Το ‘Normal People’ θα σε κάνει να ερωτευτείς ξανά
Ένα ιρλανδικό love story που ο καθένας μας θα ήθελε να αξιωθεί να ζήσει.
- 7 ΙΟΥΝ 2020
Αν εξαιρέσεις ένα υπέροχο δεκαπενθήμερο, πίσω στα 19 μου, όπου βρέθηκα να κάνω παρέα με δυο έξω καρδιά Ιρλανδές σερβιτόρες στην Ίο, η σχέση με μου το καταπράσινο νησί (τους ανθρώπους τους και την trademark προφορά τους) είναι αυτή του θρασύδειλου stalker. Το παρακολουθώ με λαχτάρα από μακριά (βλέπω ότι σχετική σειρά), αλλά δεν το έχω επισκεφθεί ακόμη. Είναι ένα ταξίδι που δεν έχω κάνει. Το Normal People είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα για όλους μας.
Ένα νοσταλγικό ταξίδι πίσω στην πρώτη εφηβική αγάπη, εκείνη που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πειστικά ότι έχει εντελώς ξεχάσει. Με πρωταγωνιστές δυο ταλαντούχους ηθοποιούς (Daisy Edgar-Jones και Paul Mescal), το ‘Normal People’ μας δείχνει πώς ξεκινάει η αγάπη, πώς εξελίσσεται και πώς νομοτελειακά -κάποια στιγμή- τελειώνει.
Το -βασισμένο στο ομώνυμο bestseller της Sally Rooney- στόρι ξεκινάει με τους δυο ήρωές μας (τον φτωχό αθληταρά με τα κρυμμένα συγγραφικά χαρίσματα και την δεμένη οικογένεια και την πανέξυπνη αντικοινωνική πλούσια συμμαθήτριά του με την αποξενωμένη οικογένεια) να διασταυρώνονται στους διαδρόμους του γυμνασίου της μικρής ιρλανδικής κωμόπολης στην οποία μεγαλώνουν. Εκεί που, παρότι οι δυο τους προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους (ή ακριβώς για αυτό) η αγάπη ανθίζει. Στα σκοτεινά. Μακριά από τα μάτια των συμμαθητών τους που ποτέ δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν τι συνδέει αυτούς τους δυο.
Στην πορεία, όταν οι δυο τους βρίσκονται στο κολέγιο, οι ρόλοι αντιστρέφονται πλήρως. Ο δημοφιλής ραγκμπίστας μετατρέπεται στο άβολο «βλάχο» με την χρυσή αλυσίδα που δεν έχει καθόλου φίλους και η αντικοινωνική κάμπια σε μια δημοφιλής petite πεταλούδα με μεγάλο κοινωνικό κύκλο που εκτιμάει επιτέλους το πνεύμα και την οξυδέρκειά της.
Η συνέχεια είναι ακριβώς αυτό που περιμένεις (SPOILER-εκείνη έχει σχέση, οπότε δεν μπορούν να είναι μαζί. Μετά εκείνος κάνει κάποια βλακεία, όποτε και πάλι δεν είναι μαζί) και ταυτόχρονα, τίποτα σαν αυτό που έχεις συνηθίσει. Είναι φανερό ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι έχουν χημεία (το ίδιο και οι ηθοποιοί που υποδύονται τους χαρακτήρες). Όπως είναι φανερό ότι ποτέ τους δεν θα καταφέρουν να βρεθούν ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος.
Το ξέρω ότι, μέχρι τώρα, δεν σου έχω δώσει κανέναν ουσιαστικό λόγο για να σε πείσω γιατί το Normal People αξίζει να μπει ψηλά στην λίστα των προτιμήσεών σου. Ναι, έχει 8.7 rating στο imdb και ένα μάτσο διθυραμβικές κριτικές να το ακολουθούν. Αλλά, από την άλλη, μιλάμε για ένα love story. Για την ακρίβεια ένα love story που εξελίσσεται με αργόσυρτους ρυθμούς και που όλη η ένταση παίζει στα βλέμματα των πρωταγωνιστών και όχι στα ακροβατικά της πλοκής που ζαλίζουν και εντυπωσιάζουν.
Όπως καταλαβαίνεις το ότι είναι love story το κατατάσσω στα μειονεκτήματά του. Στην λογική ότι είναι ένα δύσκολο είδος που, προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι με συναρπάζει. Ή ότι ψάχνω (ή εκτιμώ) τις σχετικές σειρές. Η διαφορά είναι ότι το ‘Normal People’, όπως όλες οι εξαιρετικές σειρές που έχουν προηγηθεί ή ακολουθήσει, κρύβει μέσα του αλήθεια (επίσης ατμόσφαιρα και αισθητική). Και αυτό (όπως οι αναμνήσεις μου από εκείνο το καλοκαίρι στην Ίο) είναι κάτι που ποτέ δεν πρέπει να προσπερνάς ή να υποτιμάς.
* Δέκα χρόνια μετά το τέλος του ‘Lost’ και μια καραντίνα αργότερα, η ομάδα του POP για τις Δύσκολες Ώρες επιστρέφει στο Νησί. Μετά από ένα χρονικό άλμα 3 μηνών, ολοκληρώνουμε την περιήγηση στον κόσμο της θρυλικής σειράς, αναλύοντας τα κυριότερα σημεία της 6ης σεζόν και το πολυσυζητημένο φινάλε.
