Τα 6 origin story της Wonder Woman που πρέπει να ξέρεις
Η απόλυτη λίστα μιας ηρωίδας με ρίζες στη μυθολογία σου.
- 10 ΙΟΥΝ 2017
Wonder Woman Week: Στις 8 Ιουνίου η ‘Wonder Woman’ έφτασε στις αίθουσες από την Tanweer και το PopCode αφιερώνει μια σειρά από θέματα στην πολυαναμενόμενη ταινία. Θα διαβάσετε προφίλ και αφιερώματα στην εμβληματική ηρωίδα, στις περιπέτειες και στις ενσαρκώσεις της, στην ήδη μεγάλη επιτυχία της ταινίας, καθώς και συνεντεύξεις με την Gal Gadot και τον Chris Pine, και την σκηνοθέτιδα Patty Jenkins.
***
Ίσως ο όρος origin story παρέα με τον αριθμό 6 είναι συνδυασμός οξύμωρος (πόσες φορές θα μάθεις από πού κρατάει μια σκούφια δηλαδή), αλλά αφ’ ενός καλώς ήρθες στα κόμικ μπορείς να καθίσεις αναπαυτικά στον καναπέ του αένου γράψε-σβήσε, αφ’ ετέρου μην υποτιμήσεις ποτέ τις ευκαιρίες που μπορεί να βρει μια νέα κάθε φορά δημιουργική ομάδα, για να μπολιάσει μια οικεία ιστορία με τη φρέσκια σκοπιά που θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις έναν ήρωα.
Η πρώτη live-action ταινία της Wonder Woman είναι η ιδανική εισαγωγή στον χαρακτήρα, αλλά δεν παύει να είναι μία μονάχα από τις υπόλοιπες εξαιρετικές εισαγωγές που αξίζει να τσεκάρεις.
Wonder Woman: The Golden Age Omnibus, Vol.1
Οι αρχές της Wonder Woman των ‘40s μάλλον δεν είναι το κατάλληλο σημείο εκκίνησης για έναν σύγχρονο αναγνώστη που θέλει να γνωρίσει τον κόσμο των κόμικ. Το artistic style του H.G. Peter έχει ξεπεραστεί και ο διάλογος του ψυχολόγου και δημιουργού της Αμαζόνας, William Moulton Marston, είναι αυτό που περιμένεις. Γραμμένος 8, σχεδόν, δεκαετίες πριν.
Τίποτα από τα παραπάνω, ωστόσο, δε θα πρέπει να σε αποτρέψει απ’ το να διαβάσεις ένα από τα πιο καινοτόμα runs που έχουν γίνει ποτέ στα κόμικ. Η Wonder Woman του Marston δεν ήταν απλώς κάτι που δεν είχε διαβάσει ποτέ κανείς μέχρι τότε. Το πιο πιθανό είναι να μην έχεις διαβάσει κάτι παρόμοιο ακόμα και σήμερα.
Με όπλο το Λάσο της Αλήθειας – την κομιξική βερσιόν του πολύγραφου που είχε κατασκευάσει ο επιστήμονας – και το αλλόκοτο μείγμα μιας φιλειρηνικής φιλοσοφίας βασισμένης, σύμφωνα με τον ψυχολόγο, στη γυναικεία της φύση, και του bondage που εμπνεύστηκε από την απεικόνιση των αλυσίδων στην εικονογραφία που χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανές Σουφραζέτες μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο για να συμβολίσουν τα δικά τους δεσμά, ο Marston έφτιαξε έναν χαρακτήρα που πρέσβευε την αγάπη, μετά από παράκληση του Max Gaines της All-American Comics σε μια προσπάθεια να ξελασπωθεί το νεαρό ακόμα τότε είδος των κόμικ.
Ο εκκεντρικός ψυχολόγος – ο Marston συζούσε με τη γυναίκα, την ερωμένη του και τα παιδιά τους – πίστευε απόλυτα στην ανωτερότητα του γυναικείου φύλου και στην επίλυση των προβλημάτων που θα έφερνε η αναπόφευκτη κυριαρχία της γυναίκας στα πράγματα, και έτσι η Wonder Woman δημιουργήθηκε για να καθησυχάσει όσους θεωρούσαν τα κόμικ επιβλαβή για τα παιδιά και αντιμετώπιζαν τον Superman ως δημαγωγό φασίστα με τη δύναμη να επιβληθεί στους πάντες.
