Βάζουμε στη σειρά τα φετινά reality, από το χειρότερο στο λιγότερο κακό

Παρακάτω θα βρείτε ακόμα ένα ranking μετά από εκείνα των Star Wars και των επιδημιολόγων. Ουσιαστικά βάλαμε στη σειρά όλα τα reality που είδαμε φέτος ξεκινώντας από το χειρότερο και φτάνοντας στο λιγότερο κακό. Οι όροι με τους οποίους γίνεται το ranking είναι λίγο θολοί. Γενικά καταλαβαίνω τη λογική ότι «αφού θα κάτσω να δω reality, ας μην έχει καμία επίφαση ποιότητας». Εμείς θα το πάμε όμως πιο παραδοσιακά.

8. Battle Of Couples

Ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ;» πλανάται πάνω από την Ευρώπη. Το Battle of Couples το είδα μία φορά για όχι περισσότερα από 20 λεπτά και κοίταξα και μερικά στιγμιότυπα για το κείμενο. Παρουσίαση από τον Παναγιώτη Βασιλάκο που η αλήθεια είναι ότι έδινε χώρο για πάρα πολλά memes. Δεν έγινε ούτε αυτό. Κάτι ζευγάρια βουτούσαν σε λάσπες για να καταφέρουν να κοιμηθούν στο καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού. Αν μη τι άλλο θα μπορούσε να είναι αλληγορία για τη ζωή διαφόρων ανθρώπων εκεί έξω. Δεν κρίνεται όμως ως meta σχόλιο για την κοινωνία μας.

Γενικά, δεν κατάφερε να τραβήξει καθόλου το ενδιαφέρον του κοινού και προφανώς γι’αυτό φταίει γιατί ήταν ήδη υπερκορεσμένο από άλλα 10 προγράμματα που ήταν reality ή που είχαν στοιχεία reality.

Ενδιαφέρον: 2/10

Παίζει με ποιότητα; ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

7. Big Brother

Γύρω στα τέλη του προηγούμενου καλοκαιριού, εκεί που αρχίζαμε να υποπτευόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον κορονοϊό και ίσως ξαναζήσουμε 13033, μία ομάδα ανθρώπων κλεινόταν οικειοθελώς σε ένα σπίτι αναβιώνοντας ουσιαστικά τον βασιλιά όλων των reality. Στην αρχή και λόγω της πολύ έξυπνης τακτικής του να ξεκινάς πρώτος από όλους, το Big Brother τράβηξε το ενδιαφέρον.

Σιγά-σιγά άρχισε όμως η φθορά (ιδίως με το περιστατικό του τύπου για τον βιασμό) και να μπαίνει στον ανταγωνισμό από μειονεκτική θέση. Δεν θα καταλάβω ποτέ τι ενδιαφέρον μπορείς να βρεις στο να βλέπεις 20 ανθρώπους που ολοένα και μειώνονται αλλά τσακώνονται συνέχεια για το ίδιο πράγμα. Τι είπε ο ένας στον άλλο και πώς το είπε και γιατί τον άφησαν στην απ’έξω. Κέρδισε μία Άννα-Μαρία που μάλιστα είχε διαβάζω και ένα τοξικό κοινό, ώστε αν έβγαινε κανείς να της την πει οργάνωνε διαδικτυακούς βομβαρδισμούς. Οκ, guys.

Ενδιαφέρον: 4/10

Παίζει με ποιότητα: ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

6. Bachelor

Είναι μεν trash tv αλλά το ξέρει από την αρχή ως το τέλος και αυτό το ανεβάζει λίγο στην πυραμίδα. Δεν παριστάνει δηλαδή κάτι που δεν είναι. Από την άλλη ως concept είναι ιδιαίτερα προβληματικό. Προσωπικά το βρήκα βαρετό αλλά ξέρω ότι υπάρχουν διάφοροι που μπορεί να το είχαν ως το guilty pleasure τους. Λόγω συγκυριών δεν είναι τοξικό όσο είναι πολλά από τα υπόλοιπα.

Eνδιαφέρον: 3/10

Παίζει με ποιότητα; ΟΥΤΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ

5. Φάρμα

Το να έχεις Στράτο Τζώρτζογλου να ουρλιάζει «ΕΤΣΙΕΕΕΕ» και «ΡΙΧ’ΤΟΟΟ» μέσα σε μία φάρμα φορώντας μία ζακέτα που θυμίζει σημαία φεουδάρχη είναι κάτι. Δεν έχεις κάθε μέρα τον Στράτο Τζώρτζογλου στο σαλόνι σου και είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να τον απολαύσεις.

Από εκεί και πέρα δεν γνωρίζω τι μπορούμε να βρούμε. Κάτι τύποι κόβουν κάτι ξύλα και τσακώνονται. Μετά ξανακόβουν ξύλα και ξανατσακώνονται. Καμία φορά εμφανίζεται ο Στράτος και γεμίζει με Φως η οθόνη μας. Αλλά κρατάει λίγο ή τουλάχιστον λιγότερο από όσο θα θέλαμε.

