Βιβλιοφαγικό mashup v125: Ποιο βιβλίο ήταν το bestseller της χρονιάς που γεννήθηκες

Πέρασαν 124 Δευτέρες παρέα με το Βιβλιοφαγικό mashup και στο σημερινό μας τεύχος ασχολούμαστε με την J.K. Rowling, τα βιβλία που βγήκαν νικητές τη χρονιά της γέννησής σας, τα λογοτεχνικά βραβεία και τις ελπίδες της Ελλάδας για ένα Νόμπελ. Καλωσήρθατε στο 125ο Βιβλιοφαγικό mashup!

ΤΟ BEST SELLER ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο βιβλίο διάβαζε ο περισσότερος κόσμος τη χρονιά που γεννηθήκατε; Είτε ναι, είτε όχι, το Βιβλιοφαγικό mashup σας έχει την απάντηση.

Δηλαδή όχι το mashup, το Wordery έχει την απάντηση μέσα από το site του. Πληκτρολογώντας την ηλικία σας θα μάθετε άμεσα ποιο βιβλίο βρέθηκε τις περισσότερες εβδομάδες στην κορυφή των best sellers της χρονιάς που γεννηθήκατε. Ας πούμε το 1983 το ‘The Little Drummer Girl’ του John le Carré ήταν το νο1 της χρονιάς, ενώ το 1986 ήταν το ‘It’ του Stephen King που χτύπησε την κορυφή.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Έξι νέους τίτλους θα δούμε σήμερα, που μας έφεραν την προηγούμενη εβδομάδα τέσσερις διαφορετικοί εκδοτικοί.

Ξεκινάμε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, που έχουν για εμάς το πιο γνωστό και πιο φρέσκο μυθιστόρημα της Γερμανίδας Jenny Erpenbeck. Το ‘Περαστικοί’ (‘Go, Went, Gone’, 2015) ασχολείται με μεταναστευτικό θέμα, μέσα από την ιστορία του Ρίχαρντ.

Ο πρώην καθηγητής πανεπιστημίου αναζητά τον εαυτό του στους δρόμους του Βερολίνου, όταν συναντά μέσα στο κέντρο της πόλης τον καταυλισμό των προσφύγων από την Αφρική που αναζητούν άσυλο στη Γερμανία. Ο Ρίχαρντ θα δει τη ζωή του να αλλάζει καθώς γνωρίζει τους νεαρούς πρόσφυγες και θα αρχίσει να αμφισβητεί τη δική του θέση σε μια πόλη που κάποτε χώριζε τους κατοίκους της σε “αυτοί” και “εμείς”.

Μαζί με το βιβλίο της Erpenbeck ο εκδοτικός μας φέρνει το ‘Οι Δρούζοι του Βελιγραδίου’ (‘The Druze of Belgrade’, 2010) του Rabee Jaber, ένα από τα λίγα υποψήφια έργα για το International Prize for Arabic Fiction που έχουμε δει στα ελληνικά.

Το βιβλίο του Jaber κέρδισε το βραβείο το 2012 και επικεντρώνεται γύρω από τον αυγοπώλη Χάνα Γιακούμπ, τη γυναίκα του Χιλάνα Κοσταντίν Γιακούμπ και την κόρης τους Μπαρμπάρα. Ο Χάνα βρίσκεται στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή και παίρνει τη θέση του Σουλεϊμάν, γιου του σεΐχη Γαφάρ Εζεντίν, στη φυλακή. Ο άτυχος χριστιανός βρίσκεται στα μπουντρούμια του Βελιγραδίου, ανάμεσα στους Δρούζους τσιφλικάδες που τιμωρούνται για τις πράξεις τους με εξορία και φυλάκιση παρά το ότι έχουν βγει νικητές του εμφυλίου πολέμου στο Λίβανο του 1860 με τους Μαρωνίτες χριστιανούς.

Ένα ακόμα βιβλίο του σπουδαίου Brandon Sanderson μας φέρνουν οι Εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος. Ο ‘Πολεμοφόρος’ (‘Warbreaker’, 2009) είναι η ιστορία δύο αδελφών που τυχαίνει να είναι πριγκίπισσες. Στον κόσμο τους όσοι πεθαίνουν ένδοξα επιστρέφουν ως θεοί για να ζήσουν απομονωμένοι στο πάνθεον της πρωτεύουσας του Χάλαντρεν. Ένας κόσμος μεταμορφωμένος από μια δύναμη βασισμένη σε μια ουσία γνωστή ως Ανάσα, που κάνει τη χρήση της μαγείας κοπιαστική, μιας και η Ανάσα μπορεί να συλλεχθεί μια τη φορά.