Εβδομηνταέξι χρόνια μετά, η Wonder Woman αντιπροσωπεύει ακόμα το μήνυμα της αγάπης και της ειρήνης περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον χαρακτήρα στη DC και οι βάσεις γι’ αυτό μπήκαν εδώ.
Wonder Woman: Gods and Mortals, Vol. 2, #1-7
Τα ‘60s βρήκαν τη Diana άνευ δυνάμεων σε μια προσπάθεια να εξερευνηθεί ο χαρακτήρας με έναν διαφορετικό τρόπο, για να τις αποκτήσει τελικά πάλι στα ‘70s μετά από την έντονη πίεση της Gloria Steinem και του φεμινιστικού κινήματος, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποια σαφής δημιουργική κατεύθυνση. Για την ακρίβεια, η δημοτικότητα της σειράς του ABC με τη Lynda Carter, οδήγησε στην πολύ άμεση επίδραση του προγράμματος σε αποφάσεις που αφορούσαν την εικονογραφημένη Αμαζόνα, και σύντομα η πυξίδα αποσυντονίστηκε εντελώς αποδυναμώνοντας και τις πωλήσεις της.
Στα τέλη των ‘80s, ο θρύλος George Perez δεν αποκατέστησε απλά τη φόρμα της Diana, αλλά την επανέφερε στην περασμένη της δόξα τοποθετώντας την ξανά στη δικαιωματική θέση της στο DC Trinity (Superman, Batman, Wonder Woman).
Οι ρίζες της στην αρχαιοελληνική μυθολογία και οι Θεοί που την έχουν ευλογήσει (ή μισήσει) δένονται άρρηκτα με τον χαρακτήρα, η φιλοσοφία της πολεμίστριας που όμως μάχεται μόνο για να προστατεύσει την ειρήνη, η έξυπνη και ψυχαγωγική είσοδός της σε έναν πατριαρχικό κόσμο που δίνει φρέσκα μάτια στον αναγνώστη για το ίδιο του το περιβάλλον, η αριστοκρατικότητα της καταγωγής της και η θετική της επίδραση, όλα είναι στοιχεία που θα βρεις μεν στη σόλο live-action ταινία της ηρωίδας, αλλά αναπτύχθηκαν πρώτα και ακόμη βαθύτερα εδώ.
Μαζί με τα σπαστά αρχαιοελληνικά της Diana που σηματοδοτούνται με τη χρήση αγκυλών και θα σε κάνουν να χαμογελάσεις.
Wonder Woman – Ταινία animation (2009)
Η animated ταινία που έγραψε η Gail Simone, μία από τους γραφιάδες που καταπιάστηκαν με τη Diana στα κόμικ έχοντας πλήρη αντίληψη του χαρακτήρα της, και σκηνοθετήθηκε από την ταλαντούχα Lauren Montgomery, δεν είναι μια καλή ταινία στο είδος της. Είναι μια καλή ταινία τελεία.
Το ‘Wonder Woman’ του ‘09 χρησιμοποίησε τους Θεούς όσο έπρεπε με τον Άδη να κλέβει την παράσταση, έστησε τον κόσμο των Αμαζόνων ολοκληρωμένα και με δράση που θα ζήλευαν και live-action ταινίες (ευτυχώς όχι οι άψογα χορογραφημένες Αμαζόνες της Patty Jenkins), αντιμετώπισε τη σχέση της ηρωίδας με τον Steve Trevor ως σχέση ενηλίκων με τη διάθεση να μάθουν χωρίς να θυσιάσει το χιούμορ στην επικοινωνία τους (“You crazy Amazon dragon lady!”) και, κυρίως, μας έδωσε μια οξυδερκή, πνευματώδη, αξιολάτρευτη Diana (μόνο καρδούλες για τη σκηνή που σηκώνει χαλαρά ένα τραπέζι για να πιάσει η Etta το στιλό της) που δε γνωρίζει πώς λειτουργεί ο νέος της κόσμος, αλλά δεν είναι ποτέ και αφελής.
