The Walking Dead S8E09: Αυτό που ο Carl σώζει και ο Morgan φτιάχνει σπληνάντερο

Άψογο. Αψεγάδιαστο. Ταυτόχρονα συγκινητικό και τρομακτικό. Χίλια μπράβο, μέσα από την καρδιά μου. Το συγκεκριμένο επεισόδιο, όπου αποχαιρετούμε / θάβουμε (κυριολεκτικά, έτσι ξεκινάει και έτσι τελειώνει) τον δαγκωμένο στο στομάχι Carl, παίζει και να είναι το καλύτερο από την στιγμή που ξεκίνησα να γράφω τα συγκεκριμένα recap, δυο σεζόν πίσω.

Και σκέψου ότι δεν περιέχει καθόλου Negan, ένα στοιχείο της ‘συνταγής’ που πάντοτε του δίνει το κάτι παραπάνω. Για την ακρίβεια τον -χαμογελαστό και χωρίς το ρόπαλο και το δερμάτινο- Negan τον βλέπουμε στιγμιαία μόνο στο τέλος, εντός του ονειρεμένου ‘Αλεξανδρινού’ κήπου γαλήνης και αρμονίας (ως αναμορφωμένο μέλος της ευρύτερης ομάδας μετά τον πόλεμο) που μαθαίνουμε ότι ονειρευόταν μέχρι τώρα ο Carl -και όχι ο Rick, όπως πιστεύαμε.

Εκεί δηλαδή που ο Rick έχει ZZ Top γκρίζο μούσι δημογέροντα, ο Eugene δεν είναι καθήκι και η Michonne είναι πάντα χαμογελαστή.

Εκείνο το όνειρο για το πως θα μπορούσε να είναι ο κόσμος αν όλοι δεν έπαιρναν τον εύκολο δρόμο του να τραβάς μονίμως την σκανδάλη, που ζήτησε στο νεκροκρέβατο του ο Carl από τον πατέρα του να πραγματοποιήσει.

Με αποτέλεσμα, στο τέλος του επεισοδίου, ο Rick να το ονειρευτεί για πρώτη φορά και ο ίδιος (τουλάχιστον έτσι καταλαβαίνω, αν και αυτά τα κρεμασμένα παράθυρα στο δέντρο πίσω του μου παραμένουν ακατανόητα).

Ένα ιδανικό τελείωμα σε ένα επεισόδιο όπου, πέρα από τον ‘μακρύ αποχαιρετισμό’ του Carl, ξεχώρισε κάποιος η συμπεριφορά του οποίου σίγουρα δεν θα του επιτρέψει να μπει εντός του κήπου που λέγαμε.

Εσένα κοιτάζω Morgan. Εσένα και το ματωμένο κοντάρι σου (respect στη σκηνή που, ως άλλος serial killer, το σέρνει στην άμμο-τύπου ‘Η άμμος βάφτηκε κόκκινη’) που ξεκλήρισες (με τη βοήθεια της Carol) τουλάχιστον μια ντουζίνα Saviors στην προσπάθειά σου να γλιτώσεις τον Ezekiel.

Εντάξει, βασικά, εκδίκηση ήθελες να πάρεις. Το μάτι σου γυάλιζε εξαρχής. Ότι έσωσες τον βασιλιά ήταν απλώς το κερασάκι. Και ήσουν τόσο ‘ψυχωτικός’ που έφτασε στο σημείο μέχρι και η Carol να σου λέει να σταματήσεις.

Τόσο πριν βάλεις το χέρι σου μέσα στην κοιλιά του πληγωμένου Savior, πάνω στην αίθουσα θρόνου στην οποία είχαν ταμπουρωθεί, και τον σκοτώσεις τραβώντας του τα έντερα από το στομάχι (σ.σ. με διαφορά η πιο gore σκηνή που θυμάμαι- ευτυχώς που δεν την είδες εντελώς kung fu master και του βγάλεις την παλλόμενη καρδιά).

Όσο και αργότερα, όταν είχες στριμώξει τον τραυματισμένο αρχηγό των Saviors (εκείνον που φαινόταν να έχει δεύτερες σκέψεις στην πορεία για τις πράξεις του, αλλά δεν άδραξε την διπλή ευκαιρία να ‘αλλαξοπιστήσει’, που του έδωσε πριν ο Ezekiel) και όλοι σου έλεγαν ότι το να τον σκοτώσεις είναι ο δρόμος του δειλού.

