Είδαμε πρώτοι το ‘Umbrella Academy’ του Netflix, δέσε τη ζώνη σου

Μια φορά κι έναν καιρό όπου η μουσική είχε φράντζα, ανυπόμονα φωνητικά και μαύρους στίχους για τη ματαιότητα του κόσμου, ο Gerard Way και η μπάντα του My Chemical Romance είχαν φέρει τις χορογραφημένες κηδείες στο mainstream, έγραφαν ροκ όπερες σε μορφή άλμπουμ και έκαναν το goth marching band chic ένα από τα πιο ευρέως αποδεκτά trends της περασμένης δεκαετίας (Gerard, ο Jared Leto και οι Thirty Seconds to Mars σε ευχαριστούν). Γιατί όμως μιλάω για τον άνθρωπο σαν να μπήκε κι αυτός στο φέρετρο παρέα με τη Helena του;

Ο Way ζει και βασιλεύει ξανά. Ειδικά αυτές τις ημέρες γιατί, εκτός από frontman και συνθέτης/στιχουργός σε μία από τις μπάντες των ‘00s που δέχονται συνεχώς προτάσεις για reunion (τις έχουν απορρίψει όλες ως τώρα), είναι και βραβευμένος κομιξάς που οσονούπω θα δει δύο από τις δημιουργίες του στη μεγάλη οθόνη και μάλιστα να κάνουν πρεμιέρα την ίδια ημέρα. Από τη streaming πλατφόρμα DC Universe το ‘Doom Patrol’ με τους πιο παράλογους χαρακτήρες της DC το οποίο σου προτείναμε πρόπερσι (το ‘Titans’ της ίδιας πλατφόρμας το είδαμε στην Ελλάδα από το Netflix – πολύ πιθανό να δούμε έτσι και το ‘Doom Patrol’ μετά την ολοκλήρωση της σεζόν του) και το ‘Umbrella Academy’ από το Netflix στις 15 Φεβρουαρίου με την πιο δυσλειτουργική οικογένεια της Ενάτης Τέχνης.

Για το άναρχο ‘Umbrella Academy’ σου έχουμε γράψει εδώ και πολλά χρόνια. Για την τηλεοπτική εκδοχή του που είδαμε πρώτοι αποκλειστικά για την Ελλάδα, θα σου γράψουμε αμέσως τώρα.

Με έναν στίχο των MCR για κάθε μας σημείωση:

When you grow up, will you be the savior of the broken?:

Οι υπερήρωες λειτουργούν σε έναν σημαντικό βαθμό ως εκπλήρωση φαντασιώσεών μας. Θα ήθελες να πετάξεις σαν τον Superman, να σταματάς ελικόπτερα σαν τον Captain America, να μπορείς να τοποθετήσεις βολικά μια καταιγίδα πάνω από τους οχτρούς σου σαν τη Storm. Δεν συνδέεσαι, ωστόσο, με τη Wonder Woman επειδή έχει τη δύναμη να ρίξει ένα τανκ πάνω στον θεό Άρη όταν έχει τα νεύρα της. Είναι η ανθρώπινη διάστασή της που σε ωθεί να τη υποστηρίξεις όταν έρθει η ώρα για το τανκ. Γι’ αυτό και απόπειρες όπως το ‘Logan’ ή το ‘Jessica Jones’, δουλειές που θα μπορούσαν να γράψουν τους χαρακτήρες τους πέρα από τις εντυπωσιακές δυνατότητές τους, είναι συνήθως αφηγηματικά πιο στέρεες στο πώς χτίζουν τους πρωταγωνιστές.

Το ‘Umbrella Academy’ ζει στο περιθώριο της σελίδας όπου ναι μεν οι υπερδυνάμεις είναι απαραίτητες για να προχωρήσει η πλοκή, αλλά το ίδιο το ηρωιλίκι έχει απομυθοποιηθεί πλήρως.

