‘Train to Busan’, η Κορεάτικη ζομπο-ταινία που σπάει ρεκόρ στην Ασία

Το συγκεκριμένο τρενάκι σφαίρα (ή όπως αλλιώς μεταφράζεται το bullet train στα ελληνικά), πάνω στο οποίο βρίσκεται -μεταξύ άλλων- ένας γιάπης πατέρας και η παραμελημένη κόρη του, έχει τον τρόπο του να σε κρατά καθηλωμένο από την αρχή έως το -κάργα ποιητικό- τέλος του.

Την πρώτη φορά που το είδα απλώς απόλαυσα το θέαμα. Μετά επικεντρώθηκα στην ουσία. Όπως στο πόσο πειστικό ήταν το κοριτσάκι-πρωταγωνίστρια και πόσο ανθεκτικές οι πόρτες των βαγονιών του τρένου που άντεχαν την συσωρευμένη πίεση τόσων zombie.

Kαι, φυσικά, όπως σωστά επισήμανε η κριτικός των NY Times, στο να μετρήσω πόσοι φυσικοθεραπευτές χρειάστηκαν στα γυρίσματα αφού τα zombie, όταν ‘γεννιούνται’ κάνουν κάτι τρελά και απίθανα με τις κλειδώσεις τους. Κάτι σαν extreme breakdance φαντάσου.

Επίσης είναι γρήγορα, όπως στο ‘World War Z’. Εξού και οι συγκρίσεις με αυτό. Αν και, το δημιούργημα του Yeon Sang-ho (γνωστού από τα animated ‘The King of Pigs’ και ‘The Fake’), έχει πολλά περισσότερα κοινά με το ‘Snowpiercer’ του συμπατριώτη του Bong Joon-hο. Και τα δυο διαδραματίζονται σε τρένα. Αλλά, το σημαντικότερο, και τα δυο σερβίρονται με ξηροκάρπια την πάλη των τάξεων. Κάτι που, στο ‘Train to Busan’, είναι εμφανές από το γεγονός ότι κακός είναι ένας πανηλίθιος επιχειρηματίας που κάνει τα πάντα προκειμένου να επιβιώσει.

Άλλωστε και ο ίδιος ο ταλαντούχος σκηνοθέτης έτσι αντιλαμβάνεται το όλο θέμα, ως μια συγκεκαλυμμένη ιστορία για την πάλη των τάξεων στην Κορέα. Αυτό με το οποίο έχει καταπιαστεί και σε οτιδήποτε άλλο μας έχει δείξει.

Η αλήθεια είναι πως, αν επιχειρήσεις να κάνεις μια ανατομία του συγκεκριμένου τρένου, του πρώτου -μην ξεχνάς- Κορεάτικου blockbuster με zombie από τα πολλά που σίγουρα θα ακολουθήσουν, θα διαπιστώσεις ότι όντως κάποιοι χαρακτήρες είναι ρηχοί. Όπως, παραδόξως, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής που κάνει τα πάντα να σώσει την κόρη του. Την ίδια που έχει, ωστόσο, ξεχάσει 2-3 φορές προκειμένου να σηκώσει το κινητό του.

Πρωταγωνιστής στα χαρτιά πάντα γιατί, στην πραγματικότητα, πρώτη μούρη είναι ο -πρώην εκπαιδευτής πολεμικών τεχνών- Ma Dong-seok ως ο τούμπανο σύζυγος (με μπόνους το φουλάρι) που αρχίζει κυριολεκτικά στις Mr-T σφαλιάρες τα zombie προκειμένου να σώσει την έγκυο γυναίκα του. Ενώ ενδιαφέρον έχουν και οι δυο γιαγιάδες αδελφές.

Όμως αυτά, τις ατέλειες, τις σκέφτεσαι μετά. Όταν το βλέπεις αισθάνεσαι ότι είσαι και εσύ πάνω στο τρένο και αρχίζεις να σκέφτεσαι τι θα έκανες στη θέση τους.

Ναι, το ξέρω, δεν σου έχω πει ούτε λέξη για το πως ξεκίνησε αυτή η επιδημία (κάποιος έχυσε κάτι σε ένα εργοστάσιο), ούτε στο τι στο διάολο είναι το Busan (βλέπε η 2η μεγαλύτερη πόλη της Νότιας Κορέας, ακριβώς στην άκρη της χερσονήσου, απέναντι από την Hiroshima έτσι για να μπεις εντελώς στο κλίμα).

Δεν έχει σημασία. Αν, πάντως, καίγεσαι να μάθεις, δες το ‘Seoul Station’, το εξαιρετικό animated prequel που κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά.

Επίσης, αν θέλεις πραγματικά να καταλάβεις το γκελ που έχει η συγκεκριμένη ταινία στην Ασία (είναι η πιο δημοφιλής της χρονιάς στην Κορέα και έχει ήδη ξεπεράσει τα 100 εκ. δολάρια στο box office, με το σίκουελ και το Χολιγουντιανό remake να είναι ήδη στα σκαριά) μπορείς να δεις τις δεκάδες σχετικές παρωδίες που έχουν κυκλοφορήσει.

Όπως το παρακάτω Μαλαισιανό που δείχνει τι συμβαίνει όταν σε ένα τρένο συμβεί το ακατανόμαστο, να τελειώσει δηλαδή η μπαταρία στο κινητό όλων και κανείς να μην έχει φέρει μαζί powerbank.

Στο τέλος της ημέρας υπάρχουν ορισμένες σκηνές που σου μένουν καρφωμένες στον εγκέφαλο, όπως (SPOILER) η εικόνα της ορδής των zombie από ψηλά καθώς γεμίζουν το σταθμό, εκείνη η σκιά (δεν σου λέω παραπάνω, κρίμα να σου καταστρέψω την έκπληξη), ένα τραγούδι και το γεγονός ότι, 2 ώρες μετά την έναρξη (αμέ, είναι τσουπωτή σε διάρκεια η ταινία) σε νοιάζει πραγματικά αν και ποιος θα επιβιώσει.

Νιώθεις ότι έχεις, εν ολίγοις, να κάνεις με κάποιους χαρακτήρες και, κυρίως, με ένα σκηνοθέτη, που θέλεις να κάνεις bookmark γιατί σίγουρα αξίζει τον κόπο να κάτσεις να τσεκάρεις την επόμενη ταινία του.