Το φινάλε του ‘La La Land’ είναι από μόνο του για Όσκαρ

Όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στην ποπ κουλτούρα, τη ζωή και το σύμπαν ολόκληρο, το ‘La La Land’ σε κάποιους άρεσε και σε κάποιους άλλους όχι. Κάπως έτσι πάει, δεκτό, δικαίωμα του καθενός να του αρέσει ό,τι θέλει, δεν σκοπεύω να γίνω ο κουραστικός τύπος που δεν καταλαβαίνει πώς γίνεται κάτι που εκτίμησε, κάποιος άλλος να το βρήκε βαρετό ή ανούσιο. Ας πούμε απλά ότι γίνεται κι ας προχωρήσουμε.

Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με αυτούς που δεν τους αρέσουν γενικότερα τα μιούζικαλ ή βγήκαν απ’ την αίθουσα λέγοντας ότι διασκέδασαν περισσότερο σε μια ταινία του Δαλιανίδη. Μπράβο τους.

Μου είναι αδύνατον όμως να μην σταθώ σε όσους η ταινία ναι μεν άρεσε, όμως χαλάστηκαν απ’ το φινάλε. Ένα φινάλε που ξέφυγε απ’ το κλασικό και χαρούμενο “η αγάπη όλα τα κερδίζει κι όσοι είναι αληθινά ερωτευμένοι στο τέλος θα καταλήξουν μαζί” και μας έδειξε ότι η Emma κι ο Ryan προχώρησαν στη ζωή τους ευτυχισμένοι, όμως χώρια.

Ε λοιπόν αυτή ακριβώς η ειλικρίνεια είναι που με έκανε να αγαπήσω το ‘La La Land’ ακόμη περισσότερο. Αφού η αληθινή ζωή σπάνια έχει χάπι εντ, γιατί πρέπει να έχουν οι ταινίες; Σε τελική ανάλυση, οι ταινίες είναι βγαλμένες μέσα απ’ τη ζωή, όχι το ανάποδο. Και δυστυχώς, οι δυνατοί έρωτες που ξεπερνάνε εμπόδια, χωρισμούς, αποστάσεις και κατάρες και καταλήγουν να επιστρέφουν πάντα θριαμβευτικά συνήθως ζουν μόνο στα σενάρια των δημιουργών του Χόλιγουντ.

Λένε ότι ο θεατής όταν βλέπει μια ταινία θέλει να πάρει δύναμη, να παρηγορηθεί, να αισθανθεί ότι μπορεί κι αυτός να πετύχει το αδύνατο. Χρειάζεται την κάθαρση που έλεγαν κι οι αρχαίοι. Βλακείες, λέω εγώ.

Είναι πολύ πιο τίμιο και αποτελεί πολύ μεγαλύτερη παρηγοριά όταν βλέπεις στη μεγάλη οθόνη μια κατάσταση αντίστοιχα προβληματική με τη δική σου η οποία δεν απέκτησε ξαφνικά αίσιο τέλος κι όλοι επέστρεψαν σπίτι τους χορεύοντας και τραγουδώντας. Και για να μην ξεφύγω απ’ το κόνσεπτ του ‘La La Land’ θα παραμείνω στο θέμα του έρωτα και θα κάνω μαζί σου ένα ταξίδι στο χρόνο.

Σαν παιδί κι εγώ, αρκετά χρόνια πίσω, έζησα μια ερωτική ιστορία με πρωταγωνιστή εμένα κι ένα κορίτσι που στην αρχή με ήθελε, μετά δεν ήξερε αν με θέλει, μετά δεν την ήθελα εγώ, στη συνέχεια πάλι με ήθελε κι όταν την ξαναθέλησα με έβλεπε σαν φίλο.

Δεν είναι εύκολο πράγμα ο έρωτας χωρίς ανταπόκριση, κυρίως επειδή πάντα θα διατηρείς μέσα σου μια μικρή ελπίδα ότι στο τέλος μπορείς να ανατρέψεις την κατάσταση και να κερδίσεις το κορίτσι

Μια ελπίδα η οποία σπάνια βασίζεται στη λογική, αντίθετα θρέφεται από ανύπαρκτα σημάδια τα οποία γεννάει ο ερωτευμένος για να ξεγελάσει τον εαυτό του. Μια ελπίδα η οποία εκτός από ανύπαρκτα σημάδια, καταναλώνει και αμέτρητα χάπι εντ ρομαντικών ταινιών για να επιβιώσει.

Μέσα στην ερωτική μου απελπισία, έπαιρνα δύναμη από χαζοταινίες με πρωταγωνιστή έναν αθεράπευτα ερωτευμένο ο οποίος πάντα στο τέλος κέρδιζε το κορίτσι. Στον ερωτευμένο έβλεπα κάθε φορά τον εαυτό μου και περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου, η οποία φυσικά δεν ήρθε ποτέ, αφού έβλεπα το κορίτσι να αλλάζει κάθε τόσο αγόρια, τα οποία είχαν ένα κοινό: δεν ήμουν εγώ.

