‘UnREAL’: EverBLASTING (και άλλα 5 σχόλια για το 2ο επεισόδιο)

Δεν ξέρω αν θα μπορούμε να μιλάμε κάθε βδομάδα για το ‘UnREAL’, αλλά σίγουρα θα το κάνουμε όσο δίνει επεισόδια σαν αυτής της βδομάδας.

Είπαμε πολύ πιο αναλυτικά, και σχετικά spoiler-free, κάποιους λόγους για τους οποίους όλοι θα έπρεπε να βλέπουν αυτό το συναρπαστικό, πολυεπίπεδο δράμα που ξεκινάει από τα παρασκήνια ενός σαχλού reality show αλλά φτάνει να μιλάει για την καρδιά της σύγχρονης κοινωνικής ηθικής. Στο τέλος του κειμένου εκείνου κάναμε και κάποια spoiler-ικά σχόλια για την πρεμιέρα της 2η σεζόν η οποία υποσχόταν μια εξίσου συναρπαστική κατεύθυνση για τον φετινό κύκλο, όσο ήταν κι ο περσινός.

Ξέρεις πώς είναι αυτά βέβαια, τη μία βδομάδα λες ‘α ωραία ξεκίνησε και φέτος, μιλάμε δε βλέπω την ώρα για τη συνέχεια ε’ και μετά περνάνε 8 βδομάδες και ξαφνικά λες ‘πω πού να κάνω catch-up 8 επεισόδια τώρα, άσε, το ξαναπιάνω τα Χριστούγεννα που θα κάθομαι’. Ναι. Πώς είναι αυτό λοιπόν; Ε, το ‘UnREAL’ είναι το όχι-αυτό.

Γιατί το δεύτερο επεισόδιο της 2ης σεζόν ‘Insurgent’, ήταν ένα από αυτά τα ασφυκτικά, κλειστοφοβικά θρίλερ δωματίου όπου τρεις χαρακτήρες προσπαθούν ο ένας να σκοτώσουν τον άλλον, απλά ξέρεις, έχει 25 χαρακτήρες και μια θερμαινόμενη πισίνα στη μέση. Για 40 λεπτά δεν πήρα ανάσα, όλη η δράση τοποθετείται μέσα σε ένα δίωρο συνεχών μαχών, σύγκρουσης και αντικρουόμενων κινήτρων από δέκα διαφορετικές γωνίες.

Όταν το επεισόδιο τελείωσε, ξεφύσηξα. Και μετά ανναρωτήθηκα γιατί δεν είναι στο Netflix αυτή η σειρά να τη δούμε όλη σε ένα βράδυ ξενύχτηδες. Θα μας πεθάνουν.

5 πράγματα που κρατάμε από το επεισόδιο (με spoilers, προφανώς)

1. Στο επίκεντρο όλου του πολυπρόσωπου σασπένς βρισκόταν η πιο έντονη ματιά της σειράς φέτος στην εξερεύνηση της φυλετικής απεικόνισης. Η Rachel ξεκινά καβγά ανάμεσα στην κοπέλα με το μπικίνι με την σημαία του Νότου, και στη Ruby, ζητώντας εναγωνίως κάμερες μέσω γουόκι τόκι αλλά μες στο χαμό (που θα τον αναλύσουμε σε λίγο) δεν ανταποκρίνεται κανείς εγκαίρως.

Η Roby, που προς στιγμήν μοιάζει να μαλακώνει και να αποδέχεται τη λογική του long game, εν τέλει αποφασίζει πως αυτή η υποχώρηση δεν αξίζει τον κόπο, πως το να το παίξει αγία για να μείνει μέχρι τέλους θα ακύρωνε τον όποιο σκοπό έχει το να είναι εξαρχής εκεί. Υπό αυτή την έννοια είναι το αντίθετο της Rachel. Η Rachel βουτάει μες στη δυσοσμία και χρησιμοποιεί τα στερεότυπα ώστε -λέει στον εαυτό της- να γράψει ιστορία κάνοντας κάτι καινοτόμο. Στο τέλος. Η Ruby αντιθέτως φεύγει από το πλατώ κι επιστρέφει φορώντας μπλούζα I CAN’T BREATHE γιατί θέλει να πει κάτι που να έχει ουσία. Στο τώρα.