Αντί του Α΄ή Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, γίνεται χρήση ενός σύγχρονου σκηνικού που προκαλεί το ενδιαφέρον της Αμαζόνας περισσότερο για τα ιδεώδη του και λιγότερο για τις πρακτικές διαφορές με τον δικό της κόσμο, ενώ τεράστιο μπόνους είναι και το παλαβό καστ της ταινίας με Keri Russell, Rosario Dawson, Nathan Fillion, Alfred Molina και Oliver Platt στο dubbing.
The Legend of Wonder Woman, Volume 1: Origins
Η digital σειρά που δημιουργήθηκε, γράφτηκε και σχεδιάστηκε από τη Renae de Liz, και τελειοποιήθηκε με τα χρώματα, τα μελάνια και το lettering του συζύγου της, Ray Dillon, δεν άργησε να ονομαστεί φαινόμενο. Όχι γιατί οι πωλήσεις της ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο – πήγαν εξαιρετικά ωστόσο και μπουσταρίστηκαν και από την υποψηφιότητα του κόμικ για Eisner Award – αλλά γιατί η καθολική αποδοχή από κοινό και κριτικούς, είναι γενικά κάτι σαν μονόκερος. Μοναδική και ανύπαρκτη.
Η ιστορία εδώ διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες μοντέρνες εκδοχές του μύθου γιατί τοποθετεί τη δράση στο ορίτζιναλ timeline των ‘40s που δημιούργησε ο Marston, και παίρνει τον χρόνο της για να το αναπτύξει. Παρακολουθούμε, δηλαδή, τη Diana στην κλασική Golden Age της να μεγαλώνει στο νησί της Themyscira, να εξερευνά τη σχέση με τη μητέρα της και τις υπόλοιπες Αμαζόνες, και να καταλήγει να προστατεύει τον κόσμο του ανθρώπου έχοντας κερδίσει αυτή τη στιγμή με προσεγμένη πρόζα, πολύπλευρους χαρακτήρες και art που αποτυπώνει μαγικά τη δράση και πιάνει και την παραμικρή έκφραση στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.
Το ‘Legend of Wonder Woman’ είναι πραγματικά μια ξεχωριστή, ολοκληρωμένη, προσιτή σε όλους βερσιόν του μύθου της Αμαζόνας, που λειτουργεί ανεξάρτητα από οτιδήποτε Wonder-ικό μπορεί να θες να διαβάσεις πριν ή μετά από αυτό.
Βέβαια, επειδή κανείς δεν είναι τέλειος:
Γειά σου, καληνότσες.
Wonder Woman: The True Amazon
Μέσα στον σκληρό ανταγωνισμό 75 ετών, το μοναδικό graphic novel της λίστας, το ‘True Amazon’ της Jill Thompson, καταφέρνει να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει κανένα άλλο origin story της Diana. Να χρησιμοποιήσει την ελληνικότητα του μύθου της με τρόπο που τη μετατρέπει σε αρχαία τραγωδία. Η Diana τιμωρείται για τα λάθη της με σκληρό τρόπο, αλλά ευτυχώς, αντίθετα με μια πραγματική αρχαία τραγωδία, ζει για να εξιλεωθεί στη γη του ανθρώπου.
Εάν η σκοτεινή ερμηνεία των χαρακτήρων της DC στη μεγάλη οθόνη σε έχει κουράσει, η δυσοίωνη εισαγωγή μου δε θα πρέπει να σε αποθαρρύνει. Η Thompson δεν κάνει τον κόσμο της Diana αγνώριστο, ούτε την ίδια. Απλά απορρίπτει την εικόνα της πάντοτε ηθικής και ευγενούς ηρωίδας και τη γράφει σαν το κακομαθημένο παιδί που οι περισσότεροι από εμάς θα είχαν καταλήξει να είναι, εάν είχαμε ένα ολόκληρο νησί Αμαζόνες να μας κάνουν όλα τα χατίρια γιατί η ίδια μας η γέννηση ήταν ευλογία.
Η Diana, πιο όμορφη από κάθε άλλη Αμαζόνα, εκπαιδευμένη καλύτερα από οποιαδήποτε, με χαρίσματα που έδωσαν οι Θεοί του Ολύμπου στο μοναδικό παιδί που γεννήθηκε στα χώματα της Themyscira, πριγκίπισσα και κόρη της πιο δυνατής γυναίκας στην κοινωνία της, μεγαλωμένη με λατρεία από όλες τις Αμαζόνες μαζί, δε μπορεί να δεχθεί ότι τα πείσματα και οι απαιτήσεις της μπορεί να μη φαίνονται γοητευτικές σε όλους και αυτό επιφέρει ολέθριες συνέπειες.
