Βιβλιοφαγικό mashup v160: Bρες ποιο βιβλίο ταιριάζει στην προσωπικότητά σου

Φρέσκα βιβλία, ένα βιβλιοπωλείο από LEGO, ο Henry Cavill μας διαβάζει, μια ερώτηση για το αν είναι χόμπι το διάβασμα και μια διαφημιστική καμπάνια της Penguin Random House θα μας απασχολήσουν σήμερα στο 160ο τεύχος του Βιβλιοφαγικού mashup.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ

Πριν τις γιορτές η Penguin Random House, σε συνεργασία με το δημιουργικό γραφείο Anyways Creative, έβγαλε μια νέα διαφημιστική καμπάνια στον αέρα: Το Books make us better είναι ένα micro-site που σκοπό έχει να απλοποιήσει τη διαδικασία της επιλογής βιβλίων για τους κοντινούς μας ανθρώπους, μέσα από τη σύνδεση με τα συναισθήματα που μας προκαλεί η ανάγνωση.

Μέσα στο micro-site μπορείτε να επιλέξετε το για ποιον ψάχνετε ένα βιβλίο για δώρο και να επιλέξετε ένα κεντρικό χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του προσώπου, όπως “είναι κρυφά ένας κατάσκοπος”, “βρίσκεται σε ληθαργική κατάσταση” και “είναι αυτός στον οποίο τηλεφωνούν όλοι όσοι έχουν τεχνικά προβλήματα”.

Μπορεί το Books make us better να ήταν μια καμπάνια προορισμένη για την εποχή των εορτών, αλλά νομίζω πως είναι αρκετά απλό και χρήσιμο κάθε εποχή. Άλλωστε δεν κάνουμε μόνο τις γιορτές δώρα βιβλία, έτσι δεν είναι;

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Μιας και τελευταία φορά που μιλήσαμε για νέες κυκλοφορίες ήταν ένα μήνα πριν, για να δούμε τι έχουμε χάσει όλο αυτό το διάστημα από τα φρέσκα βιβλία των εκδοτικών, τα τελευταία του 2019 και τα πρώτα του 2020.

Ξεκίνημα από τις Εκδόσεις Άγρα, που μας φέρνουν το μυθιστόρημα ‘Το όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον’ (‘My Name Is Lucy Barton’, 2016) της Elizabeth Strout, σε μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, ένα από τα γνωστότερα έργα της συγγραφέα του ‘Olive Kitteridge’. Η Λούσυ Μπάρτον δέχεται την επίσκεψη της μητέρας της στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται, έναν άνθρωπο που έχει να δει καιρό. Η συνάντησή τους και οι ιστορίες της μητέρας της που αφορούν ανθρώπους της πόλης τους, θα φέρουν πίσω στη Λούσυ αναμνήσεις από τη δύσκολη παιδική της ηλικία, αλλά και θα κάνουν τη γυναίκα να αρχίσει να μιλά στη μητέρα της για τη δική της ιστορία, μετά την οριστική απομάκρυνσή της από την οικογένειά της.

Τη σχέση ενός μπαμπά με τον αυτιστικό του γιο εξερευνά το μυθιστόρημα ‘Ο κόσμος του Σαμ’ (‘A Boy Made of Blocks’, 2016) του Keith Stuart, σε μετάφραση Γιώργου Μαθόπουλου, που μας έρχεται από τις Εκδόσεις Utopia. Ο Άλεξ αγαπάει τη γυναίκα του Τζόντι και τον γιο του Σαμ, αλλά έχει ξεχάσει να το δείχνει στην πρώτη και δεν καταλαβαίνει τον δεύτερο, μιας και ο 8χρονος Σαμ είναι αυτιστικός. Κάτι όμως αρχίζει να αλλάζει όταν ο Σαμ ξεκινά να παίζει Minecraft και σιγά σιγά το παιχνίδι φέρνει πιο κοντά πατέρα και γιο.