Για ακόμη μια φορά όμως, όπως και στα βιβλία των Kim Stanley Robinson και Peter V. Brett τον περασμένο Δεκέμβριο, οι Εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος σπάνε το βιβλίο σε 2 τόμους. Αυτό σημαίνει πως κάθε αναγνώστης που θέλει να διαβάσει αυτά τα αξιόλογα έργα της σύγχρονης speculative λογοτεχνίας θα πρέπει να επιβαρυνθεί με σχεδόν €35 για το καθένα, τιμή απαγορευτική για 1 βιβλίο το 2019.

Είναι σίγουρα δουλειά των εκδοτικών να αποφασίζουν την πολιτική τους σε ό,τι αφορά τις εκδόσεις τους, όπως είναι και δουλειά του Βιβλιοφαγικού mashup να παρουσιάζει τις νέες κυκλοφορίες που κρίνει ως αξιόλογες. Αυτή λοιπόν θα είναι και η τελευταία φορά που η στήλη ασχολείται με ένα βιβλίο των Εκδόσεων Φανταστικός Κόσμος (ή όποιου άλλου εκδοτικού) που κόβεται στα 2, εκτινάσσοντας το κόστος της ανάγνωσής του στα ύψη. Είναι καιρός να πάρουμε θέση ενάντια σε εκδοτικές πρακτικές που δε λαμβάνουν υπόψη τους τον αναγνώστη.

Πάμε τώρα μια βόλτα από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, που συνεχίζει να γεμίζει τα κενά της βιβλιοθήκης μας με τη νέα μετάφραση 2 κλασικών μυθιστορημάτων από την Ιταλική και την Αργεντινική λογοτεχνία. Το ‘Η έρημος των Ταρτάρων’ (‘The Tartar Steppe’, 1940) του Dino Buzzati είναι ένα έργο που συνομιλεί με τη μοναξιά, μέσα από την ιστορία του υπολοχαγού Τζοβάνι Ντρόγκο, οποίος διορίζεται στο Οχυρό Μπαστιάνι περιμένοντας για χρόνια την επίθεση του εχθρού και τη δόξα που ποτέ δε φτάνει.

Από την άλλη, στο ‘Περί ηρώων και τάφων’ (‘On Heroes and Tombs’, 1961) του Ernesto Sabato πρωταγωνιστεί η Αλεχάντρα, η όμορφη κόρη μιας αριστοκρατικής οικογένειας, μαζί με τους τρεις άντρες των οποίων οι ζωές μπλέκονται με τη δική της: Του πατέρα της, Φερνάντο, του νεαρού εραστή της, Μαρτίν και του φίλου της οικογενειας κι ερωτευμένου με τη μητέρα της, Μπρούνο.

Τέλος για σήμερα με μια πρωτότυπη ανθολογία διημάτων. Ο ‘Βρόχος’ περιέχει 7 σκοτεινά διηγήματα που έχουν προκύψει από τη συνεργασία 7 γυναικών συγγραφέων με 7 ανδρών συγγραφέων. Οι Graham Masterton και Dawn G. Harris, Γιώργος Δάμτσιος και Γεωργία Καλαμαρά, Δημήτρης Δελαρούδης και Αγνή Σιούλα, Μάριος Δημητριάδης και Κατερίνα Θεοδώρου, Γιώργος Γιαλούρης και Francine Queen (Φράνση Παπουτσάκη), Γιώργος Γιώτσας και Melissa Harlloween (Μαρία Ροδοπούλου), Βασίλης Κρουστάλης και Μαρία Α. Γεωργοπούλου μας χαρίζουν τις ιστορίες τους σε αυτό το νέο βιβλίο των Εκδόσεων Λυκόφως.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ταξίδι τώρα στην Αμερική για να δούμε τα τρία βιβλία που διαλέξαμε από τις κυκλοφορίες της περασμένης εβδομάδας και πιθανόν να σας ενδιαφέρουν.

‘The Old Drift’ της Namwali Serpell, η ιστορία τριών οικογενειών της Ζάμπια, μιας μαύρης, μιας λευκής και μιας μικτής, παγιδευμένων σε έναν αέναο κύκλο εκδίκησης, ρομάντζου και πολιτικής αλλαγής, με τους θριάμβους, τα λάθη, τις απώλειες και τις ελπίδες τους να συνθέτουν μια συμφωνία για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.