To art της Thompson από μόνο του παραπέμπει σε παραμύθι που ξεχάστηκε στον χρόνο για να αποκαλυφθεί στην ώρα του, και το συναισθηματικό φινάλε της ιστορίας σε δείχνει με το δάχτυλο και γελάει με την ολική σου κατάρρευση.
Μια σημείωση που θα κάναμε σε σχέση με τo live-action είναι ότι, παρότι ολοκληρώθηκε πριν κυκλοφορήσει το ‘True Amazon’, η χαρισματική και υπερβολικά σίγουρη για τον εαυτό της Diana της ταινίας θα μπορούσε – αν μισοκλείσεις επαρκώς τα μάτια σου – να έχει ζήσει το παρελθόν της συγκεκριμένης εικονογραφημένης βερσιόν.
Wonder Woman: Year One, Rebirth Vol.2
Αν κάποιος μου ζητούσε μία και μοναδική πρόταση για κόμικ της Wonder Woman, λίγες σελίδες που να κρατούν μέσα τους την ουσία ενός χαρακτήρα με 8 δεκαετίες ιστορία, δε θα σκεφτόμουν καν πριν πω “Hiketeia! Greg Rucka!1! Τεύχη 205-213!!11!”. O Rucka είχε πιάσει τόσο καλά το νόημα της ενήλικης Diana, που όταν ανακοινώθηκε για το origin story που θα έκανε ποδαρικό στο Rebirth, το περσινό λανσάρισμα της DC που έφερε την εταιρεία στις παλιές της δόξες, κάναμε πάρτι.
To ‘Year One’ του Rucka γράφει για πρώτη φορά την ηρωίδα στα σκαριά της, αλλά συνδυάζοντας κάθε τεύχος του origin story της με παράλληλα τεύχη της ενήλικης Diana στις ιστορίες ‘The Lies’ (Vol.1) και ‘The Truth’ (Vol. 3), βάζει το καινούριο στο οικείο μέσα από τους παραλληλισμούς και τις αντιθέσεις που σχηματίζονται στο πριν και το μετά των χαρακτήρων.
Το νέο run του Rucka επιβεβαίωσε τη Wonder Woman ως bisexual (αν και δεν καταλάβαμε γιατί έκαναν όλοι σαν να μάθαμε #brandnewinformation όταν είχε υπαινιχθεί και στο παρελθόν), ανέπτυξε σε ίσες βάσεις την Cheetah, μία από τις πιο διαχρονικές εχθρούς της ηρωίδας, έδωσε τη διάσταση της φιλίας στους δύο χαρακτήρες προσθέτοντας έτσι μία έξτρα αιχμή στη σχέση που έχουν δημιoυργήσει στην κοινή τους ιστορία, έβαλε τους θεούς στην ιστορία της με τον πιο λεπτό και ταυτόχρονα στοιχειωμένο τρόπο, και δεν ξέχασε να συμπεριλάβει – μαζί με την απίστευτη Nicola Scott που επιμελήθηκε το art – εμβληματικές στιγμές της εικονογραφίας της, όπως τη χαρούμενη Diana περιτριγυρισμένη από κόσμο ή τον ενθουσιασμό της στη θέα ενός παιδιού. Πάνω απ’ όλα ενίσχυσε τον Πόλεμο, μεταφορικά και κυριολεκτικά, ως τον μεγαλύτερο εχθρό της Wonder Woman, και έδωσε στην αναμέτρησή τους ένα γκραν φινάλε που δε θα προδώσουμε
(Hint: ο Rucka συμβόλισε το μοναδικό εργαλείο που θα μπορούσε να βάλει πραγματικό τέλος στις διαμάχες).
Τα 7 τεύχη του ‘Year One’ στέκονται μόνα τους, αλλά αποκτούν ειδικότερο βάρος με την παράλληλα ανάγνωση των ‘Lies’ και ‘Truth’ που αναφέρθηκαν πιο πάνω.
Α, και αυτό δε θα είναi το δικό σου mugshot, αλλά είναι της Diana #thuglife.
ΚΙ ΑΛΛΗ WONDER WOMAN