Η ιστορία ξεκινά τον Οκτώβριο του 1989. Την ημέρα εκείνη, 43 γυναίκες από όλον τον κόσμο που δεν είχαν ξυπνήσει έγκυες γεννούν ξαφνικά από ένα μωρό. Εδώ μπαίνει στην εξίσωση ο Sir Reginald Hargreeves. Ένας εκκεντρικός δισεκατομμυριούχος που αποφασίζει να υιοθετήσει 7 από αυτά τα παιδιά, με την πίστη ότι ως παράγωγα ενός παράλογου κρούσματος θα μπορούσαν κάποια στιγμή να σώσουν τον κόσμο. Η εξουθενωτική εκπαίδευσή τους ξεκίνησε στο αρχοντικό του Hargreeves απ’ όταν κατάφεραν να μπουσουλήσουν και οι επιτυχείς αποστολές τους ως υπερήρωες γίνονταν πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες. Και το όνομα της σχολής τους, Umbrella Academy. Τα μέλη της ονομάστηκαν από τον πατέρα τους σύμφωνα με τις ιδιότητες και τον βαθμό χρησιμότητάς τους.

Ο Νούμερο Ένα είναι ο Spaceboy ή κατά κόσμον Luther. Ο αρχηγός της ομάδας και καλά μάντεψες, ο αγαπημένος του Hargreeves. Έχει υπερφυσική δύναμη και κρυφή καψούρα για τη Νούμερο Τρία που θα αναφέρουμε σε λίγο.

Ο Νούμερο Δύο, αλλιώς Kraken ή Diego, δεν έχει κάποια παλαβή ιδιότητα, είναι όμως ο πιο επιδέξιος μαχητής από όλους. Ό,τι δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος το κάνουν τα μαχαίρια του, γενικά δεν μπλέκεις.

Η Νούμερο Τρία, βλέπε The Rumor ή Allison, είναι κατά πάσα πιθανότητα η πιο ισχυρή του γκρουπ. Μπορεί ξεκινώντας με τη φράση «άκουσα μια φήμη…» να πει ένα ψέμα και αυτόματα να ξαναγράψει την πραγματικότητα.

Ο Νούμερο Τέσσερα τώρα, The Seánce ή απλά Klaus, μπορεί να επικοινωνήσει με τους νεκρούς. Η αληθινή του υπερδύναμη είναι ότι τον υποδύεται ο Robert Sheehan.

Ο Νούμερο Πέντε είναι ο μοναδικός που δεν έχει κάποιο κανονικό όνομα, αλλά ως ταξιδευτής στον χρόνο θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει κάτι γι’ αυτό αν το αποφάσιζε. Η μυστηριώδης εξαφάνισή του στα 10 του χρόνια, ήταν ο βασικός λόγος που η Umbrella Academy διαλύθηκε.

Ο Νούμερο Έξι ή αλλιώς The Horror/Ben, είχε τη δύναμη να εξαπολύει τέρατα μέσα από το δέρμα του, αλλά απεβίωσε σε μία από τις πρώτες αποστολές της ομάδας. Η απώλειά του σημάδεψε τους υπόλοιπους και η μνήμη του τιμήθηκε με ένα άγαλμα στον προαύλιο χώρο του αρχοντικού.

Η Νούμερο Επτά ή Vanya, μπορεί να είναι το πρώτο όνομα της σειράς αφού την παίζει η Ellen Page, είναι όμως ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην Ακαδημία. Γεννημένη χωρίς καμία δύναμη, η Vanya μεγάλωσε ως βαστάζος των αδελφών της. Δεν πήγαινε μαζί τους στις αποστολές, δεν την έβαζαν στα πορτραίτα της Ακαδημίας, δεν είχε καμία προσοχή από τον πατέρα της πέρα από τις προσταγές του να φέρνει πετσέτες για να σκουπίζονται τα αδέρφια της μετά την προπόνηση.

Οι επτά τους – έξι στην πραγματικότητα τελικά χωρίς τον Ben – έχουν απομακρυνθεί όταν ξεκινά η σειρά. Και μεταξύ τους, και από τον πατέρα τους, και από την Ακαδημία.

