Το ‘The Outsider’ ήταν η πρώτη μεγάλη σειρά της χρονιάς

Σε σχετικά αναπάντεχα νέα που δημοσίευσε το Variety, τα νούμερα του φινάλε του ‘Outsider’ ήταν μεγαλύτερα από φαινομενικά πιο θορυβώδη shows όπως το ‘Watchmen’ και το ‘True Detective’. Το τελευταίο επεισόδιο είχε την καλύτερη απόδοση νέας σειράς του HBO από το αντίστοιχο του ‘Westworld’ το 2016. Επιπλέον, σε σχέση με τον πιλότο της, η σειρά είχε αύξηση κατά 83% στο κοινό της. Το άλμα είναι το μεγαλύτερο που είχε ποτέ σειρά του HBO από την έναρξη ως το τέλος της. Και αφού το κανάλι έκανε πολύ συγκρατημένη προώθηση στο show, αναγκαστικά μιλάμε για ένα χιτ της παλιάς, καλής διάδοσης από στόμα σε στόμα.

Tο ‘Outsider’, βέβαια, θα έφτανε κάποια στιγμή στην οθόνη μας. Οι διασκευές των έργων του διασημότερου συγγραφέα τρόμου είναι όσο σίγουρες, όσο ο θάνατος και οι φόροι. Ακόμα και όταν κοπάζουν ως φαινόμενο για ένα διάστημα, στο τέλος δίνει απλά τη θέση του σε μία Κινγκική περίοδο σαν αυτή που διανύουμε τώρα. Αντίθετα, μάλιστα, με προηγούμενες τέτοιες που μοιράζονταν ισότιμα μεταξύ καλών, μέτριων και κάκιστων παραγωγών, τον τελευταίο καιρό έχουμε κακομάθει.

Με εξαίρεση το ανέπνευστο ‘Dark Tower’ του Idris Elba και το νωθρό τηλεοπτικό ‘Mist’ του ‘17, τα χρόνια του ‘elevated horror’ (δεν θα μπορούσαμε να έχουμε βρει πιο υποτιμητικό όρο για το είδος του τρόμου και της ιστορίας του) και της Peak TV, έχουν φερθεί υπέροχα στον King. Από το τεράστιο ‘It’ και το ‘Mr. Mercedes’, μέχρι το ενδοσκοπικό ‘Castle Rock’ και τη μεταφορά του ‘Gerald’s Game’ που κάποτε αποκαλούσαν ‘αδύνατο να διασκευαστεί’, το τελευταίο κύμα του King είναι το καλύτερο που έχουμε ζήσει.

Χρησιμοποιώντας άψογα το προφίλ του Καλού Παιδιού που είχε δημιουργηθεί από το ‘Arrested Development’ και τις slapstick κωμωδίες που ακολούθησαν, το ‘Outsider’ ξεκίνησε διαστρεβλώνοντας ακραία την εικόνα του Jason Bateman. Δεν ήταν απλώς ένας οικογενειάρχης με σκοτεινή πλευρά που καταλήξει να ξεπλένει καρτέλ όπως στο βραβευμένο ‘Ozark’. Εδώ ήταν ένας αγαπητός, καλοπροαίρετος καθηγητής που ξαφνικά βρέθηκε κατηγορούμενος για τον βιασμό, τον κανιβαλισμό και τη δολοφονία ενός μικρού παιδιού. Όσο ο Ben Mendelsohn (Bloodline, Rogue One) προσπαθεί από τον ρόλο του αστυνομικού να διαλευκάνει το έγκλημα και, κυρίως, να συμφιλιώσει έναν φίλο του με την ιδέα ενός άγριου φονιά, εμείς βλέπουμε τον Bateman μέσα από τις αναμνήσεις μιας μάρτυρα, να κυκλοφορεί στο δάσος τη μέρα του φονικού με αίματα στο πρόσωπο. Σοκ.

Ο χαρακτήρας του Bateman, όμως, μοιάζει πραγματικά εμβρόντητος όταν τελικά συλλαμβάνεται, ενώ το οπτικοακουστικό υλικό που βγαίνει στην επιφάνεια λίγο αργότερα τον τοποθετεί σε μία τελείως διαφορετική πολιτεία την ώρα του φόνου. Αυτό που φαινόταν βάσει αυτόπτων μαρτύρων να είναι κλεισμένη υπόθεση, ξαφνικά τινάζεται στον αέρα. Το γεγονός πυροδοτεί μία αλυσιδωτή αντίδραση θανάτων που βυθίζουν τη μικρή πόλη της Georgia στον θρήνο και τις τοπικές αρχές σε απόγνωση και, σε μια προσπάθεια να βρεθούν απαντήσεις, στο παιχνίδι μπαίνει η Holly Gibney. Μία γυναίκα που κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στο φάσμα του αυτισμού και έχει στο παρελθόν βοηθήσει να λυθούν δύσκολες υποθέσεις με τις μοναδικές ικανότητές της. Αυτές δεν είναι ακριβώς υπερηρωικές, αλλά μπορείς να τις πεις κι έτσι. Είναι μια τεράστια βιβλιοθήκη γεγονότων και πληροφοριών με τη δυνατότητα να συνδέει στοιχεία μεταξύ τους που άλλοι θα παρέβλεπαν και προτείνεται στην αστυνομία ως η καλύτερη σε αυτό που κάνει.