‘Queenie’ της Candice Carty-Williams, με πρωταγωνίστρια την 25χρονη Queenie Jenkins, μια Τζαμαϊκανοβρετανή γυναίκα που ζει στο Λονδίνο, η οποία ψάχνει παρηγοριά στα λάθος μέρη μετά τον άσχημο χωρισμό της από τον εδώ και χρόνια σύντροφό της και βαδίζει από τη μια κακή απόφαση στην άλλη.

‘The Perfect Assassin’ της K.A. Doore, όπου μια νέα σειρά φανταστικού ξεκινά καθώς ένας πρωτάρης δολοφόνος πέφτει πάνω σε μια μυστήρια δολοφονία που θα πρέπει να λύσει για να διασώσει το όνομα της οικογένειά του και για επιτύχει θα πρέπει σίγουρα να ξεπεράσει τις ξαφνικές αμφιβολίες του για το νέο του επάγγελμα.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ J.K. ROWLING

Φίλη J.K.,

Σε καταλαβαίνω. Κι εγώ αν είχα γράψει το σημαντικότερο έργο της ποπ κουλτούρας στην αποδώ πλευρά του ορίτζιναλ Star Wars δε θα σταματούσα να μιλάω και να γράφω για αυτό. Είναι φυσιολογικό. Θα προσπαθούσα να γεμίσω τα κενά, να επανέλθω στα κομμάτια του έργου μου, να δώσω περισσότερο υλικό στα εκατομμύρια των φανς, να παραμείνω κι εγώ και τα βιβλία μου στο zeigeist.

Έγραψες τα βιβλία. Έγραψες τα σενάρια των ‘Fantastic Beasts’. Όσα θέλησες να πεις για τον κόσμο που έχτισες βρίσκεται εκεί. Συνεχίζεις όμως να χτίζεις το canon του Harry Potter πολλά χρόνια μετά από το τέλος της σειράς, μέσα από δεκάδες tweets, συνεντεύξεις και ομιλίες.

Μας μίλησες μεταξύ άλλων για το λόγο που ο Harry ονόμασε τον γιο του προς τιμήν του Severus Snape, πόσο κοστίζει η φοίτηση στο Hogwarts, γιατί ο Fred και ο George δεν πρόσεξαν τον Peter Pettigrew στον Marauder’s Map, τα γενέθλια του Sirius Black, πώς ακριβώς προφέρεται το όνομα του Voldemort, την αγαπημένη εκπομπή του Θείου Vernon και πώς κάνανε τα κακά τους οι μάγοι πριν ανακαλύψουν τις υδραυλικές εγκαταστάσεις.

Ειδικά η εκπροσώπηση των LGBTQ+ ανθρώπων δεν ήταν ένα από τα δυνατά σου στοιχεία. Τώρα, παρότι δεν συμπεριέλαβες πουθενά τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Dumbledore, θέλεις να μας πείσεις πώς ήταν σε μια ερωτική σχέση με τον Grindelwald. Να μας πείσεις μέσα από συνεντεύξεις στα BluRay extras του ‘Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald’ ενώ στην ίδια την ταινία δεν υπάρχει τίποτα. Εντάξει J.K. μου, ναι, αλλά κάπου έλεος.

Ο Harry Potter δε σου ανήκει πια. Ξεκάθαρα έχεις δικαίωμα να λες οτιδήποτε θέλεις για τον μαγικό κόσμο που έφτιαξες, αλλά άλλο τόσο δικαίωμα έχουν και οι αναγνώστες σου να αγνοούν παντελώς πλέον τη φωνή σου. Άφησε εκείνους να γεμίσουν τα κενά, να μιλήσουν για τον Harry και τους υπόλοιπους χαρακτήρες, να ανακαλύψουν τις δικές τους ιστορίες μέσα στις δικές σου.

Μιλώντας συνεχώς για τον Harry Potter, σε ένα ατελείωτο κυνήγι για να βουλώσεις όλες τις τρύπες, ακόμα και εκείνες που δεν έχουν καμία σημασία (δε χρειάζεται να μάθω για τα κακάκια των μάγων), το έργο σου δεν αναπνέει. Οι αναγνώστες εξαντλούνται από τις συνεχείς συζητήσεις που δημιουργείς. Δεν πρόκειται να αλλάξεις τώρα την αποτυχία σου να γράψεις οποιαδήποτε μορφή επιτυχημένου diversity στα βιβλία σου.

