και οι οποίοι διαβάζονται νεράκι. Όπως ακριβώς και το Πνεύμα της Ταχύτητας που επιχειρεί, όπως εύστοχα λέει και το δελτίο τύπου, να ‘αναλύσει τον ήρωα και το φαινομένο, ανατέμνοντας ταυτόχρονα την αδιανόητη απουσία του μεγαλύτερου αστέρα που ανέδειξε ποτέ η Φόρμουλα 1, μιας προσωπικότητας πολύ πιο σημαντικής από το ίδιο το σπορ’.

Skagboys, Irvine Welsh, εκδόσεις Οξύ

Κρατιόμουν εδώ και μήνες να μην το ανοίξω και το καταβροχθίσω, προκειμένου να το έχω κάβα για τις διακοπές. Απέτυχα οικτρά. Και το λάτρεψα σφοδρά. Όπως μου συνέβη με κάθε διαδοχικό βιβλίο του -55χρονου πλέον- Σκοτζέζου από την εποχή που τον πρωτοδιάβασα, έφηβος ακόμη, και μετά. Αν και αναγνωρίζω ότι πλέον δεν είναι στα ντουζένια του. Πρόκειται για το μούρλια prequel του Trainspotting που μας δείχνει πως η τριάδα των αντί-ηρώων μας, Renton, Spud και Sick Boy (με τον παρανοημένο Begbie να συμπληρώνει το καρέ) πέφτουν με τα μούτρα στην πρέζα. Προσωπικά το θεωρώ πολύ πιο ειλικρινές από το Porno, το sequel που τους έδειχνε να προσπαθούν να φτιάξουν μια τσόντα. Ίσως γιατί ο Irvine το είχε γράψει (ένα μεγάλο μέρος του) ταυτόχρονα με τo Τrainspotting αλλά επέλεξε να μην το δημοσιεύσει τότε.

Ίδια ακριβώς περίπτωση, ενός βιβλίου δηλαδή από συγγραφέα που διάβαζα όταν ήμουν πιτσιρικάς και επιμένω να έχω ψηλά στην εκτίμησή μου, είναι και το ‘Νίκη’ του Χρήστου Χωμενίδη (εκδόσεις Πατάκη) που βασίζεται στις αφηγήσεις της μητέρας του Νίκης για τον παππού του, τον Βασίλη Νεφελούδη, γνωστό στέλεχος του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου. Ένα κορίτσι που ‘όταν γεννήθηκε ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και όταν µεγάλωσε έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανοµία, κλεισµένο σε ένα σπίτι, µε ψεύτικο όνοµα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες, γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν’. Μια συναρπαστική ιστορία, ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του αναγνώστη.

Αστυνομία, Jo Nesbo, εκδόσεις Μεταίχμιο

O bestseller Νορβηγός συγγραφέας δεν χρειάζεται συστάσεις. Ούτε ο ήρωας του, Χάρι Χόλε, που σε αυτό το 10ο βιβλίο της σειράς (σ.σ. το 7ο το κάνει ταινία ο Scorsese) βοηθάει την αστυνομία του Όσλο να βρει τον δολοφόνο που τριγυρνά στους δρόμους και δολοφονεί αστυνομικούς. Ένα βιβλίο στο χαρακτηριστικό ‘παγωμένο’ στιλ της σκανδιναβικής σχολής αστυνομικής λογοτεχνίας που, με κάποιο παράδοξο τρόπο, έρχεται και κουμπώνει κουτί στο ελληνικό καλοκαίρι. Ουσιαστικά, όταν λιάζεσαι στην παραλία και τα διαβάζεις, γεμάτα αίματα, πτώματα και χιόνι, αισθάνεσαι ότι δροσίζεσαι και λίγο.

Στην ίδια λογική, δροσιά και αίμα, κινείται και το Μάυρο Μονοπάτι της Σουηδής Αsa Larsson, επίσης από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, με τους πάντες να αναζητούν ποιος δολοφόνησε μια μεγαλοστέλεχος μιας μεταλλευτικής εταιρίας, το πτώμα της οποίας βρέθηκε νεκρή σε καμπίνα ψαρέματος στο βόρειο άκρο της Σουηδίας. Καθώς και το ‘Η μάρτυρας της φωτιάς’ του Λας Κέπλερ (εκδόσεις Πατάκη) με ήρωα τον επιθεωρητή Γιούνα Λίννα και θύμα ένα νεαρό κορίτσι που βρίσκεται δολοφονηµένο στο αποµονωτήριο ενός κέντρου για προβληµατικούς εφήβους.

Κόκκινος Λωτός, Λουκάς Μέξης, εκδόσεις Ιβίσκος

Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν υπήρχε περίπτωση να μην το συμπεριλάβω. Όπως δεν υπήρχε περίπτωση να μην το διαβάσω. Όχι μόνο είμαι φίλος με τον συγγραφέα, όπως η μισή Αθήνα φαντάζομαι, αλλά με την εκδοσή του έχει άμεση σχέση η ξαδέλφη της γυναίκας μου. Αυτό που δεν περίμενα είναι πόσο διαφορετικό θα ήταν από τα τρία προηγούμενά του (ναι, έχει ήδη προλάβει να γράψει 3-το ένα στα αγγλικά. Ναι, χαρά στο κουράγιο του). Και το πόσο θα μου άρεσε. Αυτή τη φορά πρωταγωνιστής είναι ένας βετεράνος 60χρονος δημοσιογράφος που, έχοντας ζήσει έντονα τα 80s και τα 90s, τα παράτησε, μετακόμισε στο δάσος και άρχισε να γράφει παιδικά παραμύθια. Εκεί που κάποια στιγμή τον βρίσκει ένας πιτσιρικάς δημοσιογράφος στον οποίο αρχίζει να διηγείται όλη του τη ζωή.