Μέχρι που μια μαγική ημέρα, διάβασα ένα υπέροχο κείμενο στο μπλογκ του Old Boy, για την ερωτική εξομολόγηση της Kristin Scott Thomas προς τον Hugh Grant στην ταινία ‘4 γάμοι και μια κηδεία’ κι αποφάσισα να δω την ταινία. Μια ερωτική εξομολόγηση η οποία δεν οδήγησε πουθενά, αφού ο Hugh Grant δεν την είδε ποτέ έτσι.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο περισσότερο με βοήθησε αυτή η ταινία σε σχέση με όλες αυτές στις οποίες με μαγικό τρόπο ο αντίστοιχος Hugh Grant έβλεπε διαφορετικά την αντίστοιχη Kristin, έφευγαν μαζί με τη μηχανή στο ηλιοβασίλεμα και ζούσαν ευτυχισμένοι σ’ ένα αγρόκτημα μέχρι τα βαθιά τους γηρατειά.

Επιτέλους μια ταινία έδειξε και την άλλη πλευρά, αυτή που επικρατεί τις περισσότερες φορές στη ζωή. Γράφτηκε κι ένα σενάριο για όλους τους ερωτευμένους που δεν το κέρδισαν ποτέ το κορίτσι. Δεν ήμουν ο μόνος, κάτι που μου έδωσε πολλαπλάσια δύναμη κι αισιοδοξία απ’ το να έβλεπα ακόμη ένα χαρούμενο τέλος το οποίο δεν θα ζούσα ποτέ στην αληθινή ζωή.

Αρκετά χρόνια αργότερα και με την ίδια λογική, αντιμετωπίζω με τον ίδιο ακριβώς σεβασμό και το τέλος του ‘La La Land’. Δύο άνθρωποι μπορούν να ερωτευτούν απ’ την πρώτη στιγμή, να ζήσουν μαζί όμορφες στιγμές, να παθιαστούν, να δώσουν πολύτιμα πράγματα ο ένας στον άλλο και να μην καταλήξουν για πάντα μαζί.

Η αγάπη ποτέ δεν είναι αρκετή για να κρατήσει δύο ανθρώπους μαζί για πάντα (μεταξύ μας, δεν έχω ιδέα τι είναι ικανό να το καταφέρει αυτό) και χαρούμενο τέλος μπορεί να υπάρξει και χωρίς να καταλήξουν μαζί στο τέλος.

Το να θυμάσαι μια περασμένη σχέση σου με ευχάριστα συναισθήματα, κρατώντας όλα τα καλά από μια ερωτική ιστορία που έκανε τον κύκλο της και τελείωσε, μπορεί να μην είναι ένα τέλος βγαλμένο απ’ το Χόλιγουντ, όμως είναι πολύ πιο εύκολο και ρεαλιστικό.

Το ‘La La Land’ είχε τα κότσια να μεταφέρει αυτό το ρεαλισμό και στο Χόλιγουντ κι αυτός είναι από μόνος του ένας εξαιρετικός λόγος για να σαρώσει τα Όσκαρ. Είναι μια ταινία η οποία επιτέλους δεν μας δείχνει τη σχέση που ανεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας, αλλά την αμέσως προηγούμενη, αυτή που λόγω ηλικίας, συνθηκών, απόστασης ή φυσικής φθοράς έπρεπε να τελειώσει.

Μια ταινία αφιερωμένη σε όσους δεν είχαν το χάπι εντ που ονειρεύονταν μικροί, που ακόμη σκέφτονται την πρώην τους η οποία έχει πλέον 3 παιδιά και σ΄αυτούς που ερωτεύτηκαν σαν τρελοί όμως δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να κερδίσουν το κορίτσι.

Όλα αυτά είναι η αληθινή ζωή. Μια ζωή που δεν έχει τα τραγούδια, το χορό και τα ωραία χρώματα του ‘La La Land’ αλλά συνήθως έχει το φινάλε του

Η ερωτική εξομολόγηση της Kristin στον Hugh Grant θα μείνει για πάντα μετέωρη και ορφανή, ο Ryan κι Emma δεν θα είναι ποτέ ξανά μαζί κι εμείς δεν χρειαζόμαστε ψευδαισθήσεις και ψεύτικες ελπίδες. Χρειαζόμαστε καλές ταινίες, βγαλμένες από αληθινές ιστορίες.

‘La La Land’ ευχαριστούμε για την ειλικρίνεια, στηρίζω.

Το μεγάλο φαβορί των φετινών Όσκαρ, μπορείς να το δεις αποκλειστικά μαζί με άλλες επιτυχίες του box office και των βραβείων αποκλειστικά στα Novacinema. Και επειδή δε θα χορταίνεις τα μουσικά νούμερα και τα υποψήφια για Όσκαρ σκηνικά, με τις υπηρεσίες της Nova, REC και Pause & Play, θα μπορείς να τα βλέπεις ξανά και ξανά μέχρι να κάνεις αναπαράσταση στο σαλόνι σου.