Κλείσιμο για ‘19 στις Εκδόσεις Δώμα έκανε το ‘Πρωτόλειο’ (‘Early Work’, 2018) του Andrew Martin, σε μετάφραση Βίβιαν Στεργίου. Μέσα σε αυτό το γεμάτο ναρκισσισμό μυθιστόρημα, ο Πίτερ, η κοπέλα του Τζούλια που δουλεύει στο νοσοκομείο και η Λέσλι, την οποία ερωτεύεται παράφορα ο Πίτερ, θέλουν να γίνουν συγγραφείς. Πιστεύουν πως έχουν ταλέντο, μιλούν συνεχώς για βιβλία και κινούνται συνεχώς ο ένας γύρω από τον άλλο, με το σεξ να έχει κύριο ρόλο στη ζωή τους. Μια αποτύπωση των ερωτικών σχέσεων των 20κάτι ανθρώπων σήμερα.

Ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας είναι το πρώτο βιβλίο του 2020 για τις Εκδόσεις Αίολος, το ‘Οι πρώτοι άνθρωποι στο φεγγάρι’ (‘The First Men in the Moon’) του H.G. Wells, σε μετάφραση Πάνου Τομαρά. Ο επιχειρηματίας κύριος Μπέντφορντ βρίσκεται σε μια ακτή του Κεντ με σκοπό να γράψει ένα θεατρικό έργο ώστε να βγάλει επιτέλους λεφτά. Εκεί συναντά τον δόκτορα Κέιβορ, έναν επιστήμονα που πειραματίζεται με ένα υλικό που θα εξουδετερώνει τη βαρύτητα. Όταν ο Κέιβορ επιτυγχάνει το στόχο του, οι δυο τους θα κάνουν το ταξίδι για το φεγγάρι που κανείς άλλος άνθρωπος δεν επιχείρησε ποτέ, αλλά δεν είναι προετοιμασμένοι για τα όσα θα συναντήσουν εκεί.

Ένας νέος εκδοτικός κάνει τα πρώτα του βήματα αυτές τις μέρες. Οι Εκδόσεις Carnίvora ειδικεύονται στα μυθιστορήματα νουάρ από την Ισπανία και τη Νότια Αμερική και το πιο ενδιαφέρον από τις τρεις πρώτες τους κυκλοφορίες μοιάζει να είναι το ‘Άγια Πόλη’ (‘Holy City’, 2009) του Guillermo Orsi, σε μετάφραση Ασπασίας Καμπύλη. Μια πρώην Μις Βολιβία, δύο χαμένοι Κολομβιανοί λαθρέμποροι ναρκωτικών, τρεις εύποροι τουρίστες που απαγάγονται και ο τελευταίος έντιμος άνθρωπος στην πόλη, ο επιθεωρητής Ουάλτερ Καρόζα, μπλέκονται σε αυτή τη νουάρ ιστορία του Μπουένος Άιρες, ανάμεσα σε serial killers, απατεώνες και ναρκωτικά.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πάμε για την καθιερωμένη μας βόλτα και στην αγορά βιβλίου της Αμερικής, να δούμε τι μας έφεραν οι δύο πρώτες εβδομάδες του 2020 και τι σημειώνουμε από τις πρώτες εκδόσεις της νέας χρονιάς.

‘Uncanny Valley’ της Anna Wiener, όπου η συγγραφέας γράφει τα απομνημονεύματά της από το χρόνο που πέρασε στη βιομηχανία τεχνολογίας του Σαν Φρανσίσκο, μια ιστορία ενηλικίωσης που παρουσιάζει την πραγματική εικόνα της Silicon Valley και την ανατροπή της υπόσχεσης για την καλυτέρευση των ανθρώπινων συνθηκών που κάποτε ήταν ο πρώτος στόχος των ανθρώπων και των εταιριών που δημιουργήθηκαν εκεί.

‘Cleanness’ του Garth Greenwell, με τον συγγραφέα να επιστρέφει στον τόπο και τα θέματα του ντεμπούτου του ‘What Belongs to You’, γυρνώντας στη Σόφια της Βουλγαρίας και ακολουθώντας τον ίδιο ανώνυμο νεαρό Αμερικανό καθηγητή αγγλικών, σε ένα όμορφο και θλιβερό μυθιστόρημα για την αγάπη και τους τρόπους που βρίσκουμε να αγαπάμε.

‘Topics of Conversation’ της Miranda Popkey, όπου η επιθυμία, η τέχνη, το σεξ, το να είσαι παιδί και γονιός και εραστής είναι μερικά από τα θέματα των συζητήσεων που ο αφηγητής του βιβλίου ανακαλεί, συζητήσεις μεταξύ γυναικών στην πλειοψηφία τους, που συνέβησαν από το 2000 μέχρι και το 2017.

