Βιβλιοφαγικό mashup v124: Tα 13 καλύτερα μεταφρασμένα βιβλία στα Αγγλικά

Για άλλη μια Δευτέρα το Βιβλιοφαγικό mashup βρίσκεται κοντά στον αναγνώστη, ναι, σε σένα δηλαδή, και σου φέρνει βιβλία, ειδήσεις και λογοτεχνία για να γεμίσει άλλη μια εβδομάδα. Αλλάξτε σελίδα και πάμε!

MAN BOOKER INTERNATIONAL PRIZE 2019

Ένα από τα αγαπημένα λογοτεχνικά βραβεία της στήλης, το Man Booker International Prize επέστρεψε για τη φετινή του βράβευση με την ανακοίνωση της longlist.

Το βραβείο απονέμεται από το 2016 και κάθε χρόνο στο καλύτερο βιβλίο που μεταφράζεται στην αγγλική γλώσσα και εκδίδεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι δηλαδή η απόδειξη πως όλο και περισσότερα μεταφρασμένα βιβλία φτάνουν στις αγγλόφωνες χώρες. Κάτι που επιβεβαιώνεται και από την εκτόξευση των πωλήσεων μεταφρασμένων βιβλίων σε Αμερική και Βρετανία.

Για πάμε όμως στο ψητό: Τα παρακάτω 13 βιβλία θα είναι υποψήφια για το φετινό βραβείο. Από αυτή τη λίστα θα προκύψει η shortlist (9 Απριλίου) και ο τελικός νικητής (21 Μαΐου).

• Celestial Bodies της Jokha Alharthi (Ομάν)

• Love in the New Millennium της Can Xue (Κίνα)

• The Years της Annie Ernaux (Γαλλία)

• At Dusk του Hwang Sok-yong (Νότια Κορέα)

• Jokes for the Gunmen του Mazen Maarouf (Ισλανδία και Παλαιστίνη)

• Four Soldiers του Hubert Mingarelli (Γαλλία)

• The Pine Islands της Marion Poschmann (Γερμανία)

• Mouthful of Birds της Samanta Schweblin (Αργεντινή και Ιταλία)

• The Faculty of Dreams της Sara Stridsberg (Σουηδία)

• Drive Your Plow Over the Bones of the Dead της Olga Tokarczuk (Πολωνία)

• The Shape of the Ruins του Juan Gabriel Vásquez (Κολομβία)

• The Death of Murat Idrissi του Tommy Wieringa (Ολλανδία)

• The Remainder της Alia Trabucco Zerán (Χιλή)

Μερικές γρήγορες σημειώσεις για τα παραπάνω: Διπλή εκπροσώπηση για τη Γαλλία (όπως και πέρυσι), 8 γυναίκες συγγραφείς, εξισορρόπηση μεταξύ Ευρώπης και υπόλοιπου κόσμου σε σχέση με την περσινή μονόπαντη longlist, η περσινή νικήτρια Olga Tokarczuk είναι ξανά υποψήφια, φαβορί δεν υπάρχει και δε νομίζω πως μπορώ να κάνω κάποια πρόβλεψη (γκουχ Stridsberg γκουχ) σε αυτή τη φάση. Όπως είπα και πέρυσι, για να υπάρξει υποψήφιος για το βραβείο από την Ελλάδα, θα πρέπει να βρούμε τον Γιώργο Λάνθιμο των βιβλίων.

Δύο από τα βιβλία της λίστας μπορείτε να τα βρείτε και στα ελληνικά: Το ‘The Years’ της Annie Ernaux κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πάπυρος με τον τίτλο ‘Τα χρόνια’ (2009) και το ‘The Shape of the Ruins’ του Juan Gabriel Vásquez κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος με τον τίτλο ‘Η μορφή των λειψάνων’ (2018).

