Welcome to the Jungle: Οι 12 καλύτερες ταινίες που εκτυλίσσονται στη ζούγκλα

Λίγους μήνες μετά από το ‘Jungle Book’ και δύο χρόνια πριν από το ‘Jungle Book: Origins’ που μαγειρεύει αυτόν τον καιρό η Warner Bros. με καπετάνιους τον Andy Serkis και τον Christian Bale, αυτή η εβδομάδα έχει άλλο ένα ταξίδι στη ζούγκλα, με τον μύθο ενός από τους πιο διαχρονικούς και διάσημους πρωταγωνιστές που μας έδωσε ο 20ς αιώνας να επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη.

Reload ο Ταρζάν λοιπόν, reload και η εξερεύνηση της ζούγκλας και της σχέσης του ανθρώπου με τα όσα συμβολίζει, άλλοτε μέσα από την οπτική γωνία του ανθρώπινου είδους, άλλοτε μέσα τα μάτια των τετράποδων κατοίκων της που συνήθως πάλι για μας μιλάνε, με έναν διαφορετικό, δικό τους τρόπο.

Επειδή πλέον το κλίμα μας το σηκώνει και επειδή το ‘Legend of Tarzan’ μας άνοιξε την όρεξη για ταξίδια τροπικά, πάμε να δούμε τις καλύτερες ταινίες που μας φέρνουν πιο κοντά σε καιρούς περασμένους (ή και σε κάποιες περιπτώσεις δυστοπικούς).

‘KING KONG’ (1933)

Σε παραπήγαμε πίσω, αλλά σκέψου ότι μιλάμε για τον μπαμπά του ‘Jurassic Park’ ή ακόμα και των ‘Alien’ ταινιών, ταινίες δηλαδή με εχθρούς που είναι φτιαγμένοι από τα καλύτερα εφέ που μπορεί να προσφέρει η κάθε εποχή.

Αν δεις το ‘King Kong’ σήμερα, θα διαπιστώσεις – σίγουρα χωρίς ίχνος έκπληξης – ότι τα δικά του εφέ δεν μπορούν να ανταγωνιστούν ούτε για πλάκα τα σημερινά, αλλά είναι αδύνατο να μη θαυμάσεις το επίπεδό τους σε μία εποχή που δεν είχε ειδικά προγράμματα για να διευκολύνουν τη ζωή των τεχνικών.

Μιλάμε για ένα μεγάλο επίτευγμα που μια φορά κι έναν καιρό άλλαξε τα τεχνικά standards της βιομηχανίας, δίνοντας ταυτόχρονα βάρος στην ιστορία ενός τέρατος που όχι μόνο δεν παρουσιάζεται ως καταστροφέας των πάντων, αλλά προστατεύει και αυτά που αγαπάει. Διαχρονικό στόρι που υποπτευόμαστε θα επανέρχεται συχνά στη μεγάλη οθόνη.

‘DEATH IN THE GARDEN’ (1956)

Λιγότερο σουρεαλιστικός ο Luis Buñuel από αυτό που μάλλον έχεις συνηθίσει εδώ, αλλά βρίσκει και πάλι τρόπους να χρησιμοποιήσει το στοιχείο του. Πρόκειται για μία περιπέτεια σε ανώνυμη χώρα της Νότιας Αμερικής, με πρωταγωνιστές φυγάδες που πρέπει να συνυπάρξουν στην προσπάθειά τους να περάσουν από τα σύνορα της χώρας με τη Βραζιλία. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει πρώτα να επιβιώσουν, όχι από το ιδυλλιακό, πυκνό τροπικό δάσος που βρίσκονται, αλλά από την απληστία τους.

Αν δε σας έχουμε ήδη πείσει, δείτε συνδυασμό ανθρώπων στο παρεάκι: Ένας παπάς, ένα call-girl, ένας απατεώνας και ένας ηλικιωμένος μεταλλωρύχος. Να σημειωθεί ότι η ταινία γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του Buñuel στο Μεξικό, οπότε και έκανε μερικές από τις πιο αυθεντικές του δημιουργίες.

‘THE JUNGLE BOOK’ (1967)

Οι περιπέτειες του μικρού Μόγλη στις ζούγκλες της Ινδίας δεν έχουν περάσει από την οθόνη σου όσες φορές μπορεί να νομίζεις, αλλά η ταινία της Disney έχει γίνει τόσο αυτονόητο μέρος της παιδικής ηλικίας όλων μας, που έχει καταφέρει να δώσει μία αίσθηση διαχρονικότητας στις ιστορίες του Rudyard Kipling που ίσως δε θα είχε αποκτήσει το σημερινό της εύρος με τις λίγες άλλες, διαφορετικές μεταφορές.