Λίγο αργότερα, ο Μαύρος Μνηστήρας τις διαλέγει και τις δύο για να πάνε παρακάτω. Έχει δώσει με την Νότια μια σκηνή τηλεοπτικής κάθαρσης, όταν την τύλιξε με το λευκό του πουκάμισο αφότου αυτή έχει πετάξει το μπικίνι με τη σημαία του μίσους. Όταν μιλάνε με τη Ruby λίγο αργότερα, ούτε οι κάμερες δε μπορούν να τους σταματήσουν από το να γελάουν με την κατασκευή εκείνης της σαχλής στιγμής. Η χημεία τους είναι σχεδόν ηλεκτρική.

Φυσικά δεν πρόκειται να τους αφήσει κανείς να μείνουν οι δυο τους στο τέλος. Αλλά τουλάχιστον υπάρχει το Τώρα.

2. Βλέποντας την σκηνή όπου η Rachel μανιπουλάρει τη Ruby και την όχι-η-Elizabeth-Olsen ώστε να τσακωθούν (“this bikini does not scream balls”), παρατηρείς με πόσο τρομερή ευκολή κάνει πλέον αυτή τη διαχείριση προσώπων και των κουμπιών του καθενός. Ξέρει τι να πει και πώς, με τι βλέμμα, με τι γλώσσα σώματος. Νιώθω ωστόσο ότι, χωρίς απαραίτητα να το καταλαβαίνει, δε τη νοιάζει πια αυτό που όντως λέει ότι τη νοιάζει. Την ενδιαφέρει να γράψει ιστορία. Όχι αυτό που θα πει κάνοντάς το.

3. Πεθαίνω με το πόσο έξτρα κόπανο δείχνουν τον παρουσιαστή του ‘Everlasting’ φέτος. (“Μπορώ να τραγουδήσω!”) Σκέφτομαι πως έχει σίγουρα να κάνει αυτό με το ότι ο Chris Harrison, παρουσιαστής του αληθινού ‘The Bachelor’, έχει εκφραστεί υποτιμητικά προς το ‘UnREAL’, λέγοντας “είναι χάλια, γι’αυτό κανείς δεν το βλέπει”. ΟΚ. Καλή διασκέδαση φέτος σου εύχομαι, Chris Harrison.

4. “Δεν μπορείς να παίζεις μουσική γιατί δε μπορείς να μοντάρεις γύρω της,” εξηγεί η Quinn στον Chet γλεντώντας τον σα να μη συμβαίνει τίποτα. Εκείνη εμφανώς ξέρει τι κάνει, ο Chet εμφανώς όχι, και κάπως έτσι οι δύο πλευρές βρίσκονται σε ανοιχτό πόλεμο στο πλατό (όλοι οι τίτλοι επεισοδίων φέτος έχουν κάτι το πολεμικό, ‘Insurgent’, ‘Guerilla’, ‘Treason’ κλπ), γυρνώντας η καθεμιά τους τη δική της εκδοχή του ‘Everlasting’. Ακούγεται τελείως υπερβολικό και γελοίο οπότε ξεκάθαρα πιστεύω ότι είναι κάτι που συμβαίνει στα αλήθεια.

Φυσικά ο Jeremy θα πήγαινε με την πλευρά του Chet, επειδή ο Chet είναι ένα κινούμενο μισογύνικο κλισέ, είναι μια μηχανή φτιαγμένη για να επιδρά στα βασικότερα, χειρότερα, alpha male-wannabe αντρικά ένστικτα. Επίσης ο Jeremy είναι ένας τύπος άντρα χαρακτήρα που το Lifetime επέβαλε στη Shapiro και τη Noxon, οπότε φυσικά κι εκείνες θα τον έκαναν εντελώς σάχλα όσο προχωρά η σειρά και ο χαρακτήρας συνεχίζει να τους επιβάλλεται. Ο Chet μανιπουλάρει τον Jeremy όπως η Rachel το κάνει με τις διαγωνιζόμενες. (Οι άνθρωποι είναι τόσο περίπλοκοι αλλά καμιά φορά είναι τόσο απλοϊκοί και προφανείς.)

