Το πρωινάδικο της Jennifer Aniston είναι γεμάτο ίντριγκα

O Steve Carell να ουρλιάζει με υπέροχη μανία στην XXL τηλεόρασή του, πριν την κάνει σμπαράλια. Μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση αφού ο ‘αγαπημένος anchorman του έθνους’ βλέπει live την πάλαι ποτέ συμπαρουσιάστριά του στο Morning Show (την Άνιστον, με την οποία είχε παίξει και ‘φασούλα’ στο παρελθόν) να τον αδειάζει δημόσια. Γιατί; Μόνο και μόνο επειδή στο παρελθόν είχε κάνει -συναινετικές κατά τον ίδιο- σχέσεις με 2-3 υπαλλήλους του. Κάτι που, στην εποχή του Me Too, εννοείται πως οδήγησε στην απόλυσή του και την έναρξη της σειράς. Του κατέβασαν, κυριολεκτικά, την φάτσα από την γιγαντοαφίσα έξω από το στούντιο μέσα σε ένα βράδυ.

Αυτή η σκηνή είναι, για μένα προσωπικά, η ουσία ολόκληρης της σειράς στην οποία στηρίζει τόσα, μα τόσα πολλά η Apple. Ο λόγος; ‘Ντουμπλ φας’. Από την μια γιατί αποδεικνύει ότι ο πάλαι ποτέ κωμικός είναι με διαφορά ο ανώτερου επιπέδου ηθοποιός σε ένα cast που περιλαμβάνει, πέρα από το Τζενιώ και την Ρισούλα:

-Τον Μπίλαρο τον Κούντροπ (ως ο αδίστακτος διευθυντής ειδήσεων του δικτύου που έτσι και αλλιώς ήθελε να απολύσει την Άνιστον γιατί είχε χάσει τη ‘λάμψη’ της).

-Τον πολυτάλαντο Mark Duplass ως τον παραγωγό της εκπομπής που ιδρώνει και ματώνει να βρει ποιος θα γεμίσει αποτελεσματικά την άδεια καρέκλα.

-Και την εκθαμβωτική Gugu Mbatha-Raw ως την ‘κλείστρα’ που ανακαλύπτει την Ρις σε ένα επαρχιακό δίκτυο όταν εκείνη τα χάνει μπροστά στην κάμερα και αρχίζει και τα χώνει σε έναν διαδηλωτή-υπέρμαχο του ‘Ναι, και άλλο κάρβουνο’.

Και, κυρίως, από την άλλη, γιατί έτσι, να θέλεις να ουρλιάξεις, θα σε κάνει το γεγονός ότι, παρακολουθώντας το Morning Show, αισθάνεσαι ότι πρόκειται για μια χορταστική (στο μάτι) σειρά, που θα μπορούσε, με λίγο ταλέντο παραπάνω όσον αφορά το σενάριο, να ήταν κάτι πραγματικά ξεχωριστό.

Αν και, οφείλουμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία καθώς τα πρώτα επεισόδια που έχουν παίξει έχουν ακόμη τη σφραγίδα του αρχικού showrunner (του Jay Carson του House of Cards) και όχι της διαδόχου του (της Kerry Ehrin των Friday Night Lights και Bates Motel).

Όλα τα παραπάνω, βεβαίως βεβαίως, είναι ψιλά γράμματα στην όλη ιστορία. Εδώ ο ‘κράχτης’ είναι προφανώς η επιστροφή της Aniston στην τηλεόραση, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια μετά το Friends. Κάτι που, μεταξύ μας, για μένα απλώς αποδεικνύει ότι στα 50 της η Ελληνοαμερικανίδα έχει περάσει την κινηματογραφική ‘ημερομηνία λήξης’ της (βλέπε τελευταία της επιτυχία το Office Christmas Party του 2016). Ενώ είναι σημαντικό, επίσης, να τονίσουμε, ότι το Morning Show είναι ένας ακόμη θρίαμβος για το καλό γούστο της Reese Witherspoon η οποία, ως παραγωγός, έχει ένα εξαιρετικό σερί (Big Little Lies και, προσεχώς, Little Fires Everywhere).

To Μorning Show (σ.σ. ψιλοβασισμένο σε μια αληθινή ιστορία Αμερικάνου μεγαλο-δημοσιογράφου), στην ουσία του, είναι μια σειρά τόσο καλοφτιαγμένη και ‘σιδερωμένη’ που καταφέρνει να κρύβει τα όποια ψεγάδια της. Θέλεις να δεις την αντιπαράθεση ανάμεσα στην φτασμένη ‘παλιά’ (την χωρισμένη Aniston, που ξυπνάει κάθε μέρα στις 03.30 τα ξημερώματα και της οποίας όλη η ζωή είναι η εκπομπή) και την λαίμαργη νέα (την Reese, ετοιμοπόλεμη και με το βλέμμα τρελού, όπως πάντα).

Θέλεις να δεις τον Carell να προσπαθεί μάταια να καταλάβει τι του συνέβη και, μέσα στην εγωμανία του, να πιστεύει ότι ο λόγος που η Aniston (η μόνη που τον καταλαβαίνει) είναι νευριασμένη μαζί του είναι επειδή, κάποια χρόνια πριν, τον είχε αφήσει -όπως λέει η ίδια- να ‘σκαρφαλώσει’ 2-3 φορές πάνω της.

Θέλεις να δεις πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το -άκρως ανταγωνιστικό- σύμπαν. Παρότι σε καμία περίπτωση δεν αγγίζει το αποτέλεσμα το άφταστο Newsroom του Sorkin.

Άσε που, όσον αφορά τον Carell, επειδή ακριβώς δεν έχουμε δει αναλυτικά τι παίζει με τις κατηγορίες εναντίον του, ποντάρω πολύ στις αποκαλύψεις που θα παίξουν στη συνέχεια για την ‘είναι αρπακτικό ή όχι’ πάρτη του.

Το πιο σημαντικό; Εκείνο που για μένα είναι η ουσία οποιασδήποτε τηλεοπτικής εκπομπής κυκλοφορεί ακόμη ένα επεισόδιο ανά εβδομάδα; Θέλεις να δεις τι γίνεται παρακάτω. Αν δηλαδή  έρχεται η λύτρωση, η κάθαρση ή, έστω, το μαλλιοτράβηγμα.

***

Class of ’99: Το αφιέρωμά μας στο θρυλικό σινεμά του 1999 ολοκληρώνεται στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες, με τις 35 ταινίες που διαμόρφωσαν την καλύτερη χρονιά του κινηματογράφου!