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Η Ιωάννα ρωτά, “Με το πρόσφατο σκάνδαλο του Michael Jackson, τίθεται ξανά το ερώτημα του κατά πόσο οι προσωπικές απόψεις και επιλογές ενός καλλιτέχνη θα έπρεπε να μας αποτρέψουν από το να απολαύσουμε το έργο τους. Στη λογοτεχνία υπάρχουν τα παραδείγματα του Λάβκραφτ, του Ρόαλντ Νταλ, του Σελίν και άλλων που έχουν ρατσιστικές, αντισημιτικές ή ναζιστικές απόψεις, ακόμα και αν αυτό δεν φαίνεται στα έργα τους. Αν αντιτίθεσαι σε αυτές τις απόψεις, είναι σωστό να απολαμβάνεις το έργο τους; Μπορείς να τους αποθεώνεις σαν καλλιτέχνες και να τους κατηγορείς σαν ανθρώπους;”

Φίλη Ιωάννα, αυτή εδώ είμαι μια εξαιρετική και ιδιαίτερα επίκαιρη ερώτηση. Θέλω πολύ να την απαντήσω (και θα το κάνω) αλλά δεν ξέρω αν η απάντησή μου θα σε ικανοποιήσει.

Το ερώτημα του αν μπορούμε και αν πρέπει να διαχωρίσουμε τον καλλιτέχνη από τον άνθρωπο, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα ερωτήματα της εποχής στην οποία ζούμε. Όσο μάλιστα αποκαλύπτονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι με προβληματικές απόψεις ή προβληματικές συμπεριφορές, τόσο περισσότερο θα πέφτουμε πάνω σε αυτά τα ηθικά διλήμματα που περιγράφεις.

Είτε μιλάμε για συγγραφείς, από τον ιμπεριαλιστή και ρατσιστή Rudyard Kipling μέχρι τον ομοφοβικό Orson Scott Card, είτε μιλάμε για σημαντικές προσωπικότητες κάθε μορφής τέχνης, όπως οι Woody Allen και Michael Jackson, το θέμα επανέρχεται συνεχώς το τελευταίο καιρό. Και είναι τέτοια η φύση του θέματος που δύσκολα θα συναντήσει κανείς 2 ανθρώπους που να έχουν ακριβώς την ίδια αντιμετώπιση σε όλο αυτό. Κατανοώ τα επιχειρήματα από όποια πλευρά και να το πιάσει κανείς.

Μερικοί λένε πως διαχωρίζουν τον άνθρωπο από τον καλλιτέχνη, γιατί κάθε έργο τέχνης στέκεται μόνο του, μακριά από τον δημιουργό του που τις περισσότερες φορές δε βλέπει τον εαυτό του στους ήρωες που ζωντανεύει. Πως μπορούμε να μισούμε τον άνθρωπο και να αγαπάμε το έργο του. Πως μερικές φορές είναι χρήσιμο να ασχολούμαστε με την τέχνη που έχει παράξει, ως μια υπενθύμιση για το κλίμα της εποχής στην οποία δημιουργήθηκε.

Μερικοί άλλοι λένε πως είναι αδύνατη από τους ίδιους η υποστήριξη του έργου ενός καλλιτέχνη που έχει προβληματικές ιδέες. Πως ακόμη κι αν το ίδιο το έργο δε φανερώνει αυτές τις πτυχές, ένας άνθρωπος με εντελώς βλαβερές και βίαιες ιδέες βρίσκεται πίσω από το βιβλίο, την ταινία, το τραγούδι για το οποίο κάνουν αυτή την επιλογή.

Όμως ως κάποιος που ανήκει στη δεύτερη ομάδα, θα σου πω πως το σκέφτομαι εγώ. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από ποπ κουλτούρα έτοιμη για εμάς να την ανακαλύψουμε. Δε θα μου λείψουν οι ταινίες του Allen κι ας τις έχω αγαπήσει παλιότερα, δε θα μου λείψει η μουσική του Jackson κι ας μεγάλωσα με αυτή, δε θα μου λείψει το stand up του Louis C.K. κι ας το έχει παρακολουθήσει ξανά και ξανά στο παρελθόν. Δε θα μου λείψουν γιατί υπάρχουν χιλιάδες καλλιτέχνες εκεί έξω που δεν έχουν κάνει τις πράξεις που έχουν κάνει ετούτοι.