Το ‘Jungle Book’ του ‘67 έγινε αγαπητό στα παιδιά όλου του κόσμου, όχι μόνο για την έμφαση στην περιπέτεια και την αξία της φιλίας, αλλά και για το υπέροχό του soundtrack. Αγαπημένο μας το Bare Necessities.

‘APOCALYPSE NOW’ (1979)

Πολλά τα πολεμικά έπη της μεγάλης οθόνης, αλλά το ‘Apocalypse Now’ είναι κατηγορία από μόνο του, κυρίως για το απόλυτα εφιαλτικό όραμα του σκηνοθέτη Francis Ford Coppola για την ανθρωπότητα.

Ο Coppola μετέφερε την ιστορία ‘Heart of Darkness’ του Joseph Conrad από τη ζούγκλα του Κονγκό στα τροπικά δάση του Βιετνάμ, με τον Al Pacino να αρνείται τον ρόλο του Willard που πήγε τελικά στον Martin Sheen επειδή όπως είπε, “Εσύ θα είσαι ψηλά σ’ ένα ελικόπτερο να μου λες τι να κάνω κι εγώ θα είμαι σ’ ένα βάλτο για πέντε μήνες”. Δεκάξι μήνες πήραν τελικά τα γυρίσματα για να ολοκληρωθούν, τρία χρόνια στο μοντάζ και έναν Martin Sheen να πίνει για να πάνε τα φαρμάκια των γυρισμάτων κάτω. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι αριστουργηματικό, οπότε αν ρωτούσαμε τώρα τους συντελεστές για τη μέτρια εμπειρία τους behind the scenes, μάλλον θα μας έλεγαν ότι άξιζαν τελικά τον κόπο. Και η εμπειρία και τα 2 Όσκαρ της ταινίας.

‘ROMANCING THE STONE’ (1984)

Σε κυνήγι θησαυρού το έριξαν o Michael Douglas και η Kathleen Turner σε ζούγκλα της Κολομβίας – Μεξικό στην πραγματικότητα – στο ‘Romancing the Stone’, μία ταινία που πήρε φόρα από την επιτυχία του Indiana Jones και εδραίωσε τον Douglas ως leading man και την Turner ως το it girl του Χόλιγουντ εκείνης της εποχής.

Η ταινία του Robert Zemeckis (‘Back to the Future’) είναι το πιο γοητευτικό από τα παράγωγα του ‘Raiders of the Lost Ark’, κρατά καλή ισορροπία μεταξύ γέλιου και περιπέτειας και έχει και Danny DeVito σε μεγάλα κέφια και την εξαιρετική χημεία Douglas-Turner που οδήγησε σε δύο ακόμα ταινίες την ίδια δεκαετία, με τους δύο ηθοποιούς ως πρωταγωνιστικό ζευγάρι (‘The Jewel of the Nile’, ‘The War of the Roses’).

‘THE EMERALD FOREST’ (1985)

Διαφημισμένο ως βασισμένο σε αληθινή ιστορία – τελικά μάλλον είναι κράμα από διάφορες πραγματικές ιστορίες – το ‘Emerald Forest’ βρίσκει την οικογένεια Markham να μετακομίζει σε τροπικό δάσος της Βραζιλίας, με σκοπό ο μηχανικός και επιχειρηματίας μπαμπάς να βοηθήσει στην κατασκευή ενός φράγματος. Για ταξιδάκι το είχαν περάσει γενικώς, μέχρι την απαγωγή του μικρού γιου από φιλικούς ιθαγενείς.

Από τη στιγμή εκείνη η ταινία χωρίζεται σε δύο μέρη, αυτό της προσπάθειας του πατέρα που αναζητά το παιδί του και αυτό του γιου που αρχίζει να αφομοιώνεται σε μία νέα πραγματικότητα. Και τα δύο με ενεργό φόντο την ομορφιά και το μυστήριο της φύσης.

‘PLATOON’ (1986)

Άλλη μία αντιπολεμική ταινία, με τον Charlie Sheen αυτή τη φορά και δύο Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας και μετά Σκηνοθεσίας για τον Oliver Stone) αλαμπρατσέτα μετά την τελετή, το ‘Platoon’ έφερε ξανά στο προσκήνιο τη συζήτηση για τον Πόλεμο του Βιετνάμ, με πολλή πεζοπορία, πολλή βία, πολύ τρόμο και ελάχιστο ύπνο σε ζούγκλα εμπόλεμης ζώνης.

Αν δεν το έχεις δει, να ξέρεις ότι οι αναμνήσεις των πρωταγωνιστών από τον πόλεμο, θα σε στοιχειώνουν για πολύ μετά τους τίτλους τέλους.

