Το κείμενο που με έκανε να καταλάβω τι είναι ο ISIS

Έχει τίτλο ‘What ISIS Really Wants’, δημοσιεύτηκε ως cover story στο τεύχος Μαρτίου 2015 του Αμερικάνικου περιοδικού ανάλυσης The Atlantic και, προσωπικά, με βοήθησε να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί.

Όποια πέτρα και αν σηκώσεις στην Ελλάδα θα βρεις, για το συγκεκριμένο θέμα (αλλά και γενικότερα), μια ντουζίνα ειδικούς. Συνήθως με αντικρουόμενες απόψεις. Δεν ισχυρίζομαι ότι ανήκω σε αυτούς. Επίσης, για να είμαι εντελώς ειλικρινής, δεν έχω το χρόνο, την αντοχή ή την υπομονή να διαβάσω 20.000 αναλύσεις. Χρειάζομαι, όπως παλιά στο Λύκειο, ένα λυσάρι. Κάτι που να μου δίνει σαφείς απαντήσεις. Κάτι που να μου επιτρέπει να μπορώ να σταθώ σε μια πιθανή συζήτηση και να μην αισθάνομαι σαν ξανθιά υπεύθυνη καφετέριας σε συνέδριο αστροφυσικών. Κάτι που να εξηγεί, χωρίς να φανατίζει.

Στο συγκεκριμένο -‘ψύχραιμο’ κατά τη γνώμη μου- κείμενο του Graeme Wood, που δηλώνει ότι για να το γράψει διάβασε ότι έχει γραφτεί επί του θέματος και ζήτησε τη γνώμη εδικών και από τις δυο πλευρές, θεωρώ ότι το βρήκα. Ένα κείμενο που προκάλεσε, προφανώς, αντιδράσεις. Αλλά, το οποίο, βρήκε –όπως τονίζει ο ίδιος εδώ– αναπάντεχα υποστηρικτές ανάμεσα σε οπαδούς του ισλαμικού κράτους υπό την έννοια ότι προσπαθεί να παρουσιάσει με αντικειμενικό τρόπο το τι πιστεύουν. Γιατί το πιο επικίνδυνο σε μια σύγκρουση είναι να μην καταλαβαίνεις -ή, ακόμη χειρότερα, να μην μπαίνεις στον κόπο να καταλάβεις- ποιος στέκεται απέναντί σου (Αν και, προφανώς, η ημιμάθεια είναι ακόμη χειρότερη). Όπως και να’ χει, αυτό που κατάλαβα διαβάζοντάς το είναι:

Με φόρα στο Μεσαίωνα

Τι είναι το Ισλαμικό Κράτος, από που έσκασε μύτη και ποιες είναι οι διαθέσεις του; Απλές, φαινομενικά, ερωτήσεις. Δύσκολες απαντήσεις. Ειδικά για ένα Δυτικό που δεν μπορεί με τίποτα να ‘χωνέψει’ αυτό τον τρόπο σκέψης και που έχει ξεχάσει την εποχή που, και στην Ευρώπη, οι άνθρωποι πέθαιναν και σκότωναν σωρηδόν για τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Μιλάμε -όπως εξηγεί ο αρθογράφος- για ένα ‘ερμητικό βασίλειο’ (Islamic State of Iraq and al-Sham) με ηγέτη τον Abu Bakr al-Baghdadi στο οποίο λίγοι έχουν μπει και έχουν καταφέρει να βγουν ζωντανοί. Ένα κράτος που απορρίπτει την ειρήνη ως ‘θέμα αρχής’ και θεωρεί τον εαυτό του ‘πρωταγωνιστή σε ένα τέλος του κόσμου που έρχεται’.

Η θρησκευτική του φύση είναι όντως μεσαιωνική. Και οι οπαδοί του είναι όντως ταγμένοι να ‘επιστρέψουν τον πολιτισμό σε ένα νομικό περιβάλλον του 7ου αιώνα’. Κάτι ενδεικτικό -μεταξύ άλλων- στην προτροπή του Sheikh Abu Muhammad al-Adnani, εκπροσώπου του Ισλαμικού κράτους, στους Μουσουλμάνους που κατοικούν σε Δυτικές χώρες, να ‘βρουν έναν άπιστο, να του σπάσουν το κεφάλι με μια πέτρα, να τον δηλητηριάσουν, να τον πατήσουν με το αυτοκίνητο ή να του καταστρέψουν τις σοδειές του’. Όλες ‘βιβλικές’ τιμωρίες (με την εξαίρεση της ‘μετωπικής’). Όλες με βάσει διδάγματα του προφήτη Μωάμεθ. Γιατί το Ισλαμικό κράτος είναι όντως βαθιά Ισλαμικό. Κάτι λιγότερο αυτονόητο από ότι φαντάζεσαι. Ακόμη, υποθέτω, και για κάποιους από το δυτικό κόσμο που εντάσσονται στις τάξεις του και το συνειδητοποιούν από πρώτο χέρι.