Και όχι, ότι τελικά δεν πρόλαβες να του καρφώσεις το κοντάρι στον κρόταφο (κάτι που έκανε τελικά ο πιτσιρικάς που ήρθε από πίσω) δεν σε εξιλεώνει. Απλά δημιούργησες ένα ακόμη εν δυνάμει serial killer, τώρα που μας είπε αντίο ο Carl.

Ένα αντίο που ήταν μακρύ, αλλά όχι βαρετό. Όπως ακριβώς αξίζει στον μοναδικό -πέρα του Rick- χαρακτήρα που έχει επιβιώσει από την -τόσο, μα τόσο μακρινή πλέον στο μυαλό μας- πρώτη σεζόν.

Ένα αντίο που ξεκίνησε με ένα flashback όπου βλέπουμε ότι όντως τον δάγκωσε ο Walker στο στομάχι όταν πήγε στο δάσος να σώσει τον pet του τον Siddiq (ο οποίος στην πορεία μαθαίνουμε ότι είναι γιατρός). Στη συνέχεια τον βλέπουμε, με θαυμαστή αξιοπρέπεια και αυτοσυγκράτηση, να αλλάζει το δαγκωμένο του μπλουζάκι, να γράφει γράμματα αποχαιρετισμού για τους πάντες, να παίζει και να βγάζει selfie (με polaroid) με την μικρή αδελφή του, να ετοιμάζει το καταφύγιο του Siddiq μέσα στους υπονόμους και γενικώς να είναι σουπερ γαλήνιος και δημιουργικός.

Ενώ και μετά, αφού έχωσε και έσωσε τους πάντες στους υπονόμους, ήταν και πάλι σε ‘Ο Iησούς σώζει mode’. Λέγοντας στην ‘καλύτερή του φίλη’, την Michonne, να μην είναι θυμωμένη ή στεναχωρημένη όταν εκείνος φύγει, αλλά να παραμείνει δυνατή για να βοηθήσει τον πατέρα του να τα βγάλει πέρα.

‘Κληροδοτώντας’ στην Judith το trademark καπέλο του και λεγοντάς της να ακούει τον πατέρα τους (αλλά όχι πάντα, γιατί μερικές φορές τα παιδιά δείχνουν τον δρόμο). Και καταλήγοντας στον δακρυσμένο Rick στον οποίο λέει ξανά και ξανά, ώστε να το βάλει καλά στο ξεροκέφαλο του, ότι ‘δεν μπορείς να τους σκοτώσεις όλους’.

Με τον Rick να του εξηγεί ότι σκοπεύει να συνεχίσει να κάνει τα πάντα για εκείνον. Όπως έχει ήδη κάνει από την Atlanta και μετά.

Κατά τα άλλα οφείλουμε να επισημάνουμε πως δεν έφταιγε τελικά εντελώς το σχέδιο του Rick για το ότι οι Saviors έσπασαν την πολιορκία. Όπως είδαμε σε flashback, αυτοί έφτιαξαν ένα φράγμα από πτώματα Walker αριστερά και δεξιά από την είσοδο και μετά βγήκαν, αιφνιδιάζοντας τον Morgan και τους υπολοίπους.

Επίσης ότι την καλύτερη ατάκα την είχε και πάλι ο Daryl. Συγκεκριμένα, αφού συμφώνησε με το σχέδιο της ‘μου θυμίζεις την Όλγα Φαρμάκη’ Rositα να φύγουν όλοι για το Hilltop (πέρα από τον Rick και την Michonne που έμειναν πίσω με τον Carl), γύρισε και είπε στον Dwight που είχε τις αντιρρήσεις του για το πόσο σοφό είναι να είναι όλοι μαζεμένοι μαζί, ότι ‘Ότι όλοι εμείς στο ίδιο μέρος θα είμαστε ο χειρότερός τους εφιάλτης’.

Ενώ, από την άλλη, είχε πλάκα ότι η Tara δεν είπε ούτε μια λέξη. Ήταν πάντοτε φόντο σε όλα. Και απλώς κούνησε το δακτυλό της τύπου αντίο όταν έφυγε από τους υπονόμους. Γιατί είπαμε ότι κρατάμε ζωντανό τον χαρακτήρα της; Ποιον ακριβώς έχει μέσο;

Συνολικά ένα επεισόδιο που ελπίζουμε να αποτελεί καλό οιωνό για αυτά που θα ακολουθήσουν. Ειδικά αν σκεφτείς ότι τον Carl, πέρα από ότι ήταν παλιός, δεν τον είχαμε καν πάντα σε εκτίμηση.

* Το ‘Walking Dead’ προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 22.45 μέσω του FOX.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του Popcode.