To Welcome to Wrexham θα σε κάνει να αγαπήσεις το ποδόσφαιρο ακόμη περισσότερο

Η παραπάνω δήλωση του 45χρονου Ryan Reynolds (με προσωπική περιουσία 180 εκ. δολαρίων) συμπυκνώνει τα συναισθήματά του όσον αφορά την αυθόρμητη απόφασή του να αγοράσει, μαζί με τον επίσης 45χρονο Rob McElhenney (δημιουργό των It’s Always Sunny in Philadelphia και Mythic Quest-με προσωπική περιουσία μόλις 50 εκ. δολαρίων), την ιστορική Ρέξαμ.

Μιλάμε για τον 3ο πιο «αρχαίο» ποδοσφαιρικό σύλλογο του πλανήτη, έδρα του οποίου είναι η ομώνυμη βιομηχανική πόλη στην Ουαλία (πλέον σχεδόν ερείπιο και με εντελώς καταθλιπτική ατμόσφαιρα) και το περίφημο Racecourse Ground, το αρχαιότερο ποδοσφαιρικό γήπεδο που συνεχίζει να φιλοξενεί διεθνείς αγώνες στον κόσμο, με ιστορία από το 1877.

Θέλεις να ακούσεις κάτι ακόμη πιο τρελό; Οι νέοι ιδιοκτήτες πήραν αυτή την απόφαση εν μέσω πανδημίας, χωρίς κανείς από τους δυο να γνωρίζει γρι από ποδόσφαιρο και, το κυριότερο, χωρίς οι δυο τους να έχουν γνωριστεί ποτέ πριν από κοντά.

Μια απρόσμενη φιλία

 

Κάτι που συμβαίνει και καταγράφεται για πρώτη φορά στο πλαίσιο του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ που θα μπορούσες και να το αποκαλέσεις και μεθαδόνη θετικής ενέργειας μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη σεζόν του Ted Lasso.

«Δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ από κοντά. Θαύμαζα τον Rob για όσα είχε χτίσει στον χώρο της τηλεόρασης. Μια φορά, μετά από ένα επεισόδιο του Sunny που μου άρεσε πολύ, του έστειλα DM για να του το πω. Μου απάντησε. Και, έτσι, αρχίσαμε να μιλάμε».

Γιατί στο τσακ δεν αγόρασαν την Sunderland

 

Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη του 2019 όταν ο Άγγλος σεναριογράφος Humphrey Ker, σε ένα διάλειμμα από το brainstorming για το Mythic Quest, κάθισε να δει τον αγώνα Liverpool- Barcelona. Ο Rob, το αφεντικό του, γεννημένος στην Philadelphia και φανατικός των Eagles, κάθισε δίπλα του. Και κόλλησε.

Εν μέσω πανδημίας ο Ker τον έβαλε να παρακολουθήσει το Sunderland Til I Die στο Netflix. Με τον Rob να εντυπωσιάζεται από το ευρωπαϊκό σύστημα που επιτρέπει στις ομάδες να ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες.

Αυτό ήταν. Ο Rob γυρίζει στη γυναίκα του, την Kaitlin Olson του Sunny, και της λέει ότι σκοπεύει να αγοράσει μια ομάδα τύπου Sunderland. Μετά από τη σχετική έρευνα, που έκανε ιντερνετικά και τσαπατσούλικα ο Ker, κατέληξε στη Ρέξαμ.

Βασικό του κριτήριο το να επενδύσει σε μια ομάδα της οποίας η άνοδος στην επόμενη κατηγορία θα ανέβαζε τη διάθεση και την αξία ολόκληρης της πόλης. Ήθελε να βάλει τα χρήματά του κάπου «unflashy & overlooked».

Ψήνοντας στη συνέχεια τον Ryan να γίνει μέρος της ιστορίας επειδή ακριβώς γνώριζε ότι, πέρα από τα “superhero-movie-star money” που χρειαζόταν, η εκτεταμένη social media παρουσία του θα το έκανε πιο εύκολο να προμοτάρουν την ομάδα και να βρουν καλύτερους σπόνσορες.

Με τoν Reynolds να λέει το ναι μόνο αφότου ο McElhenney του εξήγησε την προοπτική η ομάδα, κάποια χρόνια αργότερα (το business plan τους επιμένει ότι αυτό θα συμβεί το 2026), να βρεθεί στην Premier League. Εξηγώντας, κάποια στιγμή αργότερα, ότι το προσωπικό του κίνητρο έχει να κάνει με τον νεκρό του πατέρα.

«Την επιβράβευση από τον πατέρα μου την ένιωθα μόνο επειδή ήμουν καλός στα σπορ. Για αυτό και συνέχιζα να παίζω για αρκετά χρόνια αφότου πραγματικά ήθελα. Μπορεί εκείνος να είναι νεκρός εδώ και χρόνια, αλλά τέτοια βιώματα δεν τα ξεπερνάς ποτέ».