Η προσπάθειά σου να κατευθύνεις τους φανς του Harry Potter προς μια συγκεκριμένη ερμηνεία του έργου σου δε θα μπορούσε ποτέ να είναι επιτυχημένη και σε παρακαλώ να το καταλάβεις αυτό όσο γίνεται πιο γρήγορα. Είπαμε, καταλαβαίνω την ανάγκη ενός δημιουργού να μην αποχωριστεί τα όσα έχτισε. Αλλά τώρα, γλυκιά μου J.K. Rowling, φτάνει. Απελευθερώσου από την ανάγκη να ελέγξεις το υπέροχο σύγχρονο παραμύθι που έστησες και απελευθέρωσέ μας κι εμάς για να βρούμε τον Harry ξανά υπό τους δικούς μας όρους.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ)

Εδώ στο Βιβλιοφαγικό mashup μιλάμε αρκετά συχνά για τα μεγάλα λογοτεχνικά βραβεία. Βλέπουμε τις λίστες με τους υποψηφίους και πανηγυρίζουμε μαζί με τους νικητές. Γεμίζουμε τη wishlist μας με νέους τίτλους, αφού αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός κάθε βραβείου, και περιμένουμε να δούμε ποια από τα υποψήφια και βραβευμένα βιβλία θα φτάσουν και στα ελληνικά μέσα στους επόμενους μήνες και χρόνια.

Όμως γιατί μιλάμε συχνά για το Nobel και το Booker και όχι για το Newbery Medal, το Premio Strega και τα Kitschies; Ποια είναι τα γνωστότερα λογοτεχνικά βραβεία σε ολόκληρο τον κόσμο; Ποια βραβεία ονειρεύονται οι συγγραφείς; Αρχίζοντας από σήμερα θα σας παρουσιάσουμε συνοπτικά τα σημαντικότερα βραβεία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, μαζί με το πιο πρόσφατο βιβλίο ή συγγραφέα που βραβεύτηκε σε αυτά, σε ένα αφιέρωμα που θα σας κρατήσει παρέα μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Ξεκινάμε!

Λογοτεχνικά βραβεία για το συνολικό έργο ενός συγγραφέα

Nobel Prize

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1901, εκτός από όταν υπάρχουν πόλεμοι ή σκάνδαλα ¯_(ツ)_/¯

Τι είναι: Απονέμεται σε συγγραφείς που παρήγαγαν “εξαιρετικό έργο στη λογοτεχνία, προς μια ιδεώδη κατεύθυνση” (ό,τι κι αν θα πει αυτό)

Τελευταία βράβευση: Στον Βρετανό Kazuo Ishiguro (2017)

Neustadt International Prize

Πότε: Κάθε δύο χρόνια, από το 1970

Τι είναι: Απονέμεται σε συγγραφείς για το συνολικό τους έργο, αλλά να υπάρχει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς τους στα αγγλικά γιατί ποιος κάθεται να μεταφράσει τώρα μωρέ. Γνωστό και ως “το καλό Νόμπελ”

Τελευταία βράβευση: Στην Αϊτηνοαμερικανίδα Edwidge Danticat (2018)

Franz Kafka Prize

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 2001

Τι είναι: Δίνεται σε ένα συγγραφέα του οποίου το έργο επιδεικνύει “τον ουμανιστικό χαρακτήρα του και τη συμβολή του στην πολιτιστική, εθνική, γλωσσική και γλωσσολογική ανεκτικότητα, τον υπαρξιακό και άχρονο χαρακτήρα του, τη γενική ανθρώπινη εγκυρότητα και την ικανότητα να παραδίδει μια μαρτυρία της εποχής μας”. Χειρότεροι κι από το Νόμπελ είναι αυτοί ρε

Τελευταία βράβευση: Στον Τσέχο Ivan Wernisch (2018)

Georg Büchner Prize

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1923, αλλά ουσιαστικά από το 1951 είναι ένα αποκλειστικά λογοτεχνικό βραβείο

Τι είναι: Σα να λέμε το Νόμπελ της Γερμανικής γλώσσας, με το βραβείο να πηγαίνει σε αυτούς που “μέσα από την τέχνη τους συνέβαλαν ουσιαστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης Γερμανικής πολιτιστικής ζωής”

Τελευταία βράβευση: Στην Terézia Mora από την Ουγγαρία (2018)

Camões Prize

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1989

Τι είναι: Το σημαντικότερο βραβείο της Πορτογαλικής γλώσσας για το σύνολο του έργου ενός συγγραφέα. Η Πορτογαλία και η Βραζιλία δεν μπορούν να κερδίσουν το βραβείο 2 χρονιές συνεχόμενα.

