Βιβλιοφαγικό mashup v127: 6 βιβλία για να ξεπεράσεις μια απώλεια

Όπως κάθε Δευτέρα, ο κόσμος του βιβλίου ανοίγει τις πόρτες του και το Βιβλιοφαγικό mashup κάνει τη βουτιά του σε νέα και ειδήσεις για όλους τους αναγνώστες. Έτοιμοι και σήμερα για να δούμε που συναντιούνται τα βιβλία και η ποπ κουλτούρα.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Ο Κώστας ρωτά, “Μπορείτε να μας προτείνετε βιβλία που ίσως να βοηθήσουν κάποιον να ξεπεράσει κάποια απογοήτευση (θανατο, χωρισμό ή κάτι άλλο) στη ζωή τους;”

Φίλε Κώστα, άκου να δεις τι γίνεται. Τα βιβλία που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τη θλίψη είναι όλα τα βιβλία. Και ταυτόχρονα κανένα βιβλίο. Να εξηγήσω τι εννοώ.

Τα βιβλία μπορούν να είναι παρηγοριά. Δεν έχει σημασία αν το θέμα τους είναι feel good, αν μιλούν για ανθρώπους που ξεπερνούν απογοητεύσεις, αν ανήκουν στο είδος της αυτοβελτίωσης ή οτιδήποτε άλλο. Η ανάγνωση μπορεί να μας κάνει να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων. Είμαι σίγουρος πως αυτό το γνωρίζει κάθε αναγνώστης, μιας και όλοι μας έχουμε κακές και θλιβερές εμπειρίες.

Όμως τα βιβλία είναι απλά βιβλία. Δε θα μας κουβαλήσουν μαγικά με τις ιστορίες τους στο να λύσουμε τα προβλήματά μας, ούτε θα σηκώσουν το βάρος όλων όσων μας ταλαιπωρούν ψυχολογικά. Δεν είναι μαγικά ραβδάκια και παρότι μπορούν να μας σπρώξουν προς καλύτερες μέρες, δε θα μας σηκώσουν στην πλάτη τους και θα κάνουν τα απαραίτητα βήματα για εμάς.

Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, η ανάγνωση είναι μια τρομερά υποκειμενική δραστηριότητα. Το άγχος, οι απογοητεύσεις, ο φόβος είναι το ίδιο επίσης. Έτσι δεν υπάρχει, ούτε θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, μια σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Όμως να μερικά βιβλία που μου έρχονται στο μυαλό:

• ‘Η Έλινορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά’ (‘Eleanor Oliphant Is Completely Fine’, 2017) της Gail Honeyman, βιβλίο που μιλά για καλοσύνη, μοναξιά και self-care, καταφέρνοντας να είναι αστείο και συγκινητικό όταν πρέπει.

• ‘Καλοί οιωνοί’ (‘Good Omens’, 1990) των Terry Pratchett και Neil Gaiman, η πιο ξεκαρδιστική και πανέξυπνη εκδοχή της Αποκάλυψης.

• ‘Σφαγείο νούμερο πέντε’ (‘Slaughterhouse-Five’, 1969) του Kurt Vonnegut, η απόδειξη πως μπορεί ένα βιβλίο που μιλάει για πόλεμο και απώλεια να είναι πάρα πολύ αστείο και καθαρτικό.

• ‘The Long Way to a Small, Angry Planet’ (2014) της Becky Chambers, ένα από τα πιο diverse, φρέσκα, όμορφα βιβλία που μπορείτε να βρείτε εκεί έξω.

• ‘Η λέσχη των τιποτένιων’ (‘The Rotters’ Club’, 2001) του Jonathan Coe, η πιο διασκεδαστική αποτύπωση της δεκαετίας του ‘70 στην Αγγλία, με επίκεντρο μια παρέα εφήβων.

• ‘Η υπέροχη φίλη μου’ (‘My Brilliant Friend’, 2011) της Elena Ferrante, ο σύγχρονος ύμνος στη γυναικεία φιλία.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Ξεκινάμε με το τετραπλό χτύπημα των Εκδόσεων Καστανιώτη, που μας φέρνουν όπως πάντα πολύ δυνατά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Να, όπως το μυθιστόρημα της Ρωσίδας Lyudmila Ulitskaya με τίτλο ‘Το πράσινο αντίσκηνο’ (‘The Big Green Tent’, 2010).

Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία τριών παιδικών φίλων, ενός ορφανού ποιητή, ενός χαρισματικού και ευαίσθητου πιανίστα και ενός εκκολαπτόμενου φωτογράφου με ταλέντο στο να συλλέγει μυστικά, που συναντιούνται στη Μόσχα της δεκαετίας του ‘50. Οι τρεις ήρωες, o Ίλια, ο Μίκα και ο Σάνια, ενηλικιώνονται και αποτυπώνουν τι ακριβώς σημαίνει να είναι κανείς αντιφρονούντας, μέσα σε μια χώρα που καταπιέζει και λογοκρίνει τους διανοούμενούς της.

Μαζί έχουμε και το πιο πρόσφατο βιβλίο του John Banville, το ιστορικό μυθιστόρημα ‘Η κυρία Όσμοντ’ (‘Mrs Osmond’, 2017). Σε αυτό, η Ίσαμπελ Όσμοντ, μια ζωηρή, ευφυής νεαρή κληρονόμος, δραπετεύει στο Λονδίνο μετά την προδοσία του συζύγου της. Εκεί θα βρεθεί με τον αγαπημένο της ξάδερφο Ralph, ο οποίος βρίσκεται λίγο πριν το θάνατο. Η άφιξή της στο Λονδίνο θα ξυπνήσει και πάλι τη νεανική της αναζήτηση για ελευθερία και ανεξαρτησία, καθώς παλιοί μνηστήρες επανεμφανίζονται και πιστοί φίλοι της θυμίζουν πιο χαρούμενες στιγμές.

Το πορτρέτο της νεαρής Τουρκικής Δημοκρατίας ζωγραφίζει στο κλασικό έργο της τουρκικής λογοτεχνίας ‘Ινστιτούτο ρύθμισης ρολογιών’ (‘The Time Regulation Institute’, 1954) ο Ahmet Hamdi Tanpınar. Το βιβλίο πλέκει το θέατρο του παραλόγου της σύγχρονης, μετα-Οθωμανικής Τουρκίας, μέσα από τα απομνημονεύματα του Χαϊρί Ιρντάλ, ενός απλού ανθρώπου με προκαταλήψεις απέναντι στις μοντέρνες ιδέες και στον δυτικό τρόπο σκέψης. Μέσα από την αγάπη του Χαϊρί στα ρολόγια και τη γνωριμία του με τον δημόσιο υπάλληλο Χαλίτ Αγιαρτζί, θα δημιουργηθεί το Ινστιτούτο Ρύθμισης Ρολογιών.

Τέλος για τον Καστανιώτη σήμερα με το ‘Γερμανικό φθινόπωρο’ (‘German Autumn’, 1946) του Stig Dagerman. Το βιβλίο αποτελείται από κείμενα που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το ‘46 στη Σουηδία, μετά την αποστολή του Dagerman στη Γερμανία και την ανταπόκρισή του από τη ρημαγμένη χώρα μετά την πτώση του Τρίτου Ράιχ και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Dagerman έγραψε έτσι αυτό που θεωρείται σήμερα ένα από τα πρότυπα δημοσιογραφικής αφήγησης και που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Αξίζει σίγουρα να αναφέρουμε και τη νέα κυκλοφορία των Εκδόσεων Πόλις με τίτλο ‘Το δικό σου πρόσωπο θα είναι το τελευταίο’ (‘O Teu Rosto Será o Último’, 2012) του Πορτογάλου João Ricardo Pedro. Το βιβλίο παρακολουθεί μια οικογένεια, τον γιατρό Αουγκούστο Μέντες, τον γιο του Αντόνιο και τον εγγονό του Ντουάρτε, που φέρει σημάδια από τα χρόνια της δικτατορίας του Σαλαζάρ και της υπόλοιπης σύγχρονης Πορτογαλικής ιστορίας.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κι ας δούμε τώρα 6 ακόμα βιβλία, αυτή τη φορά από τα βιβλιοπωλεία της Αμερικής. Είμαι σίγουρος πως κάπου μέσα σε όλα θα βρείτε εκείνο που σας ενδιαφέρει και θα το βάλετε μέσα στη wishlist σας.

