Το ‘Riverdale’ δεν είναι ο Archie που διάβαζες μικρός

Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του Riverdale. Στον πιλότο της νέας σειράς του CW θα διαπιστώσεις ότι έχει κυριολεκτικά σαπίσει ένα πτώμα, αλλά δεν είναι αυτό το πρώτο σημάδι του σόου για τη νέα σελίδα που γυρίζουν οι 76χρονοι έφηβοι από τα παλιά.

Μέχρι να φτάσεις εκεί, έχεις ήδη δει τη μητέρα της Veronica να ανοίγει μια ύποπτη βαλίτσα με χρήματα που δε θα έπρεπε να έχει, τη Betty να κρατά ένα φιαλίδιο με χάπια που δε θα έπρεπε να παίρνει, τον Jughead να αφηγείται τις πρώτες γραμμές ενός βιβλίου που βάσει του ταλέντου του δε θα έπρεπε να γράφει (“Η ιστορία μας είναι για μία πόλη. Μία μικρή πόλη. Και τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτήν την πόλη.” – δώστε στο παιδί ένα Pulitzer!), και δύο δίδυμα αδέρφια να κοιτούν το ένα το άλλο με τρόπο που δε θα έπρεπε καν να μας βάζει σκέψεις, αλλά στη μετα-Lannister εποχή τίποτα πια δε θα μοιάζει αθώο.

Α, και ο κοκκινοτρίχης πρωταγωνιστής δεν είναι πια παρθένος. Αυτό μας τελείωσε με την καθηγήτρια Μουσικής του υπό τα πυροτεχνήματα της 4ης Ιουλίου. Εντάξει, αυτός σίγουρα δεν είναι ο ‘Archie’ που διάβαζα τα καλοκαίρια πριν γυρίσω στο σχολείο.

Τότε, όσο απλή και αν ήταν η ζωή για ένα παιδί στην προεφηβεία – το μεγαλύτερο κοινό των κόμικ του ‘Archie’ όπως θα μάθαινα πολύ αργότερα – η ζωή του Archie κατάφερνε στα μάτια μου να είναι ακόμη απλούστερη, αλλά ταυτόχρονα και τόσο διαφορετική από τη δική μου. Όσο χρειαζόταν για να μου κρατά πρόσκαιρα το ενδιαφέρον. Η καθημερινότητα στο Riverdale είχε ραντεβού για παγωτό στου Pop’s, διάβασμα, drive-in σινεμά, slapstick ευτράπελα, και το πιο ανθεκτικό ερωτικό τρίγωνο της ποπ κουλτούρας μετά από αυτά στην ελληνική μυθολογία και τον Σαίξπηρ – με το τελευταίο μάλιστα να είναι και ο μοναδικός λόγος για να διαταραχθούν η ηρεμία, η τάξη και η ασφάλεια στην απροσδιορίστου τοποθεσίας πόλη των χαρακτήρων. Όλα αυτά ήταν οι πρώτες μου συστάσεις στη νοσταλγική Americana αισθητική, χωρίς τότε να γνωρίζω ούτε τον όρο, ούτε την επιρροή που θα είχε στην ψυχαγωγία που θα κατανάλωνα μέχρι και σήμερα, ούτε στις αναμνήσεις που θα μου δημιουργούσε από μια εποχή που δεν έζησα ποτέ.

Τελικά μπορεί εγώ να μεγάλωσα και να άφησα πίσω τον Archie γιατί αρνιόταν να μεγαλώσει μαζί μου, αλλά στην αιώνια απορία μου για το πόσα χρόνια χρειάζεται κανείς για να διαλέξει γυναίκα τελοσπάντων, η απάντηση έρχεται αυτόματα με τα 76 χρόνια του. Επειδή όμως πάει καιρός απ’ όταν το ‘Sugar, Sugar’ των Archies ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του 1969, όπως συμβαίνει συχνά και με συνομηλίκους του όπως ο Superman και ο Batman, έτσι χρειάστηκε και ο Archie το makeover του. Αυτό έγινε αρχικά με το όραμα του Robert Aguirre-Sacasa για τα κόμικ που μας έδωσε αρχικά το ‘Archie Meets Glee’ και αργότερα τη σειρά ‘Afterlife With Archie’, με τον Archie και τους φίλους του να προσπαθούν να επιβιώσουν την αποκάλυψη των ζόμπι που έχει ερημώσει την Αμερική. Από τότε ο Archie έχει πεθάνει, τα έχει βάλει με τον Predator, και έχει βραβευτεί για τη σειρά του Mark Waid που ξεκίνησε το 2015 και βρήκε τον δρόμο της και στα αγαπημένα κόμικ του PopCode για το ‘16 γιατί είναι απλά τέλεια.

