Το φινάλε του The 100 το έγραψε ο Νότης Σφακιανάκης

Το The 100 ήταν μία τέτοια σειρά. Είχε τα βασικά συστατικά που έχουν διαμορφώσει την ταυτότητα του συγκεκριμένου δικτύου – το στοιχείο φαντασίας, το νεαρό καστ βγαλμένο από editorial μόδας, το ερωτικό μελόδραμα – ήταν όμως και μία δυστοπική σειρά επιβίωσης που μετά τα 6-7 αμήχανα πρώτα της επεισόδια έδειξε ξεκάθαρα πως δεν είχε έρθει για να παίξει. Ακολουθώντας στα βήματα του Lord of the Flies, του Battlestar Galactica και του Lost, τις τρεις κύριες επιρροές των βιβλίων της Kass Morgan όπου βασίστηκε η σειρά, το show προσέγγιζε με σοβαρότητα θεματικές όπως η βία, η κυκλική φύση της ανθρωπότητας, ο φυλετισμός, η δίψα για ενότητα και η πίστη ανάμεσα σε άλλα.

Μέχρι το 2016 το The 100 είχε καταφέρει να αποκτήσει φανατικό κοινό που έκανε τα νούμερά του ανταγωνιστικά, τις επισκέψεις του σε conventions sold-out και την κριτική να το αγκαλιάσει ανέλπιστα μετά την αρχική χλιαρή του μεταχείριση, όμως θα προσγειωνόταν απότομα.

Ο δημιουργός του, Jason Rothenberg, είχε φτιάξει ένα κόσμο όπου ο ρατσισμός και η ομοφοβία δεν είχαν θέση, θα συνειδητοποιούσε όμως σύντομα πως από τη στιγμή που αυτός του ο κόσμος απευθυνόταν στον πραγματικό, θα κρινόταν άρα και αναλόγως.

Η δολοφονία της Lexa λίγες ώρες μετά από την ολοκλήρωση της σχέσης της με την Clarke, μία από τις ελάχιστες bisexual πρωταγωνίστριες στην τηλεόραση, ήταν μια σκληρή υπενθύμιση ότι το trope του Bury Your Gays, η τάση του μέσου δηλαδή να αντιμετωπίζει τους ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρες του ως πιο αναλώσιμους, είχε ακόμη καύσιμο. Μέσα σε εκείνες τις 30 μέρες του ‘16, είχε πεθάνει η Lexa, η Kira του Magicians και η Denise του Walking Dead.

Σε συνδυασμό με τον υπερβίαιο θάνατο του Lincoln στο 100, ενός μαύρου χαρακτήρα και ηθοποιού που είδε τον ρόλο του να εκμηδενίζεται μετά από την κόντρα που είχε αναπτυχθεί μεταξύ εκείνου και του Rothenberg, το κύμα αντιδράσεων εναντίον της σειράς ήταν τεράστιο. Φαινομενικά ανυπέρβλητο για ένα διάστημα.

Το The 100 θα συνεχιζόταν τελικά σύμφωνα με το πλάνο του δημιουργού του – που αυτή τη στιγμή έχει και ένα prequel στα σκαριά – αν και η εμπιστοσύνη με το κοινό δεν αποκαταστάθηκε ποτέ πλήρως. Φέτος, στην 7η και τελική σεζόν του, κλονίστηκε ξανά, λίγο πριν λήξει με ένα φινάλε που θα μπορούσε να είχε εμπνευστεί ο Νότης Σφακιανάκης.

Εάν θες να αποφύγεις SPOILERS για το φινάλε του ‘100’ και για την 7η σεζόν του συνολικά, σταμάτα εδώ.

Μπορεί να βρίσκεσαι εδώ επειδή είδες το φινάλε του 100 και γέλασες όσο κι εγώ. Μπορεί να είχες ήδη εγκαταλείψει τη μάχη από νωρίτερα, αλλά να είσαι περίεργος για την έκβασή της. Μπορεί ακόμα και να σε αιφνιδίασα με την ανάμειξη του Νότη Σφακιανάκη. Όποιος άνεμος και να σε έφερε αγαπητέ αναγνώστη, εδώ είσαι ανάμεσα σε φίλους και δεν θα κριθείς ακόμα κι αν λάτρεψες το φινάλε του ‘100’.