You ‘re never gonna fit in much, kid:

Ερχόμαστε στο σήμερα, όπου τα αδέρφια αναγκάζονται να επιστρέψουν στον τόπο του εγκλήματος γιατί ο πατέρας τους πέθανε υπό φαινομενικά αδιευκρίνιστες συνθήκες και θα ακολουθήσει κηδεία. Ο εντυπωσιακά άχρηστος για το μεγάλωμα παιδιών Hargreeves, φερόταν στα παιδιά του ως τίποτα περισσότερο από εργαλεία για το μέλλον του πλανήτη. Η επαφή του μαζί τους ήταν μονάχα τυπική εκτός των ωρών της εκπαίδευσης, ενώ κατασκεύασε μία μητέρα-ρομπότ για να τα προσέχει όσο εκείνος πλάναρε την επανάσταση των υπερηρώων – για την ακρίβεια δεν τους είχε δώσει καν ονόματα μέχρι να την κατασκευάσει, εκείνη ονόμασε τα παιδιά σε αρκετά μεγάλη ηλικία, εκείνος απλά τα φώναζε με αριθμούς.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς, λοιπόν, γιατί έλειπαν από τα παιδιά τα εργαλεία για να σχηματίσουν λειτουργικές σχέσεις. Μεταξύ τους και με τον κόσμο. Η αντιμετώπισή τους ως ενήλικες από την υπόλοιπη κοινωνία δεν είναι ακριβώς ο εξοστρακισμός των X-Men λόγου χάρη, αλλά βιώνουν σίγουρα μία απόσταση που μπορεί να υπάρχει για ένα, ας πούμε, διάσημο πρώην παιδί-θαύμα. Είναι, σε έναν βαθμό δηλαδή, εκθέματα.

Ο Luther το ζει στην κατάθλιψη, ο Diego είναι ένας σκοτεινός εκδικητής αλά Batman που δεν πάει τ’ άντερά του, η Allison έκανε οικογένεια αλλά οι δυνάμεις της τη διέλυσαν, ο Klaus χρησιμοποιεί το αλκοόλ και τα ναρκωτικά για να πνίξει τις φωνές των νεκρών που τον κατακλύζουν, και η Vanya έγραψε τις εμπειρίες της ως Ψωριάρης Χώρια σε ένα βιωματικό βιβλίο, εκθέτοντας εντελώς τους υπόλοιπους και σπάζοντας τους δεσμούς που την έδεναν μαζί τους. Όσο για τον Πέντε, εκείνος επιστρέφει με τρόπο που δεν θα αποκαλύψουμε κατά τη διάρκεια της δραματικής κηδείας του Hargreeves, ηλικιωμένος πια σε σώμα 10χρονου, με πολύ κακά μαντάτα από το μέλλον.

Η αποκάλυψη έρχεται και φέρνει μαζί της το τέλος του κόσμου. Η Umbrella Academy πρέπει να επανενωθεί, γιατί είναι οι μόνοι που μπορούν να την αποτρέψουν. Και εδώ έρχεται το Catch-22 για τους ήρωες της σειράς. Τα κοινά βιώματα που τους δένουν, που τους κάνουν οικογένεια, ομάδα και τελικά δυνητικά σωτήρες της γης, είναι αυτά ακριβώς που πυροδοτούν τις αδυναμίες τους, τα πολύ βαθιά τους τραύματα, τη δυσκολία τους απλά να υπάρξουν. Πόσο μάλλον να προτάξουν τα στήθη τους για να επιβιώσουν οι υπόλοιποι.

Εδώ έρχεται και η αποκαθήλωση της υπερηρωικής φαντασίωσης. Όσο ελκυστικό και να μοιάζει ένα ταξίδι στον χρόνο, η αποβολή μοιάζει ακόμη καλύτερη. Δεν θα ήθελες να είσαι μαθητής σ’ αυτό το παράξενο σχολείο.