Σειρά στο όραμα του καλλιτεχνικού διευθυντή πια των Archie Comics, Aquirre-Sacasa, και τη νέα εποχή του αιωνίου εφήβου έχει το ‘Riverdale’, με την υπογραφή του παραγωγού των υπερηρωικών τηλεοπτικών χιτ της DC, Greg Berlanti.

Το ‘Riverdale’ μας συστήθηκε ως το “Dawson’s Creek που συναντά το Twin Peaks” και δεν προσπαθεί να κρύψει τις αναφορές του. Οι Λιντσικές ομοιότητες μπορείς να πεις ότι τελειώνουν με την ‘Welcome to Riverdale’ επιγραφή και με τον θάνατο του Jason Blossom, του δημοφιλούς συμμαθητή του Archie που παίρνει τη θέση της Laura Palmer και δίνει την αφορμή για να αποκαλυφθεί το σκοτάδι που κρύβει στα σωθικά της η φαινομενικά ειδυλλιακή πόλη. Κάπου εκεί θα εντοπίσεις και άλλες επιρροές όπως αυτή του ‘River’s Edge’ που δανείζει το όνομά του και στον πιλότο, και του ‘Brick’ που μάλλον έχει δανείσει ολόκληρο τον Jughead. Ο άνθρωπος μοιάζει να πετάχτηκε μια στιγμή από την ταινία για να πει το δυσοίωνο voiceover και να φύγει. Το ‘Dawson’s Creek’ (ο Berlanti ήταν και σε αυτό παραγωγός) είναι παρόν ακόμα πιο έντονα. Από τις εισαγωγές χαρακτήρων,

μέχρι τη σχέση του Archie με τη Miss Grundy που από καθηγήτρια παύλα θείτσα έχει γίνει Καλιφορνέζα παίκτρια στο American Idol. Μόνο που όταν έβλεπα τον Pacey να τα μπλέκει με την κα Jacobs που του έκανε Γλώσσα, ήμουν 11 και το έβρισκα σκανδαλώδες και πιπεράτο, ενώ τώρα θέλω κάποιος να καλέσει το 100.

Κάπου εκεί έχεις καταλάβει για τα καλά ότι μπορείς να πεις αντίο στο Pleasantville των παιδικών σου χρόνων, αλλά δε χρειάζεται να πεις αντίο και σε όλα όσα θυμάσαι. Θα ακούσεις ότι το νεο-νουάρ ‘Riverdale’ είναι σκοτεινό, αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς αλήθεια. Έχει κάνει τα update του για να βρει κοινό κώδικα με το σύγχρονο κοινό, και ουρλιάζει τις αναφορές του στη σημερινή ποπ κουλτούρα δημιουργώντας και κάποια τονικά προβλήματα (με το “Queen Bey of this drab Hive” και το “teen Outlander” θα κάνεις κάποιον εικόνα να πληκτρολογεί “Τι Αρέσει Στα Παιδιά Σήμερα” στο Google), αλλά κάτω από τα υπέροχα μουντο-νέον χρώματα που ντύνουν την πόλη και δίνουν στη σειρά το δικό της ευδιάκριτο στιλ ανάμεσα στα υπόλοιπα teen shows, νιώθεις πως η καρδιά της παρέας που όσο κι αν αρπάζεται δεν έχει χωρίσει εδώ και επτά δεκαετίες, θα χτυπήσει πολύ δυνατά στο ‘Riverdale’. Πρώτες αποδείξεις είναι η Betty και η Veronica.