Είναι κανονικό κράτος

Σε αντίθεση με την al Qaeda, που λειτουργούσε με αυτόνομους πυρήνες, το Ισλαμικό κράτος χρειάζεται να έχει έδαφος στην κατοχή του για να είναι ‘νόμιμο’. Αυτό αποτελεί βασική προϋπόθεση. Και, όπου είναι ενεργό, είναι ‘κανονικό’ κράτος. Με την γραφειοκρατεία του, τις δομές του (και, πάνω από όλα, τους φοροσυλλέκτες του. Δεν μιλάμε δηλαδή για τρομοκρατική οργάνωση που εξαρτάται από πλούσιους Άραβες χορηγούς, αλλά για κράτος με ετήσια έσοδα -όπως έχει υπολογιστεί- 2 δις δολάρια (από φόρους, από πώληση πετρελαίου και από διάφορα άλλα).

Δεν είναι όλοι Μουσουλμάνοι φανατικοί

Προφανώς. Ωστόσο, όλα αυτά που πιστεύουν οι μαχητές του Ισλαμικού κράτους, όσο μεσαιωνικά και αν μας φαίνονται, είναι βασισμένα όντως στα διδάγματα του Προφήτη Μωάμεθ και το Κοράνι. Απλώς, αν έχω καταλάβει καλά, η εκδοχή που πιστεύουν είναι η εντελώς original. Εκείνη που περιλαμβάνει, όπως δήλωσε ο ειδικός επί του θέματος -καθηγητής στο Princeton- Bernard  Haykel , ‘Σκλαβιά, σταυρώσεις και αποκεφαλισμούς. Μεσαιωνικές πρακτικές που το ISIS αναβιώνει πλήρως στη σύγχρονη εποχή’. Εκείνη που, όπως είναι λογικό αν το δεις ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα, αντανακλά την πραγματικότητα και τις ανάγκες της βίαιης εποχής στην οποία γράφτηκε. Συγκεκριμένα για τα περί σκλαβιάς, ο al-Adnani έχει δηλώσει ‘Θα κατακτήσουμε την Ρώμη σας, θα σπάσουμε τους σταυρούς σας και θα σκλαβώσουμε τις γυναίκες σας. Αν δεν το καταφέρουμε εμείς, θα το καταφέρουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Και μετά θα πουλάνε τους γιους σας στα σκλαβοπάζαρα’

Όλοι άπιστοι είμαστε

Το πρόβλημα δεν το έχουμε μόνο όλοι εμείς στη Δύση. Άπιστοι (βλέπε άξιοι εκτέλεσης) θεωρούνται επίσης 200 εκατομμύρια Σιίτες, ”αφού το να πιστεύεις σε αυτό το ‘προοδευτικό’ δόγμα σημαίνει ότι θεωρείς ότι το Κοράνι δεν είναι εξαρχής τέλειο”, καθώς επίσης όλοι οι αρχηγοί των κρατών σε κάθε μουσουλμανική χώρα γιατί, με το να κατέβουν σε εκλογές, σημαίνει ότι ‘έχουν βάλει το νόμο του ανθρώπου πάνω από τη Σαρία’. Και όντως, στα εδάφη του Ισλαμικού κράτους, οι εκτελέσεις -όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει- είναι συχνές. Δεν ξέρω αν είναι εξίσου γνωστό ότι εξαιρούνται από αυτόματη εκτέλεση οι χριστιανοί που δέχονται τη νέα τους κυβέρνηση και πληρώνουν το σχετικό φόρο γνωστό ως  jizya. Mε άλλα λόγια, ακόμη και αν βρεθείς να ζεις στο Ισλαμικό κράτος, από τους φόρους δεν γλιτώνεις με τίποτα.

Το τελευταίο Χαλιφάτο το σκότωσε ο Κεμάλ

Στα χαρτιά το τελευταίο χαλιφάτο, πριν από το Ισλαμικό κράτος, ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, εκείνη που ‘σκότωσε’ ο Κεμάλ Ατατούρκ όταν ίδρυσε το σύγχρονο τουρκικό κράτος το 1923. Αν και είναι πολλοί που θεωρούν ότι το Οθωμανικό χαλιφάτο δεν ήταν νόμιμο γιατί ‘δεν εφάρμοζε πλήρως τον Ισλαμικό νόμο που περιλαμβάνει πετροβολισμούς, σκλαβιά και ακρωτηριασμούς και γιατί οι χαλίφηδές του δεν προέρχονταν από την φυλή του προφήτη Μωάμεθ’. Όπως και να’ χει, αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που υπάρχει κανονικό χαλιφάτο και ότι είναι πλέον ιερό καθήκον κάθε Μουσουλμάνου να δηλώσει την πίστη του σε αυτό. Και, ιδανικά, να μεταναστεύσει στα εδάφη του. Εκεί δηλαδή που, για πρώτη φορά εδώ και 1.000 χρόνια, μπορούν ‘να εφαρμοστούν πλήρως όλοι οι νόμοι της Σαρία’. Κάτι που εξηγεί και την συνεχιζόμενη ροή τζιχαντιστών στα εδάφη του.