‘JURASSIC PARK’ (1993)

Αθέμιτος ο ανταγωνισμός για όλα τα υπόλοιπα όπου μπαίνει το ‘Jurassic Park’, αλλά τι να κάνουμε. Δε θέλει και πολλές εξηγήσεις η συμπερίληψή του στη λίστα, αφού το περιβάλλον που στήνει ο Spielberg είναι από αυτά που σε βάζουν στο κέντρο της ιστορίας  με το καλημέρα σας.

Ποιος έχει ξεχάσει άλλωστε το συναίσθημα που σε κυρίευε, όταν το ελικόπτερο φτάνει στον προορισμό του με τη μουσική του John Williams να συναρπάζει όσο και το θέαμα του ίδιου του πάρκου;

‘TARZAN’ (1999)

Κλείνοντας μία πολύ καλή δεκαετία για τη Disney, το ‘Tarzan’ ήταν παγκοσμίως πέμπτο σε σειρά εισπράξεων το 1999, δικαιολογώντας το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 130 εκατομμυρίων δολαρίων που είχε δαπανήσει το στούντιο για να τη φτιάξει.

Η ταινία ξεχώρισε για τη μουσική και το αψεγάδιαστο animation της και διαφοροποιήθηκε από την ιστορία του Edgar Rice Burroughs, με τον Tarzan να παίρνει την απόφαση να παραμείνει στη ζούγκλα. Μάλλον η καλύτερη εκδοχή του βασιλιά της ζούγκλας που έχουμε μέχρι και σήμερα.

‘TROPIC THUNDER’ (2008)

Comeback ολκής για τον Robert Downey Jr. ήταν το 2008 με ‘Iron Man’ και ‘Tropic Thunder’ μαζί, με το μεν πρώτο να του δίνει στο χέρι ένα από τα μεγαλύτερα franchise των τελευταίων πολλών ετών και το δε δεύτερο να αποτελεί μία από τις πιο ανατρεπτικές κωμωδίες που έχουμε δει την τελευταία δεκαετία και να του δίνει με τη σειρά του μία υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄Αντρικού Ρόλου. Παρέα με τον Ben Stiller σε καστ, σκηνοθεσία και σενάριο και τον Jack Black βέβαια, δύσκολα θα μπορούσε να είχε γίνει κακή η ταινία.

Πολλή ζούγκλα κι εδώ, αφού σε μια προσπάθεια του εντός της ταινίας σκηνοθέτη να βάλει σε τάξη τους ηθοποιούς του, τους παρατάει μες στη ζούγκλα για άγριες καταστάσεις και πραγματικούς κινδύνους.

‘DAWN OF THE PLANET OF THE APES’ (2014)

Διαφορετική η συγκεκριμένη ζούγκλα αφού εξαπλώθηκε στα συντρίμμια του πολιτισμού σ’ ένα δυστοπικό μέλλον, αλλά εξίσου επιδραστική με πολλές από τις υπόλοιπες. Αν όχι περισσότερο δηλαδή, ειδικά στις στιγμές που ανακαλύπτουμε σιγά-σιγά τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί από τους πιθήκους μετά τον θανατηφόρο ιό.

Το ‘Dawn of the Planet of the Apes’ ήταν εύκολα το καλύτερο από τα καλοκαιρινά blockbuster της χρονιάς του και μία από τις καλύτερες ταινίες του ‘14 γενικότερα. Αν δε βγήκατε από την αίθουσα βαμμένοι  #CaesarForPresident, περιμένουμε εξηγήσεις στα σχόλια.

‘THE JUNGLE BOOK’ (2016)

Απ’ όσα αναφέραμε πιο πάνω για το ‘Jungle Book’ του ‘67, καταλαβαίνετε πως η φετινή, live-action εκδοχή της ιστορίας από το στούντιο είχε μεγάλο βάρος να σηκώσει. Όπως γράψαμε όμως μετά την πρεμιέρα, η ταινία δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα σχεδόν από την ορίτζιναλ – εκτός ίσως από την πιο αβίαστη ενσωμάτωση ενός τραγουδιού στην πλοκή – και το πέτυχε μάλιστα με το λιγότερο marketing που θα περίμενε κανείς από το συγκεκριμένο στούντιο-τιτάνα.

Εάν δεν είχες πειστεί για τα live-action εγχειρήματα της εταιρείας μέχρι στιγμής, το φετινό ‘Jungle Book’ σου δίνει καλούς λόγους για να κοιτάς με αισιοδοξία τις επόμενες αντίστοιχες διασκευές γνωστών της ταινιών.

***

Ποια από τις παραπάνω είναι η αγαπημένη σου;