ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ

Κάννες: Μπορεί το Titane να γίνει το νέο Parasite στα Όσκαρ;

Στο Titane που θριάμβευσε στις Κάννες, μία σίριαλ κίλερ κάνει σεξ με ένα αυτοκίνητο. Τι πιθανότητες θα έχει στα επόμενα Όσκαρ;
Σε μία σοκαριστική στιγμή της τελετής απονομής στο Φεστιβάλ των Καννών που μόνο με το οσκαρικό φιάσκο του Moonlight vs. La La Land θα μπορούσε να συγκριθεί, ο Spike Lee έκανε γκάφα και ανακοίνωσε τη νικήτρια του Χρυσού Φοίνικα στην αρχή της διαδικασίας αντί στο τέλος, σκοτώνοντας έτσι το μομέντουμ της βραδιάς. Δεν μας πείραξε ούτε λίγο! Το μεγάλο βραβείο σήκωσε η Julia Ducournau για τη δεύτερη ταινία της, Titane, και η αίθουσα πέρασε τα επόμενα δέκα λεπτά χειροκροτώντας την όρθια, όσο εκείνη χαμογελούσε έκπληκτη μέσα από τα δάκρυά της.

Ολόκληρη η διαδικασία είναι ένα αξιολάτρευτο στραβοπάτημα που μπορείς να δεις εδώ, πριν δεις τη θριαμβευτική βράβευση της Julia Ducournau για το Titane.

H Ducournau είναι μόλις η δεύτερη γυναίκα σκηνοθέτης που βραβεύεται με τον Χρυσό Φοίνικα στα 74 χρόνια του θεσμού μετά την Jane Campion και τα Μαθήματα Πιάνου το 1994. Στο Titane που θα προβληθεί αποκλειστικά στην Ελλάδα από την ελληνική streaming πλατφόρμα Cinobo με τη νέα σεζόν, η δημιουργός έχει φτιάξει την πιο γλυκιά ταινία έβερ για μία κατά συρροή δολοφόνο που κάνει σεξ με ένα αυτοκίνητο. Είμαι σίγουρη ότι είναι η πιο γλυκιά από όλες αυτές. Πόσες τέτοιες θυμάσαι να έχεις δει δηλαδή;

Τυπικά η σύνοψη της ταινίας μιλά για “έναν πατέρα που επανενώνεται με τον επί δέκα χρόνια εξαφανισμένο γιο του, μετά από μια σειρά από ανεξήγητα εγκλήματα”, όμως όσοι είχαμε δει το Raw, το ντεμπούτο της δημιουργού που ο κόσμος δε μπορούσε να ολοκληρώσει στο Netflix από τη φρίκη, ήμασταν σίγουροι πως καμία τέτοια περίληψη δε θα μας προετοίμαζε επαρκώς για πρότζεκτ της Ducournau.

Όσοι είχαμε δει το Raw στις Νύχτες Πρεμιέρας το 2017 – διάβασε εδώ τη συνέντευξη που είχε δώσει στο OneMan κατά την επίσκεψή της στην Αθήνα – ή όσοι το απολαμβάνουν αυτές τις ημέρες στο Cinobo όπου είναι διαθέσιμο, δεν απορήσαμε όταν το Titane δίχασε τους κριτικούς. Μπορεί το Raw να είχε αποσπάσει διθυράμβους από την κριτική, η αίσθηση ήταν όμως πως η δημιουργός βρισκόταν, ήδη από αρχή της καριέρας της, ένα βήμα πριν από εκείνη την ταινία που θα έκανε μερίδα κριτικών να βγει από την αίθουσα σιχτιρίζοντας.

Το Raw είχε ακολουθήσει μία νεαρή γυναίκα που, ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά της, ταυτόχρονα ανακάλυπτε και τη λαχτάρα της για ανθρώπινη σάρκα. Στο Titane η Ducourneau συναρπάζεται ξανά από την πείνα και την ελατότητα της σάρκας αυτής, αλλά φαίνεται πως το πηγαίνει ακόμη (μάλλον πολύ, πάρα πολύ) παραπέρα. Κυρίως, παραμένει μία οραματίστρια με απόλυτο έλεγχο πάνω στις στροφές του παράφρονος μυαλού της – η ίδια δε θεωρεί εαυτόν προβοκατέρ – και δε θα το αλλάζαμε με τίποτα.

Το 2021 είναι η πρώτη φορά όπου γυναίκες σηκώνουν δύο από τα πιο ακριβοθώρητα βραβεία της βιομηχανίας κινηματογράφου – η Chloé Zhao που έγραψε ιστορία στα φετινά Όσκαρ και η Ducournau τώρα με τον Χρυσό Φοίνικα.

