Βιβλιοφαγικό mashup v169: Αφήστε τη Δέσποινα Βανδή να διαβάσει ό,τι θέλει

ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ GATEKEEPING ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε σίγουρα η τελευταία, που ασχολούμαστε εδώ στο Βιβλιοφαγικό mashup με τον λογοτεχνικό ελιτισμό, το μεγαλύτερο πρόβλημα σε ό,τι αφορά την ανάγνωση εδώ και πολλά χρόνια.

Τον Μάρτιο η Δέσποινα Βανδή, και αν δεν ξέρετε ποια είναι η Δέσποινα Βανδή δε θα κάτσω εγώ να σας εξηγήσω εγώ τώρα, ανέβασε στο προσωπικό της Instagram ένα σύντομο βίντεο όπου προτείνει κάποια αγαπημένα της βιβλία. Μπορείτε να δείτε το βίντεο εδώ, πριν συνεχίσουμε.

 

Σε αυτό το βίντεο λοιπόν η Βανδή προτείνει, στις 370,000+ χιλιάδες followers της, μεταξύ άλλων, ‘Ικιγκάι’, Gustave Le Bon και Μάρκο Αυρήλιο. Πολλά από τα σχόλια κάτω από το βίντεο ευχαριστούν για τις προτάσεις βιβλίων και δίνουν τις δικές τους προτάσεις αγαπημένων βιβλίων, ανάμεσα στα οποία είδα τη ‘Νίκη’ του Χωμενίδη, το ‘Confiteor’, την ‘Τριλογία του Βερολίνου’ του Kerr και τη ‘Δεξιά τσέπη του ράσου’ του Μακριδάκη.

Το βίντεο ανακάλυψαν λίγες ημέρες αργότερα οι Εκδόσεις Θύραθεν, ο εκδοτικός του ‘Τα εις εαυτόν’ του Μάρκου Αυρήλιου που πρότεινε η τραγουδίστρια. Έτσι ανέβηκε στη σελίδα τους το screenshot της Βανδή με τον Μάρκο Αυρήλιο στο χέρι, που βλέπετε παρακάτω.

 

Στους δύο μήνες που μεσολαβούν από τη φωτογραφία, στο ποστ των Εκδόσεων Θύραθεν τα σχόλια είναι κάπως έτσι:

 

Οι άνθρωποι που ακολουθούν τη σελίδα ενός εκδοτικού, αναγνώστες στην πλειοψηφία τους, μοιάζουν αγανακτισμένοι επειδή μια τραγουδίστρια αποφάσισε να προτείνει ένα αγαπημένο της, κλασικό βιβλίο μέσα από τα social media στις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που την ακολουθούν. Θεώρησαν πως δεν είναι δυνατόν μια τραγουδίστρια όπως η Δέσποινα Βανδή να διαβάζει ό,τι και οι ίδιοι, που σίγουρα ως αναγνώστες είναι ανώτεροι των υποκουλτουριάρηδων όπως εκείνη.

Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που δε θα μείνουν ποτέ ικανοποιημένοι από την απόλαυση ενός βιβλίου, ενός τραγουδιού, μιας ταινίας, ενός οποιουδήποτε έργου τέχνης μέχρι να γίνει ξεκάθαρο σε όλους τους άλλους το σε πόσο υψηλότερη θέση βρίσκονται επειδή διάβασαν, άκουσαν, είδαν, βίωσαν κάτι. Έτσι, θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να μειώσουν την ικανοποίηση που αντλούν οι υπόλοιποι γύρω τους από άλλα βιβλία και έργα τέχνης, ώστε να αποδείξουν την ανωτερότητα των δικών τους επιλογών, βασικό σημείο της αναγνωστικής τους προσωπικότητας.

Είναι επίσης οι ίδιοι άνθρωποι που θα φωνάξουν δεξιά κι αριστερά πως “οι Έλληνες δε διαβάζουν” και πως “είμαστε απαίδευτοι ως λαός”, χωρίς να είναι σε θέση να κατανοήσουν βέβαια πόσο σημαντικό είναι να εκτίθενται στον Μάρκο Αυρήλιο 370,000+ άνθρωποι μέσω της αγαπημένης τους τραγουδίστριας.

