Βιβλιοφαγικό mashup v137: Mια ΜΚΟ προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση στα βιβλία σε πρόσφυγες

Είστε έτοιμοι για άλλη μια Τετάρτη με πολλά φρέσκα βιβλία, επισκέψεις σε ιστορικά σπίτια και όμορφα κομιξάδικα, άβολα βίντεο και απαντήσεις σε σημαντικές βιβλιοφιλικές ερωτήσεις; Φύγαμε!

AND NOW, THIS

Η We Need Books είναι μια ΜΚΟ που σκοπό έχει να προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση σε πρόσφυγες και μετανάστες μέσα από μια ανοιχτή κοινότητα που θα ενδυναμώσει τους ανθρώπους να βρουν το δικό τους μονοπάτι. Έχει φέρει ήδη περισσότερα από 13,000 βιβλία από 14 γλώσσες σε πρόσφυγες από όλο τον κόσμο και συνεχίζει ακάθεκτη.

Τώρα η We Need Books ζητά τη βοήθειά μας για να στήσει την πολυγλωσσική της βιβλιοθήκη και το πολυπολιτισμικό της κέντρο μέσα από μια crowdfunding καμπάνια στο GlobalGiving. Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο και βοηθήστε τη μεγάλη προσπάθεια της We Need Books. Το Βιβλιοφαγικό mashup στηρίζει.

ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Συνεχίζουμε κι εμείς, όπως ακριβώς και οι εκδοτικοί, σε ιδιαίτερα υψηλές ταχύτητες: Έντεκα νέα αναγνώσματα έχουμε αυτή την εβδομάδα, βιβλία που είμαι σίγουρος πως θα σας κάνουν να τρέξετε μέχρι το κοντινότερο βιβλιοπωλείο.

Ξεκινάμε με τις Εκδόσεις Αντίποδες, που μας φέρνουν ένα Γαλλικό best seller, το ‘Ιστορία της βίας’ (‘History of Violence’, 2016) του Édouard Louis, σε μετάφραση Στέλας Ζουμπουλάκη. Ένα βιβλίο που ξεσήκωσε μεγάλες συζητήσεις στη χώρα του κι ένα έργο βασισμένο στην πραγματική ιστορία του συγγραφέα, ο οποίος τα Χριστούγεννα του 2012 βιάστηκε και παραλίγο να δολοφονηθεί από έναν άντρα, πράξη που τον έκανε να επιστρέψει πίσω στο χωριό του, να καταγράψει τις συνέπειες της σεξουαλικής βίας και να ρίξει μια ματιά στη Γαλλική κοινωνία γενικότερα.

Δύο σημαντικά αναγνώσματα που περιμέναμε καιρό μας παρουσίασαν οι Εκδόσεις Εστία τις προηγούμενες ημέρες. Το ‘Zero K’ (2016) του Don DeLillo, σε μετάφραση Λαμπρινής Κουζέλη, είναι το πιο πρόσφατο έργο του Αμερικανού συγγραφέα. Σε αυτό ο Ρος Λόκχαρτ, ένας 60ρης δισεκατομμυριούχος που βλέπει την Άρτις, τη νεαρότερη σύζυγό του, να φθίνει από μια ανίατη ασθένεια, αποφασίζει να στήσει μια κρυφή εγκατάσταση όπου ο θάνατος ελέγχεται και τα σώματα διασώζονται μέχρι η βιοϊατρική πρόοδος και οι νέες τεχνολογίες να μπορούν να τα επιστρέψουν στη ζωή. Σε αυτό το μυστικό μέρος στα βάθη της Ασίας θα τους συναντήσει ο Τζέφρι, γιος του Ρος από τον πρώτο του γάμο, για να αποχαιρετήσει την Άρτις.

Η ιστορία της Νορβηγίας ζωντανεύει μέσα από την ιστορία Ίνγκρι Μπαρόυ στο ‘Οι αφανείς’ (‘The Unseen’, 2013) του Roy Jacobsen, σε μετάφραση Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη, το πρώτο μέρος της Τριλογίας των Μπαρόυ του Νορβηγού συγγραφέα.