‘We Wish You Luck’ της Caroline Zancan, όπου μια ομάδα τριών φοιτητών της σχολής Καλών Τεχνών που θέλουν να γίνουν συγγραφείς, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκδικηθούν μια νεαρή καθηγήτρια που αδίκησε έναν από αυτούς.

‘Such a Fun Age’ της Kiley Reid, όπου η Emira Tucker, μια καλή μπέιμπι-σίτερ, βγαίνει βόλτα με το λευκό μωρό που προσέχει και ένας φύλακας ασφαλείας την κατηγορεί για απαγωγή και βυθίζει την ίδια και την εργοδότριά της Alix σε μια πορεία σύγκρουσης που θα αλλάξει τα πάντα.

‘Nameless Queen’ της Rebecca McLaughlin, όπου ένα σεμνό, φτωχό κορίτσι γίνεται αναπάντεχα ηγέτιδα ενός βασιλείου και ανακαλύπτει πως η ζωή στο παλάτι είναι περισσότερο επικίνδυνη από τη ζωή της στους δρόμους.

‘Long Bright River’ της Liz Moore, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα στο οποίο μια αστυνομικός αναζητά τη χαμένη αδερφή της, μια γυναίκα εθισμένη στα ναρκωτικά που κάποτε ήταν το άλλο της μισό, κατά τη διάρκεια μιας σειράς άλυτων δολοφονιών στην περιοχή.

‘The God Game’ του Danny Tobey, μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστές μια ομάδα εφήβων που ξεκινούν να παίζουν ένα μυστηριώδες βιντεοπαιχνίδι το οποίο διαχειρίζεται ένα διαταραγμένο AI, όταν ο ψηφιακός κόσμος ξεκινά να πλημμυρίζει τον πραγματικό με συναρπαστικά έπαθλα αλλά και θανάσιμες συνέπειες.

‘Oligarchy’ της Scarlett Thomas, όπου η Tash, ένα 15χρονο κορίτσι που μόλις πρόσφατα έχει ανακαλύψει πως είναι η κόρη ενός Ρώσου ολιγάρχη, φτάνει σε ένα οικοτροφείο στην Αγγλία, εκεί που όλα τα κορίτσια είναι κολλημένα με την ιστορία της Princess Augusta, που ερωτεύτηκε έναν κοινό θνητό, πνίγηκε στη λίμνη και το φάντασμά της λέγεται πως στοιχειώνει τους κοιτώνες.

ΤΟ LEGO ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΑΘΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Αν ρωτήσεις 100 αναγνώστες “Ποια θα ήταν η ιδανική δουλειά για σένα”, περισσότεροι από τους μισούς θα απαντήσουν “Να έχω το δικό μου βιβλιοπωλείο”. Και σίγουρα υπάρχουν αρκετά πράγματα να συζητήσουμε εδώ, για το πόσο εύκολο είναι στα στήνεις βιβλιοπωλεία στα λόγια, για το πόσο πολλοί δεν κατανοούν πως αν έχεις βιβλιοπωλείο ή δουλεύεις σε ένα δε σημαίνει πως θα διαβάζεις όλη μέρα ή για το πόση πρωτοτυπία κρύβεται πίσω από αυτή την απάντηση, αλλά εδώ δεν είμαστε για να συζητήσουμε για όλα αυτά και να ρίξουμε ψυχολογικά τους 100 αυτούς αναγνώστες, σωστά;

Εδώ είμαστε για να μιλήσουμε για τον πιο εύκολο τρόπο να βρει ο κάθε αναγνώστης το βιβλιοπωλείο των ονείρων του: Να αγοράσει το νέο Βιβλιοπωλείο της LEGO.

Το Βιβλιοπωλείο, που ονομάζεται Birch Books, έχει τη βιτρίνα του, τις βιβλιοθήκες του, μια αναγνωστική γωνιά, τον Moby-Dick του και τα υπόλοιπα βιβλία του και, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, τον κατοικίδιο χαμαιλέοντά του. Μη ρωτάτε, δεν έχω ιδέα γιατί. Στα 2,500 κομμάτια του συμπεριλαμβάνεται και το διπλανό σπίτι, σας έχει βολέψει για μια ζωή η LEGO. Κι όλο αυτό θα σας χρεώσει μόνο €160, όχι δεκάδες χιλιάδες ευρώ που χρειάζεται ένα κανονικό βιβλιοπωλείο. Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, εγώ αυτό το λέω κλοπή.