‘I Miss You When I Blink’ της Mary Laura Philpott, μια συλλογή απομνημονευμάτων που εξερευνούν το τι συνέβη όταν η συγγραφέα τίκαρε όλα τα κουτάκια στη λίστα της για μια επιτυχημένη ζωή και συνειδητοποίησε πως ίσως θα πρέπει να επανεφεύρει και τη λίστα και τον εαυτό της.

‘Lost and Wanted’ της Nell Freudenberger, όπου η Helen, μια διάσημη φυσικός στα 40 της, είναι υπερβολικά ορθολογική για να πιστέψει πως της τηλεφωνεί η φίλη της Charlie, μιας και ξέρει πως εκείνη πέθανε μερικές μέρες νωρίτερα, καθώς η γυναίκα προσπαθεί να θρηνήσει τη φίλη της και να επανενωθεί με το σύζυγο και την κόρη της Charlie, αλλά και να βρει τον παλιό της εαυτό μέσα από την κοινή τους ιστορία.

‘The Luminous Dead’ της Caitlin Starling, μυθιστόρημα στο οποίο μια γυναίκα που πλαστογραφεί τα χαρτιά της για να συμμετάσχει σε μια καλοχρηματοδοτούμενη εξερεύνηση ενός σπηλαίου σε έναν εξωγήινο πλανήτη, ανακαλύπτει πως η επιχείρηση δεν είναι ακριβώς αυτό που περίμενε και ο τρόμος παραμονεύει κάτω από την επιφάνεια.

‘The Editor’ του Steven Rowley, που γυρνά στη δεκαετία του ‘90 και παρακολουθεί έναν συγγραφέα που παλεύει να βρει τη μεγάλη ευκαιρία όταν το μυθιστόρημά του πωλείται στην εκδότρια ενός μεγάλου εκδοτικού, το όνομα της οποίας είναι Jackie Kennedy Onassis.

‘Wicked Saints’ της Emily A. Duncan, όπου ένα τρίο απίθανων χαρακτήρων, ένα κορίτσι που συνομιλεί με τους θεούς, ένας πρίγκιπας σε κίνδυνο και ένα αγόρι με ένα τρομακτικό μυστικό, πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να δολοφονήσουν έναν βασιλιά με στόχο να σταματήσουν έναν πόλεμο που μαίνεται εδώ και αιώνες.

‘Women Talking’ της Miriam Toews, η δραματοποιημένη αφήγηση πραγματικών βιασμών που έγιναν σε μια απομακρυσμένη αποικία Μεννονιτών Χριστιανών στη Βολιβία, όπου κανείς δεν πιστεύει μια ομάδα γυναικών μετά από επαναλαμβανόμενες επιθέσεις και η πλοκή του βιβλίου ξεκινά καθώς συναντιούνται για να αποφασίσουν τι να κάνουν: Να συγχωρήσουν, να παλέψουν ή να αποδράσουν.

ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ;

Η είδηση είναι η εξής: Καθολικοί ιερείς στην Πολωνία κάλεσαν σε καύση βιβλίων και αντικειμένων μαγείας, ανάμεσα στα οποία και βιβλία της σειράς Χάρι Πότερ. Αργότερα, ένας από τους ιερείς απολογήθηκε, λέγοντας πως δεν ήθελε να καταδικάσει συγκεκριμένους συγγραφείς, θρησκείες ή κοινωνικές ομάδες.