Τελευταία βράβευση: Στον Germano Almeida από το Πράσινο Ακρωτήριο (2018)

Premio de Literatura en Lengua Castellana Miguel de Cervantes

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1976

Τι είναι: Ό,τι και τα παραπάνω, αλλά για την Ισπανόφωνη λογοτεχνία.

Τελευταία βράβευση: Στην Ουρουγουανή Ida Vitale (2018)

AND NOW, THIS

Το παραπάνω βίντεο από το TED-Ed θα μας μιλήσει για τον τρόπο που μπορούμε να γράφουμε περιγραφικά με τρόπο που να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Χρήσιμο και για συγγραφείς και για αναγνώστες.

Αν σας ενδιαφέρει το θέμα, ορίστε το μάθημα του TED-Ed μέσα από το οποίο μπορείτε να μάθετε περισσότερα και να απαντήσετε στις σχετικές ερωτήσεις.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Κολομβία μας πηγαίνουν οι σημερινές μας επιλογές από τις bookstagram φωτογραφίες αυτής της εβδομάδας. Έτοιμοι; Φύγαμε!

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ο Μάνος ρωτά, “Θεωρείτε πως η Ελλάδα θα μπορέσει να διεκδικήσει ένα ακόμη Νόμπελ Λογοτεχνίας; Μήπως ζούμε μια τεράστια παρελθολαγνεία και αδικούμε τους νέους έλληνες συγγραφείς;”

Φίλε Μάνο, χαίρομαι πολύ με την ερώτησή σου γιατί μου επιτρέπει να απαντήσω χωρίς να μακρυγορήσω ιδιαίτερα (ως συνήθως στο ‘Με βάση τα βιβλία’).

Όχι, η Ελλάδα δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτή τη στιγμή ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας. Παρότι συχνά ακούγονται τα ονόματα των Διδώ Σωτηρίου και Βασίλη Βασιλικού ως πιθανών διεκδικητών του βραβείου, αυτές οι φωνές προέρχονται βασικά μόνο από το εσωτερικό της χώρας.

Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει συγγραφικό ταλέντο στη χώρα μας. Ή τουλάχιστον δεν εννοώ αυτό όταν λέω πως δε μπορεί η ελληνική λογοτεχνία να διεκδικήσει ένα τέτοιο βραβείο. Αυτό που εννοώ είναι πως σχεδόν κανείς από τους Έλληνες συγγραφείς που έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε σημαντικούς δεν είναι γνωστός πέρα από τα σύνορα. Κανείς δε διαθέτει το ειδικό βάρος, την έκταση και το επίπεδο του συγγραφικού έργου που απαιτούν τα Νόμπελ.

Και για να απαντήσω και στο δεύτερο κομμάτι της ερώτησής σου: Ναι, ειδικά στην Ελληνική λογοτεχνία η παρελθολαγνεία δεν έχει όριο. Ας δώσω μερικά παραδείγματα για να μην τα λέμε έτσι γενικά. Την προηγούμενη εβδομάδα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ας πούμε, είδα πολλούς αναγνώστες να ποστάρουν ποιήματα στα social τους. Είδα Ελύτη, Καβάφη, Ρίτσο, Λειβαδίτη, Σεφέρη, Παλαμά.

Πόσα από τα ποιήματα που πέρασαν από μπροστά μου γράφτηκαν τα τελευταία 40 χρόνια; Κανένα. Είναι σαν κάποια στιγμή μετά τη δεκαετία του 1970 στην Ελλάδα σταμάτησε να γράφεται ποίηση.

Θυμάμαι πριν μερικούς μήνες που είχα ρωτήσει μέσω της σελίδας του somuchreading στο Facebook “σε ποιον θα δίνατε το επόμενο Νόμπελ Λογοτεχνίας” και στις ερωτήσεις μου είπανε Καζαντζάκη και Καστοριάδη. Αλλά μισό, έχει και καλύτερο. Στην ερώτηση “ποιο βιβλίο του 21ου αιώνα από Έλληνα συγγραφέα θέλετε να στείλουμε στο διάστημα” πήρα απαντήσεις για Καβάφη, Ελύτη, Καραγάτση, Βενέζη, Πολίτη, την Ιλιάδα και το Συμπόσιο του Πλάτωνα.