Το ιστορικό μυθιστόρημα ξεκινά με την Ίνγκρι να μεγαλώνει στο μικρό νησί που ζει με δυσκολίες η οικογένειά της, χωρίς καμία επαφή με την υπόλοιπη Νορβηγία, μια ζωή γεμάτη θάλασσα και φτώχεια, αλλά και ελπίδες κι όνειρα. Όταν όμως η Ίνγκρι ενηλικιώνεται, στέλνεται στην ηπειρωτική χώρα, για να εργαστεί σε μια από την πλούσιες οικογένειες της περιοχής. Καθώς η Νορβηγία ξυπνά σε έναν πολύ μεγαλύτερο κόσμο, έναν σύγχρονο, απρόβλεπτο και σκληρό κόσμο, η τραγωδία χτυπά τον κόσμο της Ίνγκρι κι εκείνη θα πρέπει να παλέψει για να προστατεύσει το σπίτι που νόμιζε πως άφησε πίσω της.

Στις Εκδόσεις Ψυχογιός συνεχίζουν την επανέκδοση των βιβλίων του Jonathan Franzen και αυτή τη φορά είναι η σειρά του ‘Ελευθερία’ (‘Freedom’, 2010), σε μετάφραση Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη. Το βιβλίο παρακολουθεί τον Γουόλτερ και την Πάτι Μπέργκλαντ, ένα ζευγάρι που πάντα προσπαθούσε για το καλύτερο. Ιδανικοί γείτονες, αφοσιωμένοι στην οικογένειά τους, με περιβαλλοντικές ανησυχίες και υπέρ της υγιεινής διατροφής. Τώρα όμως κάτι έχει αλλάξει: Ο Γουόλτερ έπιασε δουλειά σε μια εταιρεία εξόρυξης άνθρακα, η Πάτι είναι συνεχώς έξαλλη με τους γείτονές της, ο καλύτερος φίλος και ανταγωνιστής του Γουόλτερ στο πανεπιστήμιο είναι ακόμα εδώ γύρω και ο γιος τους μένει με τη διπλανή οικογένεια φανατικών Ρεπουμπλικανών. Τι ακριβώς έχει συμβεί;

Μαζί ο εκδοτικός μας δίνει το ‘Ψίθυροι θανάτου’ του Dean Koontz, σε μετάφραση Γιώργου Μπαρουξή, όπου η πράκτορας του FBI Τζέιν Χοκ βρίσκεται στα ίχνη μιας μυστικής ελίτ ισχυρών συνωμοτών που φαίνεται να βρίσκεται πίσω από μυστηριώδεις θανάτους και ανεξήγητες αυτοκτονίες, μεταξύ αυτών και του άντρα της, αλλά και το ‘Φτερά και ερείπια’ της Sarah J. Maas, σε μετάφραση Έλλης Συλογίδου, το τρίτο μέρος της ‘Αγκάθια και τριαντάφυλλα’ σειράς της συγγραφέα, με τον πόλεμο να είναι έτοιμος να ξεσπάσει και την Φέιρα να επιστρέφει στην Αυλή της Άνοιξης, προσπαθώντας με οποιονδήποτε τρόπο να μαζέψει πληροφορίες για τις δολοπλοκίες του άρχοντα Τάμλιν με σκοπό την πτώση του βασιλείου της Πρίθιαν.

Έναν ακόμη Amos Oz μας φέρνουν οι Εκδόσεις Καστανιώτη, τη συλλογή διηγημάτων ‘Μεταξύ φίλων’ (‘Between Friends’, 2012), σε μετάφραση Μάγκυ Κόεν. Στις 8 ιστορίες του βιβλίου παρακολουθούμε αποσπάσματα από τη ζωή στο κιμπούτς Ικάτ της δεκαετίας του ‘50, μέρος βγαλμένο από τη φαντασία του συγγραφέα, εκεί όπου οι χαρακτήρες του Oz ζουν μια ασφυκτική, δύσκολη καθημερινότητα.

Επίσης από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και ένα βιβλίο που περιέχει 2 ιστορίες του Hermann Hesse με τον τίτλο ‘Το τελευταίο καλοκαίρι του Κλίνκσορ’ (‘Klingsor’s Last Summer’, 1919), σε μετάφραση Μιράντας Θεοφίλου. Στην ομώνυμη ιστορία παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες της ζωής του Κλίνκσορ, ενός 42χρονου εξπρεσιονιστή ζωγράφου, στη νότια Ιταλία, ενώ στο ‘Παιδική του ψυχή’ ο Hesse περιγράφει το άγχος και τις ενοχές ενός παιδιού που μόλις έκλεψε κάτι.