Let me be the one to save you:

Θεατής του, όμως, μάλλον θα θελήσεις να είσαι. Το ‘Umbrella Academy’ είναι πολύ περισσότερο ‘Οικογένεια Τένενμπαουμ’ και ‘Watchmen’ από Avengers ή και X-Men. Η γκόθικ, αλλόκοτη ιδιοσυγκρασία του είναι ένας συνδυασμός Wes Anderson και Tim Burton, αν δεν υπέκυπταν στις πιο εμμονικές τάσεις τους.

Το στίγμα δίνεται ξεκάθαρα από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, όταν μετά από ένα πολύ άβολο, πολύ δυσάρεστο reunion, κάθε μέλος της Ακαδημίας παίρνει τη θέση του στο παλιό του δωμάτιο χορεύοντας στους ρυθμούς του ‘I Think We’re Alone Now’ της Tiffany. Η οθόνη σου χωρίζεται σε μικρότερες οθόνες, μία για κάθε ένοικο του μπαρόκ αρχοντικού, με μικροσκοπικές φιγούρες να λικνίζονται άστατα σαν μαριονέτες σε κουκλόσπιτο. Η εικόνα είναι ενωτική και διαχωριστική ταυτόχρονα. Οι άνθρωποι μέσα της είναι μαζί στη δραστηριότητά τους χωρίς να το γνωρίζουν, αλλά οι τοίχοι ανάμεσά τους είναι κάτι περισσότερο από τούβλα και τσιμέντο. Μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα ή είναι πιόνια ενός μεγαλύτερου πλάνου;

Πίσω από τις αβίαστες τονικές εναλλαγές μεταξύ βλοσυρής ματιάς και ποπ ξεσπασμάτων βρίσκεται ο βραβευμένος Steve Blackman του ‘Fargo’ και του ‘Legion’, οπότε, ακόμα κι αν η ίδια η πηγή των κόμικ δεν ήταν αλλοπρόσαλλη (spoiler: ήταν πάρα, πάρα πολύ αλλοπρόσαλλη), το αλλόκοτο στην αφήγηση και την οπτική ταυτότητα της σειράς ήταν εξαρχής δεδομένο. Μουσικά μοντάζ συνοδεύουν shoot-outs με κουλές μάσκες, ένας χαρακτήρας έχει για σύντροφο μία κούκλα βιτρίνας, ένα βαλς υπό το ‘Dancing in the Moonlight’ παρεμβάλλεται εν μέσω σοβαρής συζήτησης, νεκροί από τη σοβιετική ένωση περιδιαβαίνουν ανενόχλητοι στα καρέ, πληρωμένοι δολοφόνοι ερωτεύονται και τρώνε ντόνατς τρέχοντας πίσω από έναν χαρτοφύλακα. Και δεν έχω αναφερθεί καν στον επαυξημένης νοημοσύνης, εύγλωττο πίθηκο Pogo που μεντορεύει την ομάδα, ή τη μεταφορά σου στον πόλεμο του Βιετνάμ σε πραγματικό χρόνο. Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι το παράξενο είναι πολύ καλός φίλος του ‘Umbrella Academy’.

Καλύτερος ακόμα φίλος του όμως, είναι το πόσο προσωπικό και, τελείως απλά, γλυκό γίνεται στο απόσταγμά του. Οι σκηνές που μοιράζεται το κεντρικό καστ είναι οι πιο αποδοτικές για τη σειρά. Οι σχέσεις τους και η ανάγκη τους να συνδεθούν είναι το αληθινό DNA της ‘Ακαδημίας’. Η προσπάθεια και, στο τέλος, η αποτυχία της Allison και της Vanya να σταθούν καλές αδελφές η μία για την άλλη, γίνεται ίσως το καλύτερο arc στην 1η σεζόν της σειράς. Ο Sheehan, τώρα, υποπτεύομαι θα είναι ο fan favourite του show. Δίνει ακριβώς την ερμηνεία που περιμένεις να δώσει ο τύπος από το ‘Misfits’, αλλά αυτό τον προσέλαβαν να κάνει και το κάνει τέλεια. Μέχρι να φτάσει το φινάλε, τον ενθαρρύνεις με φωνές και συνθήματα. Και η Page είναι σπαρακτική φυσιογνωμία στον ρόλο της Vanya. Εντελώς ηττημένη από τη μοναξιά της, ως το τέλος της σεζόν την έχεις συμπονέσει τόσο που οι μέτριες αποφάσεις της εξηγούνται απολύτως. Το highlight όμως του καστ είναι ο Aidan Gallagher στον ρόλο του Πέντε, ο οποίος πείθει σε ανησυχητικό βαθμό ως μεγάλος άνδρας σε σώμα μικρού παιδιού. Αυτός μιλά, εσύ υπακούς.