Δε θα μείνουν εκεί όμως. Είναι πάντα έτοιμοι να ειρωνευτούν, υποτιμήσουν και χλευάσουν τους υπόλοιπους αναγνώστες για αυτές ακριβώς τις επιλογές τους, ακόμη κι όταν αυτές συμπίπτουν με τις δικές τους, μιας και δεν είναι ποτέ δυνατόν άνθρωποι διαφορετικοί από εμάς να νιώθουν ή να σκέφτονται ό,τι κι όπως εμείς. Τις περισσότερες φορές μάλιστα κρύβονται πίσω από την “πλάκα” που κάνουν. Ή τέλος πάντων τη βαφτίζουν τέτοια αφού συναντήσουν την αντίθεση των υπολοίπων, με τις γνωστές άναρθρες κραυγές περί πολιτικής ορθότητας και τα “δεν έχετε χιούμορ” συχνά να ακολουθούν.

Το ίδιο συνέβη και σε γνωστό βιβλιοφιλικό γκρουπ στο Facebook, εκεί που τη Δευτέρα ανέβηκε αυτό το ποστ που συνεχίζει την ίδια ιστορία για τη Δέσποινα Βανδή και τον Μάρκο Αυρήλιο (celebrity name: Βανδήλιο):

Όπως θα παρατηρήσετε από τα edits του αρχικού ποστ, ο αναγνώστης εδώ σαφώς “κάνει πλάκα” και “γελάει με τα κλαψούρικα σχόλια” όσων του τη λένε στα σχόλια για την, ατυχή στην καλύτερη, ανάρτησή του. Στη συνέχεια, σε ένδειξη του δικού του χιούμορ, μπλόκαρε αρκετούς από αυτούς, βρίζοντάς τους στο προσωπικό του προφίλ και άλλαξε προσωρινά τη φωτογραφία του σε εκείνη της Βανδή.

Ορίστε κι ένα ακόμη δείγμα σχολίων κάτω από το δικό του ποστ στο γκρουπ, που ευτυχώς όμως δεν ήταν η πλειοψηφία όπως στην ανάρτηση του εκδοτικού.

 

Το αναγνωστικό gatekeeping, η πρακτική του να βάζουμε όρια δηλαδή στην άποψη, το γούστο και την κρίση των άλλων αναγνωστών, δεν είναι κάτι καινούριο. Στην Ελλάδα συμβαίνει συνεχώς, με πάρα πολλούς αναγνώστες να εκφράζονται συνεχώς με απαξιωτικούς όρους για βιβλία, συγγραφείς, λογοτεχνικά είδη και άλλους αναγνώστες, με τη δική τους αξιολόγηση και τοποθέτηση απέναντι στη λογοτεχνία να είναι η μόνη αξιόλογη.

Και κάτι τελευταίο. Διάβασα διάφορους να γράφουν κατά όλων αυτών των σχολίων και απέναντι από την αρνητική κριτική προς την τραγουδίστρια, με βασικό όμως επιχείρημα πως η Βανδή δικαιούται να μιλά για βιβλία αφού έχει σπουδάσει και μάλιστα στη Φιλοσοφική. Αυτό το επιχείρημα είναι επίσης προβληματικό και αποτελεί αναγνωστικό gatekeeping, μιας και πάλι διαχωρίζει όσους θα έπρεπε να έχουν λόγο (για να προτείνουν ένα βιβλίο σε όσους τους ακολουθούν στα κοινωνικά δίκτυα για παράδειγμα), από όσους θα έπρεπε απλά “να κάνουν τη δουλειά που ξέρουν καλύτερα”.

Φυσικά το θέμα του Βανδήλιου έχει αρκετά πλοκάμια. Θα μπορούσαμε εδώ να μιλήσουμε για το τι πιστεύει το κοινό για τους διάσημους, για το τι πιστεύει για την ποπ και ελαφρολαϊκή μουσική στην Ελλάδα, για τον σεξισμό και για πολλά ακόμα που θίγονται με όλα όσα είπαμε παραπάνω. Εμείς όμως εδώ ασχολούμαστε με τα βιβλία, οπότε θα τελειώσουμε εδώ, λέγοντας για ακόμη μια φορά γαμώ τον αναγνωστικό ελιτισμό.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Αρκετά νέα βιβλία μας έφερε το προηγούμενο επταήμερο, οπότε το σημερινό mashup θα κλείσει τον Μάιο με μια δυνατή οκτάδα φρέσκων κυκλοφοριών, για τα οποία θα σας μιλήσω ευθύς αμέσως, για να δούμε πόσα από αυτά θα μπουν στη wishlist σας.

