Βουτιά στην απόλαυση του 1997

Η χρονομηχανή είναι χωρίς υπερβολή, μία φανταστική συσκευή. Πριν επικαλεστείς την καταραμένη παρελθοντολαγνεία που δεν μας πάει μπροστά και όλα αυτά τα αναχρονιστικά, θέλω με το χέρι στην καρδιά, να κλείσεις τα μάτια και να πας πίσω στο χρόνο.

Πήγαινε πίσω. Πίσω. Πίσω.

Ώπα, στοπ. Μην αλλάξεις και αιώνα. Μείνε εδώ στον δικό μας και σκέψου για παράδειγμα πόσο υπέροχο θα ήταν αν μπορούσες να επιστρέψεις έστω και για λίγο σε εκείνες τις στιγμές που ένιωθες καλά. Που ευδιάθετος και χαλαρός, απολάμβανες τη ζωή δίχως να σε ενδιαφέρει τίποτα. Άντε, εντάξει ίσως σε ένοιαζε το κορίτσι που κάθεται στο δίπλα θρανίο (από δεξιά). Αλλά μέχρι εκεί. Σκέψου πόσο υπέροχο θα ήταν να μπορείς να τα παρατήσεις όλα και να γίνεις ξανά μαθητής την ώρα που κάνεις την πρώτη σου κοπάνα ή να βρεθείς στον κινηματογράφο και να παρακολουθήσεις την ταινία που σε μύησε στο μεγαλείο της μεγάλης οθόνης.

Γουργούρισε η κοιλιά σου;

(Κωνσταντίνε παιδί μου, μην τρως με το χέρι, δεν είσαι πια δέκα)

Γιατί η δική μας, όταν έμαθε για την ενέργεια #ThrowBackThursdays έπαιξε τόσο δυνατά που θα μπορούσε να γίνει noiser.

Σε περίπτωση που θεωρείς ότι υπερβάλλω.

Εντάξει, και από τα ορεκτικά.

Είπα ορεκτικά και μου άνοιξε η όρεξη για εκείνη την υπερτεράστια Cobb Salad με το τραγανό μπέικον που πάντοτε διάλεγα την honey mustard sause να τη συνδυάσω.

Η αποκάλυψη βέβαια, ήταν τα Jalapeño Poppers. Γεμισμένα με τυρί τσένταρ και tabasco ranch sause. Εγώ που είμαι και του καυτερού, τα τσάκισα.

Έπιασα τα φαγητά όμως, και ξέχασα να πω ένα ακόμα σημαντικό κομμάτι του concept #ThrowBackThursdays. Το ‘ντύσιμο’ του μαγαζιού στο Κεφαλάρι, από τους σερβιτόρους μέχρι τη μουσική, βρίσκεται πίσω στα 90’s. Για να καταλάβεις μας σέρβιραν φορώντας τις παλιές τους στολές.

Θα πω κάπου εδώ ότι εμείς οι υπόλοιποι δεν ήμασταν και πολύ 90’s ντυμένοι. Για το καλό της μόδας και του φακού της Φραντζέσκας. Και επιστρέφω στα φαγητά γιατί δεν έχουμε μιλήσει για τα κυρίως. #Ντροπη.

Παιδιά, βγαίνετε.

Τα Buffalo Chicken Tacos του Χρήστου Χατζηιωάννου

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης @onemangr στις Σεπ 17, 2015, 6:00πμ PDT

 

You had me at “Tacos” από την πρώτη στιγμή. Και κάτι με τράβηξε προς το Buffalo Chicken και δικαιώθηκα. Κάθε έκδρομή στα TGI Fridays™ γιατί περί εκδρομής πρόκειται όσον αφορά το mood όταν πηγαίνω, οφείλει να ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Και να δοκιμάζεις γεύσεις που δεν έχεις καθημερινά στο πιάτο σου. Αυτή τη φορά η εκδρομή ήταν και στον χρόνο. Γιατί η ανάμνηση αυτής της hot sauce στο κοτόπουλο είναι αξεπέραστη. Βουτάς τις πατάτες στη δροασερή σως, σε ξεγελά το iceberg και το pico de gallo ότι μιλάμε για ένα δροσερότατο πιάτο και έρχεται η υπέροχη λάβα της hot sauce να απογειώσει τις αισθήσεις. Για αυτές τις συναρπαστικές μπουκιές ζούμε.

Το Philli Cheesesteak Wrapper του Κωνσταντίνου Αμπατζή

Διαβάζοντας τις επιλογές που μου προσέφεραν τα TGI Fridays™ μέσω της πρωτοβουλίας των #ThrowBackThursdays με έπιασε μια γλυκιά νοσταλγία. Κάθε πιάτο και μια ανάμνηση και ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να αποφασίσω ποια εμπειρία θα ξαναζήσω. Τελικά ο κλήρος έπεσε στο Philli Cheesesteak Wrapper. To γεγονός ότι το μοσχαρίσιο κρέας, το λιωμένο τσένταρ, τα μανιτάρια και οι πιπεριές κατάφεραν να χωρέσουν μέσα σε μια πίτα, συμπυκνώνοντας όλες αυτές τις γεύσεις σε μια μπουκιά, πάντοτε με συνάρπαζε. Τελικά ναι, δεν ήταν μόνο η ανάμνηση που παρέμενε συναρπαστική, ήταν και η γεύση του. Απομένει να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα πιάτα, για να βεβαιωθώ ότι όλα είναι όσο νόστιμα τα θυμάμαι. Μην νομίζεις, για να τεστάρω τη μνήμη μου το κάνω.