Ένας πόλεμος το χρόνο

Η σύγκριση του Ισλαμικού Κράτους με την Αλ Κάιντα είναι λανθασμένη. Αυτό είναι πλέον σαφές. Άκυρη όμως είναι, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η σύγκριση με τους Κόκκινους Χμερ, που σκότωσαν το 1/3 του πληθυσμού της Καμπότζης. Γιατί αυτοί συμμετείχαν στα Ηνωμένα Έθνη. Το Ισλαμικό κράτος, αντιθέτως, δεν μπορεί ποτέ να στείλει εκπρόσωπο πουθενά (σ.σ. Ακόμη και οι Ταλιμπάν έστειλαν πρεσβευτές σε Σαουδική Αραβία, Πακιστάν και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) ή να αναγνωρίσει σύνορα. Θεωρείται ιεροσυλία και λόγος αντικατάστασης του ηγέτη. Ο ίδιος χαλίφης που έχει υποχρεώσει να διεξάγει μια τζιχάντ το χρόνο. Βέβαια, παρότι απομονωμένο, επεκτείνεται διαρκώς.

Η Αποκάλυψη έρχεται

Όλοι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι μόνο ο Θεός ξέρει το μέλλον και ότι απλώς στο Κοράνι μας επέτρεψε να δούμε ένα στιγμιότυπο από αυτό. Η διαφορά είναι ότι το Ισλαμικό Κράτος πιστεύει όντως ότι έχει να παίξει βασικό ρόλο στο σχέδιο αυτό. Ότι ‘οι στρατοί της Ρώμης θα συναντήσουν τους στρατούς του Ισλάμ στην βόρεια Συρία. Και ότι η τελική σύγκρουση του Ισλάμ με τον Αντι-Μεσσία θα λάβει χώρα στην Ιερουσαλήμ’. Για αυτό και έκανε τόσο κόπο να καταλάβει την Συριακή πόλη Dabiq (από την οποία έχει πάρει το όνομα του και το περιοδικό του Ισλαμικού κράτους) που, κατά τα άλλα, δεν έχει καμία στρατηγική σημασία. Επειδή αυτή θα γίνει, σύμφωνα με το Προφήτη Μωάμεθ, το Βατερλό των στρατών της Ρώμης.

Όχι της κανονικής Ρώμης, όπως κατάλαβε λάθος ο Donald Trump. Ούτε, μεταφορικά, γενικά των στρατών της Δύσης. Εδώ μιλάμε μάλλον για την ‘Ρώμη της Τουρκίας’, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη. Άρα, έτσι για να ξέρεις, πρώτα θα γίνει η μάχη στο Dabiq, μετά το χαλιφάτο θα επεκταθεί και θα καταλάβει την Κωνσταντινούπολή και ύστερα θα έρθει ο Αντι-Μεσσίας από μια επαρχία του Ιράν. Ο θάνατος του οποίου, όταν θα έχουν μείνει 5.000 μόνο μαχητές του χαλιφάτου, που θα είναι εγκλωβισμένοι στην Ιερουσαλήμ, θα φέρει την Αποκάλυψη.

Όπως και να ‘χει στο Dabiq είναι γραφτό ότι θα γίνει μάχη. Αλλά αυτό απαιτεί στρατιώτες στο έδαφος, όχι drones στον αέρα. Κάτι που δεν πρέπει ποτέ να συμβεί. Όσες τρομακτικές επιθέσεις και αν γίνουν. Γιατί ποτέ δεν δίνεις στον αντίπαλό σου αυτό που επιθυμεί. Ειδικά αν ακόμη, μετά από τόσα χρόνια, συνεχίζεις να μην τον καταλαβαίνεις.

Και, όσο και αν ακούγεται -σε πρώτη ανάγνωση- αιρετικό, η λύση είναι το να συνεχίζεις να δέχεσαι με ανοιχτές αγκάλες τους Σύριους πρόσφυγες στην Ευρώπη. Αυτό δηλαδή που το ISIS δεν θέλει με τίποτα. Ούτε να ξέρεις, ούτε να κάνεις. Λογικό. Το ‘καλό’ χαλιφάτο, είναι το γεμάτο κόσμο. Όχι εκείνο από το οποίο όλοι τρέχουν να φύγουν…