Τι πιθανότητες έχει όμως το Titane στα Όσκαρ του 2022;

Η διανομή του Titane στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει εξασφαλιστεί από τη NEON, το στούντιο που διένειμε πέρσι το Parasite. Δεν ήταν εύπεπτο φιλμ εκείνο, ούτε στην αγγλική γλώσσα που τόσο προτιμούν οι Αμερικανοί στις ταινίες τους γιατί έχουν το προνόμιο να μη διαβάζουν υπότιτλους στο μεγαλύτερο μέρος της κινηματογραφικής τους εμπειρίας. Η NEON όμως κατάφερε να ελιχθεί σε αυτές τις δυσκολίες με την καμπάνια της και να υποστηρίξει την ταινία μέχρι τον θρίαμβό της τη μεγάλη βραδιά: Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου και Όσκαρ Διεθνούς Φιλμ. Το Parasite όμως είναι ο μοναδικός νικητής Χρυσού Φοίνικα που σάρωσε τόσο στα Όσκαρ (το Marty που είχε κερδίσει τον Φοίνικα το 1955 είχε επίσης κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας). Οι Κάννες μπορεί να προσφέρουν καθοριστική ορατότητα σε ένα φιλμ εφόσον αυτό βραβευτεί – συχνά κιόλας βάσει ντόρου ακόμα κι αν φύγει με άδεια χέρια – όμως δεν κάνουν πολλά για την πορεία του στα Όσκαρ.

Το The Wind That Shakes the Barley του Ken Loach που κέρδισε το 2006 δεν έφτασε ως εκεί, ούτε το I, Daniel Blake του ιδίου που ακολούθησε δέκα χρόνια μετά. Το Dheepan του Jacques Audiard δεν προτάθηκε καν από τη Γαλλία για τα Όσκαρ της χρονιάς του. Η χώρα προτίμησε να στείλει το Elle του Paul Verhoeven. Μία αυθάδη ταινία που όμως προερχόταν από έναν γνωστό στην αμερικανική βιομηχανία δημιουργό και άρα οι Γάλλοι πίστεψαν ότι θα είχε περισσότερες πιθανότητες. Έπραξαν μάλλον σωστά γιατί μπορεί να έμειναν εκτός κατηγορίας Διεθνούς Φιλμ, αλλά η Isabelle Huppert κέρδισε μία υποψηφιότητα Α΄ Γυναικείου.


Η Julia Ducournau φωτογραφίζεται με τον Χρυσό Φοίνικα / Photo by Vianney Le Caer/Invision/AP

Η Julia Ducournau φωτογραφίζεται με τον Χρυσό Φοίνικα

Έξω από την κατηγορία Διεθνούς Φιλμ πάντως, οι Χρυσοί Φοίνικες χρειάζονται και τα νούμερα στο box office. Ο Πιανίστας, το Pulp Fiction, το The Mission, το M.A.S.H., το Apocalypse Now, και το πιο πρόσφατο Parasite, τα είχαν πάει πολύ καλά στα ταμεία πριν κερδίσουν το καθένα τα Όσκαρ τους. Εδώ το Titane έχει ελπίδες. Εκτός από τη διανομή της NEON στις Η.Π.Α., το Titane θα μπορούσε να ακολουθήσει στα βήματα του Raw και να βρει διανομείς σε όλο τον κόσμο. Σε συνδυασμό με τον θόρυβο γύρω από το κόνσεπτ που θα συνοδεύει παντού την ταινία από εδώ και πέρα, η ανθρώπινη περιέργεια μπορεί να κάνει τη δουλειά της και να κόψει εισιτήρια δίνοντάς του ορατότητα και ώθηση.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο του Titane για τα Όσκαρ όμως, είναι ακριβώς αυτός ο θόρυβος. Η ταινία προκαλεί και δεν έχει για σκηνοθέτη τον Verhoeven. Παρότι είχε κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα από τα χέρια του Steven Spielberg, η Γαλλία δεν είχε επιλέξει να υποβάλλει το Blue Is the Warmest Color για τα Όσκαρ το 2013 λόγω του προκλητικού του ερωτικού περιεχομένου. Τι προοπτικές θα νιώσουν πως έχει Titane ώστε να γίνει η επίσημή τους πρόταση;

Εύχομαι να διαψευστώ παραδειγματικά, αλλά εικάζω όχι πολλές.

Το Titane θα προβληθεί στην Ελλάδα από το Cinobo με τη νέα σεζόν. Μέχρι τότε μπορείς να δεις το Raw της Ducournau στην ίδια πλατφόρμα, ή να τσεκάρεις τη σκηνοθετική της δουλειά στη 2η σεζόν του Servant στην AppleTV+ σε παραγωγή του M. Night Shyamalan.

Exit mobile version