Η διπλά υποψήφια στα φετινά Όσκαρ, Cynthia Erivo, που την υποδύεται, είναι το καλύτερο ίσως κομμάτι του show. Είναι όμως επίσης και μία μόνο από τις έξοχες επιλογές που έχει το καλύτερο τηλεοπτικό καστ του χειμώνα. Εκτός από τον τιτάνα Mendelsohn, ο showrunner Richard Price του ‘Wire’, του ‘Deuce’ και του ‘The Night Of’, μαζί με τον Bateman που εκτός από ηθοποιός εκτέλεσε εδώ χρέη παραγωγού αλλά και σκηνοθέτη για τα δύο πρώτα επεισόδια, μάζεψαν ταλέντο που δεν είναι πασίγνωστο και προσθέτει στην αθόρυβη αληθοφάνεια της σειράς.

Όταν η λύση του μυστηρίου εντοπίζεται τελικά σε μια υπερφυσική δύναμη – δεν θα πούμε περισσότερα σε αυτό το άρθρο προς αποφυγή spoilers – αυτή η προσέγγιση στο casting προσθέτει στον αντίκτυπο. Ο Paddy Considine του ‘Peaky Blinders’, ο υποψήφιος για Emmy Bill Camp του ‘Night Of’, ο Jeremy Bobb του ‘Knick’, o Yul Vazquez του ‘American Gangster’, η υποψήφια για Όσκαρ Mare Winningham, η συγκινητική Julianne Nicholson του ‘Masters of Sex’, είναι όλοι τους χειροπιαστοί, απλοί άνθρωποι που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ιδέα του αδύνατου.

Ο Price που πριν βραβευτεί για τη δουλειά του ως σεναριογράφος στην 5η σεζόν του ‘Wire,’ είχε ήδη φτιάξει όνομα ως συγγραφέας βιβλίων που εξερευνούσαν την Αμερική των αστικών κέντρων με σκληρό και ρεαλιστικό τρόπο (ο δημιουργός είναι γέννημα-θρέμμα κάτοικος του Bronx), φτιάχνει εδώ ένα δράμα για το πένθος και την πίστη με το περίβλημα ενός αστυνομικού procedural. Άνθρωποι επεξεργάζονται τις ανοιχτές πληγές τους και πλανώνται στο κενό που αφήνουν πίσω τους οι νεκροί. Περισσότερο και από αυτό ακόμα όμως, το ‘Outsider’ θέλει να αφήσει τους χαρακτήρες του να επεξεργαστούν έναν απρόσωπο τρόμο που έχουμε μάθει ότι είναι μόνο στα παραμύθια. Πώς θα αντιδρούσαμε εάν ανακαλύπταμε ότι ο μπαμπούλας όντως υπάρχει;

Σίγουρα όχι όπως συμβαίνει στις περισσότερες ταινίες που ανακαλύπτουμε ότι υπάρχουν, ας πούμε, ζόμπι. Ο σκεπτικισμός είναι κι αυτός χαρακτήρας της σειράς, ειδικά από τη θέση του Mendelsohn που προτιμά τις απτές αποδείξεις. Το ‘Outsider’ είχε επικριτές για την απουσία παραδοσιακής δράσης του – αυτοί αποζημιώθηκαν, φαντάζομαι, στο εκρηκτικό φινάλε – αλλά ξέρεις όσο το παρακολουθείς ότι αυτή συσσωρεύεται στο κεφάλι του πρωταγωνιστή της. Ο αστυνομικός καλείται από νωρίς να αναστείλει τη δυσπιστία του και άρα να αμφισβητήσει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του. Η Holly είναι η εκπρόσωπος της πίστης, εκείνος της λογικής. Πώς μπορείς να πείσεις τον δεύτερο, όχι μόνο να πιστέψει στην ύπαρξη του υπερφυσικού, αλλά και να δώσει τη μάχη του μαζί της;

Το κοινό τουλάχιστον έχει πειστεί, οπότε βάσει της τηλεθέασης και ενός φινάλε ανοιχτού για το μέλλον, η μάχη φαίνεται πως θα έχει και δεύτερο γύρο.

Το ‘The Outsider’ προβάλλεται στην Ελλάδα από τη Vodafone TV.

***

Δέκα χρόνια μετά το τέλος του ‘Lost’, η ομάδα του POP για τις Δύσκολες Ώρες επιστρέφει στο Νησί. Στην 4η σεζόν της σειράς τα πράγματα ξεφεύγουν (με την καλή έννοια). Τα Flash-forwards, νέοι χαρακτήρες εισβάλουν στο νησί, και η μυθολογία κεντράρεται με απόλυτη επιτυχία στα πρόσωπα του δράματος. Επίσης, The Constant!