Προσωπικά έφτασα σε αυτό με πολύ χαμηλές προσδοκίες. Ενώ βρήκα τον 7ο κύκλο φιλόδοξο στο μεγαλύτερο μέρος του, με ενδιαφέροντα bottle episodes και πολύ στιβαρή αφηγηματική γραμμή σε ό,τι σχετιζόταν με την ισχύ και την εξουσία που έχει η πίστη – και η απουσία της – πάνω στην ανθρωπότητα, τα τέσσερα επεισόδια που μας οδήγησαν στο φινάλε προετοίμαζαν για φιάσκο.

Είχαμε δει τον Bellamy να πεθαίνει από το χέρι της καλύτερής του φίλης σε μία κίνηση που συντάραξε για ακόμα μία φορά το ιντερνετικό σύμπαν της σειράς, την Clarke να αποτυγχάνει να προστατεύσει τη Madi και να αφήνει πίσω το σημειωματάριό της (άρα ο Bellamy έχασε τζάμπα τη ζωή του), την Emori να τραυματίζεται θανάσιμα, τη Madi να είναι κατατονική με μηδενικές προοπτικές ανάρρωσης (άρα σίγουρα ο Bellamy έχασε τζάμπα τη ζωή του!), και τον Sheidheda να επιβιώνει ξανά και ξανά, αναίτια, χωρίς καμία πραγματικά λογική εξήγηση, κάνοντας όσους τον άφηναν ακόμα ζωντανό να φαίνονται ανίκανοι γιατί επαναλάμβαναν την ίδια λανθασμένη στρατηγική (και η Indra μόνο ανίκανη δεν έχει υπάρξει). Παρεμπιπτόντως δεν έχω ξεχάσει τον Gabriel, απλώς είχε ήδη ζήσει αρκετά στον μάταιο κόσμο του ‘100’.

 

Φτάνουμε, λοιπόν, στο φινάλε και η Υπέρβαση είναι αληθινή! Ο Cadogan και οι ακόλουθοί του προσπαθούσαν τόσο καιρό να προετοιμαστούν για ‘τον τελευταίο πόλεμο’ όπως νόμιζαν, εναντίον κάποιων ουράνιων πλασμάτων που είχαν ήδη αφανίσει διάφορους λαούς του διαστήματος.

Ο πόλεμος όμως δεν ήταν πόλεμος, ήταν ένα τεστ υπερεξωγήινων από το οποίο θα περνούσε ένας και μοναδικός εκπρόσωπος της ανθρώπινης φυλής για να αποφασιστεί αν μας αξίζει ή όχι να γίνουμε ένα με την ανώτερη συνείδησή τους. ‘Αποβράσματα του γαλαξία μας είμαστε οι άνθρωποι’ έλεγε ο Σφακιανάκης, γι’ αυτό μας άφησαν οι εξωγήινοι να καταντήσουμε έτσι, και τώρα δικαιώνεται γιατί δεν περάσαμε το τεστ.

Σε μία απόλυτα ψύχραιμη κίνηση όπως οι περισσότερες που έκανε προς στο τέλος της τελευταίας σεζόν, η Clarke πυροβόλησε τον Cadogan μπροστά στον υπερεξωγήινο που πήρε στην πορεία τη μορφή της Lexa για χάρη της, και παραδέχτηκε ότι ναι, έχει διαπράξει γενοκτονία, ότι είναι ουσιαστικά ένας εγκληματίας πολέμου, αλλά πως έκανε ό,τι έκανε για να προστατεύσει τους δικούς της ανθρώπους.

Η Clarke ήταν εξαρχής ο Jack Shephard του The 100. Μία διστακτική σε πρώτη φάση ηγέτης που ενέπνεε τους γύρω της ακόμα κι όταν τους έβγαζε από τα ρούχα τους, που αδυνατούσε να αποδεχτεί ότι μπορεί κάτι να είναι έξω από τις δυνάμεις της. Σε αυτό το πλαίσιο έπαιρνε συχνά αμφιλεγόμενες ή και καταστρεπτικές αποφάσεις. Η επιμονή της σειράς στη δική της οπτική ως την εν τέλει κεντρική οπτική – μόνο ο Bellamy θα μπορούσε να οριστεί ως σχεδόν ίσος συμπρωταγωνιστής της – την έκαναν μία ενδιαφέρουσα, τολμηρή θα λέγαμε επιλογή για τον βασικό ρόλο.

