Το Russian Doll ξέρει ότι μετά τα 30 πεθαίνεις λίγο κάθε μέρα
Η νέα σειρά του Netflix μας δείχνει πώς θα ήταν το 'darkest timeline' του Community αν είχε πάρει ναρκωτικά.
- 9 ΦΕΒ 2019
Όποιος έχει δει το ‘Groundhog Day’ (ελληνιστί ‘ημέρα της μαρμότας’) με τον Bill Murray, καταλαβαίνει γιατί η δεύτερη μέρα του Φεβρουαρίου φέρνει μαζί της μπόλικες ποπ αναφορές. Από πλευράς μάρκετινγκ λοιπόν, το να λανσάρει το Netflix μια μέρα πριν την ημέρα της μαρμότας την νέα του σειρά, στην οποία η πρωταγωνίστριά της πεθαίνει και επιστρέφει συνεχώς στο πάρτι για τα 36α της γενέθλια, μοιάζει σαν την πιο λογική απόφαση του κόσμου. Εύγε μαρκετίερς, χτυπήσατε διάνα.
Μόνο που αν δεις τα μόλις 8 επεισόδια διάρκειας 25 λεπτών του ‘Russian Doll’, καταλαβαίνεις ότι αν πρέπει να το συγκρίνεις με κάτι, αυτό δεν είναι με την ημέρα της μαρμότας, αλλά με το ‘darkest timeline’ επεισόδιο του Community.
Το μόνο που χρειάζεται από σένα αυτή η σειρά, είναι να την εμπιστευτείς. Στα 1-2 πρώτα επεισόδια, βλέποντας την φανταστική, κυνική Nadia, να πεθαίνει και να επιστρέφει στην τουαλέτα του σπιτιού της φίλης της Maxine που οργάνωσε το πάρτι της, και μετά να πεθαίνει ξανά και να επιστρέφει απτόητη και άντε πάλι από την αρχή, μια μικρή κούραση την αισθάνεσαι. Εντάξει, σου κινεί λίγο την περιέργεια αυτό το στόρι, δεν πεθαίνεις και κάθε μέρα άλλωστε, αλλά να, η Nadia πεθαίνει όντως κάθε μέρα και όσο η σειρά προχωράει καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό κάπου θέλει να καταλήξει και με έναν μαγικό τρόπο τα καταφέρνει.
Δεν πρόκειται να σου χαλάσω με αναίτια spoiler την απόλαυση της σειράς. Αξίζει όμως μια αναφορά στο ζουμί και τις αλήθειες που μοιράζει η Nadia στη διαδρομή από τον ένα θάνατο μέχρι τον επόμενο
Όλη αυτή η διαδρομή, είναι μια ωμή και απόλυτα ειλικρινής παρουσίαση της ενήλικης ζωής. Μιας ζωής που όσο περνάει τα τριάντα, περιλαμβάνει όλο και περισσότερες υπαρξιακές κρίσεις, ανούσιες συναναστροφές και ψυχολογικές πιέσεις. Η Nadia πεθαίνει συνεχώς και επιστρέφει σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον: στο πάρτι των γενεθλίων της, με γνωστούς που δεν την νοιάζει και πολύ να δει, πρώην που τους χώρισε και παραμένουν μια συμβιβαστικά καλή επιλογή, ίσως και η μόνη επιλογή, τύπους που θα κάνει σεξ απλά για ένα βράδυ και θα τους παρατήσει επειδή προτιμάει να αράξει μόνη της και να παίξει στον υπολογιστή καπνίζοντας όσα περισσότερα τσιγάρα γίνεται.
Αυτή είναι όμως η ζωή της και ξαφνικά θα πρέπει να χαρεί με την παραπάνω συνθήκη γιατί η εναλλακτική της είναι πολύ απλά ο θάνατος. Στην μία πλευρά της ζυγαριάς της Nadia, οι μικροί θάνατοι της καθημερινότητας, το μαύρο παρελθόν της, ο κυνισμός της και η γνώση της ότι η ζωή τείνει συχνά να είναι σκατά και από την άλλη, εμ, ο κυριολεκτικός θάνατος.
Όσο προσπαθεί να βγάλει άκρη για το τι συμβαίνει και πώς θα μπορέσει να γλιτώσει τον οριστικό θάνατο στο προσωπικό της ‘καθαρτήριο’ (στο οποίο τελικά δεν είναι και τόσο μόνη) συνειδητοποιεί ότι ΟΚ, αυτή είναι η ζωή της και όσο σκατένια κι αν μοιάζει, πάντα θα είναι καλύτερη από την πραγματική, αιώνια μαυρίλα. Τουλάχιστον, είναι η δική της ζωή, με τις δικές της επιλογές και τα δικά της λάθη.
Όσο η Nadia παλεύει για τη λύση, καταλαβαίνεις ότι η σύγκριση με τη μέρα της μαρμότας είναι όλο και πιο ατυχής. Κάθε της απόφαση, κάθε μικρή κίνηση, επηρεάζει την επόμενη φορά που θα επιστρέψει στη ζωή, στα πρότυπα του darkest timeline, θυμίζοντας και κάτι από ‘Bandersnatch’ και Black Mirror. Και προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο, φτάνει σε ένα συμπέρασμα αρκετά ξένο από τον κυνικό χαρακτήρα της: ένα πλάνο αισιόδοξο, σχεδόν χαρούμενο, ένα σχέδιο που το εκτελεί αρχικά με δυσκολία και σχετική απροθυμία γιατί δεν έχει μάθει να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο.
Καταλήγοντας, το ‘Russian Doll’ δεν είναι παρά μια εξαιρετική, υπαρξιακή αλληγορία γύρω από τη ζωή μετά τα 30 και τις υποχωρήσεις-μικρούς θανάτους που αυτή φέρνει. Κανένας δεν σου υπόσχεται ότι θα είναι εύκολο, αλλά όσο δεν το περνάς μόνος σου, είναι σίγουρα καλύτερα να είσαι εδώ γύρω. Στο τέλος της ημέρας, προτιμώ ένα μάταιο μίτινγκ ή μια ανούσια συζήτηση με κάποιον που βαριέμαι, ή ακόμα και μια απογοήτευση και λίγο πόνο, απ’ το να φάω τα μούτρα μου σε μια σκάλα και να σκοτωθώ. Κι αυτό από μόνο του, είναι ένας καλός λόγος για να συνεχίζεις. Ευχαριστούμε Nadia, κάθε σου θάνατος ήταν κι ένα μικρό μάθημα.
ΚΙ ΑΛΛΟ NETFLIX:
