Το Man Seeking Woman είναι η ιστορία της ζωής σου με τις γυναίκες

Το να είσαι διπλανός του Θοδωρή Δημητρόπουλου στη δουλειά έχει τις ιδιαιτερότητές του. Στην ημερησία διάταξη είναι κάτι αναπάντεχοι αναστεναγμοί που σε αιφνιδιάζουν εκεί που γράφεις τα δικά σου, κάτι ξεσπάσματα γέλιου τόσο δυνατά που διακόπτουν τις διαπραγματεύσεις στο Μαξίμου και μικρές στιγμές μαγείας. Στην πιο πρόσφατη, ο Θοδωρής γύρισε προς το μέρος μου και με ρώτησε αν έχω δει το Man Seeking Woman. Του είπα όχι.  Με ρώτησε τι περιμένω. Του είπα συγγνώμη.

Ήρωας μας είναι ο Josh Greenberg (ρηξικέλευθος Jay Baruchel), ο οποίος με το καλημέρα παίρνει τα παπούτσια στο χέρι από την πρώην αγαπημένη του Maggie (indie γοητευτικότατη Maya Erskine), που τα φτιάχνει ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΙΤΛΕΡ, και βυθίζεται στην πιο δύσκολη διπλή πίστα που περάσαμε όλοι. Πώς να ξεπεράσεις την τελευταία σου σχέση, δοκιμάζοντας -παράλληλα- να μπεις σε μια καινούργια.

Το θέμα εδώ δεν είναι μόνο η ταύτιση με τα προβλήματα του συμπαθέστατου και ταλαίπωρου Josh, αλλά ότι ο δημιουργός της σειράς, Simon Rich, εφαρμόζει τον πιο επιθετικό σουρεαλισμό που είδες ποτέ σε (κωμική) σειρά.

Σε έναν κανονικό κόσμο, τα κορίτσια που μας ‘προξενεύει’ η αδερφή μας συνηθίζεται να πέφτουν πάνω στον τοίχο του ‘μεγαλείου της πρώην’ και να τσακίζονται. Στον κόσμο του Man Seeking Woman, τα πράγματα γίνονται πιο γλαφυρά. Πολύ πιο γλαφυρά. Τρομερά (ή τρομακτικά;) πιο γλαφυρά.

Εδώ είμαστε για να πούμε αλήθειες παιδιά. Και να τις δείξουμε με όποιο κόστος. Και με όποιο τρόπο.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, πέφτουν σαν βροχή διαττόντων αστέρων και θα αναφέρω μόνο τρία αγαπημένα μου.

Η μάχη για το σωστό πρώτο μήνυμα

Στο δεύτερο κιόλας επεισόδιο, ο Josh γνωρίζει στο τρένο ένα κορίτσι που του αρέσει και παίρνει τον αριθμό της. Αμέσως, το στομάχι μας σφίγγεται από αγωνία και συμπάθεια για τον Josh, έχοντας βρεθεί στο σημείο μηδέν του να έχεις το τηλέφωνο κάποιας που σου αρέσει, αλλά να μην έχεις ιδέα τι πρέπει να της στείλεις για να μη φανείς λιγούρης από τη μία και αδιάφορος από την άλλη. Στο μυαλό του 30χρονου δημιουργού της σειράς, οι διαπραγματεύσεις για το τέλειο πρώτο μήνυμα παίρνουν διαστάσεις παναμερικανικού ζητήματος. Συστήνονται επιτροπές, άνθρωποι κάθονται γύρω από στρογγυλά τραπέζια για να αποφασίσουν, ο Josh στέλνει το μήνυμα και άπαντες λιώνουν από το άγχος κάθε δευτερόλεπτο που το κορίτσι δεν απαντάει. Όταν όλα τελειώνουν καλά, ο πρόεδρος Obama συγχαίρει τον Josh σε κατ’ ιδίαν τηλεφωνική επικοινωνία. Σουρεαλισμός, το δίχως άλλο, αλλά όλοι ξέρουμε την αγωνία του ‘πρώτου μηνύματος’. Και την ξέρουμε καλά.

