Το Gladiator II είναι blockbuster διασκέδαση νεοκλασικού τύπου
Το Gladiator II δεν φτάνει το συναισθηματικό κρεσέντο του πρώτου, αλλά παραμένει διασκεδαστικό.
- 14 ΝΟΕ 2024
Δεκαπέντε χρόνια αφότου διέρρευσε το σενάριο του προτεινόμενου σίκουελ του Gladiator από το χέρι του Nick Cave, έρχεται η επίσημη συνέχεια επιτέλους στις κινηματογραφικές αίθουσες, με την ευγενική χορηγία του Sir Ridley Scott και του σεναριογράφου David Scarpa που είχε γράψει το All The Money in the World και το Napoleon, με σημαντικά λιγότερες δολοφονίες του Χριστού από αυτές που σκόπευε να συμπεριλάβει ο Bad Seed (κι όμως, κι όμως).
Ένας κάποιος παραλογισμός θα πεις εύλογα, αλλά μιας που οι περισσότεροι από τους κύριους χαρακτήρες είχαν πεθάνει στο τέλος της πρώτης ταινίας, ένα follow-up στο Gladiator δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Θα είχε ενδιαφέρον, με την έννοια της λέξης που υπονοεί ότι κοντοστέκεσαι και μισοκλείνεις με αμφιβολία τα μάτια σου περιμένοντας να δεις τι μπορεί να σκαρφιστεί η δημιουργική ομάδα.
Είχε ζήσει ο χαρακτήρας της Connie Nielsen ωστόσο, η Lucilla, η οποία πλέον συγκατοικεί με τον στρατηγό Marcus Acacius (Pedro Pascal), αφού έστειλε κάποτε τον γιο της Lucius μακριά από τη Ρώμη για την ασφάλειά του. Ο Lucius, τώρα ως γεροδεμένος εικοσάρης Paul Mescal εκ της Normal People και υποψήφιος για Όσκαρ Α΄Ανδρικού για την εκπληκτική του δουλειά στο Aftersun, ζει μία απλή ζωή στη Νουμιδία με τη γυναίκα του, μέχρι που ξεπροβάλλει ο ρωμαϊκός στρατός με εντολή των δίδυμων αυτοκρατόρων Καρακάλλα και Γέτα (Fred Hechinger και Joseph Quinn) σκοτώνοντας και παίρνοντας όποιους περίσσεψαν για σκλάβους.
Σε ένα πλοίο με σκλάβους βρίσκεται και ο Lucius με προορισμό τη Ρώμη, όπου τον αγοράζει άμεσα ο δουλέμπορος Μακρίνος, ένας κεφάτος Denzel Washington που μασάει τα πάντα γύρω του στην ταινία, όταν διαπιστώνει πως θα είχε σοβαρές δυνατότητες μονομάχου.
Όλα αυτά θα ακουστούν οικεία σε όσους έχουν δει το πρώτο Gladiator. Ένας γενειοφόρος τύπος με αόριστα βρετανική προφορά θέλει να πάρει εκδίκηση αφότου η οικογένειά του δολοφονείται από τη Ρώμη – ναι, ενώ ο χαρακτήρας του Mescal έχει ούτως ή άλλως ισχυρά κίνητρα για να θέλει να ισοπεδώσει την πόλη, άλλη μία γυναίκα θυσιάζεται αφηγηματικά παρότι κοντεύουμε στο 2025 – και καταλήγει να πετσοκόβει στο διάβα της εν λόγω εκδίκησης ως μονομάχος. Το σίκουελ χτυπάει πολλά από τα ίδια σημεία της πλοκής με το πρωτότυπο, ο Mescal ωστόσο δεν μπορεί να χωρέσει στα παπούτσια του Crowe γιατί το σενάριο δεν του προσδίδει κάποιο χαρακτηριστικό πέρα από την οργή.
Έχει γίνει πολύς λόγος για την κλίμακα σε αυτό το σίκουελ, ιδιαίτερα για μία επική ναυμαχία στο Κολοσσαίο με καρχαρίες να κολυμπούν ανάμεσα στους πολεμιστές, και πράγματι η ταινία ζωντανεύει είτε παρουσία του Washington, είτε όταν εκτυλίσσεται κάποια μάχη. Υπάρχει ωστόσο πολλή προετοιμασία για στιγμές που τελειώνουν αστραπιαία, και μία ένταση μεταξύ των χαρακτήρων που φαίνεται να εξατμίζεται πολύ εύκολα, κλέβοντας το βάρος των λέξεων ή των πράξεών τους.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα λατρέψει το ορίτζιναλ Gladiator, είχα ωστόσο εκτιμήσει τη μελοδραματική αποφασιστικότητα στον πυρήνα του. Ταινίες όπως εκείνη έχουν δώσει παραδοσιακά καταφύγιο μέσα από την αιματοχυσία και τους βαρύγδουπους διαλόγους τους στον συναισθηματισμό γύρω από την τιμή, από το να πεθαίνεις γι’ αυτό που πιστεύεις, και από άνδρες που απολαμβάνουν απροκάλυπτα τη συναδελφικότητα άλλων ανδρών (εδώ είναι ένα ταιριαστό, ίσως, σημείο για να αναφερθεί πως στο Gladiator II, οι μοναδικοί χαρακτήρες με queer κωδικοποίηση είναι οι κακοί της υπόθεσης).
Το Gladiator του 2000 λοιπόν, ήταν απροκάλυπτα συναισθηματικό σε σχέση με τη δικαιοσύνη και την αποκατάσταση της τάξης στον κόσμο. Το Gladiator II δανείζεται την πρόθεσή του, συμπεριλαμβανομένης της συζήτησης για το «όνειρο της Ρώμης» ως ένα πιο ισότιμο μέρος, όμως ενώ αυτή η ιδέα είναι πιο κεντρική στην πλοκή του σίκουελ από ότι στην πρώτη, αυτή η Ρώμη όμως δεν είναι αρκετά στέρεη ώστε να απαιτεί σωτηρία ή καταστροφή. Είναι απλώς μία σειρά από ιστορικούς χώρους όπου συχνάζουν οι χαρακτήρες.
Εάν όλα τα παραπάνω μοιάζουν αποτρεπτικά, ας είναι η κατακλείδα εδώ πως το Gladiator II είναι μία πρώτης τάξεως ποπκορνάτη ταινία νεοκλασικού τύπου – ένα αξιόλογο έπος βίαιου πολέμου και μονομαχιών στο Κολοσσαίο, με αποκεφαλισμούς και θηρία ζωικά κι ανθρώπινα, παρέα με μία ιντριγκαδόρικη παρακμή παλατιού που μπορείς να απολαύσεις.