Δεν ξεχνάμε και τη Mary J. Blige σε ρόλο χωλοσκασμένου assassin. Έχει γενικά ελάχιστη υπομονή για τις εκρήξεις σου. Ο συνάδελφός της στα χαρακώματα, Cameron Britton, παίζει επίσης νευραλγικό ρόλο, αλλά αν πούμε περισσότερα θα πρέπει να αυτοκαταστραφούμε.

Οι πάντες κινούνται με επιδεικτικό στιλ μέσα σε περίτεχνα σετ, χορογραφημένοι στην εντέλεια, ακόμα κι όταν η σειρά σκοτώνει περισσότερο χρόνο απ’ ότι ίσως θα ‘πρεπε.

I don’t love you like I did yesterday

Στα τρωτά σημεία της σειράς θα βάλουμε τον ρυθμό της στη μεσαία πράξη. Λειτουργεί σίγουρα στην αρχή όπου συστήνεσαι στους χαρακτήρες. Και στο τέλος όπου βοηθά σε μια ύπουλη ένταση του κινδύνου που υποβόσκει πριν την καταστροφή. Δεν εξυπηρετεί όμως την πλοκή στα μισά του δρόμου. Η σειρά κάνει πολύ καλή δουλειά με όσα διακυβεύονται και είναι προς τιμήν της. Πιστεύεις δηλαδή σε όλη τη διάρκειά της, ότι υπάρχουν πράγματα και πρόσωπα που μπορεί να χάσουν οι πρωταγωνιστές. Γι’ αυτό και θα της ήταν χρήσιμη μια πιο δεμένη ηρεμία πριν την καταιγίδα. Ως έχει, ο τηλεθεατής πιθανόν να χαθεί μέσα στα αμέτρητα νήματα που υφαίνει η αφήγηση.

Για τους αναγνώστες των κόμικ τώρα, ίσως λείψει και το άναρχο στιλ της ορίτζιναλ ιστορίας. Παρότι το ‘Umbrella Academy’ είναι όπως είπαμε εκκεντρικό και αναμφισβήτητα όχι τετριμμένο στη ματιά του, υπήρχε κάπου ένα έξτρα βήμα που δεν πήρε η ομάδα του – ίσως χάριν παραδοσιακής τηλεοπτικής συνοχής; – που θα μπορούσε να το βάλει σε εντελώς δικό του γήπεδο.

If you stay, I’ll be forgiven

Όσα ελαττώματα και να βρεις στον bizarro κόσμο του ‘Umbrella Academy’ όμως – αν υποθέσουμε ότι δεν έχεις ήδη εξαντλήσει το απόθεμά σου για τους υπερανθρώπους και το σπάντεξ τους – το κεντρικό του μήνυμα είναι τόσο αφοπλιστικά καθολικό που δύσκολα δεν θα σε κατακτήσει. Η οικογένειά σου, ή οι άνθρωποι που έχεις διαλέξει να είναι οικογένειά σου, είναι καθοριστικοί για τη διαμόρφωσή σου. Και η απόφαση να τους συγχωρέσεις για να επουλώσεις και να επουλωθείς, είναι πιο δύσκολη από οποιαδήποτε αποστολή της Umbrella Academy.

* Το ‘Umbrella Academy’ στριμάρει στο Netflix από την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Τι θα λιώσεις τον Φεβρουάριο στο Netflix