Το Guardians of the Galaxy Vol.3 είναι το καλύτερο τελευταίο κεφάλαιο των αγαπημένων σου misfits

Επιπλέον, το βινύλιο του σάουντρακ που είχε συνθέσει προσεκτικά και με αγάπη ο James Gunn, σκηνοθέτης και σεναριογράφος της τριλογίας Guardians of the Galaxy, είχε γίνει το τρίτο υψηλότερο σε πωλήσεις βινύλιο για τη δεκαετία που μας πέρασε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο το Abbey Road των Beatles και το Dark Side of the Moon των Pink Floyd βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις. Το άλμπουμ ξεπέρασε τον Bob Marley, την Amy Winehouse, τον Michael Jackson, τους Fleetwood Mac.

Εκείνο το Guardians ήταν ένα στοίχημα 170 εκατομμυρίων δολαρίων για τη Marvel που περιλάμβανε άγνωστους στο ευρύ κοινό χαρακτήρες και έναν αδοκίμαστο σε πρωταγωνιστικό ρόλο ηθοποιό, τον Chris Pratt του Parks and Recreation, που θα έπαιζε πλάι στη Zoe Saldana, τον Dave Bautista, και τις φωνές των Bradley Cooper και Vin Diesel. Η στρατηγική μάρκετινγκ της ταινίας είχε τονίσει τη δράση στο διάστημα και τον σαρκαστικό τόνο μίας Iron Man ταινίας, δημιουργώντας από νωρίς θόρυβο. Μαζί ήρθαν και οι έπαινοι των κριτικών που είχαν ήδη βγάλει μέσο όρο βαθμολογίας 92% στο Rotten Tomatoes, προετοιμάζοντας το κοινό για μία λιγότερο καθαγιασμένη Marvel.

 

Το πρώτο Guardians είχε πράγματι ρίσκο μέσα του, στο πλαίσιο έστω που επιτρέπει το ρίσκο ένας μηχανισμός χιλιάδων δικλείδων ασφαλείας όπως είναι η Marvel. Μία μπάντα αγνώστων misfits που θα έπρεπε να μάθουν να συνεργάζονται χωρίς να διαλύουν τα πάντα στο διάβα τους θα καταλάμβαναν μία δική τους πλευρά στον γαλαξία, περίπου ανεξάρτητα από τις μανούρες που θα τραβούσαν οι Avengers, θα ήταν τα κουλ kids με καπετάνιο που καταλάβαινε πάντα καλά τους απόβλητους. Οι χαρακτήρες θα ήταν πιο ρισκέ, το χιούμορ πιο edgelord. Το τελευταίο αυτό συστατικό ήταν κατ’ εμέ και το πιο τρωτό μέρος της ταινίας εκείνης.

Ο Gunn δεν είχε απομακρυνθεί ακόμα από το χιούμορ που γύρισε, τελικά, για να τον στοιχειώσει σε μορφή tweets από την περίοδο 2009-2010, και να του στερήσει, νομίζαμε όλοι, το μέλλον του με τους Guardians. Ο δημιουργός που στο μεταξύ είχε γράψει τον Drax να αποκαλεί τη Gamora “πόρνη” ξανά και ξανά στο Vol.1, είχε αντιμετωπίσει ώριμα τις αντιδράσεις εναντίον του. «Είμαι πολύ, πολύ διαφορετικός από ό,τι ήμουν πριν από μερικά χρόνια», έγραφε. «Σήμερα προσπαθώ να ριζώσω τη δουλειά μου στην αγάπη και τη σύνδεση και λιγότερο στον θυμό. Οι μέρες που έλεγα κάτι μόνο και μόνο επειδή ήταν σοκαριστικό προσπαθώντας να εκμαιεύσω κάποια αντίδραση έχουν τελειώσει».

Κατά ομολογία του ίδιου του Gunn, είναι η δική του, προσωπική ανάγκη να αποσυνδέεται που σιγά-σιγά εξαλείφθηκε από τον οργανισμό του και κατόπιν από τα κείμενά του. Αυτή του η εσωτερική αλλαγή είναι έκδηλη σε όλες τις μετέπειτα δουλειές του.

Στο Vol. 2 των Guardians που δρούσε σε απόλυτη αυτογνωσία της χαζοβιολιάς του χωρίς να θυσιάσει την ανάπτυξη των χαρακτήρων του. Στο Peacemaker που ήταν αστείο, υπερβίαιο και είχε επιτρέψει στον Gunn να ανεμίσει τη freak flag του, αλλά δεν έχασε ποτέ την ανοιχτή του καρδιά. Στο Holiday Special των Guardians για το Disney+, το πρώτο χριστουγεννιάτικο σπέσιαλ της Marvel, τόσο ατόφια ζεστό και προσεγμένο όσο ένα υπέροχο δώρο που ξέρει να σου κάνει ένας καλός φίλος.