Για κάθε Lovecraft υπάρχουν χιλιάδες Lovecraft εκεί έξω που δεν έχουν μιλήσει για αντισημιτισμό και Άρια φυλή. Δεν είναι όμως περίεργο που μιλάμε για όλους αυτούς, συγγραφείς ή μη, ως κάτι πάνω και πέρα από κάθε ηθική; Τι ακριβώς είναι αυτό που έχει ανεβάσει τα ονόματα που ανέφερα παραπάνω σε σχεδόν μυθική θέση; Και γιατί φοβόμαστε τόσο να τους κατεβάσουμε από εκεί; Γιατί προστατεύουμε, γιατί δίνουμε ασυλία και γιατί δεν τολμάμε να τα βάλουμε με τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό μέσα στον οποίο έζησαν και ζουν;

Δε θα πάθω απολύτως τίποτα αν δε διαβάσω ένα “καταπληκτικό” βιβλίο ή δε δω μια “μοναδική” ταινία. Κανείς δε θα πάθει τίποτα. Αν σταματήσω να καταναλώνω μερικά έργα που θεωρούνται σημαντικά (τι ακριβώς θα πει αυτό άλλωστε), επειδή θεωρώ πως δε θέλω να υποστηρίξω με κανέναν τρόπο τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν, δεν πειράζει. Θα έρθουν μπροστά μου άλλα έργα, ίσως και καλύτερα, ανθρώπων που οι πράξεις και οι σκέψεις τους δεν έρχονται σε άμεση σύγκρουση με τις δικές μου.

Τα είδωλα που έχουμε δημιουργήσει θα πρέπει κάποια στιγμή να πέσουν. Το λογοτεχνικό canon θα πρέπει να σταματήσει να είναι σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των λευκών ανδρών. Κι οι επιλογές του καθενός να γίνονται με βάση την ηθική του.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Σχετικά μικρή σε ποσότητα αλλά σημαντική σε ποιότητα η νέα φουρνιά βιβλίων της προηγούμενης εβδομάδας, αφού τα 4 βιβλία για τα οποία θα μιλήσουμε σήμερα περιλαμβάνουν από μυθιστορήματα που περιμένουμε καιρό μέχρι ντεμπούτα σημαντικών συγγραφέων της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ξεκίνημα από τις Εκδόσεις Διόπτρα που μας φέρνουν ένα από τα βιβλία που κάνανε τον περισσότερο θόρυβο μέσα στο 2018. Η ‘Κίρκη’ (‘Circe’, 2018) της Madeline Miller ήταν από τα βιβλία που ανακηρύξαμε ως ένα από τα καλύτερα της προηγούμενης χρονιάς και τώρα η ιστορία της μαγικής ηρωίδας της ελληνικής μυθολογίας ήρθε και στα ελληνικά.

Η Miller ανακαλύπτει από την αρχή την Κίρκη της Οδύσσειας, της γυναίκας που μετέτρεψε τους ανθρώπους σε ζώα και τέρατα. Μέσα από τα μάτια της παρακολουθούμε ένα τεράστιο καστ θεών, νυμφών και θνητών. Η μητρότητα, η μοναξιά, η αγάπη, η ανακάλυψη του εαυτού είναι μερικά μόνο από τα θέματα που αγγίζει το βιβλίο. Η ‘Κίρκη’ είναι η εξερεύνηση αυτής της ιδιαίτερης γυναικείας φωνής της ελληνικής μυθολογίας κι ένας ύμνος στη γυναικεία φύση. Σίγουρα ένα από τα καλύτερα βιβλία που θα διαβάσουμε στη χώρα μας μέσα στο ‘19.

Μέσα στον Απρίλιο βγαίνει στα σινεμά η νέα κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, οπότε αυτή είναι μια εξαιρετική στιγμή για τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος να προχωρήσουν στην επανέκδοση του μυθιστορήματος ‘Νεκρωταφίο ζώων’ (‘Pet Sematary’, 1983).

Το βιβλίο του Stephen King ξεκινά με τον Λούις Κριντ να μετακομίζει μαζί με την οικογένειά του στην πόλη Λάντλοου. Κοντά στο νέο τους σπίτι, μέσα στο δάσος, βρίσκεται ένα νεκροταφείο όπου τα παιδιά της περιοχής θάβουν τα αγαπημένα τους κατοικίδια ζώα. Εκεί θάβει και ο Λούις τον γάτο της κόρης του. Όμως ο νεκρός γάτος επιστρέφει στη ζωή. Και δεν είναι ο μόνος.

Το ‘Νεκρωταφίο ζώων’ είναι ένα από τα must αναγνώσματα που μας έχει δώσει ο King και οι Εκδόσεις Κλειδάριθμος συνεχίζουν να συμπληρώνουν τη βιβλιοθήκη μας με τα έργα του. Μην το χάσετε.