Το Sizzling Chicken & Cheese του Θοδωρή Δημητρόπουλου

Τέσταρα λίγο τα όριά μου με το Sizzling Chicken & Cheese γιατί ομολογώ πως δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του κοτόπουλου. Όμως το είδα ως εξής: Τη λέξη ‘chicken’ περικύκλωναν οι ‘sizzling’ και ‘cheese’ οπότε ξαφνικά είχαμε άμεσα κάτι πολύ ενδιαφέρον. Sizzling λες; Ε, τι, όχι θα πω; Έτσι, το άμεσα εντυπωσιακό πιάτο περιλάμβανε δύο φιλέτα με το garlic butter τους, ριγμένα πάνω σε μια μαγική μίξη λιωμένων τυριών με πράσινες και κόκκινες πιπεριές. Είχε και ωραιότατο πουρέ με cheddar το πιάτο για να καλύπτει όλα τα side γούστα για το κοτόπουλο, αλλά εστίασα στον καταπληκτικό -sizzling θα έλεγα- συνδυασμό του κοτόπουλου με το λιωμένο τυρί και τις πιπεριές. Κάθε μπουκιά του φιλέτου έμοιαζε γαργαλιστική. Στο τέλος έξιυα το λιωμένο τυρί από τις άκρες του πιάτου. Όπως θα έκανα και ως λαίμαργος πιτσιρικάς στα ’90s δηλαδή.

Τα BBQ Burger Tacos της Φραντσέσκας Γιαϊτζόγλου Watkinson

Όταν ρώτησα τη Φραντζέσκα πώς της φάνηκε το πιάτο της, μου έδωσε μου τρεις απλές μουγκριστές λέξεις: λαχταριστό, ζουμερό, θέλωκαιάλλο. Πιστεύω, σε κατατόπισα πλήρως.

Υ.Γ.: Όλοι εμείς οι υπόλοιποι το ψιλοζηλέψαμε το πιάτο της, αλλά το παίξαμε άνετοι.

Υ.Γ.2: Όσο φωτογράφιζε τα πιάτα μας, τσιμπήσαμε λίγες πατατούλες από το δικό της.

Το Mushroom Chicken & Mushrooms του Ηλία Αναστασιάδη

Στο #ThrowBackThursdays των TGI Fridays™ έσπασα μια πολύ δυσμενή παράδοση, που με θέλει να διαλέγω πάντα ό,τι χειρότερο από έναν κατάλογο με πιάτα που δεν έχω ξαναδοκιμάσει. Το Mushroom Chicken and Mushrooms ήταν μια επικολυρική επιλογή, κυρίως γιατί ένα αόρατο χέρι με κάνει να παίρνω κοτόπουλο παντού και πάντα τους τελευταίους μήνες, το οποίο δεν μου βγαίνει σε καλό όλες τις φορές. Στα TGI Fridays™ έπιασα το τζακ ποτ, με αυτό το παναρισμένο κοτόπουλο με τη μοτσαρέλα και τα μανιτάρια που έκαναν βόλτες στην κορυφή, αλλά και τα παναρισμένα μανιτάρια που γέμιζαν την πιατέλα που προσγειώθηκε μπροστά μου. Τα λαχανικά ομολογώ ότι τα σνόμπαρα, αλλά δεν φταίνε αυτά, εγώ φταίω. Φυσικά. Αιτούμαι άμεσης διόρθωσης του βασικού καταλόγου TGI Fridays™ και προσθήκη Mushroom Chicken & Mushrooms αύριο. Να ‘μαστε καλά να θυμόμαστε το πιάτο συχνότερα.

Το δικό μου, Mushroom Steak & Mushrooms

Το 1997 ήμουν 10 ετών. Στα δέκα μου, λοιπόν, το βασικό παράπονο των δικών μου ήταν ότι από κρέατα το μόνο που έτρωγα ήταν το κοτόπουλο που ναι, ξέρω ανήκει στα πουλερικά. Όταν άνοιξα λοιπόν τον κατάλογο του #ThrowBackThursdays των TGI Fridays™ ήρθα αντιμέτωπη με εκείνη την περίοδο που ούσα κακομαθημένη, έθετα όρους για να φάω λίγο ‘τσιτσί’. Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούσα να μην παραγγείλω το steak. Το οποίο σημειωτέον, ήταν ίδιο και απαράλλαχτο με τότε. Με τα λαχανικά που δεν τίμησε ο Ηλίας από πάνω, με τα παναρισμένα υπέροχα μανιτάρια του, με το ιδανικό λιωμένο τσένταρ του. Για τις πατάτες δεν θα μιλήσω. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κείμενο για τις πατάτες των TGI Fridays™. Μία ωδή, έναν διθύραμβο. Κάτι που να περιγράφει την υπερτελειότητά τους τέλος πάντων.

Ρε παιδιά εσείς οι από πάνω, αύριο είναι Πέμπτη. Λέω εγώ τώρα.

#ThrowBackThursdays και τα μυαλά στο 1997

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου Watkinson