Είναι όλο αυτό σα να βλέπουμε ένα ριάλιτι μες στο ριάλιτι, γι’αυτό ήταν τόσο καθηλωτικό το επεισόδιο. Και στη μέση του πολέμου βρίσκεται η Rachel, ένας στρατηγός που βαρέθηκες να ακολουθεί διαταγές και αυτομολεί. Και σαν τη Cercei Lannister που πήγε να χρησιμοποιήσει τον High Sparrow για να ενισχύσει τον έλεγχό της στο King’s Landing αλλά τελικά καταστράφηκε, έτσι κι η Rachel απελευθέρωσε κάτι πολύ πιο ισχυρό και επικίνδυνο από όλους τους, έναν νέο παραγωγό που το δίκτου φύτεψε πάνω από τα κεφάλια όλων.

Φυσικά από τις δύο εκδοχές εκείνη του Chet μοιάζει χειρότερη (‘EverBLASTING’, αν είναι δυνατόν) οπότε προφανώς και το δίκτυο θα πήγαινε με αυτήν. Τι συμβεί με την Ιστορία όμως; Θα γραφτεί; Ή θα περιμένει λίγο επειδή ο Chet έχει girl on girl action στην πισίνα να δείξει στην Αμερική;

“Η Αμερική θέλει ένα παραμύθι,” λέει η Quinn στην πολλοστή φορά μες στο επεισόδιο όπου εξηγεί στον Chet πώς λειτουργεί το ‘Everlasting’. Ναι αλλά παραμύθια υπάρχουν πολλών ειδών. Ποιο θα είναι το φετινό;

5. Μερικές διάσπαρτες παρατηρήσεις:

* “Missed the boobies! Oh it’s like a tree falling in the forest.”

* Η επικείμενη μεταμόρφωση της Madison θα είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα φέτος. Είμαι περίεργος να δω με τι απίστευτο τρόπο θα γίνει το backfire σε όλο αυτό το προτζεκτάκι και στη συμμαχία της μικρής με την Hot Rachel.

* Μιλώντας για Hot Rachel, ο διάλογος του επεισοδίου:

Quinn: Close-up on Hot Rachel!

Rachel: Quinn, stop.

Quinn: …that’s her name.

* Τρομερά σκληρό λίγο αργότερα στο επεισόδιο όταν η Quinn μιλάει στη Rachel για την αποτυχία της και για τη μητέρα της. “You’re great until you’re not.”

* “Did you guys hook up?” – “Yeah, but it’s no big deal”, ναι φίλε το βλέπουμε, κάθε λίγη ώρα βρίσκει τρόπο να αναφερθεί στη φάση του με τη Rachel ο φίλος μας.

* Τι παίχτηκε με Tiffany ακριβώς; Γιατί τη διάλεξε ο quarterback; Σίγουρα κάτι ειπώθηκε που δεν το ακούσαμε ποτέ.

* Όταν του δίνουν τη λίστα με τα κορίτσια που Καλό Θα Ήταν να διαλέξει, ακολουθεί ο διάλογος:

-Long as you pick the titty girl.

-Oh, you mean the racist?

-No. I mean the blondie.

Πόσο πολύ #τα_πάντα για τον ψυχισμό και την κοσμοθεωρία αυτών των ανθρώπων, σε τόσο λίγες λέξεις.

* To επεισόδιο τελειώνει όπως ο περσινός πιλότος, με τη Rachel να κοιτάει ψηλά. Τώρα με λίγο λιγότερη απόγνωση και λίγο περισσότερο θυμό.