Κοιτάξτε, κανονικά όπως ξέρετε σε τέτοια θέματα εδώ στο Βιβλιοφαγικό mashup μένουμε αρκετά, τα εξηγούμε καλύτερα, λέμε περισσότερα για το τι συνέβη. Αλλά πραγματικά, έχω κουραστεί πολύ με κάτι τέτοια. Τι να πω άλλο; Να ξανασυζητήσουμε το 2019 πως υπάρχει κόσμος εκεί έξω που θεωρεί πως ο Χάρι Πότερ προωθεί το σατανισμό και τη μαγεία; Να πούμε για την απολογία “ουπς παιδιά εμείς απλά κάτι βιβλία κάψαμε, δε θέλουμε να πούμε κάτι κακό, σόρρυ ε, peace”;

Πως οι ιερείς είναι μέλη της οργάνωσης SMS from Heaven; Υπερβολικά πολλά αστεία για αυτό, δεν κάνω κανένα. Πως μαζί με το ποίμνιο κάψανε εκτός από Χάρι Πότερ και μια Βουδιστική φιγούρα, μια Αφρικανική ξύλινη μάσκα, αρκετά βιβλία και κάτι ελέφαντες γιατί όπως ξέρουμε όλοι ο καλύτερος φίλος ενός μάγου είναι ένας ελέφαντας;

Ε όχι, δε θα πω τίποτα. Θα αφήσω εδώ απλά την είδηση να υπάρχει στα χρονικά του Βιβλιοφαγικού mashup για τον μελλοντικό ερευνητή.

ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ ΣΤΗ ΣΟΜΑΛΙΑ

Σε αυτό το βίντεο του NPR ακούμε μια απίστευτη ιστορία. Την ιστορία του Mohamed Barud, που το 1981, στα χρόνια της δικτατορίας του Siad Barre στη Σομαλία, φυλακίστηκε σε ισόβια επειδή έγραψε ένα γράμμα για να καταγγείλει τις άσχημες συνθήκες που επικρατούσαν στο νοσοκομείο της περιοχής του.

Ο Mohamed κλείστηκε στην απομόνωση, μακριά από όλους και κυρίως την εδώ και λίγους μήνες σύζυγό του Ismahan. Εκεί, 8 μήνες μετά τη φυλάκισή του, ένας κρατούμενος από το διπλανό κελί του ψιθύρισε “μάθε την αλφαβήτα με χτυπήματα στον τοίχο”.

Ο άνθρωπος που ξεκίνησε λίγο αργότερα να χτυπά τον τοίχο ήταν ο γιατρός Adan Abokor, διευθυντής του νοσοκομείου για το οποίο είχε γράψει ο Mohamed. Το γράμμα του έκλεισε και τους 2 στη φυλακή, όπου ξεκίνησαν να επικοινωνούν μέσω χτυπημάτων.

Δύο χρόνια μετά τον εγκλεισμό τους, ο γιατρός δανείζεται από το δεσμοφύλακα ένα βιβλίο. Είναι η ‘Άννα Καρένινα’ του Tolstoy. Ο γιατρός επιστρέφει στην απομόνωση και, με την πρόθεση να πάρει το μυαλό του Mohamed από τις αρνητικές σκέψεις, ξεκινά να του διαβάζει το βιβλίο μέσα από τον τοίχο. Χτυπώντας τις λέξεις του βιβλίου γράμμα γράμμα, με ένα σεντόνι στο χέρι του για να το προστατέψει από τα συνεχή χτυπήματα.

Το βιβλίο περιλαμβάνει σχεδόν 2,000,000 γράμματα στις περισσότερες από 800 σελίδες του και έβγαλε τον Mohamed από τη σκοτεινιά της φυλακής. Όταν απελευθερώθηκε 8 χρόνια αργότερα, ο ίδιος μίλησε για το πόσο σημαντικό υπήρξε το βιβλίο στη σωτηρία του. Στο πολύ όμορφο, εικονογραφημένο βίντεο, μπορείτε να ακούσετε μόνοι σας την ιστορία του.

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ)

Αυτή τη φορά, στο μεγάλο αφιέρωμα του mashup στα σημαντικότερα λογοτεχνικά βραβεία, θα ασχοληθούμε με μια μεγάλη κατηγορία, εκείνη που αφορά συγκεκριμένα λογοτεχνικά είδη. Για πάμε να δούμε τα 11 πιο γνωστά τέτοια βραβεία.