Κάπου στα τέλη του 2020 η επιτροπή 2.000 φιλάθλων που διοικούσε τη Ρέξαμ ενέκρινε την αγορά (έναντι 2,4 εκ. δολαρίων που μοιράστηκαν δια δυο), αφού οι δυο τους μίλησαν αναλυτικά μέσω video call για το σχέδιό τους. Και, ταυτόχρονα, το τηλεοπτικό δίκτυο ενέκρινε τη 2η σεζόν του ντοκιμαντέρ πριν καν προβληθεί η πρώτη.

«Κανείς από τους δυο μας δεν το κάνει για τα χρήματα. Θέλουμε να χτίσουμε κάτι βιώσιμο. Αγαπάμε τον αθλητισμό. Μας αρέσει το storytelling μέσω του αθλητισμού. Πιστεύω ότι αυτός είναι ένας σύλλογος που μπορεί να πάει πολύ μακριά, ελπίζω σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πιστεύουμε ότι η Ρέξαμ μπορεί να γίνει παγκόσμια δύναμη στο ποδόσφαιρο»

Ναι, το ξέρω ότι η παραπάνω δήλωση ακούγεται γραφική στα αυτιά οποιουδήποτε ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Αλλά η αισιοδοξία είναι καθαρά Αμερικάνικο χαρακτηριστικό, σωστά; (παρότι o Ryan είναι Καναδός). Στην τελική, ότι κατάφεραν να τη βάλουν στο Fifa (βλέπε κατηγορία rest of the world) είναι μια αρχή.

Οι δυο σταρ δεν είναι οι πραγματικοί σταρ

Πίσω στο ντοκιμαντέρ. Εκεί που παρότι βλέπουμε συχνά πυκνά τους δυο σταρ (βλέπε σκηνή όπου τους ανακοινώνουν ότι πρέπει να στρώσουν ξανά το γκαζόν ή όταν ο Rob προσπαθεί να ψήσει τον τοπ σκορερ Paul Mullin (αυτόν που του φωνάζει ο ryan στην παρακάτω διαφήμιση) να έρθει στην ομάδα-και προφανώς όταν τους υποδέχονται ως ήρωες στην πόλη), οι πραγματικοί σταρ είναι οι ντόπιοι.

Προφανώς οι παίκτες, εκείνοι που φυτοζωούν ή ζουν σε άθλιους κοιτώνες, μη γνωρίζοντας αν θα έχουν δουλειά σε 2-3 μήνες. Εκείνοι που βλέπουν τους αντιπάλους τους να τα δίνουν όλα όταν αγωνίζονται με αυτούς, παρουσία των καμερών λόγω του ντοκιμαντέρ, λέγοντάς τους «δεν υπάρχει περίπτωση να με δω να χάνω στο Netflix» (παρότι η σειρά προβάλλεται στο Disney+).

Και, πάνω από όλα, οι φίλαθλοι. Από τον hardcore ιδιοκτήτη της διπλανής pub και τις δυο χαριτωμένες γιαγιάδες, έως τον τύπο που ντύνεται Deadpool (γνωστό ως Johnny Legless επειδή συχνά πυκνά δεν φεύγει όρθιος από το γήπεδο), εκείνον που έφτιαξε το -σαφώς και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια- πανό “It’s always sunny in Wrexham” και φυσικά τον δημιουργό του νέου ανεπίσημου ύμνου της ομάδας στη λογική “Bring on the Deadpool and Rob MACK-er-LAY-nee”.

Εκείνοι είναι που κάνουν το Welcome to Wrexham τόσο εθιστικό. Θέλεις να τους δεις πώς σκέφτονται. Μοιράζεσαι και τον πόνο και την ελπίδα τους. Και αυτό το καθιστά εξαιρετική τηλεόραση. Από το είδος που ο Rob αποδεδειγμένα γνωρίζει πως να φτιάχνει.

Τι μένει για το τέλος; Η πιο πρόσφατη δήλωση του Reynolds που δείχνει ότι το προεδριλίκι του έχει γίνει εντελώς σαράκι πλέον «Έχω εμμονή με τη Ρέξαμ τώρα. Μέρος μου εύχεται να μην είχα ανακαλύψει το ποδόσφαιρο, νιώθω ότι είναι νόμιμο δηλητήριο. Η χαρά μου ζει και πεθαίνει τα Σάββατα που παίζει ο σύλλογος. Προσπαθώ να μην έχω εμμονή, αλλά νιώθω ότι μασάει τα όργανά μου και τα φτύνει κάθε εβδομάδα, είτε κερδίζουμε είτε χάνουμε».