Στο Guardians of the Galaxy Vol. 3 που διατηρεί εντυπωσιακά τον συναισθηματικό του πυρήνα σε όλη, μα όλη τη διάρκειά του, δίνοντας σε κάθε ένα χαρακτήρα να βρει τη θέση του στο σύμπαν, αλλά πρώτα μέσα του. Είναι το καλύτερο τελευταίο κεφάλαιο που θα ήλπιζε να έχει η συγκεκριμένη σύνθεση των Guardians, σε ομαδικό αλλά και μεμονωμένο για κάθε χαρακτήρα επίπεδο.

Εάν λέγαμε το 2014 πως το Vol.3 θα έφτανε να είναι η ταινία με τη μεγαλύτερη επένδυση της Marvel εδώ και καιρό, θα ακουγόταν μυστήριο. Και όμως, το στούντιο πιστεύει τόσο πολύ στον αποχαιρετισμό των Guardians που, ακόμα και σε μικρά territories όπως η Ελλάδα για τις οποίες το πλάνο ήταν αρχικά συνεντεύξεις μέσω Zoom, τελικά πήγαμε ως τη Disneyland του Παρισιού για το European Gala Event. Το μεγαλύτερο event που έχει στήσει η Marvel για ταινία της από το Avengers: Endgame.

Από αριστερά στα δεξιά: Vin Diesel, Pom Klementieff, James Gunn, Chris Pratt, Zoe Saldana, Karen Gillan / AP Photo/Thomas Padilla

Πέρα από τις συνεντεύξεις και την press conference με τον James Gunn, τον Chris Pratt, τη Zoe Saldana, την Karen Gillan, την Pom Klementieff και τον Vin Diesel, το στούντιο φιλοξένησε δημοσιογράφους και influencers στο New York Hotel – The Art of Marvel που είναι ολόκληρο εμπνευσμένο από τους ήρωες της Marvel, προγραμμάτισε ένα surprise photocall με το καστ και τον Gunn για όλους τους επισκέπτες της Disneyland με DJ, χορευτές και συγκινητικές δηλώσεις, και έκλεισε το πάρκο για ένα after party με θεματικό dinner, show βεγγαλικών και ανοιχτά rides έως τις 2 μετά τα μεσάνυχτα.

Δεν ήταν για να χρυσωθεί κάποιο χάπι. Πιστέψτε με πως η υπερπροσπάθεια σε τέτοια events φαίνεται. Μυρίζει απελπισία. Εδώ μιλάμε για την περίπτωση ενός στούντιο που ήθελε να γιορτάσει την καλύτερη ταινία του εδώ και καιρό – εξαιρώ το sequel του Black Panther που, λόγω συνθηκών, δεν προσφερόταν για πάρτι και φανφάρες – γνωρίζοντας πως η Phase Four βρήκε συνολικά μικτές αντιδράσεις και η έναρξη της Phase Five με το Quantumania δεν κάλυψε κανέναν.

Αυτό ωστόσο είναι ένα καλό καστ, ένας αγαπητός σκηνοθέτης, μία ιστορία που παρότι είναι στα κόκκινα δεν χάνει στιγμή τον συναισθηματικό της πυρήνα. Την είδαμε λιγοστά άτομα σε ειδική προβολή στην IMAX οθόνη του Disney Village Gaumont Cinema, και τα άτομα που κάθονταν στην ίδια σειρά με εμένα σκούπιζαν τα μάτια τους συχνά.

Οι Karen Gillan, Zoe Saldana, Chris Pratt, James Gunn, Pom Klementieff και Vin Diesel στο European Gala Event στο Avengers Campus της Disneyland Paris / Photo by Karwai Tang/WireImage

Αντίθετα από τα αστεία, πομπώδη μουσικά νούμερα που είχαν ανοίξει τις πρώτες δύο ταινίες, το Vol.3 ανοίγει με το Creep των Radiohead, προετοιμάζοντας το κοινό για μία ταινία με stakes, όχι εξαρχής ορατά μα πολύ υπαρκτά, ειδικά στην περίπτωση της Gamora, και ένα μήνυμα μέσα από τον Rocket που αποτελεί την καρδιά της ιστορίας εδώ: Όλα τα πλάσματα του γαλαξία είναι ίσης αξίας.