Hugo Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1953. Εκτός από το 1954 δηλαδή *rolls eyes*

Τι είναι: Βραβεύουν τα καλύτερα έργα της προηγούμενης χρονιάς στα είδη της επιστημονικής φαντασίας και του φανταστικού. Δε μένουν μόνο στα βιβλία, αφού δίνουν βραβεία και σε ταινίες, επεισόδια σειρών, φάνζιν, περιοδικά, podcasts και καλλιτέχνες του χώρου. Θεωρούνται μαζί με τα Nebula τα σημαντικότερα βραβεία της speculative λογοτεχνίας και απονέμονται από την World Science Fiction Society.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος η N. K. Jemisin για το ‘The Stone Sky’ (2018)

Nebula Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1966

Τι είναι: Διοργανώνονται από την Ένωση Συγγραφέων Φανταστικού και Επιστημονικής Φαντασίας της Αμερικής στα καλύτερα έργα των 2 ειδών της προηγούμενης χρονιάς. Από τη φετινή χρονιά προστίθεται ένα νέο βραβείο που αφορά το σενάριο βιντεοπαιχνιδιών.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος η N. K. Jemisin για το ‘The Stone Sky’ (2018)

World Fantasy Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1975

Τι είναι: Το γνωστότερο λογοτεχνικό βραβείο που ασχολείται αποκλειστικά με το φανταστικό. Διοργανώνεται από το World Fantasy Convention και απονέμεται κατά τη διάρκειά του. Στη δημιουργία της shortlist των βραβείων συμμετέχουν και οι συμμετέχοντες του συνεδρίου.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος τιμήθηκαν 2 βιβλία, οι Victor LaValle για το ‘The Changeling’ και Fonda Lee για το ‘Jade City’ (2018)

Bram Stoker Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1987

Τι είναι: Απονέμεται από την Ένωση Συγγραφέων Τρόμου της Αμερικής σε 12 διαφορετικές κατηγορίες που έχουν σχέση με τον τρόμο και το σκοτεινό φανταστικό, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν εκτός από Μυθιστόρημα και βραβεία για Κόμικ, Ποιητική Συλλογή και Σενάριο. Οι κανόνες του Bram Stoker Award, που έχει πάρει το όνομά του από τον συγγραφέα του ‘Δράκουλα’, δε ψάχνουν τα καλύτερα της χρονιάς αλλά όσα αναγνωρίζουν ως “ανώτερο επίτευγμα” στην κατηγορία τους

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος ο Christopher Golden για το ‘Ararat’ (2018)

Locus Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1971

Τι είναι: Τα βραβεία του ιστορικού περιοδικού της speculative λογοτεχνίας Locus. Παρότι ξεκίνησαν ουσιαστικά σαν μια λίστα, που σκοπό είχε να προβλέψει τα Hugo, γρήγορα απέκτησαν τη δική τους οντότητα και κύρος. Βραβεύει ξεχωριστά τα καλύτερα έργα της επιστημονικής φαντασίας, του φανταστικού και του τρόμου της προηγούμενης χρονιάς.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας ο John Scalzi για το ‘The Collapsing Empire’, στην κατηγορία του μυθιστορήματος φανταστικού η N. K. Jemisin για το ‘The Stone Sky’ και στην κατηγορία του μυθιστορήματος τρόμου ο Victor LaValle για το ‘The Changeling’ (2018)

Philip K. Dick Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1983

Τι είναι: Βραβείο που πηγαίνει στο καλύτερο paperback επιστημονικής φαντασίας που έχει εκδοθεί στην Αμερική μέσα στους προηγούμενους 12 μήνες. Ξεκίνησε να απονέμεται την επόμενη χρονιά του θανάτου του Philip K. Dick.

Τελευταία βράβευση: Στην Carrie Vaughn για το ‘Bannerless’ (2018)

Edgar Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1954

Τι είναι: Απονέμεται από την Ένωση Συγγραφέων Μυστηρίου της Αμερικής και βραβεύει τα καλύτερα έργα αστυνομικής λογοτεχνίας και μυστηρίου της προηγούμενης χρονιάς. Σίγουρα το υψηλότερου κύρους βραβείο του είδους.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος στην Attica Locke για το ‘Bluebird, Bluebird’ (2018)

Arthur C. Clarke Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1987

Τι είναι: Το Βρετανικό βραβείο ξεκίνησε και επιχορήγησε ο ίδιος ο Clarke το ‘87 και απονέμεται στο καλύτερο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που πρωτοεκδόθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο μέσα στην περασμένη χρονιά, είτε είναι αγγλόφωνα είτε μεταφρασμένα.

