To Last Chance U είναι η τελευταία μας ευκαιρία να γίνουμε σταρ του αμερικάνικου ποδοσφαίρου

Πρέπει να είσαι εντελώς, μα εντελώς, άσπλαχνος για να μην ραγίσει η καρδιά σου βλέποντας τους Αφροαμερικανούς ‘σταρ’ της 4ης (αλλά και των προηγούμενων) σεζόν του Last Chance U να ταξιδεύουν μαζί με τις κάμερες πίσω στα φτωχόσπιτά τους (χαλαρά το πιο συγκλονιστικό κομμάτι της σειράς).

Εκεί που για παράδειγμα ο wide receiver Marquise King μας έδειχνε φέτος που ακριβώς στην γειτονία του ήταν τα crack houses που έπρεπε να αποφύγει επιστρέφοντας από το σχολείο ή ο ‘υπερβολικά Φλόριντα για το καλό του’ Bobby Bruce (για χάρη του οποίου δάκρυσα κανονικά όταν τον συνέλαβαν -μετά το τέλος της σεζόν- εξαιτίας της συμμετοχής του σε ένοπλη ληστεία) πέρυσι μας έδειχνε τα αποκαΐδια του σπιτιού του ή σε ποιο σημείο είδε τελευταία φορά στα 12 του τον κολλητό του πριν σκοτωθεί.

Αυτό, το φουλ του άσου συναίσθημα που σου προκύπτει αβίαστα όταν βλέπεις από τι ακριβώς προσπαθούν να ξεφύγουν όλοι εκείνοι οι 18χρονοι που δηλώνουν συμμετοχή στο Last Chance U, είναι το ρεζουμέ που τελικά σου μένει παρακολουθώντας το. Μαζί φυσικά με την πηγαία χαρά (όταν έρχονται οι νίκες) και -πάνω από όλα- την συνειδητοτοποίηση του πόσο δύσκολο είναι να ξεφύγεις από την μοίρα σου αν είσαι Αφροαμερικάνος. Όσο ‘Γολιάθ’ ή ‘γοργοπόδαρος’ και αν είσαι σωματικά.

Κάτι που είναι ιδιαιτέρως σαφές όταν βλέπεις περιπτώσεις φαινομενικά προβληματικών παιδιών που συνειδητοποιείς στην πορεία (καθώς τους βλέπεις στις προπονήσεις, στα μαθήματα και στα αποδυτήρια) ότι είναι απλώς αγράμματα, δυσλεκτικά ή πάσχουν από ‘ασθένειες’ που θα ήταν εύκολα θεραπεύσιμες αν υπήρχε κάποιος που να ενδιαφερόταν για αυτά. Τι ακριβώς, όμως, είναι το Last Chance U; Και γιατί η 4η σεζόν του είναι η καλύτερη από όλες;

To Last Chance U καταγράφει την προσπάθεια ενός μάτσο παικτών του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου να κερδίσουν αθλητικές υποτροφίες-πρελούδια μιας καριέρας στο NFL σε κανονικά πανεπιστήμια (4-ετους φοίτησης) παίζοντας σε ‘στο πουθενά’ junior community colleges (ναι, όπως αυτά στο Community) που είναι διετούς φοίτησης.

Ή, σε αρκετές περιπτώσεις, να προσπαθούν να πείσουν τα ‘κανονικά’ κολλέγια που τους πέταξαν εκτός προγράμματος (για παραβάσεις τύπου κάπνισμα μαριχουάνας, συμμετοχές σε ληστείες ή video που τους δείχνει να τραβάνε μπουκέτα στις συντρόφους τους) ότι αξίζει να τους δώσουν μια τελευταία ευκαιρία.

Για να καταφέρουν, όμως, να έχουν αυτή την πολυπόθητη ευκαιρία θα πρέπει να διακριθούν τόσο εντός, όσο και εκτός γηπέδων (βλέπε εντός αιθουσών προκειμένου να περάσουν την βάση). Εκεί που είναι εντελώς κωμικοτραγικό να τους βλέπεις να ξεχνάνε τα μολύβια τους, να μην ξέρουν πως να ανοίξουν το PC ή να αδυνατούν να σταθούν ήσυχοι σε τέτοιο σημείο που απλώς κάνουν βόλτες στο πίσω μέρος της τάξης ακούγοντας hip hop στα ακουστικά.

Προσοχή. Το Last Chance U δεν είναι Blind Side. Εδώ δεν υπάρχει απαραίτητα καμία εξιλέωση και κανένας ‘λευκός σωτήρας’ στο προσκήνιο. Έναν ρόλο που καλούνται να παίξουν όχι τόσο οι αθυρόστομοι και εκρηκτικοί προπονητές, αλλά κάποιοι καθηγητές που φαίνεται ότι παραδόξως νοιάζονται.

Όσον αφορά το γιατί η 4η σεζόν είναι η καλύτερη μέχρι τώρα (και η αφορμή για να γράψουμε για πρώτη φορά αναλυτικό άρθρο) αυτό οφείλεται σε ένα και μόνο λόγο. Οτι αυτή τη χρονιά -SPOILER ALERT- οι πάντες χάνουν μεγαλοπρεπώς.

Η ομάδα (που καταρρέει μπροστά στα μάτια της κοινότητας που έσκασε και μισό εκατομμύριο δολάρια για να αποκτήσουν καλό γήπεδο για προπονήσεις).

Οι παίχτες (που αποβάλλονται, συλλαμβάνονται, παθαίνουν διασείσεις και δεν παίρνουν υποτροφίες ούτε για πλάκα).

 Και τέλος ο ίδιος ο εκρηκτικός προπονητής, ο διαβόητος ‘μεγάλωσα στο Compton’ Jason Brown (εκείνος που έγινε σταρ λόγω του μεγάλου στόματός του σε σημείο να του την πέφτουν πορνοσταρ), που απολύθηκε μετά το τέλος της σεζόν επειδή έστειλε SMS σε Ελληνογερμανό παίκτη που του έλεγε ότι ‘θα γίνω ο νέος σου χίτλερ.

Γιατί μπορεί όλοι μας να λέμε ότι υποστηρίζουμε τους νικητές, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο εθιστικό από το να βλέπεις ένα μάτσο χαμένα κορμιά.

Για την ιστορία να επισημάνουμε ότι αυτή τη σεζόν η δράση, όπως και την 2η, λαμβάνει χώρα στο Independence Community College του Kansas, σε σχέση με την 1η και την 3η σεζόν που παρακολουθούσαμε την ομάδα του East Mississippi Community College, με προπονητή τον οξύθυμο (αλλά ταυτόχρονα πιστό χριστιανό) Buddy Stephens.

Στο τέλος της ημέρας το Last Chance U είναι μια εξαιρετική περίπτωση αθλητικού ντοκιμαντέρ. Οι πρώτες σεζόν επειδή οι παίκτες δεν είχαν καταλάβει τον ρόλο που παίζουν οι κάμερες και η τελευταία επειδή όλοι οι συμμετέχοντες συνειδητοποίησαν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι οι κάμερες ούτε παιχνίδια κερδίζουν, ούτε ζωές αλλάζουν.