Βιβλία για αυτούς που δεν τους αρέσει να διαβάζουν βιβλία

Πριν λίγο καιρό στο ‘Άκου Τι Είπαν’, στην ερώτηση «Πες μας πόσα βιβλία έχεις στη βιβλιοθήκη σου;» ειπώθηκαν οι απαντήσεις 12 και 24. Ας μην σχολιάσουμε πως σκέφτηκαν τον αριθμό που είπαν (12; 24; Γιατί όχι και 39 ή 111 αν ήμουν εγώ), ας σταθούμε στην ποσότητα.

Εμείς καθίσαμε και σκεφτήκαμε και είπαμε ότι: μπορούμε να διαλέξουμε κάποια βιβλία που ακόμη και να μη σου αρέσει το διάβασμα, μπορείς εύκολα να τα απολαύσεις. Τα κριτήριά μας ήταν: να είναι πολύ καλά προφανώς, να είναι πολύ μικρά (μη βάζουμε και δύσκολα), να έχεις όντως αγωνία για το τι θα συμβεί παρακάτω, να μην έχει γίνει μπλοκμπάστερ ταινία με βάση αυτά (γιατί ΟΚ, κλεψιά) αλλά να είναι και πολύ γνωστά γιατί pop culture κάνουμε εδώ και θέλουμε να αποκτήσετε και references για τον έξω κόσμο. Α!, και πολύ βασικό, να είναι πολύ ευκολονόητα, μη χρειαστεί δηλαδή να διαβάσεις ποτέ την ίδια σελίδα δύο φορές.

Πόσο πιο ευκολάκι;

‘SOLARIS’ ΤΟΥ STANISLAW LEM

Με πρώτη έκδοση το 1961 και πάνω στον πυρετό του διαστήματος, η μαγεία του ‘Solaris’ είναι ότι είναι από τα λίγα γνωστά έργα που το εξωγήινο ον δεν έχει τα ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά που αποδίδονται συνήθως, αλλά είναι ένας ωκεανός που έχει τεράστια νοημοσύνη. Όλο το βιβλίο είναι ένα sci-fi φιλοσοφικό-ψυχολογικό mindfuck. Έχει γίνει και ταινία από τον Tarkovsky, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι αυτό σου ακούγεται ακόμα πιο βαρύ από το να διαβάσεις ένα βιβλίο του Stanislaw Lem.

‘Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑΣ’ ΤΟΥ MILAN KUNDERA

Σχέδιο: Alina Voitovic

To τελευταίο του βιβλίο του είναι τόσο μικρό που  φεύγει μέσα σε ένα καλοκαιρινό μεσημέρι. Δεν έχει ιδιαίτερη αγωνία αλλά βαρετό δεν το λες. Υπάρχει σε αυτή τη λίστα κυρίως λόγω του μεγέθους του αλλά και γιατί σου δίνει το πνεύμα της γραφής του Kundera. Από τα πιο εύκολα και γρήγορα αναγνώσματα που θα κάνετε και που ίσως να μη θυμάστε και πολλά μετά γι’αυτό. Καλοκαιράκι, εν ολίγοις.

‘ΥΠΟΓΕΙΟ’ ΤΟΥ FYODOR DOSTOYEVSKY

Εδώ πάμε στα βαριά. Αλλά είναι κρίμα να μην έχεις γνωρίσει τον Dostoyevsky πριν πεθάνεις. (Βάρυνε αναίτια το κλίμα.) Το ‘Υπόγειο’ είναι το πιο κατάλληλο γιατί σε βάζει στο κλίμα με το που ξεκινάει: έχεις κατευθείαν αγωνία να δεις τι συμβαίνει με τον ήρωα και γιατί βρίζει τον εαυτό του.

‘ΞΕΝΟΣ’ ΤΟΥ ALBERT CAMUS

Ε, ναι πρέπει.

‘Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ’ ΤΟΥ CHARLES BAUDELAIRE

Kάτι μεταξύ ποιήματος και πεζού. Το βιβλίο είναι σχεδόν τσέπης και η κάθε ιστορία δεν κρατάει πάνω από δύο σελίδες, ενώ η μετάφραση που έχει γίνει από τον Βαρβαρούση είναι πολύ καλή. Αγωνία δεν υπάρχει και πολύ (πόση αγωνία να έχεις σε ένα ποίημα;) υπάρχει όμως ομορφιά.

‘ΓΚΙΑΚ’ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΠΑΠΑΜΑΡΚΟΥ

Περνάμε στο ελληνικό section της λίστας με μια πρόσφατη προσθήκη. Το ‘Γκιακ’ πέραν του ότι είναι το καλύτερο ελληνικό βιβλίο που έχει βγει τον τελευταίο καιρό είναι και ο ορισμός του βιβλίου για μη βιβλιόφιλους. Μικρό, γρήγορο και με ανατροπές. Χάρη στο φοβερό λογοτεχνικό ύφος του Παπαμάρκου είναι σα να ακούς ιστορίες από τον παππού σου (προπάππου μάλλον για την ακρίβεια) μόνο πιο ωραίες, και με πιο καθαρή άρθρωση (επειδή είναι η δική σου, από μέσα σου- εκτός αν είσαι τόσο εχθρός της ανάγνωσης που είσαι από από αυτούς που διαβάζουν δυνατά). Ένα βιβλίο με μικρές ιστορίες που δεν θες με τίποτα να τελειώσεις.

‘ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ’ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΑΧΤΣΗ 1

Αυτό το βιβλίο θα το προτείνω σε ό,τι λίστα βιβλίων και να κάνω και αυτό είναι υπόσχεση. Δεν υπάρχει βιβλίο που να κυλάει πιο νεράκι από αυτό. Αυτό πάλι είναι σαν να ακούς την ιστορία από τη γιαγιά σου. Είχε γίνει και σειρά στον ΑΝΤ1 από το Δαλιανίδη αλλά σίγουρα αξίζει να το διαβάσει κανείς.

Σταματάμε εδώ- αυτή η λίστα δεν πρέπει να’ναι πολύ μεγάλη γιατί θα βαρεθείτε να τη διαβάσετε. Άμα δεν συμφωνείτε με όλα αυτά, μην τα δαιβάσετε. Δεν είναι απαραίτητο.

Στο επόμενο τεύχος: Ποια 12 βιβλία έχει στην βιβλιοθήκη του κάποιος που έχει μόνο 12 βιβλία;