Οι Εκδόσεις Πατάκη προχώρησαν στην επανέκδοση του ‘Αυτόχειρες παρθένοι’ (‘The Virgin Suicides’, 1993) του Jeffrey Eugenides, σε μετάφραση Άννας Παπασταύρου, ενός βιβλίου που κυκλοφόρησε στα ελληνικά για πρώτη φορά το 1995 από τις Εκδόσεις Libro που δεν υπάρχουν πια, με τελευταία επανέκδοση το 2005.

Σε αυτό, το δεύτερο πιο δημοφιλές έργο του Eugenides, επικεντρώνεται στις αυτοκτονίες, όλες μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, των πέντε αδελφών Λίσμπον, μέσα από τις φωνές των αγοριών της γειτονιάς που παρακολούθησαν τα όσα συνέβησαν και αφηγούνται, χρόνια μετά, την κοινή τους εφηβεία, σε ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την κοινότητα, τα προάστια, το σεξ και την αυτοχειρία, που μετέφερε το 1999 στον κινηματογράφο η Sofia Coppola.

Μαζί ο εκδοτικός μας φέρνει και το μυθιστόρημα ‘Ο Σάιμον Ενάντια στην Ανθρωπότητα’ (‘Simon vs. the Homo Sapiens Agenda’, 2015) της Becky Albertalli, σε μετάφραση των Γιώργου Παναγιωτάκη και Καρολίνα Μιζάν, ένα γνωστό βιβλίο της λογοτεχνίας των Νέων Ενηλίκων που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με τον τίτλο ‘Love, Simon’, και στο οποίο πρωταγωνιστεί ο 16χρονος Σάιμον, του οποίου η κρυφή, εξ αποστάσεως σχέση του με τον Μπλου κινδυνεύει να μαθευτεί από όλους όταν ένα μέηλ που ανταλλάσσουν πέφτει στα χέρια του λάθος ατόμου, πράγμα που απειλεί και τη σχέση του με τους τρεις κολλητούς του φίλους.

Το δεύτερο βιβλίο της βραβευμένης πλέον με Νόμπελ Λογοτεχνίας Olga Tokarczuk στη χώρα μας παρουσιάζουν οι Εκδόσεις Καστανιώτη, με τους ‘Πλανήτες’ (‘Flights’, 2007), σε μετάφραση Αλεξάνδρας Ιωαννίδου. Το βιβλίο, που αποτελείται από 116 σύντομα κομμάτια μεγέθους από μια πρόταση μέχρι διηγήματα αρκετών σελίδων, η συγγραφέας ασχολείται μεταξύ άλλων με τα ταξίδια, την ανατομία, την εξερεύνηση και την επιστήμη, καθώς μεταφέρεται από ιστορίες όπως εκείνη ενός Ολλανδού ανατόμου που ανακαλύπτει τον Αχίλλειο τένοντα όταν αναλύει το δικό του ακρωτηριασμένο πόδι και εκείνη της καρδιάς του Σοπέν καθώς η αδερφή του τη μεταφέρει από το Παρίσι στη Βαρσοβία.

Δύο δυνατούς τίτλους έχουν για εμάς σήμερα οι Εκδόσεις Στερέωμα, με πρώτο το ‘Βερνόν Σουμπουτέξ’ (‘Vernon Subutex’, 2015) της Virginie Despentes, σε μετάφραση Ρίτας Κολαΐτη, όπου ο ομώνυμος πρωταγωνιστής, πρώην ιδιοκτήτης ενός θρυλικού δισκάδικου στη Βαστίλη, βλέπει το μαγαζί του να κλείνει μετά την παρακμή και των CD, το επίδομα ανεργίας του να κόβεται και τον διάσημο τραγουδιστή και φίλο του Άλεξ Μπλιτς να πεθαίνει από υπερβολική δόση. Τώρα, ο Σουμπουτέξ βρίσκεται άστεγος και αντιμέτωπος, μεταξύ άλλων, με όλους εκείνους που θέλουν τις κασέτες με τις τελευταίες ηχογραφήσεις του Μπλιτς που βρίσκονται στην κατοχή του.