Οι Εκδόσεις Πόλις μας φέρνουν το ‘Η τέχνη της απώλειας’ (‘L’Art de perdre’, 2017) της Alice Zeniter. Ένα μυθιστόρημα στο οποίο πρωταγωνιστούν τρεις γενιές μιας οικογένειας Γαλλοαλγερινών και οι εμπειρίες τους με τον πόλεμο, τη μετανάστευση και την πολιτισμική προσαρμογή.

Μέσα από το βιβλίο της Zeniter βλέπουμε τα ιστορικά γεγονότα του τελευταίου αιώνα, από τους Παγκόσμιους Πολέμους μέχρι τη μαζική μετανάστευση και τις προσωρινά καταλύματα προσφύγων στη Γαλλία, και τον αντίκτυπο που είχαν στις ζωές των Αλγερινών. Η ιστορία των Ναϊμά, Χαμίντ και Αλί είναι η ιστορία ενός ολόκληρου έθνους και η ευκαιρία για τον αναγνώστη να διαβάσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα έργα της Γαλλόφωνης λογοτεχνίας τα τελευταία χρόνια.

Τη δυνατή σημερινή τετράδα των βιβλίων μας κλείνει η ‘Βάναυση αγάπη’ (‘Troubling Love’, 1992), το ντεμπούτο της Elena Ferrante στη λογοτεχνία.

Με αυτό το μυθιστόρημα έδωσε τα πρώτα δείγματα γραφής η Ferrante, αρκετά χρόνια πριν τη Ferrantemania και την Τετραλογία της Νάπολης. Η σχέση μιας κόρης, της Ντέλια, με τη μητέρα της Αμάλια βρίσκεται στο επίκεντρο του βιβλίου. Μετά το θάνατο της Αμάλια η Ντέλια ξεκινά ένα ταξίδι περιπλάνησης στους δρόμους της Νάπολης, ψάχνοντας την αλήθεια για την οικογένειά της. Μια σειρά παράξενων τηλεφωνημάτων θα την οδηγήσουν σε ανησυχητικές αποκαλύψεις για τις τελευταίες ημέρες της μητέρας της.

Αν είστε περίεργοι για το πρώτο έργο της Ferrante και θέλετε να διαβάσετε ένα σύντομο αλλά πρωτότυπο μυθιστόρημα, η ‘Βάναυση αγάπη’ είναι σίγουρα για εσάς.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τέσσερα φρέσκα βιβλιαράκια σας έχω σήμερα από την Αμερική, έργα που είναι ικανά να σας βγάλουν από την comfort zone σας. Ας τα δούμε ένα ένα και ας αποφασίσει ο καθένας από εσάς ποιο (ή ποια, γιατί όχι) θα επιλέξει.

‘If, Then’ της Kate Hope Day, όπου ο κόσμος αρχίζει να καταρρέει για τέσσερις γείτονες μιας μικρής πόλης του Oregon όταν ξεκινούν να βλέπουν ανησυχητικά οράματα με τις παράλληλες ζωές τους, που φαίνονται να σχολιάζουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως τις “πραγματικές” ζωές τους και μια επικείμενη φυσική καταστροφή θα τους βοηθήσει να ανακαλύψουν ποια από τις μοίρες τους είναι η πραγματική και ποια η φανταστική.

‘The Bird King’ της G. Willow Wilson, ένα μυθιστόρημα φανταστικού όπου στην αυλή του τελευταίου σουλτάνου της Γρανάδα, μια βασιλική παλλακίδα και ένας υπερφυσικά χαρισματικός χαρτογράφος του παλατιού ενώνουν τις δυνάμεις τους με τη βοήθεια ενός τζίνι για να βρουν το δρόμο τους προς την ελευθερία καθώς η Ιερά Εξέταση πλησιάζει.

‘Shout’ της Laurie Halse Anderson, τα έμμετρα απομνημονεύματα της συγγραφέα μέσα από τα οποία στοχάζεται, ξεσπά και καλεί σε δράση ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση, ενώ ταυτόχρονα μοιράζεται βαθιά προσωπικές ιστορίες από τη ζωή της.

