Το Dune: Prophecy είναι προσκολλημένο στο όραμα του Denis Villeneuve
- 22 ΝΟΕ 2024
Στο Dune: Prophecy, τη σειρά του HBO που διαδραματίζεται έναν αιώνα μετά το τέλος του πολέμου της ανθρωπότητας ενάντια στις «σκεπτόμενες μηχανές», η γέννηση του Paul Atreides απέχει ακόμη αρκετές χιλιετίες, η αδελφότητα όμως των Bene Gesserit έχει ήδη θέσει τις βάσεις για την άνοδό του. Έχουν συγκεντρώσει τα γενετικά δεδομένα και διαμορφώσει τα σχέδιά τους έτσι ώστε να τους επιτραπεί να αναπαράξουν και να ελέγξουν τους μελλοντικούς κυβερνήτες του σύμπαντος.
Δεδομένου ότι επικεφαλής του τάγματος που προς το παρόν λέγεται Sisterhood είναι η Valya Harkonnen (Emily Watson), εκ της γνωστής οικογένειας που είναι θανάσιμη εχθρός του Οίκου Atreides, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα του σχεδίου μάλλον δεν είναι αυτά που οραματίζεται.
Ενώ, λοιπόν, πολλοί ήρωες του πολέμου που ουσιαστικά οδήγησε στην απαγόρευση της αυτοματοποιημένης τεχνολογίας, έχουν τιμηθεί για τη γενναιότητά τους, ο πατέρας της Valya, εξορίστηκε για τη δειλία του και έτσι ο Οίκος των Harkonnen ζει έκτοτε ντροπιασμένος. Οι αδελφές Valya και Tula (Olivia Williams) βρήκαν καταφύγιο σε μία ομάδα γυναικών «που δεν φοβούνται τη δύναμή τους» και, στο παρόν της σειράς, όταν το μυστικοπαθές τάγμα βρίσκεται στο απόγειο της δύναμής του, οι δυο τους επιβλέπουν τη σχολή της Sisterhood, όπου κορίτσια από όλο το Imperium μαθαίνουν τρόπους να γίνονται ανθρώπινοι ανιχνευτές ψεύδους που θα υπηρετούν κυβερνώντες ευγενείς.
Καθώς η Valya αποφασίζει ποιος από τους Μεγάλους Οίκους αξίζει να έχει αυτές τις υπηρεσίες ενός πλήρως εκπαιδευμένου μέλους της Sisterhood, η Tula καθοδηγεί τις νεαρές ακόλουθους της σχολής στις σπουδές τους στην πολιτική δεινότητα και την πνευματικότητα. Όσο όμως εκτεταμένη κι αν είναι η παρουσία των αδελφών ως ενήλικες, το Dune: Prophecy αφιερώνει επίσης μεγάλο μέρος του χρόνου του στα νεανικά τους χρόνια, όταν ήταν συνηθισμένα κορίτσια που αντιμετώπιζαν τις συνέπειες της καταστροφικής έκπτωσης της οικογένειάς τους.
Η Watson και η Williams είναι τα μεγαλύτερα χαρτιά της σειράς, ως ερμηνεύτριες που προσεγγίζουν κάθε σκηνή με σκιώδεις αποχρώσεις και ατσάλινη βαρύτητα, δείχνοντας έναν ξεκάθαρο δεσμό μεταξύ τους. Παρά όμως το συσσωρευμένο ταλέντο της σειράς – ο Mark Strong, ο Travis Fimmel και η Jodhi May είναι επίσης standouts – κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις υπεραναλυτικές περιγραφές. Εκτός από το παρεμβατικό voiceover, τα σενάρια βασίζονται στην επανάληψη για να τονίσουν τα σημαντικά σημεία της πλοκής, οδηγώντας σε άκομψους διαλόγους που ακόμη και οι καλύτεροι δυσκολεύονται να πουλήσουν, όχι μόνο στο πρώτο που έχει κυκλοφορήσει αλλά και στα τρία επόμενα που μου έγιναν διαθέσιμα.
Το Dune: Prophecy είχε κάμποσες αναποδιές στον δρόμο του προς την οθόνη, μεταξύ άλλων την απομάκρυνση της Diane Ademu-John που έγραψε το πρώτο επεισόδιο της σειράς ως co-showrunner (η Alison Schapker είναι τώρα επικεφαλής), και την απόρριψη του αρχικού τίτλου The Sisterhood που ίσως κρίθηκε πολύ κοριτσίστικος.