Το δεύτερο μυθιστόρημα των Εκδόσεων Στερέωμα είναι η ‘Δίψα’ (‘Soif’, 2019) της Amélie Nothomb, σε μετάφραση Αύγουστου Κορτώ, ένα βιβλίο που δίνει φωνή στον Χριστό λίγες ώρες πριν τη σταύρωση, που βασανίζεται από δίψα καθώς ανεβαίνει τον Γολγοθά.

Με το χωρισμό ενός ζευγαριού που ζει στη Μαδρίτη, μιας αρχιτεκτόνισσας κι ενός δοκιμιογράφου, μετά από πέντε χρόνια σχέσης ασχολείται το μυθιστόρημα ‘Αύριο θα μας λένε αλλιώς’ (‘Mañana tendremos otros nombres’, 2019) του Patricio Pron, σε μετάφραση Μαρίας Παλαιολόγου, από τις Εκδόσεις Ίκαρος. Οι δυο τους, κοντά στα 40, ακούν τις συμβουλές των φίλων τους της γενιάς του Tinder, σε ένα βιβλίο που μιλά για τις διαπροσωπικές σχέσεις της εποχής μας.

Από τις Εκδόσεις Ίκαρος μας έρχεται και το νέο κόμικ του Θανάση Πέτρου με τίτλο ‘Οι όμηροι του Γκαίρλιτς’, που αφηγείται μια αληθινή ιστορία που μας γυρνά στο 1916, όταν η Ελλάδα προσπαθεί να κρατήσει ουδέτερη στάση κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την εισβολή της Βουλγαρίας στην Ανατολική Μακεδονία, το Δ’ Σώμα Στρατού βρίσκεται αποκλεισμένο, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει δικαίωμα να αντισταθεί στους Βούλγαρους στρατιώτες.

Το τρίτο κατά σειρά έργο του Édouard Louis που έρχεται στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Αντίποδες είναι το ‘Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου’, σε μετάφραση Στέλας Ζουμπουλάκη, ένας σύντομος, συγκινητικός φόρος τιμής στον πατέρα του συγγραφέα, που μιλά για τη ζωή του, την πολιτική αλλά και την απόσταση μεταξύ των δυο τους που προκάλεσε η εκπαίδευση και η ομοφυλοφιλία του συγγραφέα.

Κλείσιμο για τις νέες μας κυκλοφορίες με το ‘Τίποτε δεν χάνεται’ (‘Rien ne se perd’, 2016) της Cloé Mehdi, σε μετάφραση Γιάννη Καυκιά, που βγήκε στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Πόλις, ένα μυθιστόρημα που μιλά για τη δολοφονία ενός εφήβου από την αστυνομία και τις αναταραχές που ακολούθησαν, μέσα από τα μάτια ενός 11χρονου παιδιού.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μισό λεπτάκι, που πάτε, δεν τελειώσαμε ακόμα. Μπορεί να είδαμε τα ράφια των νέων κυκλοφοριών στην Ελλάδα, αλλά ας κάνουμε τώρα και μια βόλτα σε εκείνα των νέων κυκλοφοριών στην Αμερική, μιας και υπήρξαν έξι τίτλοι που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον αυτή την εβδομάδα.

‘The Ballad of Songbirds and Snakes’ της Suzanne Collins, στο οποίο η συγγραφέας επιστρέφει στο δυστοπικό σύμπαν της, με το βιβλίο να διαδραματίζεται 64 χρόνια πριν το ‘Hunger Games’ και 10 χρόνια μετά το μεγάλο πόλεμο και την αποτυχημένη επανάσταση της Panem, στην περίοδο ανοικοδόμησης που ακολούθησε τις Σκοτεινές Ημέρες, όπως αναφέρεται η κυβέρνηση στον εμφύλιο πόλεμο, με το prequel να ξεκινά από το πρωινό της εκκίνησης των 10ων Hunger Games.

‘All My Mother’s Lovers’ της Ilana Masad, που ακολουθεί την 27χρονη Maggie Krause, με τη μητέρα να έχει μόλις σκοτωθεί σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, η οποία επιστρέφοντας στο σπίτι της βρίσκει πέντε κλειστούς φακέλους από εκείνη, ο καθένας για έναν διαφορετικό άντρα που η Maggie δε γνωρίζει, με την κοπέλα να ξεκινά ένα road trip για να ανακαλύψει την αλήθεια για την κρυφή ζωή της μητέρας της.