‘When the Sky Fell on Splendor’ της Emily Henry, όπου μετά το ατύχημα στο χαλυβουργείο που ρημάζει μια μικρή κοινότητα του Ohio, νεαροί επιζώντες αντιμετωπίζουν τη θλίψη τους ερευνώντας για πλάκα μύθους και ιστορίες φαντασμάτων της περιοχής, μέχρι που κάτι πέφτει από τον ουρανό ακριβώς μπροστά στα μάτια τους.

ΑΡΧΕΙΟ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ

Από την περασμένη εβδομάδα βρίσκεται online η ψηφιακή συλλογή του Αρχείου Κ.Π. Καβάφη και το mashup δε θα μπορούσε να μη σας μιλήσει για αυτή την προσπάθεια.

Το Αρχείο Καβάφη βρίσκεται υπό τη διαχείριση του Ιδρύματος Ωνάση εδώ και 6 περίπου χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα οι άνθρωποι του Ιδρύματος συγκέντρωσαν, μετέφρασαν και ψηφιοποίησαν το προσωπικό και λογοτεχνικό αρχείο του ποιητή και μέσα στις προηγούμενες ημέρες ένα μεγάλο κομμάτι του άνοιξε πλέον τις διαδικτυακές πόρτες του σε αναγνώστες και ερευνητές.

Το Αρχείο περιλαμβάνει χειρόγραφα καβαφικών ποιημάτων, έντυπες αυτοσχέδιες εκδόσεις, πεζά λογοτεχνικά κείμενα, άρθρα, μελέτες και σημειώσεις του ποιητή, αλλά και πλούσια αλληλογραφία, κείμενα και προσωπικές φωτογραφίες του. Από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του Αρχείου είναι και η χειρόγραφη γραμματοσειρά του Κ.Π. Καβάφη, την οποία μπορείτε να κατεβάσετε και να χρησιμοποιήσετε ελεύθερα.

Με στόχο τη διάδοση και τη μελέτη του έργου του Καβάφη, το cavafy.onassis.org περιμένει όλους τους επισκέπτες να ανακαλύψουν από την αρχή τον μεγάλο ποιητή μέσα σε περισσότερο 2,000 διαφορετικά αρχειακά τεκμήρια. Μάλιστα, το υλικό του Αρχείου Καβάφη σύντομα θα στεγαστεί στο δικό του κτίριο στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στην Ωνάσειο Βιβλιοθήκη και το κτίριο του Onassis AiR.

AND NOW, THIS

Μιας και αυτή την Πέμπτη έχουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, κάντε μια βόλτα από την Ολονυχτία Ποίησης που ετοιμάζει η Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο IANOS στη Σταδίου.

Από τις 18:00 μέχρι και τις 23:00 γνωστοί καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, συνθέτες, τραγουδιστές και δημοσιογράφοι, επιστήμονες και μελετητές αλλά και αναγνώστες επιλέγουν το ποίημα που αγαπάνε και το διαβάζουν στο βιβλιοπωλείο, ενώ από τις 23:00 μέχρι και τη 01:00 το λόγο έχουν αποκλειστικά οι αναγνώστες!

Το καλύτερο; Μπορείτε να δείτε την εκδήλωση ζωντανά την Πέμπτη στο παρακάτω βίντεο.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Που μας ταξιδεύουν τα βιβλία του bookstagram σήμερα; Σε Ρώμη, Πράγα και στο σιδηρόδρομο που διασχίζει την Ελλάδα φυσικά, που αλλού.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποια είναι τα δημοφιλέστερα βιβλία; Ποια είναι τα βιβλία που όχι απλά σημειώνουν τις μεγαλύτερες πωλήσεις σε μια χρονιά ή σε μια δεκαετία και μετά εξαφανίζονται, αλλά βρίσκονται στη συλλογική μνήμη δίπλα στη λέξη “βιβλίο”; Ποια είναι τα βιβλία που όπου κι αν βρίσκεστε στον κόσμο θα τα βρείτε μπροστά σας;

Αν η απάντησή σας στις παραπάνω ερωτήσεις είναι ναι, τότε είστε πολύ τυχεροί μιας και έχουμε τις απαντήσεις! Δηλαδή όχι ακριβώς εμείς, ψέματα μη λέμε. Υπεύθυνος για να μας δώσει τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε είναι ο OCLC, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός ο οποίος στοχεύει στο να διευκολύνει διεθνώς την πρόσβαση στις πληροφορίες.