Οπότε, όχι. Νόμπελ προς το παρόν δεν έχει. Ας το πάρει καλύτερα ο Murakami.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

RANDOM LINKS

Συγγραφέας γράφει ανεπίσημο βιβλίο για τον κόσμο της Narnia που κανείς δε χρειάζεται, η ιντερνετική εποχή απαιτεί την αναθεώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων, ο κόσμος των παιδικών βιβλίων αλλάζει προς το καλύτερο, η μοίρα της κριτικής βιβλίων στην εποχή του αλγόριθμου, μια έρευνα για τη μιντιακή κάλυψη των γυναικών και των ανδρών συγγραφέων, έρχονται τα sequels των ‘Bird Box’ και ‘Call Me By Your Name’, τι λένε για εμάς οι γραφειοκρατίες της επιστημονικής φαντασίας, για τη διασταύρωση της λογοτεχνίας με τη χιπ χοπ μουσική, το να προσπαθείς να κάνεις τα παιδικά βιβλία περισσότερο αυθεντικά και λιγότερο στερεοτυπικά δεν είναι λογοκρισία, η αποστολή για την εξαγορά του παλαιότερου και ακριβότερου βιβλίου του κόσμου, για τη γλώσσα και το σεξ ενάντια στις γυναίκες του χώρου του βιβλίου, διδάσκοντας Ιρλανδική λογοτεχνία στην εποχή του Brexit, ας γιορτάσουμε τις βρωμερές ηρωίδες της αποκρουστικής ρεαλιστικής λογοτεχνίας, τι μας λέει για το fanfiction η Βυζαντινή λογοτεχνική κουλτούρα, για τη χαρά των μεταχειρισμένων βιβλίων, με τι μοιάζει ένας χάρτης φανταστικού, η συγγραφή δεν είναι ψυχοθεραπεία, για τη μικρή πόλη του Maryland που ξανάχτισε η Nora Roberts, πού βρίσκεται η γραμμή μεταξύ της κριτικής και της κουλτούρας της ακύρωσης των young adult βιβλίων, ανταπόκριση από την 35η Εθνική Συγκέντρωση Ποίησης των Καουμπόηδων, πώς το ‘The Very Hungry Caterpillar’ έγινε ένα κλασικό παιδικό βιβλίο, το ‘A Little Life’ της Hanya Yanagihara είναι τελικά ένα καλό ή ένα κακό βιβλίο, γιατί είναι σημαντικό να διαβάζουμε μπροστά στα παιδιά, για το έργο της Robin McKinley και γιατί το φανταστικό θα πρέπει να μοιάζει αληθινό, η Mary Robinette Kowal δίνει μερικές συμβουλές σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς που είναι υποψήφιοι για βραβεία, για το μέλλον του κοινωνικού μυθιστορήματος, για την κλασική λογοτεχνία των πάρτι, μια κριτική του Bad Sex in Fiction Award, τι μας μαθαίνει η Virginia Woolf για το πώς να γράφουμε σήμερα, είναι τελικά κάποια βιβλία αδύνατο να γίνουν ταινίες, η περίπλοκη λογοτεχνική φιλία των Langston Hughes και Zora Neale Hurston, ένας αιώνας Lawrence Ferlinghetti, τα κόμικς με έκαναν να δοκιμάσω νέα πράγματα, μεγαλώνοντας μέσα σε ένα μυθιστόρημα του John Updike, η σεξουαλικότητα του Shakespeare υπό συζήτηση, γιατί οι συγγραφείς θα έπρεπε να διαβάζουν nonfiction, ο Aldous Huxley προέβλεψε τον εθισμό της Αμερικής στα χάπια, για το βιβλιοπωλείο που ήταν το επίκεντρο του λογοτεχνικού Λος Άντζελες τη δεκαετία του ‘30, η μακρόχρονη γοητεία των λογοτεχνικών απατεώνων, ανακαλύπτοντας την αστυνομική λογοτεχνία του Ελσίνκι, το νησί που ενέπνευσε τους πιο queer χαρακτήρες των Joseph Conrad και D. H. Lawrence.