‘The Jane Austen Society’ της Natalie Jenner, ένα ιστορικό δράμα που ακολουθεί τις ζωές αρκετών διαφορετικών ανθρώπων που συγκεντρώνονται στο μικρό χωριό Chawton, το τελευταίο σπίτι της Jane Austen, λίγο μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, εκεί όπου τα μέλη της Jane Austen Society παλεύουν ο καθένας με τα δικά του τραύματα καθώς προσπαθούν να διασώσουν το σπίτι και την κληρονομιά της συγγραφέα.

‘Red Dress in Black and White’ του Elliot Ackerman, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας μέρας καθώς η Catherine, μια Αμερικανίδα που μένει στην Κωνσταντινούπολη, προσπαθεί να φύγει από την Τουρκία μαζί με τους γιους της και χωρίς το σύζυγό της Murat, έναν ισχυρό και με καλές διασυνδέσεις Τούρκο εργολάβο ακινήτων.

‘Stray’ της Stephanie Danler, τα απομνημονεύματα της συγγραφέα στα οποία εξερευνά τα τραύματα της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας, μεγαλώνοντας (και τελικά δραπετεύοντας) μέσα σε μια προβληματική οικογένεια γεμάτη εξαρτήσεις.

‘Drifts’ της Kate Zambreno, όπου η συγγραφέας εξερευνά την εμπειρία του να είναι κανείς συγγραφέας σήμερα και τη μάχη του με το χρόνο, καθώς οι προθεσμίες και η καθημερινότητα στέκονται απέναντι στο χρόνο που χρειάζεται η έρευνα, η συγγραφή και η ανάγνωση, ψάχνοντας την αλήθεια στους νεκρούς συγγραφείς και στις συζητήσεις της με φίλους και άλλους συγγραφείς, μετακινούμενη μέσα σε μια σειρά από ενοχλήσεις όπως η διάρρηξη του διαμερίσματός της.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ SHAKESPEARE AND COMPANY

Ο Ernest Hemingway, η Gertrude Stein, ο James Joyce, η Simone de Beauvoir, ο Aimé Césaire ήταν μόνο μερικά από τα επώνυμα μέλη της δανειστικής βιβλιοθήκης του Shakespeare and Company του Παρισιού, του βιβλιοπωλείου που άνοιξε η Αμερικανίδα Sylvia Beach το 1919.

Το διάσημο βιβλιοπωλείο ήταν ταυτόχρονα και βιβλιοθήκη και μέσα στους χώρους του αναπτύχθηκε μια σπουδαία κοινότητα από συγγραφείς και καλλιτέχνες της Χαμένης Γενιάς. Τώρα, 100 χρόνια αργότερα, το Shakespeare and Company Project προσπαθεί να φέρει στο φως με τη βοήθεια του Πανεπιστημίου Princeton τις αναγνωστικές συνήθειες των μελών της βιβλιοθήκης όπως οι παραπάνω.

Μπορείτε να διαβάσετε για το πώς θα μπορούσατε να γίνετε μέλη της βιβλιοθήκης αν ζούσατε στο Παρίσι του 1920 ή να δείτε τι είχαν δανειστεί τα μέλη της βιβλιοθήκης, εκεί που για παράδειγμα μαθαίνουμε πως ο James Joyce είχε διαβάσει το ‘Brave New World’ του Aldous Huxley ή πως ο μετέπειτα Νομπελίστας André Gide ήταν ένα από τα πρώτα μέλη που γράφτηκαν στη βιβλιοθήκη με την έναρξή της.

Αν λοιπόν είστε έτοιμοι για ένα αναγνωστικό ταξίδι πίσω στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, το Shakespeare and Company σας περιμένει.

AND NOW, THIS

Κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει, αρκεί να έχουμε βιβλία. Μάλλον αυτό θέλει να μας πει εδώ ο φίλος Tom Gauld.

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Οι bookstagrammers είναι μια κοινότητα που αγαπά τα βιβλία κι εμείς κάθε εβδομάδα διαλέγουμε τις αγαπημένες μας φωτογραφίες τους από το χάσταγκ #instavivlio. Για να δούμε τις επιλογές αυτής της εβδομάδας.