Φυσικά και δε γίνεται να μη μιλήσουμε για το πρώτο βιβλίο του Gil Scott-Heron, του θρυλικού μουσικού και ποιητή, που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Το μυθιστόρημα ‘Το αρπακτικό’ (‘The Vulture’, 1970), σε μετάφραση Βασίλη Κοντόπουλου, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν και είναι η ιστορία ενός φόνου. Είναι 12 Ιουλίου 1969, το πτώμα του Τζον Λι βρίσκεται στο δρόμους της Νέας Υόρκης και τέσσερις άνθρωποι που τον ήξεραν μας αφηγούνται τα γεγονότα του εγκλήματος.

Γρήγορο πέρασμα και από τις Εκδόσεις Ποταμός, για να δούμε το ‘Σύντομη ιστορία της μέθης’ (‘A Short History of Drunkenness’, 2017) του Mark Forsyth, σε μετάφραση Καρίνας Λάμψα, ένα βιβλίο γεμάτο πληροφορία και χιούμορ που μιλά για τη σχέση του ανθρώπου με το αλκοόλ στην ιστορία και στη γεωγραφία.

Τέλος για σήμερα με το ‘Η γη των νεκρών’ (‘La Terre des morts’, 2018), το νέο βιβλίο του Jean-Christophe Grangé (συγγραφέα μεταξύ άλλων του ‘Πορφυρά ποτάμια’), σε μετάφραση Τίνας Πλυτά, που μας φέρνουν οι Εκδόσεις Καλέντη. Το μυθιστόρημα ακολουθεί τη μάχη μεταξύ του αστυνόμου Στεφάν Κορσό που προσπαθεί να ανακαλύψει τον ένοχο μιας σειράς δολοφονιών με θύματα στριπτιζέζ και του ζωγράφου Φιλίπ Σομπιεσκί, του βασικού υπόπτου για τα ειδεχθή εγκλήματα.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μισό λεπτάκι, δεν τελειώσαμε ακόμα με τις νέες κυκλοφορίες, έχουμε πρώτα να περάσουμε από αυτά τα τέσσερα βιβλία που αποτελούν τις προτάσεις μας από τη φρέσκια φουρνιά αναγνωσμάτων της Αμερικής.

‘How Could She’ της Lauren Mechling, μυθιστόρημα που μιλά για τρεις γυναίκες, τρεις φίλες που γνωρίστηκαν στο Τορόντο, την Geraldine που περνά δυσκολίες μετά από έναν χωρισμό και αποφασίζει να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, εκεί που ήδη βρίσκεται η Sunny, που έχει βρει μια αξιοζήλευτη αν και ρηχή ζωή, και η Rachel, που έχει πετύχει μια φαινομενική ισορροπία.

‘The Gone Dead’ της Chanelle Benz, που ακολουθεί την Billie James καθώς γυρνά στο Νότο μετά από 30 χρόνια για να ζήσει στην καλύβα του πατέρα της, ενός καταξιωμένου μαύρου ποιητή που πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες όταν εκείνη ήταν 4 χρονών, με το μυστήριο να ξεκινά όταν η Billie μαθαίνει πως τη μέρα του θανάτου του πατέρα της η ίδια είχε εξαφανιστεί.

‘I Like to Watch’ της Emily Nussbaum, μια συλλογή κειμένων της τηλεοπτικού κριτικού του The New Yorker που καταγράφουν την άνοδο της τηλεόραση από την εποχή του “χαζοκούτι” στη Χρυσή Εποχή του 21ου αιώνα και την τωρινή μάχη του streaming content.

‘The Most Fun We Ever Had’ της Claire Lombardo, όπου η άφιξη του Jonah, 15χρονου βιολογικού γιου μιας από τις τέσσερις κόρες των Sorensons που η ίδια είχε δώσει για υιοθεσία, ανατρέπει την ηρεμία της οικογένειας, της οποίας οι γονείς Marilyn και David εξακολουθούν να είναι τρελά ερωτευμένοι μετά από 40 χρόνια γάμου, γεγονός που έχει μεταδώσει στις κόρες τους το φόβο πως ποτέ δε θα βρουν μια αγάπη όπως των γονιών τους.

ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ANNE FRANK

Όσοι έχετε επισκεφθεί το Άμστερνταμ είναι πολύ πιθανό να έχετε περάσει από το σπίτι της Anne Frank. Το μέρος στο οποίο έζησε η οικογένεια της Anne και εκεί όπου, μαζί με άλλους Εβραίους, έμεινε κρυμμένη για κάτι περισσότερο από 2 χρόνια, πριν την ανακάλυψή τους και την αποστολή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί. Για όλους εμάς όμως που δεν έχουμε δει ακόμη από κοντά το σπίτι φροντίζει η Google.

