Ο Choi Woo-shik πρέπει να μάθει αγγλικά

Τα ‘Παράσιτα’ είναι η Κορέα. Η Κορέα είναι η χώρα που αν δεν έχεις χρήματα, δεν έχεις ευκαιρίες και τελικά, δεν έχεις ζωή. Αλλά και να γίνεις πλούσιος, δεν είναι σίγουρο πως θα γίνεις κι ευτυχισμένος, αφού κανείς δεν χαρίζει καλή κουβέντα, με τις έρευνες να αναφέρουν 26.9 αυτοκτονίες ανά 100.000 ανθρώπους. Υπάρχουν βέβαια, και οι εξαιρέσεις του κανόνα. Η λίστα αυτή ανανεώθηκε με την είσοδο του Choi Woo-shik. Όχι ότι θα αλλάξει η ζωή σου με κάποιον τρόπο, αλλά το όνομα του προφέρεται ως Τσέι.

Η διαδρομή του τύπου που ετοιμάζεται για το ντεμπούτο του στο Hollywood ξεκίνησε όπως αυτή όλων όσων κάνουν καριέρα στο χώρο του θεάματος στην Κορέα: τα K-drama. Ενόσω έβγαζε λοιπόν, χρήματα από την τηλεόραση διάλεγε τις δουλειές του στον κινηματογράφο και έφτασε στο σημείο, να τον διαλέγουν οι καλύτεροι.

Η πρώτη δουλειά που θα κάνει εκτός συνόρων έχει τον τίτλο ‘Past Lives’. Τα γυρίσματα θα αρχίσουν την άνοιξη. Την παραγωγή έχει αναλάβει ο πρώτος παραγωγός που κέρδισε ποτέ Emmy, Grammy, Oscar και Tony Award, Scott Rudin (No Country for Old Men). Η υπόθεση θα αφορά “love story μεταξύ παιδιών που γνωρίστηκαν στην Κορέα και έζησαν παράλληλες ζωές έως την επανασύνδεση τους”. Πριν αρχίσουν αυτά τα γυρίσματα, θα ‘χει βγει στις κινηματογραφικές αίθουσες (στις 26/2) το ‘Time to Hunt’, ταινία θρίλερ που έγινε η πρώτη κορεάτικη που έλαβε ειδικό gala screening, στο φετινό Berlin International Film Festival. Η υπόθεση θέλει τέσσερις φίλους να ρισκάρουν τα πάντα, για μια καλύτερη ζωή. Σου είπα: αυτό είναι το μείζον θέμα στην Κορέα.

Πίσω στο Hollywood, ο Choi Woo-shik απολαμβάνει την πολυτέλεια να μπορεί να μιλήσει αγγλικά. Είναι ένας από τους ελάχιστους superstars της Κορέας που γνωρίζουν τη γλώσσα. Εν προκειμένω, μπορεί να ευχαριστεί τους γονείς του.

Το 2012 φιλοξενήθηκε στην εκπομπή Star English, talk show με τον παρουσιαστή και τον καλεσμένο να μιλούν αγγλικά. Γλώσσα που δεν θα έλεγες πως είναι οικεία για τους Κορεάτες. Ή ότι τη μαθαίνουν εύκολα -ή πως δεν ενδιαφέρονται να τη μάθουν. Ο Choi ωστόσο, δεν είχε επιλογή. Όταν οι γονείς του αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Coquitlam, στην British Columbia του Καναδά. Στην έκτη μεγαλύτερη πόλη της περιφέρειας ζούσαν το 2016, περί τους 139.395 ανθρώπους, απλωμένοι σε 122.30 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στη Σεούλ ζουν -σήμερα- 9.733.509 ανθρώπους σε 605.21 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αν μη τι άλλο, χόρτασε το μάτι του φύση, στα δέκα χρόνια που έζησε εκεί. Και Ασιάτες. Βλέπεις, στη συγκεκριμένη γωνιά της γης ζουν πολλοί Κορεάτες και Κινέζοι μετανάστες (οι τελευταίοι είναι το 21% του πληθυσμού. Οι πρώτοι το 7.2% Το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό ανήκει στους West Asians -5.6%).

Η αδυναμία του να επικοινωνήσει του έμαθε πώς να γίνει πιο ευπροσάρμοστος

Όταν πήγε, δεν ήξερε μια λέξη στη γλώσσα της νέας του χώρας. Ξέρεις τι μεγάλο πράγμα είναι η ανάγκη, έτσι; Για να διευκολύνει την καθημερινότητα του ο 11χρονος -τότε-, απέκτησε και αγγλικό όνομα: το Edward (‘το διάλεξα γιατί μου φαινόταν γοητευτικό, αλλά όλοι με φώναζαν Εddie). Στο σχολείο απέκτησε τους πρώτους φίλους. Ήταν 14. Όλοι κορεατικής καταγωγής. Τους ένωσε το κίμτσι.