Το 1967 ο OCLC δημιούργησε το WorldCat, που παραδόξως δεν είναι μια βάση δεδομένων όλων των γάτων παγκοσμίως αλλά μια βάση δεδομένων που περιέχει τις συλλογές 17,000 βιβλιοθηκών που βρίσκονται σε 170 χώρες όλου του κόσμου.

Εκεί λοιπόν στον OCLC σκέφτηκαν πως αν μαζέψουν όλα τα βιβλία του WorldCat και δουν ποια βρίσκονται στις περισσότερες βιβλιοθήκες, τότε θα καταλάβουν ποια είναι τα αναγνώσματα που βρίσκονται και διαβάζονται παντού, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Το Library 100 είναι το αποτέλεσμα αυτής τους της έρευνας.

Στο Library 100 θα δείτε τα 100 βιβλία που υπάρχουν σε χιλιάδες βιβλιοθήκες παγκοσμίως, αυτά τα έργα της λογοτεχνίας που ξεπερνούν τα όρια του χρόνου και του τόπου. Μπορεί να μη βρείτε εδώ μεγάλες εκπλήξεις (αν και δεν έχω ιδέα τι κάνει η Willa Cather σε αυτήν εδώ τη λίστα) αλλά θα έχετε τη χαρά να ανακαλύψετε για ακόμη μια φορά το πόσο λευκό και μονότονο είναι το λογοτεχνικό canon.

RANDOM LINKS

Πώς είναι να βγάζεις το πρώτο σου βιβλίο στην Ελλάδα, τι θα δούμε τελικά στη σειρά ‘Lord of the Rings’, το να μιλάμε για βιβλία μας κάνει περισσότερο κοσμοπολίτες, τα βιβλία που κάνανε τον μεγαλύτερο θόρυβο στην Έκθεση Βιβλίου του Λονδίνου και τα true crime αναγνώσματα που καθήλωσαν την έκθεση, τι ακριβώς είναι τα silent books, για το τέλος της γυναικείας φιλίας και την Elena Ferrante, Terry Pratchett και φιλοσοφία, η έκπληξη του να διαβάζεις βιβλία που δε νόμιζες πως θα σου αρέσουν, ο ανατριχιαστικός απολυταρχισμός της Madeleine L’Engle, η Harper Lee είχε κατηγορήσει τη γενέτειρά της πως τη μετέτρεψε σε τουριστική ατραξιόν, για το Δουβλίνο του James Joyce, γιατί τα ανθρωπομορφικά ζώα θα έχουν πάντα μια θέση στο φανταστικό, η πολιτική της φυλετικής αντιπροσώπευσης στη λογοτεχνία, η μακρά και παράξενη ιστορία των συγγραφέων που έγιναν κατάσκοποι, οι 25 συγγραφείς που έβγαλαν τα περισσότερα χρήματα την τελευταία δεκαετία, τα παράπονα ενός ποιητή εναντίον της λογοτεχνίας, γιατί κανείς στην επιστημονική φαντασία και το φανταστικό δε διαβάζει τις οδηγίες, γιατί οι συγγραφείς έλκονται από το μποξ, πώς το video game ‘Stardew Valley’ μου έμαθε να γράφω τέλος στα κείμενά μου, τι κάνει στο διάβασμά σου το να γράφεις για την ανάγνωση, πώς να κάνετε ένα λογοτεχνικό προσκύνημα στον πραγματικό κόσμο, κατηγορώ τη Jane Austen για τον πρώτο μου γάμο, το ‘The Left Hand of Darkness’ στα 50 του χρόνια, η υπόθεση του τέλειου κοριτσιού ντετέκτιβ, για την τοξική ιστορία της συγγραφικής αντιπαλότητας, το παλαιότερο εικονογραφημένο βιβλίο της Αμερικής, για τη φύση της λογοτεχνίας, το σπουδαιότερο έργο του Alexandre Dumas ήταν ένα βιβλίο μαγειρικής 1,150 σελίδων, για τη θρυλική ερωτική σχέση του Honoré de Balzac με έναν ανώνυμο κριτικό, πώς να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο των κόμικς μέσα στο 2019, οι πιο παράλογοι θάνατοι της κλασικής λογοτεχνίας, για το μαύρο χρώμα και τη σχέση του με τα βιβλία, γιατί δε διαβάζω άλλο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.