Vintage Toys: ThunderCats, Μικρό μου Πόνυ και Playmobil ήταν όλοι εκεί

Πριν ένα-δυο μήνες πήρε το μάτι μου ένα event στο Facebook ‘Thundercats Fans Meeting Event‘, αφού πάτησα κατευθείαν attend, όπως και περίπου 3000 ακόμα άτομα, έψαξα να δω περί τίνος επρόκειτο. Η συνάντηση των φανς των ThunderCats θα γινόταν στα πλαίσια του Vintage Toys 2019, της έκθεσης παλιών παιχνιδιών που συνέβη για 4η χρονιά στην Τεχνόπολη στο Γκάζι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.

Mπαίνοντας στον χώρο της έκθεσης κατακλύστηκα από την πολλή πληροφορία. Την έκθεση επισκέπτηκε άπειρος κόσμος και οι πάγκοι ήταν πολύ πληθωρικοί. Στην αρχή έκανα μία γρήγορη βόλτα να δω ποια σημεία της έκθεσης με ενδιέφεραν περισσότερο, κάτι που πάντα κάνω όταν επισκέπτομαι τέτοιου είδους events.

*Φωτογραφίες: Θεοφύλακτος Μιχαήλ

Αφού είδα λίγο τον χώρο, η πρώτη μου στάση ήταν ο πάγκος των ΤhunderCats. Eκεί τρεις φαν της αγαπημένης σειράς των παιδικών μας χρόνων ήταν ντυμένοι Lion-O και Mumm-Ra. Ο πάγκος τους που είχε κάποια κόμικ και μια βιντεοκασέτα της σειράς, μου θύμισε ότι στα Ελληνικά τους είχαν μεταφράσει ‘Οι Αίλουροι του Διαστήματος’. Φυσικά όλοι ThunderCats τους λέγαμε, αλλά ναι υπήρχε και αυτή η ελληνική απόδοση, που είχα παντελώς ξεχάσει.

Ο επόμενος πάγκος που επισκέπτηκα ήταν της κλήσης στο παρελθόν. Πάταγες ένα κουμπί και μπορούσες να ακούσεις τον ήχο του που έκανε παλιά η σύνδεση στο ίντερνετ. Τον ήχο αυτόν, τον είχα βέβαια χαραγμένο στο μυαλό μου και τον είχα ξαναακούσει πολλές φορές και πρόσφατα σε νοσταλγικά memes στο αχανές ίντερνετ, όμως δεν μπορούσα να αντισταθώ από τον ακούσω μία ακόμα φορά.

Πράγματα που νομίζεις ότι είχες ξεχάσει. Μια Barbie γοργόνα από τις αρχές των 90s, κάτι Polly Pocket, η ηλεκτρονική αντζέντα “Αντζεντίνα”, viewmaster, το αγαπημένο μου Πόκεμον το Τσίκλιπαφ ήταν όλα αυτά στα οποία στάθηκα εγώ παραπάνω. Η κάθε γενιά στεκόταν σε κάτι άλλο. Το πιο ωραίο όμως ήταν όντως συναντιόνταν οι γενιές. Στα Polly Pocket και στη Barbie (συγχωρείστε με που εδώ έδειξα προτίμηση) είδα μια μαμά και μια κόρη 6-7 χρονών να συνομιλάνε από πάνω τους. Η κόρη αναγνώρισε τα παιχνίδια είπε όμως στην μαμά ότι “πώς είναι έτσι, δεν είναι έτσι αυτά που έχω εγώ”. Η μητέρα τότε της είπε ότι ήταν έτσι όταν εκείνη έπαιζε μικρή. Στα παιχνίδια αντικατροπτίζονται όλη η μόδα και η πρόοδος της κάθε γενιάς.

Η αίθουσα που μου τράβηξε επίσης το ενδιαφέρον ήταν εκείνη που θύμιζε ουφάδικο. Μαζί με τις παιχνιδομηχανές υπήρχαν και άλλες γενιές παιχνιδιών και υπολογιστών. Μπορούσες μάλιστα να παίξεις τα παιχνίδια και εκεί εννοείται γινόταν χαμός. Ένα παιδάκι πέντε χρονών έπαιζε Σούπερ Μάριο, το ορίτζιναλ, και ενώ μου φαινόταν μια κανονική εικόνα από την εμπειρία μου ως παιδί των 90s σκεφτόμουν πόσο ασύμβατη ήταν στην πραγματικότητα.

Οι κατασκευές Playmobil κλέψαν ακόμα μία φορά την παράσταση. Ένας ολόκληρος κόσμος που όσο παρατηρείς τόσο περισσότερες ωραίες λεπτομέρειες ξεχωρίζεις. Ποιος ξεχνάει το “Νεύμα” που είχαν κατασκευάσει με Playmobil για την έκθεση για τα 80s πριν δύο χρόνια; Μπράβο σε αυτούς που τα φτιάχνουν.

Αυτό που με έκανε να σκεφτώ αυτή η έκθεση είναι ότι έχουμε ανάγκη από ένα μουσείο παιχνιδιών που να έχει τα παιχνίδια ανά εποχή, ένα ένα μόνο του, με περιγραφή από κάτω. Η έκθεση Vintage Toys θέλει να έχεις το μάτι συλλέκτη που πηγαίνει σε γιουσουρούμ για να εντοπίσει τον θησαυρό του. Στον κάθε πάγκο βέβαια οι υπεύθυνοι ήταν πρόθυμοι να σου μιλήσουν για τα εκθέματά τους, σε μία μόνιμη όμως έκθεση θα ήταν αδύνατο.