Το μέτωπο του ατέρμονου αυνανισμού

Συνεχίζουμε το δελτίο μας στο κλίμα ‘μιλάμε για πράγματα τα οποία ξέρουμε καλά’. Σε μια από τις δίκαιες αντιδράσεις επιστημονικής φαντασίας, το δεξί χέρι του Josh βγάζει στόμα και κάνει τη δική του επανάσταση ένα απόγευμα σαν όλα τα άλλα που ο ‘ιδιοκτήτης’ του στρογγυλοκάθεται έτοιμος να τιμήσει το προαιώνιο τελετουργικό του σπιτικού αυνανισμού. Το δεξί χέρι αποκτά υπόσταση, διαμαρτύρεται και σε κατάσταση αμόκ αυτο-αποκόπτεται απ’ το σώμα του Josh και ψάχνει το δικό του δρόμο. Αν είχε μιλιά το χέρι μας… ΑΝ ΕΙΧΕ ΜΙΛΙΑ…

Το αλκοόλ βλάπτει πολύ σοβαρά το κρεβάτι

Μπορεί να βοηθάει μαζεμένους τύπους σαν εμένα να γινόμαστε πιο κοινωνικοί και πιο επικοινωνιακοί, αλλά το αλκοόλ έχει το τίμημά του. Ο Josh και το Man Seeking Woman προσφέρουν στην ανθρωπότητα την πιο σπουδαία σκηνή ενός πιωμένου 25άρη που έχει βλέψεις για αχαλίνωτο, ολονύχτιο (για όση νύχτα απέμεινε τέλος πάντων) σεξ. Τη στιγμή της κρίσης, δηλαδή τη στιγμή που το κορίτσι τραβάει με νύχια και με δόντια τον Josh στο κρεβάτι, η κατάσταση εκεί κάτω θυμίζει τις άφυλες κούκλες που βλέπουμε στις βιτρίνες των μαγαζιών.

Οι σκηνές του επιθετικού σουρεαλισμού είναι πολλές και αλλεπάλληλες. Ομολογώ ότι στα πρώτα επεισόδια ήμουν διχασμένος ανάμεσα στο πόσο με ενθουσιάζουν οι ακραίες εικόνες (βλ. γυναίκα-κανονικό τρολ) και στο πόσο με ξενίζουν-παγώνουν. Τελικά, όσο ξεδιπλώνονταν τα δέκα 20λεπτα επεισόδια της πρώτης σεζόν, η επιστημονική φαντασία γινόταν όλο και πιο οικεία στο μάτι και οι δεκάδες μαρτυρίες για φαν της σειράς που την είδαν μονορούφι (χρειάζονται λιγότερο από τέσσερις ώρες συνεχόμενες) μοιάζουν απόλυτα αξιόπιστες.

Εκτός από τον πολύ φυσικό και πειστικό Baruchel, η σειρά είναι το τέλειο τερέν για μια ερμηνεία πάνω ραφιού από τον Eric André, που υποδύεται τον Mike, τον άσωτο κολλητό του Josh. Ο Mike είναι άνετος, είναι cool, είναι πολύ αποτελεσματικός με τις γυναίκες, γενικά είναι όσα δεν είναι ο μαζεμένος και πληγωμένος ημί-φλωρος Josh. Οι υπερβολές όσον αφορά τον Mike είναι επισυνημμένες στον χαρακτήρα και τις ατάκες του.

Προσπαθώντας να ξεπεράσω το σοκ του επεισοδίου στο οποίο ο Josh ερωτεύεται σφοδρά με τη Minka Kelly (Friday Night Lights, Το Κορίτσι για το Οποίο θα Πουλούσες τη Συλλογή Πανίνι για το Μουντιάλ της Ιταλίας), έπεσα μετά από νέα υπόδειξη του Θοδωρή στο βιογραφικό του Simon Rich που υπογράφει τη σειρά. Εχμ, μάλιστα. Ο Rich είναι 30 ετών, έχει ήδη μια δική του σειρά στην τηλεόραση (που παρεμπιπτόντως ανανεώθηκε και για δεύτερη σεζόν), έγραφε για τέσσερα χρόνια για το SNL και έχει εκδώσει ήδη έξι βιβλία. Γενικώς, τα έχει πάει καλά για 30άρης.

*κρύβει το λυγμό του πίσω από ένα τάχα μου βροντερό γέλιο*

Μέχρι ο Rich να γράψει μια σειρά και για μας, τους φιλόδοξους γραφιάδες, προσθέτοντας στιγμές όπως το να τριπάρουμε μπροστά από μια λευκή κόλλα ή το να γράφουμε μια λέξη και να μας συγχαίρει τηλεφωνικά ο Προκόπης Παυλόπουλος, θα πάμε με το Man Seeking Woman.

Έγκυροι κύκλοι χωρισμένων φίλων μου διαφημίζουν τη σειρά του FX ως το τέλειο γιατρικό για χωρισμένους. Τι τα θες; Είναι τόσοι πολλοί και τόσο υπέροχα άκυροι οι λόγοι που αξίζει να το δεις (τίποτα Τατιάνα, συνέχισε) που το πιθανότερο είναι να το βλέπεις ολόκληρο, σε λούπα, κάθε Σαββατοκύριακο με τους κολλητούς σου.

ΥΓ. Αξιοσέβαστε ‘μισητέ’ κύριε Rich, ζούμε για ένα μελλοντικό spin-off του Mike. Ξέρουμε ότι δεν θα απογοητεύσεις.