Τελευταία βράβευση: Στην Anne Charnock για το ‘Dreams Before the Start of Time’ (2018)

Lambda Literary Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1989

Τι είναι: Παρότι τα Lambda δεν απονέμονται σε είδος αλλά σε θεματική, δε θα μπορούσαμε να αφήσουμε έξω από το αφιέρωμά μας τα σημαντικότερα βραβεία που τιμούν την LGBT λογοτεχνία. Υπάρχουν ξεχωριστά βραβεία για τη πολλές διαφορετικές κατηγορίες βιβλίων.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία της LGBTQ Επιστημονικής Φαντασίας/Φανταστικού/Τρόμου στην Annalee Newitz για το ‘Autonomous’ (2018)

Shirley Jackson Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 2007

Τι είναι: Ένα βραβείο που τιμά τη Shirley Jackson και τη συγγραφική της κληρονομιά. Απονέμονται στα καλύτερα βιβλία της προηγούμενης χρονιάς στα είδη του τρόμου, του σκοτεινού φανταστικού και του ψυχολογικού σασπένς.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του μυθιστορήματος στην Pyun Hye-young για το ‘The Hole’ (2018)

Agatha Award

Πότε: Κάθε χρόνο, από το 1988

Τι είναι: Το βραβείο απονέμεται, όπως είναι φανερό και από το όνομά του, στα καλύτερα cosy mysteries της περασμένης χρονιάς. Όπως αυτά που έγραφε η Θεία Agatha δηλαδή.

Τελευταία βράβευση: Στην κατηγορία του σύγχρονου μυθιστορήματος στην Louise Penny για το ‘Glass Houses’ (2018)

AND NOW, THIS

Στις παραπάνω φωτογραφίες βλέπετε τη νέα τοιχογραφία που δημιούργησαν οι Jan Is De Man και Deef Feed στην Ουτρέχτη. Για την τεράστια βιβλιοθήκη οι καλλιτέχνες ρώτησαν τους κατοίκους των διαμερισμάτων του κτιρίου το αγαπημένο τους βιβλίο και το ζωγράφισαν για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Στη Ρώμη και στην Πράγα μας ταξιδεύουν οι φωτογραφίες των bookstagrammers αυτή την εβδομάδα, εκεί δηλαδή που θα θέλαμε να ταξιδέψουμε όλοι μαζί με τα βιβλία μας.

 

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΟΜΠΙΤ

Μέσα στην περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες των φετινών Hugo Awards, με πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές σε κάθε κατηγορία. Όμως μια από αυτές τις υποψηφιότητες την ξεχώρισα άμεσα και την παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον μέσα στις επόμενες ημέρες.

Χωμένο ανάμεσα στις κατηγορίες των Hugo βρίσκεται η κατηγορία-μπαλαντέρ Best Related Work, κάτι που αρχικά δημιουργήθηκε για να τιμήσει τα έργα που ασχολούνται με το φανταστικό και την επιστημονική φαντασία αλλά δε χωράνε στις υπόλοιπες, αρκετά συγκεκριμένες, κατηγορίες. Και χωμένο ανάμεσα στις υποψηφιότητες της Best Related Work βρίσκεται το ‘The Hobbit Duology’ των Lindsay Ellis και Angelina Meehan, μια διλογία ντοκιμαντέρ σε τρία μέρη (χεχε) που μπορείτε να δείτε στο YouTube.

Το ‘Hobbit Duology’ εξετάζει εις βάθος την κινηματογραφική μεταφορά του ‘The Hobbit’. Μιλά για το πώς φτάσαμε στο να στηθεί η ταινία, παρατηρεί τις ελλείψεις της σε σχέση με το βιβλίο, τι προσθέσανε στην κινηματογραφική ιστορία οι συντελεστές της. Τι δούλεψε και κυρίως τι δε λειτούργησε σωστά στην καταλάθος τριλογία που έστησαν ο Peter Jackson και η υπόλοιπη παραγωγή.