ΡΙΞΕ ΕΝΑ ΚΕΡΜΑ ΣΤΟΝ WITCHER ΣΟΥ

Δεν ξέρω αν έχετε προλάβει να δείτε το ‘The Witcher’ στο Netflix, το νέο μεγάλο τηλεοπτικό χιτ του τελευταίου μήνα; Όχι; Έλα παιδιά, πάμε λίγο, τσοπ τσοπ.

Το ‘The Witcher’ είναι η μεταφορά της ομώνυμης σειράς μυθιστορημάτων και διηγημάτων του Πολωνού συγγραφέα Andrzej Sapkowski. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Geralt of Rivia, ένας witcher, κυνηγός τεράτων δηλαδή, που αναπτύσσει υπερφυσικές δυνατότητες από νεαρή κιόλας ηλικία και ταξιδεύει βγάζοντας το ψωμί του κυνηγώντας τα τέρατα που μαστίζουν τη γη. Ακόμη πιο διάσημα από τα βιβλία του Sapkowski ίσως είναι τα τρία video games ‘The Witcher’ που κυκλοφόρησαν το 2007, 2011 και 2015.

Τον Gerald στην τηλεοπτική σειρά υποδύεται ο Henry Cavill και στο παρακάτω βίντεο θα μας διαβάσει λίγο από το πρώτο βιβλίο της σειράς με τίτλο ‘The Last Wish’, μια συλλογή διηγημάτων από την οποία προέρχεται η πρώτη σεζόν του Netflix. Αν δεν έχετε ήδη δει το ‘The Witcher’, το Βιβλιοφαγικό mashup δηλώνει φαν, ρίξτε του μια ματιά.

AND NOW, THIS

Νομίζω θα έπρεπε όλοι μας να κάνουμε αυτό ακριβώς το resolution για τη νέα αναγνωστική χρονιά που κάνει και ο φίλος της στήλης Tom Gauld.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ο Γιώργος ρωτά, “Θα ξεκινήσω λέγοντας πως δε διαβάζω τη στήλη σας, αλλά θέλω να ρωτήσω κάτι που αφορά γενικότερα το διάβασμα. Από παιδί βαριέμαι να διαβάζω. Τα βιβλία δεν είναι κάτι που ευχαριστιέμαι και παρότι έχω δοκιμάσει κάποιες φορές να διαβάσω πάντα τα παρατάω. Δεν καταλαβαίνω την τρέλα με την ανάγνωση, ούτε το θεωρώ πραγματικό χόμπι όπως άλλα. Εσείς θεωρείτε πως το διάβασμα βιβλίων είναι πραγματικό χόμπι;”

Φίλε Γιώργο, με χαρά θα απαντήσω στην ερώτησή σου, πιάνεις αρκετά διαφορετικά θέματα, για πάμε να τα δούμε όλα.

Καταρχάς σε ευχαριστώ που ξεκαθαρίζεις από την αρχή πως δε διαβάζεις τη στήλη. Μου θυμίζεις εκείνους τους αναγνώστες που πηγαίνουν σε έναν συγγραφέα και του λένε “δεν έχω διαβάσει κάτι δικό σας” χωρίς να τους έχει ρωτήσει κανείς, είναι φανταστικό. Δεν είναι όμως κάτι που κάνει εντύπωση, αφού όπως λες δε διαβάζεις και αυτή εδώ είναι μια στήλη για την ανάγνωση.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δε διαβάζουν. Όπως υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που δεν πηγαίνουν σινεμά ή δεν παίζουν video games. Ομολογώ όμως πως δεν έχω συναντήσει πολλούς να λένε “εντάξει, το να διαβάζεις δεν είναι *πραγματικό* χόμπι”.

Χόμπι είναι αυτά που ο καθένας μας επιλέγει για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του. Είναι πολλές φορές δημιουργικά, επεκτείνουν τις γνώσεις του ατόμου, λειτουργούν αγχολυτικά και προσφέρουν ευχαρίστηση. Δεν ξέρω ποια σκέφτεσαι ως “πραγματικά”, αλλά αν αρχίσουμε τέτοιους διαχωρισμούς και στα χόμπι των ανθρώπων, τότε κάτι έχει πάει εντελώς λάθος. Ναι, το διάβασμα είναι χόμπι όσο και όλα τα υπόλοιπα χόμπι.

Δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τους ανθρώπους που δε διαβάζουν. Δεν τους λείπει κάποιο ένζυμο, δεν είναι κατώτεροι από όσους διαβάζουν, δεν είναι αποκλειστικότητα των βιβλίων η γνώση και το empathy που προσφέρουν, παρότι πολλές φορές εμείς οι αναγνώστες συμπεριφερόμαστε σα να είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα. Αυτό δε βοηθά, μιας και αρκετές φορές οι πιο ελιτιστές ανάμεσα στους αναγνώστες βάζουν σε θέση άμυνας τους ανθρώπους που δε διαβάζουν, κάτι που σίγουρα δε θα τους κάνει να πιάσουν ένα βιβλίο στα χέρια τους κάποια στιγμή σύντομα.

Όμως η ανάγνωση έχει τη δυνατότητα να είναι από τις πιο δυνατές ανθρώπινες εμπειρίες και είναι η βάση όλων των ιστοριών, του σπουδαιότερου πράγματος που ανακάλυψε το είδος μας. Έτσι, το να απορρίπτουμε μαζικά το διάβασμα ως “μη πραγματικό χόμπι” είναι κάπως προβληματικό.

Αυτό που αναφέρεις ως “τρέλα για την ανάγνωση” είναι η σύμπτυξη διαφόρων φαινομένων της εποχής όπου ζούμε, με την ανάγκη των ανθρώπων να είναι πιο vocal για τα ενδιαφέροντά τους και τα social media, να είναι δύο από τα πιο σημαντικά. Εσύ πιθανά να τη μεταφράζεις ως “τρελα”, εγώ τη μεταφράζω ως “αγάπη”, είναι η διαφορετική γωνία από την οποία βλέπουμε τα πράγματα.

Αλλά δε ξέρω, μήπως είναι καλύτερο να τα βλέπουμε όλα αυτά από μια γωνία προσέγγισης και όχι από μια γωνία αρνητισμού και απόστασης; Να, αυτό ας πούμε είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που μου έμαθαν τα βιβλία.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Άλλη μια εβδομάδα, άλλες τρεις φανταστικές βιβλιοφωτογραφίες από το hashtag #instavivlio που συνεχίζει να μας δίνει την πιο άμεση ματιά στο τι διαβάζουν οι Έλληνες αναγνώστες. Εσείς βλέπετε τις βιβλιοφωτογραφίες του Instagram;

RANDOM LINKS

Τα ελληνικά κόμικς στη δεκαετία των 2010s, η σειρά του Netflix έφερε το ‘The Witcher’ στις λίστες με τα bestseller των New York Times, τι έμαθα μελετώντας δισεκατομμύρια λέξεων του ιντερνετικού fan fiction, για την αντιμετώπιση των γυναικών από τον Isaac Asimov, πώς οι γυναίκες συγγραφείς κατέκτησαν την κατασκοπευτική λογοτεχνία, γιατί οι συγγραφείς αγαπούν τους κακούς χαρακτήρες, η απαγωγή του σκύλου της Elizabeth Barrett που άλλαξε τη λογοτεχνική ιστορία, για το ‘Dune’ του Frank Herbert, πώς να διαβάσετε αφού γίνετε γονείς, η πτώση του nonfiction στην εποχή μας, γιατί αγαπάμε τις αμετάφραστες λέξεις, πώς ο τρόμος βοηθά τη διαχείριση της θλίψης και του τραύματος, για τη δημιουργία ενός ερωτικού εξωφύλλου της Harlequin, οι χαρές και οι κίνδυνοι της θεατρικής μεταφοράς βιβλίων, για την επανανάγνωση των βιβλίων, ο Chuck Palahniuk για τη σπουδαιότητα του να μην κάνεις τον αναγνώστη σου να βαρεθεί, ένας οδηγός για αρχάριους στην Αφρικανική αστυνομική λογοτεχνία, γιατί συνεχίζουμε να λέμε ιστορίες αδελφών, το χειρόγραφο του ‘Peter Pan’ του J.Μ. Barrie.