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΟΥ 2019

Μας αρέσουν τα όμορφα εξώφυλλα, αυτό ήδη το ξέρετε. Και καλύτερος τρόπος από τα βραβεία, για να βρούμε τα πιο ιδιαίτερα από αυτά, δεν υπάρχει. Έτσι σήμερα θέλω να σας μιλήσω για το 50 Books / 50 Covers, το διαγωνισμό που διοργανώνει κάθε χρόνο το Αμερικανικό Ινστιτούτο Γραφικών Τεχνών και βραβεύει τα καλύτερα εξώφυλλα βιβλίων και τον καλύτερο σχεδιασμό βιβλίων, με 50 νικητές σε κάθε κατηγορία.

Μπορείτε να δείτε όλους τους νικητές στο παραπάνω link, αλλά εδώ θα σας δείξω μερικά από τα 50 καλύτερα εξώφυλλα, εκείνα που βρήκα τα πιο ενδιαφέροντα.

Στην Ελλάδα πότε θα γίνει ένα σωστό βραβείο για εξώφυλλα βιβλίων; Ε; Μήπως πρέπει να το διοργανώσουμε εμείς;

ΕΠΑΝΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ένα από τα πολλά ωραία βίντεο που έχουν ανέβει στη YouTube σελίδα του Ιδρύματος Ωνάση τον τελευταίο καιρό είναι και το ‘Επάνοδος από την Ελλάδα’, με την πρώτη από τις επτά συναντήσεις με αφορμή επτά καβαφικά ποιήματα που έγιναν την άνοιξη του 2017 στην Ωνάσειο Βιβλιοθήκη.

Στο βίντεο που θα δείτε ο Μιχάλης Χρυσανθόπουλος, Καθηγητής Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αναλύει το ανέκδοτο ποίημα ‘Επάνοδος από την Ελλάδα’, αλλά μιλά και γενικότερα για την καβαφική ποίηση. Αν αγαπάτε την ποίηση του Καβάφη ή θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτή, ρίξτε μια ματιά στην ομιλία και τη συζήτηση που ακολουθεί.

 

RANDOM LINKS

Για την κοινωνική ανάγνωση και τη θέση της στη σημερινή εποχή, οι υποψηφιότητες για τα Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου 2019, στο κυνήγι των βιβλίων για τον κορονοϊό, τα Waterstones θα βάλουν τα βιβλία σε 72ωρη καραντίνα, θα επιζήσουν τα κόμικς από την τωρινή κρίση, για τη λογοτεχνία της εποχής του Covid-19, μια σύντομη εικονογραφημένη ιστορία για την κοινωνική αποστασιοποίηση από τον Mark Haddon, για την προοπτική που δίνει το Instagram στα κόμικς, η πρωτότυπη ιδέα του metabook, μια βιβλιοπώλης μιλά για τη διαφωνία της στο άνοιγμα των βιβλιοπωλείων, για τη σύγχρονη Αφρικανική λογοτεχνία της διασποράς, τι μπορεί να μας διδάξει η λογοτεχνία για την αγάπη χωρίς επαφή και τι μπορεί να μας διδάξει η προ-αποκαλυπτική λογοτεχνία, οι πύργοι και τα αξιοθέατα που ενέπνευσαν τον J.R.R. Tolkien, τι κάνει ο επίσημος ποιητής ενός κράτους, οι δημιουργικές κοινότητες που άλλαξαν τη λογοτεχνία για πάντα, γράφοντας στην εποχή του κορονοϊού, για τον φασισμό του Curzio Malaparte, μια βιβλιοθηκονόμος για την αδιαφορία απέναντι στην ασφάλεια των υπαλλήλων των βιβλιοθηκών, οι νικητές του φετινού Hans Christian Andersen Award, ένας νέος τρόπος να σκεφτούμε τη λογοτεχνική κατηγοριοποίηση, για την άβολη νύχτα που ο James Joyce συνάντησε τον Marcel Proust, ο Bill Clinton και ο James Patterson ετοιμάζονται για τη δεύτερη συνεργασία τους, για τη συγγραφή του Philip Roth μετά τη συνταξιοδότηση,