Η φανταστική Lindsay Ellis μιλά για το τι συνέβη με την αποχώρηση του Guillermo del Toro από το πρότζεκτ, για τα άθλια ψηφιακά εφέ των ταινιών, για τα στούντιο, τη μουσική, τους χαρακτήρες, το μπέρδεμα της πλοκής, την καταπάτηση των εργατικών νόμων στη Νέα Ζηλανδία από την παραγωγή.

Μέσα σε σχεδόν 1,5 ώρα συνολικά, το ντοκιμαντέρ αναλύει και εξηγεί τη χαμένη ευκαιρία του να μεταφερθεί επιτυχημένα στο σινεμά ένα σπουδαίο έργο όπως το ‘Χόμπιτ’. Κάνει όμως κάτι ακόμη σπουδαιότερο, αν και σίγουρα δευτερεύον για τη στήλη (μιας και εδώ είμαι κυρίως για το έργο του J.R.R. Tolkien). Καταπιάνεται με ένα από τα μεγαλύτερα Χολιγουντιανά πρότζεκτς την τελευταία δεκαετία και μετά από μεγάλη έρευνα ρίχνει φως σε κάθε πλευρά της κινηματογραφικής παραγωγής και του κυνηγιού των στούντιο για το επόμενο μεγάλο χιτ στο Box Office.

Στο βίντεο παραπάνω μπορείτε να δείτε το πρώτο κομμάτι του ‘The Hobbit Duology’, ενώ θα βρείτε το δεύτερο και το τρίτο στο Youtube της Lindsay Ellis.

RANDOM LINKS

Η μακρά μάχη εναντίον του ρατσισμού στα αισθηματικά μυθιστορήματα, το νόημα του ‘Slaughterhouse-Five’ 50 χρόνια μετά και ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο στα 50α του γενέθλια, μια αναγνωστική λίστα με αγγλόφωνα βιβλία για την Ελλάδα, για την ποιητική των νησιών, πώς ο κόσμος ξετρελάθηκε με τα Moomins, μεταφραστές μιλούν για τις χαρές και τις προκλήσεις της μετάφρασης παιδικών βιβλίων, γιατί περισσότεροι συγγραφείς δε γίνονται δάσκαλοι, η γέννηση της σύγχρονης ιστορίας φαντασμάτων, έξυπνο βιβλιοφιλικό μάρκετινγκ από την Έκθεση Βιβλίου του Λονδίνου, τα αχρησιμοποίητα εναλλακτικά εξώφυλλα 5 σύγχρονων κλασικών έργων, ένας άνδρας προσπαθεί εδώ και 45 χρόνια να εντοπίσει τη συλλογή βιβλίων του Mark Twain, γιατί βάζουμε υπότιτλους στους τίτλους των βιβλίων, ποια είναι τα στοιχεία ενός καλού παιδικού ποιήματος, ο μύθος του αντισυμβατικού εκδότη, τα βραβεία του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας φαντάζονται ένα δρόμο πίσω στην κανονικότητα, πώς τα παιδικά βιβλία γράφουν τις μητέρες έξω από την ιστορία, για τον κίνδυνο και την ανταμοιβή του να αλλάζεις λογοτεχνικά είδη, ο Trump έκανε τη μυθοπλασία περιττή, για τη σχετικότητα και το στάτους των κλασικών βιβλίων, αγαπημένες λογοτεχνικές φάρσες των τελευταίων 100 χρόνων, επανεκκινήστε την αναγνωστική σας συνήθεια με μικρά βιβλία, η shortlist του φετινού International DUBLIN Literary Award, για τα βιβλία μέσα σε βιβλία, πώς οι Dickens, Brontë και Eliot επηρέασαν τον Vincent van Gogh, προς υπεράσπιση των μη-αναγνωστών, πώς η φυγή του Vladimir Nabokov από τη Ρωσία διαμόρφωσε τα γραπτά του, συγγραφείς και μεταφραστές μιλούν για την ξεχωριστή τους σχέση, στα 90 του χρόνια ο Milan Kundera εξακολουθεί να είναι ένα αίνιγμα, η διφορούμενη κληρονομιά της Charlotte Perkins Gilman, για τις εικονογραφήσεις βιβλίων του Salvador Dalí.