Ως κομμάτι του Google Arts & Culture μπορείτε πλέον να επισκεφθείτε online το σπίτι της Anne Frank. Μέσα από την πλατφόρμα θα μεταφερθείτε στα δωμάτια του σπιτιού που βρίσκεται στην οδό Merwedeplein 37-2, το οποίο έχει ανακαινιστεί στο στυλ της δεκαετίας του ‘30, την εποχή που έζησε σε αυτό η μικρή Anne.

Ταυτόχρονα μπορείτε να δείτε και το μοναδικό βίντεο στο οποίο απεικονίζεται η Anne, αλλά και τη φωτογραφία της με την υπόλοιπη οικογένειά της από τον Απρίλιο του 1941.

Επισκεφθείτε το σπίτι της Anne Frank.

ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

Η Χαρά ρωτά, “Γιατί δεν προβλέπεται κάποια δέσμευση από τους εκδοτικούς οίκους για την έκδοση των βιβλίων που αποτελούν σειρές; Αγοράζουμε το πρώτο και περιμένουμε μήνες ή χρόνια για τη συνέχεια (που μπορεί και να μην εκδοθούν ποτέ τελικά). Δεν είναι εξαπάτηση των αναγνωστών;”

Φίλη Χαρά, κάνεις μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση αν και είμαι αρκετά σίγουρος πως θα σε απογοητεύσω. Ας το δούμε όμως το θέμα, ας το συζητήσουμε.

Τα βιβλία για έναν εκδοτικό είναι προϊόν. Πέρα από την όποια πολιτιστική και συναισθηματική αξία τους αποδίδουμε ως κοινωνία και ως αναγνώστες, τα βιβλία είναι για τους εκδοτικούς το μέσο για να συνεχίσουν να υπάρχουν και για τους υπαλλήλους τους το μέσο για να πληρώνουν τους λογαριασμούς τους.

Αν λοιπόν μια σειρά βιβλίων μετά το πρώτο, το δεύτερο, όποιο μέρος της παύει να είναι κερδοφόρα, οι εκδοτικοί φτάνουν μπροστά σε ένα δίλημμα με ξεκάθαρη λύση: Να συνεχίσουν με την έκδοση ενός βιβλίου που ξεκάθαρα δεν έχει αρκετό αναγνωστικό κοινό για να συνεχίσει να υπάρχει και να μη χάσουν τη συνέχεια οι λίγοι αναγνώστες της σειράς ή να σταματήσει κάπου εδώ, αναζητώντας νέα αξιόλογα έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Υπάρχουν βέβαια και μερικά άλλα θέματα μέσα σε αυτή την ερώτηση. Ας πούμε, γιατί θα έπρεπε να δεσμεύεται ένας εκδοτικός για το τι θα εκδίδει; Δεν είναι δική μας δουλειά. Δε θα υποδείξουμε σε κανέναν εκδότη πως θα πρέπει να βγάλει ένα βιβλίο απλά και μόνο επειδή θέλουμε να το διαβάσουμε. Αλλά και να θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, με ποιον τρόπο θα το επιτυγχάναμε; Με κάποιον νόμο; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα.

Είναι πρόβλημα επίσης το να περιμένει κανείς μήνες ή και χρόνια για να διαβάσει το επόμενο βιβλίο μιας σειράς; Οι σειρές βιβλίων έχουν πολλές φορές ιδιαίτερο χρονοδιάγραμμα και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Κάθε βιβλίο χρειάζεται να γραφτεί, να αγοραστεί και να παραχθεί (και να μεταφραστεί αν μιλάμε για ξενόγλωσσο), αλλά και να γίνει ο σωστός προγραμματισμός για την έκδοσή του. Για να γράψει ο Stephen King το 4ο βιβλίο του ‘The Dark Tower’ χρειάστηκαν 6 χρόνια, κι άλλα τόσα μετά για το 5ο. Έχουμε 8 χρόνια που περιμένουμε τον George R.R. Martin να γράψει το ‘The Winds of Winter’ και συνεχίζουμε. Η Ζυράννα Ζατέλη έγραψε το 2001 το πρώτο μέρος και το 2009 το δεύτερο μέρος της τριλογίας της ‘Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους’, με την τύχη του τρίτου μέρους να αγνοείται ακόμα, 10 χρόνια μετά.

