Burn, Burn, Burn: Τρέιλερ για το νέο οικογενειακό θρίλερ του Λάνθιμου

Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του Γιώργου Λάνθιμου στις θρίλερ οικογενειακές δυναμικές του ‘Κυνόδοντα’ ξεσήκωσε πολλές συζητήσεις και κόντρες στο Φεστιβάλ Καννών. Όπως ήταν αναμενόμενο η ταινία δίχασε, κάποιοι γκρίνιαζαν, κάποιοι γιούχαραν, κάποιοι χειροκρότησαν, κάποιοι ένιωθαν δυσφορία, και φυσικά στο τέλος η ταινία κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου.

Στο ‘Killing of a Sacred Deer’ o Colin Farrell παίζει έναν καρδιοχειρουργό που Κάτι Έχει Κάνει, και βλέπει την οικογένειά του (με τη Nicole Kidman στην Μεγάλη Της Χρονιά να παίζει τη σύζυγό του με απόλυτη λανθιμική συναισθηματική αποκόλληση) να απειλείται από έναν εξωτερικό εχθρό. Ή το κάρμα, ίσως; Ο Λάνθιμος κι ο Ευυθύμης Φιλίππου, σταθερά στο σενάριο, ξεκινούν από αρχαία ελληνική τραγωδία και φθάνουν μέχρι τον δικό τους ‘Κυνόδοντα’, συνεχίζοντας να εξερευνούν ασφυκτικές οικογενειακές δυναμικές σήψης και ενοχής.

Και φυσικά με τι γίνονται όλα αυτά ένα ακόμα τσικ πιο ανατριχιαστικά; Σωστά, με την a capella εκτέλεση κάποιου κεφάτου ποπ τραγουδιού. Ιδού λοιπόν το πρώτο τρέιλερ της ταινίας, υπό τους ήχους του ‘Burn’ της Ellie Goulding:

Γράφαμε για την ταινία από την παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών:

Το ‘Deer’ παρόλο που ξεκινά με ογκώδεις ευρυγώνιες λήψεις και με επιβλητικές ορχηστρικές συνθέσεις, σύντομα αποκαλύπτεται ως ένα -στην καρδιά του- αληθινά απλό, συγκεκριμένο, τρομακτικά εσωτερικό κομμάτι οικογενειακού τρόμου, με αληθινούς δεσμούς στο b-horror είδος. Έχεις μια οικογένεια της οποίας η ασφάλεια απειλείται από έναν εξωτερικό εισβολέα, έχεις έγκλημα και καρμική τιμωρία, έχεις villains και θύματα, και κυριότερα όλων, έχεις ένα επίπεδο κλειστοφοβικής, συναισθηματικής συμφόρησης απτό. Μπορεί όλο αυτό να ξεκινά από ιδέες αρχετυπικές αλλά η εκτέλεση είναι σχεδόν σωματική, τα σύμβολα διασύρονται, ακόμα και δια στόματος των ηρώων. Δεν θα περίμενα ποτέ να γράψω τη φράση “αν ο ‘Κυνόδοντας’ ήταν ένα κλειστοφοβικό οικογενειακό θρίλερ”, αλλά πραγματικά το ‘The Killing of a Sacred Deer’ είναι ο ‘Κυνόδοντας’, αν ήταν ένα κλειστοφοβικό οικογενειακό θρίλερ.

Η ταινία είναι γεμάτη με τέτοιες που στήνουν την σουρεαλιστικά άκαμπτη εικόνα της. Τα kinks, η horror εικονογραφία (από ματωμένα πρόσωπα μέχρι μια εκπληκτική κάθετη λήψη που ακολουθεί το μικρό γιο καθώς κατεβαίνει τις σκάλες και, well, κάτι συμβαίνει), το στεγνό χιούμορ στη θέα αγνά ενοχλητικών εικόνων, η instant classic ατάκα της Alicia Silverstone για την τάρτα της, η a capella “πάντα έτοιμοι κάτι πιο ποπ” Ellie Goulding καθώς η κάμερα απομακρύνεται αργά και υπό γωνία (σα να πρέπει αλλά να μη θέλει), τα κλασικά στημένα, παράλογα διαλογικά μοτίβα του Φιλίππου που μεταφέρουν και αυτή του την ταινία στο βασίλειο ενός εφιάλτη- γι’αυτό και το φιλμ καταφέρνει να μη μοιάζει άδειο ακόμα κι όταν δεν ενδιαφέρεται καν να δώσει πληροφορίες ή εκλογικεύσεις ή όταν η σύνθεση των αναφορών και των θεματικών του μοιάζει μπανάλ. Μετά και το ‘Deer’, νιώθω πως οι Λάνθιμος/Φιλίππου θα μπορούσαν να έχουν κάνει το ‘Happening’ του Shyamalan να λειτουργήσει.

H ταινία θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο στις αίθουσες από την Feelgood.

Και τώρα, χορός:

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Η κριτική μας για την ταινία ‘The Killing of a Sacred Deer’ από το Φεστιβάλ Καννών