Το making of του δικού σου ψηφιδωτού

Τον τελευταίο καιρό είχε γίνει αγαπημένη συνήθεια των Αθηναίων να μοιραζόμαστε όλα αυτά τα οποία δεν θα αλλάζαμε στην πόλη μας. Για κάποιους από εμάς ήταν η διασκέδαση, για άλλους ο καιρός, μερικοί επέλεξαν μια συγκεκριμένη τοποθεσία, ενώ άλλοι ανέφεραν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Πρώτη σε ψήφους πάντως, πρέπει να βγήκε με άνεση η περιοχή της Πλάκας. Αναμενόμενο.

Φυσικά, εμείς εδώ στο Oneman δεν χάσαμε την ευκαιρία και γυρίσαμε το δικό μας video για να μιλήσουμε για την αγαπημένη μας Αθήνα και όλα όσα δεν θα αλλάζαμε σε αυτήν.

Επειδή όμως αυτά που μας αρέσουν θέλουμε να τα μοιραζόμαστε με όλους, μπήκαμε στο παιχνίδι της Heineken και του Athens Mosaic, συμπληρώνοντας τι δεν θα αλλάζαμε στην πόλη μας στο ειδικό site, για να μπουν οι δικές μας σκέψεις μαζί με αυτές χιλιάδων συμπολιτών μας σε εκείνον τον υπέροχο τοίχο που κοσμεί πλέον την Αθήνα.

Λίγες ημέρες πριν την παρουσίαση του Athens Mosaic, βρέθηκα στη γωνία των οδών Γαργηττίων και Περσεφόνης στο Γκάζι, προκειμένου να παρακολουθήσω από κοντά και με κάθε λεπτομέρεια τα στάδια της κατασκευής του. Βασικά ήθελα να δω αν θα βάλουν σε κεντρικό σημείο τη δική μου συμμετοχή και απλά βρήκα την τέλεια δικαιολογία να πάω να το διαπιστώσω.

Εκεί με περίμενε ο Κωνσταντίνος Παππάς, ο εικονογράφος της ενέργειας, τον οποίο και είχε ανακρίνει πριν λίγο καιρό η Έρρικα. Καθισμένος σε μια γωνιά, είχε αναλάβει το δύσκολο έργο της διαλογής των σωστών ψηφίδων και της τοποθέτησής τους στη σειρά που έπρεπε, ώστε να πάρει ο τοίχος την μορφή που βλέπαμε στα σχέδια.

“Κανονικά είμαι εδώ μόνο για να επιβλέπω, όμως δεν έχω χειρότερο από αυτό. Θέλω να ζωγραφίσω κι εγώ, να ανακατέψω την κόλλα, να συμμετάσχω με οποιοδήποτε τρόπο” μου εξομολογείται σκυμμένος πάνω από τις μαύρες ψηφίδες οι οποίες ανέγραφαν τα αγαπημένα μας μέρη και συνήθειες σε αυτήν την πόλη.

“Τον ήχο της λατέρνας στα σοκάκια της Πλάκας” (είπαμε, η Πλάκα βγάζει κυβέρνηση), “Τα ξενύχτια της”, “Τις βόλτες με τον κολλητό μου στο Μοναστηράκι”, ήταν κάποια από τα πράγματα που οι Αθηναίοι μοιράστηκαν ως αυτά που δεν θα άλλαζαν ποτέ στην πόλη.

Από τις μεταξύ μας συζητήσεις και το ειδικό site του Athens Mosaic, είχαν πια αποκτήσει μορφή και κάθε σκέψη, κάθε προτίμηση είχε τοποθετηθεί στη δική της ψηφίδα. Όλες μαζί πλέον, έπαιρναν σιγά σιγά τη θέση τους στο τοίχο.

Όπως μας είπε ο Κωνσταντίνος, εκείνη την ημέρα ο τοίχος ήταν έτοιμος κατά τα 2/3 του, έπειτα από τρεις συνεχόμενες ημέρες δουλειάς από το πρωί μέχρι και το βράδυ.

Μια μεγάλη σκαλωσιά, χαρτόνια, δοχεία με κόλλα και ειδικά εργαλεία, σε έκαναν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο, υπαίθριο εργαστήρι. Το έργο τέχνης είχε ήδη αρχίσει να αποκτά μορφή και ήταν εντυπωσιακό πριν καν ολοκληρωθεί.

Στο πρώτο στάδιο της κατασκευής του τοίχου, τοποθετήθηκε στον τοίχο μια μεγάλη γυψοσανίδα. Έπειτα, ανέλαβε ο καλλιτέχνης Νίκος Τσουνάκας, ο οποίος έβαψε τον τοίχο στα χρώματα που έπρεπε, δημιουργώντας το εντυπωσιακό mural.

“Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους στο είδος του” ήταν το κοπλιμέντο το οποίο φύλαγε ο Κωνσταντίνος Παππάς για τον Νίκο.

Πλέον, ήταν η σειρά για τις ψηφίδες να πάρουν τη θέση τους, ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους, συνθέτοντας το πανέμορφο ψηφιδωτό του Athens Mosaic.

Χιλιάδες πράγματα τα οποία εσύ κι εγώ δεν θα αλλάζαμε στην πόλη κοσμούν πλέον σαν αυτόνομες ψηφίδες τον τοίχο του Athens Mosaic. Τα αγαπημένα μας μπαρ, οι τσολιάδες, ακόμα και η κίνηση (αγαπητέ φίλε που επέλεξες την κίνηση, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω). Ο καθένας μας βρίσκει κάτι διαφορετικό που τον κάνει να αγαπάει την Αθήνα.

Τη δική μου ψηφίδα δεν κατάφερα να την εντοπίσω ακόμα, όμως που θα μου πάει, θα το βρω.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι φεύγοντας από το Γκάζι είχα προσθέσει κάτι ακόμα σε αυτά που δεν θα άλλαζα ποτέ στην Αθήνα.