Ενδιαφέρον: 3/10

Παίζει με ποιότητα; ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΛΑΣΙΚΟΥ REALITY

4. Survivor

Μάλλον το πλέον πετυχημένο όλων. Γενικά, πέρσι φαινόταν πάρα πολύ μακρινή η συλλογική παράνοια στην οποία είχαμε πάθει πριν λίγο καιρό. Δηλαδή ξέρετε που υποδέχονταν στη Σκιάθο τον Ντάνο λες και επέστρεφε ο Μέγας Ναπολέων από το μέτωπο. Φέτος δεν το βλέπουμε με τόση τρέλα αλλά είναι σταθερά το πρώτο θέμα συζήτησης στο Twitter και φυσικά πρώτο στους πίνακες τηλεθέασης.

Γενικά θα μπορούσε να λέγεται και Τριανταφ-Ιλιάδα (πολύ κακό αλλά το αξίζατε) αφού αφορά τον μύθο ενός παλαιού 90s σταρ που μας λέει συνέχεια να χαιρόμαστε τα παιδάκια που δεν έχουμε. Στο Survivor έχουμε και ανθρώπους που ξέρουν ακριβώς πώς πρέπει να γίνεται ένα reality προσφέροντας ίντριγκες σε σωστή δόση, θύματα, λαϊκούς και χειραγωγώντας δεξιοτεχνικά τα συναισθήματα του κοινού. Έχει και τα αθλήματα (παιδότοποι για γυμνασμένους ενήλικες) για να μην είναι μόνο τσακωμοί και συζητήσεις.

Eνδιαφέρον: 9/10

Παίζει με ποιότητα; ΟΧΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ

3. House of Fame

Η εικόνα που έχω για το καθημερινό reality είναι η χειρότερη δυνατή τουλάχιστον όσο το παρακολούθησα για το κείμενο αυτό. Το μοτίβο είναι δυσλειτουργικό λύκειο προαστίων όπου μαθητές και καθηγητές πλακώνονται αναμεταξύ τους. Κάτι σαν διάδοχος του Fame Story αλλά χωρίς το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του κοινού.

Γιατί είναι τόσο ψηλά; Αν μιλούσαμε για το καθημερινό πρόγραμμα θα ήταν πολύ πιο κάτω. Έχει όμως την Ελένη Φουρέιρα και την Καίτη Γαρμπή που είναι αξιολάτρευτες και οι δύο. Μόνες τους το πάνε 3 σκάλες πάνω. Στηρίζω επίσης τα μπλουζάκια του Φοίβου.

Ενδιαφέρον: 4/10

Παίζει με ποιότητα; ΜΟΝΟ ΣΤΑ LIVE

2. GNTM

Θα παρακολουθήσετε ένα μοτίβο στις 3 πρώτες θέσεις. Αφορούν reality που μέσα σε όλα τα άλλα, ε, κάτι σε μαθαίνουν. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, εδώ η βάση του διαγωνισμού είναι οι ίντριγκες και όλα αυτά τα ωραία. Υπάρχει όμως και ένα μικρό κομμάτι που πυροδοτεί μεν το reality αλλά βασίζεται σε αρχές του πραγματικού κόσμου.

Βλέποντας το GNTM, για παράδειγμα, καταλαβαίνεις κάποια πράγματα για το πώς κινείται η μόδα σήμερα, το diversity, το high fashion, τα references σε ποπ κουλτούρα και υψηλή τέχνη. Ναι, θα μπορούσαμε να του δούμε και χωρίς τον τσακωμό της Βούλας με τον Κωνστάντιο για το ποιος είναι καλύτερο μοντέλο αλλά είπαμε, reality είναι, υπάρχει ένα ταβάνι που δεν είναι πάρα πολύ ψηλό. Εδώ σίγουρα το έχουμε πιάσει.

Eνδιαφέρον: 8/10

Παίζει με ποιότητα; ΑΡΚΕΤΑ

1. MasterChef

Οι τρεις παρουσιαστές-κριτές νιώθεις πολλές φορές ότι είναι πολυτέλεια για την ελληνική τηλεόραση. Η ατάκα, οι αναφορές και φυσικά το επαγγελματικό στάτους. Και πάλι το απαιτούμενο ξύλο για reality και το ποιος έβρασε καλύτερο το κοτόπουλο είναι το κέντρο. Είναι βαρετό να το επαναλαμβάνουμε, το ξέρω, αλλά τα παστινάκια και η συνοδεία σαμπάνιας μπορεί να μας κάνουν να ξεχάσουμε για τι μιλάμε. Μιλάμε, λοιπόν, για κλειδώμενους τύπους σε ένα σπίτι. Είτε μαγειρεύουν ταρτάρ είτε σαντούιτς με κέτσαπ, το σκηνικό είναι ίδιο.

Φέτος στην αρχή πήγε να ξεφύγει από τον ρόλο του «σοβαρού reality». Δεν ήταν πολύ ταιριαστό να ψάχνεις με το μικροσκόπιο το ψήσιμο της σφυρίδας και μετά να δίνεις πάσες αλά Αντρέας Μικρούτσικος. Τελικά επιστρέψαμε σε κανονικά επίπεδα και το ευτυχές είναι ότι η απουσία ίντριγκας δεν μείωσε καθόλου το ενδιαφέρον. Να τονίσουμε ότι εκτός των πολύ ταλαντούχων κριτών, των καλών χαρακτήρων φέτος υπάρχει ένα εξαιρετικό τιμ (σκηνοθεσία, μοντάζ, δημοσιογραφική ομάδα) που δίνουν και αυτοί πάρα πολύ σε ένα εξαιρετικό οπτικό αποτέλεσμα.

Ενδιαφέρον: 8/10

Παίζει με ποιότητα; NAI (για δεδομένα reality)