Τα πάλαι ποτέ διαχρονικά σύμβολα του Madonna-Whore Συνδρόμου γίνονται οι πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες με το καλημέρα σας. Ίσως ένας από τους βασικούς λόγους που ο Archie έχει κρατήσει, είναι ότι οι χαρακτήρες του είναι τόσο-όσο διαφορετικοί ώστε να μπορείς να τους διακρίνεις στο πλήθος, και ταυτόχρονα τόσο αρχετυπικοί ώστε να μπορείς  να γεμίσεις κάθε φορά το καλούπι με τον εαυτό σου. Η φρέσκια Betty λοιπόν, είναι το καλό κορίτσι που έχει αρχίσει να σπάει κάτω από την πίεση και θέλει να διεκδικήσει αυτά που θα την κάνουν χαρούμενη. Η μοντέρνα Veronica είναι το πρώην κακό κορίτσι που θέλει να αφήσει πίσω το παρελθόν και να έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις από τη συμπεριφορά της. Μαζί θα βάλουν τη φιλία τους πάνω από τον Archie μας υποσχέθηκαν οι συντελεστές και, βάσει πιλότου, λέμε να τους πιστέψουμε. Για τον Jughead θα κάνουμε μια πρώιμη πρόβλεψη ότι, όπως και στα κόμικ, θα γίνει και εδώ ο fan favourite, παρότι το screentime του στο πρώτο επεισόδιο είναι μηδαμινό. Ο ίδιος ο Archie μέχρι στιγμής έχει όσο ενδιαφέρον έχει και μία φραντζόλα ψωμί, αλλά ταυτόχρονα φαίνεται να έχει και αρκετή αυτογνωσία. Για μια περίπτωση αιωνίως μπερδεμένου ανθρώπου, αυτό μακροπρόθεσμα μόνο καλό μπορεί να είναι.

Αυτογνωσία έχει και η ίδια η σειρά που είναι campy και χαζοβιολίζει στα όρια του γελοίου, αλλά ταυτόχρονα δεν κλείνει το μάτι με νόημα, επειδή χα!1! ανατρέπουμε το ορίτζιναλ Archie γιατί είμαστε και πολύ meta!1!!

Τα πάντα είναι οξυμένα και περίπου ακραία γιατί καθρεφτίζουν την υπερβολή στο συναίσθημα που είχαμε οι περισσότεροι ως έφηβοι, όταν πιστεύαμε ότι μας συνέβαιναν τα πάντα, συνέχεια, πάρα πολύ. Mέσα από αυτό το ‘Riverdale’ καταφέρνει να φτιάξει έναν παράλληλο, πολύ ζωντανό δικό του κόσμο, προκαλώντας μια νοσταλγία διαφορετική από αυτήν των ηθικών παιδιών με τα καρφιτσωμένα χαμόγελα. Σε βοηθά απλά να ανακαλέσεις τα #νιάτα και τον συγκεκριμένο ενθουσιασμό τους, κι ας μη μάζευες πτώματα από λίμνες όταν ήσουν στην ηλικία τους. Η προσθήκη του Luke Perry στον ρόλο του πατέρα του Archie και της Molly Ringwald ως μητέρα του είναι απλά το κερασάκι.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Don’t You Forget About Her: Γιατί μετράει ακόμα η Molly Ringwald

Το ‘Riverdale’ δε θα φέρει την επανάσταση και δε θα είναι για όλους, αλλά το πρώτο του κεφάλαιο έχει προοπτική, ανησυχία και μια διάθεση για εξερεύνηση που βάζει πολλά υποσχόμενα θεμέλια. Απλά το μέλλον του προβλέπεται πιο στοιχειωμένο, λιγότερο γλυκερό και με περισσότερες ορμόνες από αυτές που θυμάσαι.

* Το ‘Riverdale’ είναι διαθέσιμο στο Netflix μετά την προβολή του στην Αμερική.