Ο Woo-shik Choi στα Producers Guild Awards

“Τον πρώτο καιρό στον Καναδά δυσκολευόμουν να κάνω φίλους. Ήμουν πολύ ντροπαλός και εσωστρεφής. Ήταν δύσκολο. Δεν βοηθούσε ότι δεν ήξερα τη γλώσσα (είχε μπει στο ειδικό πρόγραμμα των σχολείων για τα παιδιά που δεν έχουν ως μητρική την αγγλική γλώσσα -λέγονται ESL students), ενώ έπαιζαν μεγάλο ρόλο και οι διαφορές στις κουλτούρες”. Ομοίως και αυτές που είχαν να κάνουν με τις συνήθειες. Στον Καναδά ένα τυπικό μεσημεριανό έχει μπέργκερ, σαλάτα και πατάτες. Στην Κορέα έχει ρύζι, κίμτσι και 3-4 side dishes. “Με κορόιδευαν οι συμμαθητές μου, για τη μυρωδιά που ‘έβγαινε’ από το κολατσιό μου. Έλεγαν ότι βρωμάω. Είχα πει στη μητέρα μου να μη μου ξαναδώσει κίμτσι στο σχολείο. Δεν με άκουσε. Σύντομα με πλησίασαν άλλοι Κορεάτες μαθητές και μαζί φτιάξαμε το ‘ασιατικό τραπέζι’ στην τραπεζαρία”. Στην πορεία, έγινε πιο ‘ανοιχτός’, πιο επικοινωνιακός. “Οι δυσκολίες με έμαθαν πώς να είμαι ευπροσάρμοστος’.

Αυτό ωστόσο, που θυμάται περισσότερο από το Pinetree Secondary School είναι ότι “περνούσα πάρα πολύ ωραία. Πέραν των μαθημάτων, έκανα πολλές δραστηριότητες και είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Στα σχολεία της Κορέας πέραν των ακαδημαϊκών δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Όταν έφυγα, ήξερα πως το μόνο που κάνουν οι μαθητές είναι να διαβάζουν. Όταν γύρισα, διαπίστωσα πως δεν έχει αλλάξει κάτι. Στον Καναδά ένιωθα ελεύθερος, ως μαθητής”. Μετά το λύκειο, ο Choi πήγε στο Simon Fraser University για να σπουδάσει τέχνες. Εγκατέλειψε έπειτα από 3 εξάμηνα. Είχε αποφασίσει να τιμήσει το παιδικό του όνειρο. Το παιδικό του όνειρο ήταν να γίνει ηθοποιός στην Κορέα.

«Είπα στους γονείς μου πως ήθελα να επιστρέψω. Δεν τους άρεσε, αλλά με στήριξαν, αφού τους παρακάλεσα -πολύ. Μου δάνεισαν τα χρήματα που χρειαζόμουν για το ταξίδι. Η μητέρα μου, μου είπε πως ‘στο εξής δεν είσαι παιδί, αλλά ενήλικας. Όταν πάρεις το εισιτήριο και πας στην Κορέα, μην μας κατηγορήσεις για το παραμικρό».

“Η μητέρα μου, μου είπε πως ‘στο εξής δεν είσαι παιδί, αλλά ενήλικας. Όταν πάρεις το εισιτήριο και πας στην Κορέα, μην μας κατηγορήσεις για το παραμικρό”

Της απάντησε ‘οκ’ και έφυγε. Είχε ήδη ‘κλείσει’ μια Online audition σε εταιρία μάνατζμεντ. “Προσγειώθηκα στην Κορέα, κοιμήθηκα έξι ώρες και μετά πήγα στο δοκιμαστικό. Δεν ήμουν προετοιμασμένος, ήμουν άσχημα ντυμένος και δεν είχα ιδέα πώς να μιλώ μπροστά στην κάμερα”. Θα έλεγες πως ‘κόπηκε’. “Μου είπαν πως ταιριάζω στο προφίλ αυτού που έψαχναν και με κάλεσαν σε δεύτερη audition”. Ακολούθησαν άλλες ευκαιρίες και ουκ ολίγες απορρίψεις, πριν του δώσει συμβόλαιο η JYP Entertainment (το 2017 είχε έσοδα 93.990.000 δολάρια).

Πριν πάει στο ραντεβού με τη μοίρα του (καλό;), είχε ήδη γίνει αποδεκτός στο ChungAng University. Εκεί σπούδασε ασιατικό πολιτισμό. Όχι υποκριτική “γιατί δεν άρεσε στους γονείς μου”. Διάλεξε τον ασιατικό πολιτισμό “γιατί δεν είχα την ευκαιρία να τον μελετήσω, ως παιδί”. Θα ήταν χρήσιμο να σου πω ότι σε αυτήν τη χώρα δεν είσαι ό,τι δηλώσεις. Είσαι ό,τι αναφέρεται στα πτυχία σου -που καλά θα κάνεις να έχεις, διαφορετικά δύσκολα θα ‘χεις μια ευκαιρία να κάνεις οτιδήποτε.