Οι αντι-ηρωικές κεντρικές πρωταγωνίστριες είναι τελευταία εξέλιξη στην τηλεόραση, ειδικά στη δημόσια. Η Clarke, λοιπόν, αποτυγχάνει να περάσει το τελευταίο τεστ εκ μέρους όλων μας, κυρίως γιατί ήταν ειλικρινής και ωμή στις απαντήσεις της. Με ποιο δικαίωμα θα την κρίνουν αυτήν και όλη την ανθρωπότητα αυτά τα ας πούμε προχωρημένα πλάσματα, όταν εκείνα εξοντώνουν ολόκληρες διαστημικές φυλές επειδή δεν τις βρίσκουν αρκετά ανεπτυγμένες, ρώτησε. Όχι, αλήθεια. Με ποιο;

Μιλάμε ουσιαστικά για μία εκδοχή των Borg του Star Trek, μίας εξωγήινης ομάδας που απορροφούσε μονάχα τα είδη που έβρισκε ωφέλιμα και σκότωνε τα υπόλοιπα, απλά με καλύτερο μάρκετινγκ γιατί παίρνουν φιλική σου μορφή. Σου δίνουν επίσης την επιλογή να μην κάνεις την Υπέρβαση, η απόφασή σου όμως να παραμείνεις στη Γη συνοδεύεται από στείρωση (εδώ θα θυμηθείς τους Aschen του ‘Stargate’, την προηγμένη ανθρώπινη φυλή που στείρωνε τους ανθρώπους για να κυριεύσουν τη γη εξωγήινοι όταν πια εξαφανιστούμε).

Προς ολοκλήρωση του Jack Shephard του πράγματος, είδαμε την Clarke με μοναδική παρέα την Picasso όταν ξέμεινε μόνη της όσο οι άλλοι περνούσαν στο επόμενο επίπεδο. Αλλά επειδή είναι το ‘The 100’ και θα προτιμούσε να λήξει με αισιόδοξη νότα, είδαμε τελικά και τους φίλους της να απορρίπτουν την Υπέρβαση και να επιστρέφουν στη Γη για να γεράσουν – και να πεθάνουν – μαζί της, υπό τον όρο ότι δεν θα κάνουν ποτέ τους παιδιά. Στο φινάλε του The 100, το είδος του Ανθρώπου στον πλανήτη γέννησής του και στο σύμπαν, έχει επισήμως τελειώσει.

Αυτό από μόνο του δεν θα ήταν το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει η σειρά. Αρκεί να αναγνώριζε τον τρομακτικό υπαινιγμό της. Εάν το ‘Game of Thrones’ είχε καταλάβει και παρουσίαζε αναλόγως πως η επιλογή του Bran ως καλύτερη λύση υπονοούσε ότι μόνο έτσι μπορούμε να εξελιχθούμε τελικά, όταν δηλαδή μας καθοδηγεί κάποιο υπέρτατο ον απαγκιστρωμένο από τη φύση και τα πάθη μας, τότε θα ήταν μία άποψη. Νιχιλιστική άποψη. Αλλά και συνειδητοποιημένη θέση. Αντιθέτως ακούσαμε πως ο Bran είχε την καλύτερη ιστορία.

Στο The 100 αντίστοιχα, οι άνθρωποι σταδιακά θα εξαφανίζονται μετά από την εξωτερική παρέμβαση ενός επεκτατικού είδους. Ακόμα και όσοι πίστευαν στην Υπέρβαση όπως ο Bellamy, αν πέθαναν πριν αυτή έρθει σε πέρας δεν μπορούν να γίνουν μέρος της.

Το μήνυμα είναι ακραία πεσιμιστικό, αλλά παρουσιάζεται σε εμψυχωτικούς τόνους, με καταπραϋντικές μελωδίες και U2. Η Υπέρβαση, η κατάληψη και η εξόντωση των ανθρώπων και όποιου άλλου είδους κρίνεται ατελές, είναι ένα αίσιο, παρότι γλυκόπικρο τέλος. Hey, θα υπάρχουμε κάπου εκεί έξω ως ένα με τους υπερεξωγήινους. Δεν ξέρουμε πώς ή πού, όπως γνωρίζαμε τουλάχιστον στο επί 8 σεζόν καθιερωμένο οικοσύστημα του ‘Game of Thrones’. Δεν έχουμε καμία εικόνα πέρα από κάτι χριστουγεννιάτικα δέντρα και την εγγύηση των εξωγήινων ότι η Υπέρβαση είναι γαμάτη. Σούπερ. The place to be.

Ήταν κι αυτή μια κάποια λύση.

Οι έξι πρώτες σεζόν του ‘The 100’ στριμάρουν στο Netflix. Αναμένεται και η έβδομη.