Παρότι σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να είναι μία σειρά για ίντριγκες παλατιών και διαστημικές καλόγριες, φαίνεται ξεκάθαρα πως κάπου στην πορεία δόθηκαν εντολές να γίνει η σειρά περισσότερο σαν το Game of Thrones, ή καλύτερα ακόμη το πρίκουελ House of the Dragon, με χαρακτήρες να μπαινοβγαίνουν σε δωμάτια όπου στρώνουν στρατηγικές και προσπαθούν να αναλάβουν τον έλεγχο. Αυτό γίνεται ιδιαιτέρως σαφές σε μία ξεκαρδιστικά αχρείαστη σκηνή όπου ο εκπαιδευτής μάχης της πριγκίπισσας αποσπά πληροφορίες από την κόρη του Δούκα, καθώς οι δυο τους χτυπιούνται γυμνοί μέσα σε κάτι που μοιάζει με κούφιο δέντρο.
Όπως και οι δύο κινηματογραφικές μεταφορές του Denis Villeneuve για το Dune, το Prophecy συνεχίζει να απορρίπτει τα θρησκευτικά και πολιτιστικά στοιχεία του μυθιστορήματος του Herbert, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν το Ισλάμ και τη Μέση Ανατολή, και έτσι οι κεντρικές συγκρούσεις μεταξύ χαρακτήρων από διαφορετικές φατρίες υποδηλώνονται αλλά δεν εξετάζονται ποτέ.
Μια ομάδα αδελφών Bene Gesserit αποκαλείται «ζηλώτριες», ενώ ο χαρακτήρας του Fimmel τοποθετείται ως προσηλυτισμένος του οποίου η νεοαποκτηθείσα πίστη στο Shai-Hulud αποτελεί απειλή για την κοσμοθεωρία της Valya. Χωρίς όμως το πλαίσιο του πώς αυτές οι προοπτικές αντιφάσκουν ή αποκλίνουν η μία από την άλλη, οι κόντρες των χαρακτήρων μοιάζουν αβαρείς και οι διάλογοί τους, εκτός από άτσαλοι όπως προαναφέρθηκε, κενοί. Το «να ένας χαρακτήρας, να μερικές ατάκες για το ήθος του, να η μόνη ανάπτυξη που θα έχετε» μοιάζει να είναι η τυπική προσέγγιση του Dune: Prophecy. Η διάρκεια των έξι επεισοδίων που θα έχει η σειρά, είναι πολύ λίγος χώρος για το είδος εκτεταμένου ensemble δράματος στο οποίο φαίνεται να στοχεύει.
Εστιάζοντας, επίσης, αποκλειστικά στα ανταγωνιστικά κέντρα εξουσίας, τα σενάρια έχουν παραλείψει να συμπεριλάβουν τους απλούς ανθρώπους των οποίων οι ζωές μπορεί να επηρεαστούν από όλες αυτές τις ραδιουργίες, γεγονός που κάνει τις συνέπειες να φαίνονται πολύ λιγότερο σημαντικές. Όταν και οι δύο πλευρές εποφθαλμιούν την εξουσία, τι σημασία έχει ποιος φοράει τα μαύρα και ποιος ντύθηκε κρεμ πιστολέρο; Το γεγονός ότι η Valya και η Tula είναι badass, αναιρεί ότι τα σχέδιά τους οδηγούν τελικά σε μία γενοκτονία πραγματικά γαλαξιακών διαστάσεων;
Προς τιμήν της σειράς, το Dune: Prophecy γνωρίζει ότι είναι τηλεόραση και όχι ταινία κομμένη σε πολλά κομμάτια, οπότε θα συνεχίζει να εστιάζει στον πολιτικό και ψυχολογικό πόλεμο. Οι θεματικές της για την εξουσία και τη μοίρα έχουν προοπτική, και είναι σίγουρα επίκαιρες σε σχέση με την ιστορία ενός αποκλειστικά γυναικείου τάγματος που δέχεται επίθεση από έναν αδίστακτο, ασταθή άνδρα.
Τουλάχιστον ανακυκλώνονται αρκετές από τις οπτικές καινοτομίες των ταινιών, από τα sandworms μέχρι τις πανοπλίες που λάμπουν μπλε ή κόκκινες κατά τη διάρκεια μάχης, και αξιοποιούνται επίσης πολύ καλά ο καθηλωτικός ηχητικός σχεδιασμός και ο σχεδιασμός παραγωγής του franchise, από φθηνότερο μπάτζετ. Τόσα πολλά όμως από το Dune: Prophecy είναι τόσο στενά προσκολλημένα στο όραμα του Villeneuve που κάνουν τη σειρά να μοιάζει με πράξη δειλίας και παραίτησης από τη δημιουργικότητα. Ακολουθώντας τόσο στενά τους προκατόχους του, το Dune: Prophecy υπονομεύει την ίδια την κεντρική του ένταση. Έχει πολλές δυνατότητες, θα πρέπει πρώτα όμως να ξεκολλήσει από την ιδέα ότι θα το λατρέψουμε επειδή ανήκει στο franchise του Dune και όχι επειδή βρίσκει δική του φωνή.
Το Dune: Prophecy προβάλλεται από τη Vodafone TV.