“Στην Κορέα όλοι είναι πολυάσχολοι. Όλοι τρέχουν. Το μετρό είναι πάντα γεμάτο. Μου αρέσει αυτή η ένταση. Την προτιμώ από τον Καναδά, όπου όλα είναι πιο αργά, πιο χαλαρά. Περπατώ στο δρόμο και χωρίς να βιάζομαι να πάω κάπου, πιάνω τον εαυτό μου να ακολουθεί τον γρήγορο ρυθμό των υπολοίπων”.

Για αρχή πήρε τέσσερις μικρές δουλειές σε K-drama. Έκανε και ένα πέρασμα σε ταινία μικρού μήκους. Στο πρώτο γύρισμα, όταν ο σκηνοθέτης είπε το ‘action’ εκείνος έκανε εμετό -από το άγχος του. Μετά το ‘έστρωσε’. Είχε ήδη αποφασίσει ότι ‘θα γίνω ηθοποιός χωρίς να ‘κόψω’ κάτι από τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω. Το πιο σημαντικό είναι να απολαύσω τη ζωή. Όταν απολαμβάνεις τη μέρα σου, δουλεύεις πιο σκληρά. Αν δεν περνάς καλά, δεν μπορείς να επιβιώσεις στο σκληρό χώρο της ψυχαγωγίας”.

Είκοσι τηλεοπτικές σειρές και 16 ταινίες αργότερα (έχει τρεις στα σκαριά, μόνο για φέτος) ο Choi είναι έτοιμος για το ντεμπούτο του στο Hollywood. Η συμμετοχή του στο ‘Train to Busan’ το 2016 ήταν που ενημέρωσε για την ύπαρξη του και εκτός των συνόρων (η ταινία ‘έπαιξε’ στο Φεστιβάλ των Κανών, το 2016 και έγινε η πρώτη κορεατική ταινία που ξεπέρασε τα 10.000.000 εισιτήρια).

Ακολούθησε το ‘Okja’ (2017) του Bong Joon-ho , πέντε ακόμα ταινίες πριν το ‘Parasite’, του οποίου ακολούθησε το Divine Fury.

Στο ‘Divine Fury’ πρωταγωνίστησε ο Seo-Joon Park. O Seo-Joon Park έπαιξε και στο ‘Parasite’.

Βλέπεις, το καλό πράγμα αναγνωρίζεται και χρησιμοποιείται οσάκις στην Κορέα. Θα ήθελα κάπου εδώ να σου πω ότι γενικά, είναι χρήσιμο να το λέει η ‘περδικούλα’ σου για να παρακολουθήσεις κορεατικό σινεμά. Δεν είναι εύκολο. Και αφήνει κάτι πικρό -κάτι για να σκεφτείς, να προβληματιστείς έως και να πονέσεις στη ψυχή-, στο τέλος. Αλλά αυτή είναι η διαφορά μεταξύ του ‘βάζω ψυχή σε αυτό που κάνω’ και του ‘παίζω με την εμπειρία -έχοντας στη διάθεση μου τα καλύτερα μέσα’ των Αμερικανών που φαίνεται να ‘χουν μείνει πια, πίσω σε πολλά.

Οι δυο τύποι που είδες ακριβώς από πάνω, είναι φίλοι.

Στην παρέα τους ανήκει και ένας επίσης, γνωστός σε όλον τον πλανήτη: ο V από τους BTS. Tο λοιπόν, ο Choi Woo-shik έχει -τη σήμερον ημέρα- 904.000 followers στο Instagram. Ο Seo-Joon Park έχει 9.8 εκατομμύρια. Oι ΒTS 22.5 εκατομμύρια και μόνος ο V έχει 5.7 εκατομμύρια. Εσείς; Όλα καλά; Θα ήθελα κάπου εδώ να ζητήσω και μια χάρη: να διαβάσεις το κείμενο που είχε γραφτεί με την αφορμή των αυτοκτονιών πρωταγωνιστών της k-pop, για να καταλάβεις πόσο εύκολο ΔΕΝ είναι να είσαι διάσημος στην Κορέα -εκεί όπου οι φαν πιστεύουν πως τους ανήκεις και ότι είσαι υποχρεωμένος να κάνει ό,τι θέλουν εκείνοι.

Ο Choi μιλά αγγλικά, αλλά όπως λέει και ο ίδιος ‘όχι τόσο καλά’. Για αυτό και έχει ήδη προσλάβει καθηγητή, για να τον προετοιμάσει καταλλήλως για το Hollywood, όπου δεν θα γράψει ιστορία. Υπό την έννοια ότι έχουν προηγηθεί άλλοι γεννημένοι στην Κορέα, ηθοποιοί που ‘χουν κάνει δουλειές. Ένας είναι ο Lee Bying-hun που ‘χεις δει στο ‘Red’.

Μάλλον θα ακολουθήσουν πολλοί.