Το Girls είναι μία ανδρική σειρά

Αυτή την Κυριακή 12/01 είναι η πρεμιέρα της τρίτης σεζόν του Girls με διπλό μάλιστα επεισόδιο. Κι αυτή είναι απλά η αφορμή για να ασχοληθούμε σε αυτό το site με την σειρά του HBO που έμελλε να μιλήσει στην καρδιά εκατομμυρίων κοριτσιών στην Αμερική και τον κόσμο. Ακολουθεί ένα κείμενο χωρίς spoiler.

Στο πλάνο της θεματολογίας του ONEMAN είχα εδώ και πάρα πολύ καιρό σημειώσει να γράψω ένα κείμενο για την “Marnie” (Allison Williams). Και περίμενα καρτερικά μία είδηση, μία αφορμή και εν τέλει την πρεμιέρα της τρίτης σεζόν για να το γράψω. Για να με ξενερώσει χθες βράδυ ο Πάνος, ο οποίος μου θύμισε ότι έχουμε γράψει παλαιότερα για εκείνη.

Έψαξα να θυμηθώ τι άλλο έχουμε γράψει για το Girls και έπεσα πάνω στο κείμενο λατρείας του Ηλία Αναστασιάδη. Οπότε αποφάσισα να γράψω απλά την άποψη που είχα σχηματίσει για το Girls από τα πρώτα κιόλας επεισόδια της σειράς. Τότε που την ήξεραν λίγοι εν Ελλάδι και η Lena Dunham γινόταν το next best thing στην Αμερικανική τηλεόραση. Περίπου.

Το Girls είναι για εμένα μία σειρά για άνδρες. Και όχι με τον τρόπο που είναι για άνδρες το CSI και το Game of Thrones.

Κι όσο κι αν ξέρω ότι καμία σειρά δεν μπορεί να αποτυπώσει πιστά τις σκέψεις κανενός άνδρα και καμίας γυναίκας όσον αφορά τα προσωπικά τους, όσο κι αν τα προβλήματα των κοριτσιών στο Girls είναι όλα “first world problems” όπως πολύ εύστοχα είπε ένας αναγνώστης στα σχόλια του κειμένου του Ηλία, θεωρώ ότι μπορείς να πιστέψεις ότι θα μάθεις πολλά για τις γυναίκες παρακολουθώντας αυτή τη σειρά.

Δεν ξέρω αν θα μάθεις. Δεν έχει και τόση σημασία γενικά το τι μπορεί να σε διδάξει η σειρά. Σημασία για εμένα έχει αυτό που κατάφερε η Lena Dunham. Να μπει στο μυαλό του άνδρα και να τον ιντριγκάρει τόσο πολύ ώστε να θέλει να δει πώς θα εξελιχθεί η ζωή της Marnie, της Hannah, της Jessa και της Shoshanna.

Σε νοιάζουν τα γκομενικά τους. Σε αφορούν τα προβλήματά τους. Και όσο προχωρά η σειρά αποκτάς αγαπημένες και μισητές. Είμαι βέβαια πιο πολύ στη φάση που τις μισώ όλες εκτός από την Marnie (όχι γιατί δεν έχει φερθεί κι αυτή φρικτά αλλά γιατί είναι η Marnie, ρηχός άντρας κι έτσι). Αλλά θεωρώ εκπληκτικά το πόσο ποικίλα είναι δωσμένη η γυναικεία φύση μέσα από 4 ηρωίδες τόσο μα τόσο διαφορετικές μεταξύ τους.

Και αυτό που κάνει την περιέργειά σου ακόμα μεγαλύτερη είναι το ότι οι άνδρες της σειράς είναι τόσο μα τόσο εκτός πραγματικότητας. Η ιδιοφυής και τόσο προβληματική προσωπικότητα του Adam, η τόσο ανασφαλής και ασθενική περίπτωση του Ray, ο Charlie με το υπερβολικά τέλειο πακέτο. Αδυνατείς να ταυτιστείς απόλυτα με κάποιον.

Ναι, ταυτίζεσαι σε σημεία με όλους αλλά κανένας δεν είναι εσύ. Και δεν ξέρω αν έτσι μας έχουν στο μυαλό τους οι γυναίκες αλλά ακόμα και αυτή η φαινομενική “ατέλεια” στα ανδρικά role models σε κάνει να προβληματίζεσαι ακόμα περισσότερο με το ποια θα είναι η κατάληξη των κοριτσιών.

Έχω εκνευριστει πολλές φορές με την σειρά. Με τα απρόκλητα γυμνά της Dunham μέσα από φωσφοριζέ διχτυωτά τιραντάκια που με κάνουν να καλοσκέφτομαι αν θα ξαναφάω. Με το πόσο άδικα μπορεί να φερθεί η ζωή στον Charlie και τον Ray. Με το περίφημο επεισόδιο με τον γιατρό και την Hannah.

Σκεπτόμενος αυτό το κείμενο θυμήθηκα ένα περιστατικό στο Λονδίνο πριν μερικά χρόνια. Νομίζω το έχω ξαναγράψει. Κάθε λίγες ημέρες έπαιρνα μια σοκολάτα γάλακτος ονόματι Yorkie. Τίποτα φοβερό. Αλλά μου άρεσε απερίγραπτα. Στο πλάι της σοκολάτας έγραφε “Not for girls” και είχε μια εικόνα μιας κοπέλας με ένα Χ.

Το είχα θεωρήσει ιδιοφυές γιατί ενώ η συσκευασία φώναζε ότι αυτή η σοκολάτα δεν είναι για κορίτσια, έβλεπες τόσα και τόσα κορίτσια να θέλουν να ανακαλύψουν γιατί αυτή η σοκολάτα είναι μόνο για άντρες.

Κάπως έτσι και το Girls. Φωνάζει με κάθε πιθανό τρόπο ότι είναι για γυναίκες. Κι έχεις όλους εμάς να θέλουμε να ανακαλύψουμε γιατί αυτή η σειρά δεν είναι άντρες.

Well played Lena*

*την ξέρω από παλιά, μπορώ να την φωνάζω Lena