Για τις ολοκληρωμένες σειρές όμως; Τι συμβαίνει εκεί; Γιατί ένας εκδοτικός πέφτει τόσο έξω, ειδικά σε μια αγορά βιβλίου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όπως της Ελλάδα, ώστε να διακόπτει μια σειρά βιβλίων στη μέση; Δε θα μπορούσε να προβλέψει σχετικά το ύψος των πωλήσεών της και αντίστοιχα να προχωρήσει ή όχι από την αρχή στην έκδοσή της;

Αυτό είναι μια καλή ερώτηση. Όμως εδώ θα πρέπει να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε ως Έλληνες αναγνώστες. Μας χρειάζεται μια αγορά βιβλίου που γεμίζει τα βιβλιοπωλεία με έργα που αποτελούν απλά ασφαλείς επιλογές για να πουλήσουν όσο γίνεται περισσότερο; Ή θέλουμε εκδοτικούς που μια στο τόσο θα ρίχνουν τη ζαριά βιβλίων που δεν είναι προσβάσιμα σε όλους τους αναγνώστες αλλά καλύπτουν κενά για όσους έχουν βαρεθεί να βλέπουν συνεχώς νέες εκδόσεις του Χέμινγουεϊ ή του Κάφκα στα ράφια.

Από την άλλη, κατανοώ τη σημερινή ερώτηση και την έχω ακούσει από πολλούς. Μπορεί τρόπος να δεσμευτεί ένας εκδοτικός, όπως ρωτάει η Χαρά, να μην υπάρχει. Αλλά αυτή η αδήλωτη υπόσχεση πως ο εκδοτικός θα φέρει εις πέρας την έκδοση μιας σειράς βιβλίων που ξεκινά είναι εκεί. Υπάρχει σίγουρα ένα σπάσιμο της εμπιστοσύνης μεταξύ αναγνώστη και εκδοτικού με τη μη συνέχιση των σειρών. Μια διατάραξη της καλής θέλησης του κοινού, που ακολουθεί συγγραφείς και έργα, προς τους εκδοτικούς. Παρόλα αυτά, οι παρατημένες σειρές βιβλίων δεν είναι πολλές πια σήμερα. Οι εκδοτικοί φέρνουν, στην πλειοψηφία τους, τις σειρές εις πέρας.

Όχι λοιπόν, δεν είναι εξαπάτηση. Είναι απλά η ανάγκη μιας περιορισμένης αγοράς βιβλίου. Βιβλία υπάρχουν πολλά. Αναγνώστες που να καταπιάνονται με σειρές βιβλίων στα ελληνικά, όχι τόσοι.

Έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τα βιβλία; Ψάχνετε προτάσεις για ένα συγκεκριμένο είδος ή μια συγκεκριμένη διάθεση; Θέλετε να μάθετε κάτι για συγγραφείς ή για εκδοτικούς; Για τη λογοτεχνία γενικότερα; Θέλετε στοιχεία, αριθμούς, ονόματα, λίστες; Το βιβλιοφαγικό mashup έχει τις απαντήσεις, αρκεί να κάνετε τις ερωτήσεις.

Συμπληρώστε τη φόρμα παρακάτω και ίσως η δική σας ερώτηση να απαντηθεί σε μια από τις επόμενες Δευτέρες της στήλης μας. Περιμένουμε τις ερωτήσεις σας!

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ #INSTAVIVLIO

Θάλασσα, ήλιος, αλάτι και παγάκια κάνουν αυτή την εβδομάδα παρέα στα βιβλία του #instavivlio. Θα βαρεθείτε να βλέπετε παραλίες και όμορφα αναγνώσματα μέσα στις επόμενες εβδομάδες, σας προειδοποιώ.

ΕΝΑ DIVERSE ΚΟΜΙΞΑΔΙΚΟ

Στο παραπάνω βίντεο θα δείτε το Amalgam Comics & Coffeehouse της Philadelphia. Τι κάνει αυτό το κομιξάδικο διαφορετικό; Η ιδιοκτήτριά του, η Ariell Johnson, είναι η πρώτη μαύρη γυναίκα ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου κόμικς στην Ανατολική Ακτή της Αμερικής και πουλά τίτλους όπως τα ‘Harriet Tubman: Demon Slayer’ και ‘The Almighty Street Team’, που δε βρίσκονται εύκολα σε άλλα καταστήματα.

Χτίζοντας μια ανοιχτή κοινότητα γύρω από τα κόμικς και ένα ξεχωριστό, κουλ μαγαζί, το Amalgam είναι ένα κομιξάδικο που σίγουρα θα θέλαμε να επισκεφθούμε (κι επίσης αυτό το ‘Harriet Tubman: Demon Slayer’ ακούγεται φανταστικό ε;).

ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΑΒΟΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Δεν έχω ιδέα τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτό το σύντομο ταινιάκι του Kristoffer Borgli, που απεικονίζει την προσπάθειά του να πάρει μια συνέντευξη από τον συγγραφέα David Shields.

Ο Borgli πηγαίνει τον Shields σε ένα εστιατόριο, σε τυχαίο τοιχάκι και τέλος ένα βιβλιοπωλείο, προσπαθώντας να ρωτήσει τον συγγραφέα για το έργο του. Τελικά επισκέπτονται τον Bret Easton Ellis, στο podcast του οποίο θα εμφανιστεί ο Shields.

Τίποτα δεν πηγαίνει καλά, όλο αυτό είναι άβολο και ξερό, το ‘The Loser’ δεν είναι καθόλου αστείο. Αλλά και ταυτόχρονα είναι; Δεν ξέρω, δείτε και πείτε μου.

RANDOM LINKS

Από ποιες 9 χώρες προέρχονται τα μεταφρασμένα βιβλία στην Ελλάδα, γιατί πεθαίνει μια γλώσσα, τι να μην πείτε όταν συναντήσετε τον αγαπημένο σας συγγραφέα, για τις αόρατες χρόνιες αρρώστιες της λογοτεχνίας, ο γολγοθάς του ημιεπιτυχημένου συγγραφέα, επιστολές απόρριψης που πήραν διάσημοι συγγραφείς, η μεγάλη πολιτιστική επιρροή της Octavia Butler, τι εννοούμε όταν λέμε “εθνική λογοτεχνία”, ένα βιβλίο που περιέχει ταμπόν ξεπούλησε μέσα σε μια μέρα στη Γερμανία, πώς η Amazon ωφελείται από τα πλαστά βιβλία, γράφοντας για βία εναντίον των γυναικών στην εποχή του #MeToo, ανακαλύπτοντας την ταυτότητά μου στο ‘Vampire Chronicles’ της Anne Rice, πώς η νέα γενιά συγγραφέων της Νιγηρίας διασώζει την παράδοση από την αποικιοκρατική διαγραφή, οδηγός για να γράφετε σωστές λίστες με προτάσεις βιβλίων, ηο Gutenberg δεν ανακάλυψε το τυπογραφικό πιεστήριο, πώς η Elin Hilderbrand έγινε η Βασίλισσα των Αναγνωσμάτων Παραλίας, το brand “Franz Kafka” ζει και βασιλεύει στην Πράγα, πώς το Σοβιετικό λογοτεχνικό κατεστημένο λογόκρινε τον Vasily Grossman, η μετάφραση ως μια αριθμητική της απώλειας, τα βραβεία του φετινού Student Design Award της Penguin Random House, για τότε που η Kathleen Hale επιτέθηκε μέσα από ένα κείμενο στον Guardian σε κάποιον που έγραψε μια κακή κριτική για βιβλίο της στο Goodreads, πώς το ‘Catch-22’ έγινε ένα καλτ κλασικό λογοτεχνικό έργο, η υψηλή τέχνη του να ονομάζεις χαρακτήρες στην αστυνομική λογοτεχνία, πώς μυθιστορηματοποιούμε τον θυμό για να κατανοήσουμε τον κόσμο, πώς οι συγγραφείς του σήμερα εξερευνούν και περιπλέκουν τα κλασικά νουάρ έργα, το diversity στα παιδικά βιβλία της Αμερικής για το 2018, για την τοξική εταιρική κουλτούρα στη σύγχρονη λογοτεχνία, πώς η καταιγίδα των social media φέρνει περισσότερη προσοχή στη λογοτεχνία των Ασιαμερικανών συγγραφέων, γιατί τόσα πολλά βιβλία απαγορεύονται στις φυλακές και γιατί οι φυλακές απαγορεύουν τα βιβλία για προγραμματισμό, η queer συγγραφική κοινότητα του Καναδά αποκτά επιτέλους το σεβασμό που της αξίζει, το Carnegie Medal πήγε για πρώτη φορά στην 83χρονη ιστορία του σε μια μαύρη συγγραφέα, η τέχνη των εξώφυλλων βιβλίων (1820–1914), πώς τα βιβλία μας κάνουν να αισθανόμαστε λιγότερο μόνοι, ο Italo Calvino για την Natalia Ginzburg, τι έκανε ο Ernest Hemingway στην Κούβα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.