Εάν το Vol.1 ήταν για τη μητέρα και το Vol.2 για τη μητέρα, το Vol.3 είναι για τον εαυτό. Υπάρχει μεν ο Big Bad, ο High Evolutionary του Chukwudi Iwuji που ο Gunn μεταφέρει πολύ κεφάτα στη Marvel από το Peacemaker και που ονειρεύεται έναν νέο κόσμο φτιαγμένο από την πιο τέλεια εκδοχή των ειδών πάνω του, όμως οι Guardians ψάχνουν και αυτοί τη δική τους καλύτερη εκδοχή. Είναι σε εσωτερική αναζήτηση.

Αυτό σημαίνει πως ο εχθρός τους μπλέκει οργανικά σε μία ιστορία αυτεξερεύνησης υπό τους αφοπλιστικά ανοιχτόκαρδους όρους του Gunn – και τα όρια της Marvel βέβαια – όμως ποιος αναρωτήθηκε πραγματικά ποτέ εάν οι καλοί θα νικήσουν στο τέλος; Δεν ξέρουμε ότι θα νικήσουν; Άρα τι καλύτερο έχει να κάνει ο Gunn από το να δώσει χρόνο στους χαρακτήρες που έχουμε αγαπήσει για να ανακαλύψουν τις ανάγκες που μία τόσο περιπετειώδης ζωή έχει θολώσει;

Η αφορμή που πυροδοτεί τη νέα τους περιπέτεια είναι ο σοβαρός τραυματισμός του Rocket μετά από μία επίθεση από τον Adam Warlock, τον νέο χαρακτήρα που υποδύεται ο Will Poulter. Το χτύπημα είναι θανατηφόρο, και ο μόνος τρόπος που έχουν για να τον σώσουν είναι ένας κωδικός που κρύβει το παρελθόν του για το οποίο δεν τους είχε μιλήσει ποτέ. Προσπαθώντας να τον βρουν θα βρεθούν σε διαφορετικές μεριές του γαλαξία, παρέα με μία επιθετική εκδοχή της Gamora που επιτρέπει στη Zoe Saldana να μοιάσει αληθινά απειλητική, τόσο για τους ήρωές μας όσο και για τους εχθρούς τους.

Η προσαρμογή αυτής της Gamora στην ομάδα εγκυμονούσε κινδύνους γλυκερότητας, ειδικά γνωρίζοντας πόσο εύκολα αποδυναμώνονται οι γυναικείοι χαρακτήρες στο σινεμά για να εξυπηρετήσουν την ιστορία ωρίμανσης του άνδρα πρωταγωνιστή. Ο Gunn όμως δεν παίρνει σε κανένα σημείο τον εύκολο δρόμο. Η εμφάνισή της είναι δοκιμασία για όλους, για την ίδια πολύ περισσότερο ωστόσο, γιατί καλείται να διαχειριστεί έναν Star-Lord με απαιτήσεις από την ίδια που δεν μπορεί να ικανοποιήσει.

Ποιο είναι το κενό μέσα του που θέλει να τη χρησιμοποιήσει για να γεμίσει; Πότε θα αντιμετωπίσει το γεγονός ότι, από τη μητέρα του ως τον Yondu, όλοι γύρω του πεθαίνουν; Τι θα κάνει η Nebula με την ενσυναίσθησή της τώρα που την απέκτησε; Ποια θα ήταν η Mantis αν δεν εξυπηρετούσε τους άλλους; Τι είναι ο Drax για την ομάδα πέρα από τους μύες της; Ποιο τραύμα είχε χαράξει τον Rocket πριν τους Guardians;

Όλα αυτά σε υπέροχα set pieces που φωτογραφίζει ολοζώντανα ο βραβευμένος Henry Braham, ένα τεράστιο upgrade ως προσθήκη συνεργάτη στο Vol.2 – μία πανέμορφη ταινία μέσα στα μία-απ’-τα-ίδια του MCU – με τα καλύτερα εφέ του franchise, καθαρές χορογραφίες μάχης, και μηδενική οικονομία στο έγκαιρο χιούμορ.

Το Guardians of the Galaxy είναι το πιο κατάλληλο coda για αυτή τη σύνθεση της ομάδας που δεν θα είναι ακριβώς έτσι ξανά και η καλύτερο έξοδος από τη Marvel για τον James Gunn που έχει επισήμως αναλάβει πια το σύμπαν της DC.

Φοβερό το πόσο μακριά μπορεί να σε πάει η ειλικρίνεια και το να αφήνεις τα πράγματα να τελειώνουν.