Χρυσές Σφαίρες: 8 σημειώσεις για μία βραδιά που θα μπορούσε να είναι ένα e-mail

Οι Χρυσές Σφαίρες είναι αυτός ο όχι και τόσο αξιόπιστος προπομπός για τα Όσκαρ θεσμός που κάθε χρόνο ο κόσμος των media απορεί γιατί έχει διατηρήσει την αίγλη του παρά τα προβλήματά του, και κάθε χρόνο τον καλύπτει με την ίδια ένταση. Υπάρχουν εξηγήσεις γι’ αυτό βέβαια.

Οι Χρυσές Σφαίρες καταρχάς δεν έχουν τόσο μεγάλες απώλειες τηλεθέασης όπως τα Όσκαρ. Μπορεί οι σταρ να βάζουν πάντα τα καλά τους για το κόκκινο χαλί, αλλά στη διάρκεια της τελετής είναι λιγότερο στημένοι, πιο έτοιμοι να αστειευτούν και να περάσουν καλά, καθισμένοι σε τραπέζια με τους φίλους τους και όχι κολλημένοι σε μία καρέκλα νηστικοί επί τέσσερις ώρες (να τονίσω εδώ κάτι υπέροχο – αν θες να πιεις στα Όσκαρ πρέπει να βγεις έξω και να πληρώσεις το ποτό σου). Αυτό σε συνδυασμό με τους παρουσιαστές που έχουν το ελεύθερο να σατιρίζουν τον ίδιο τον θεσμό έχει κάνει παραδοσιακά τη μετάδοση, πολύ απλά, πιο διασκεδαστική.

Είναι επίσης μία διοργάνωση που τιμά τόσο τον κινηματογράφο όσο και την τηλεόραση, στην περίπτωση της δεύτερης κιόλας έχοντας συχνά αρκετά καλά αντανακλαστικά σε σχέση με τα Emmys (όχι φέτος!). Το εύρος που δίνει η συμπερίληψη της τηλεόρασης οδηγεί στην απήχηση ακόμα και σε λιγότερο σινεφίλ κοινά που θα ένιωθαν ίσως αποκλεισμένα από τα Όσκαρ. Ειδικά κιόλας κατά την πρεστίζ εποχή που διανύει η τηλεόραση. Οι Σφαίρες φαίνεται πως θα συνεχίσουν να έχουν σημασία για το μάρκετινγκ των στούντιο και των πλατφορμών streaming, και η συμφωνία του θεσμού με το NBC έχει μπροστά της αρκετά ακόμη χρόνια βάσει συμβολαίου.

Η φετινή virtual απόπειρα ωστόσο ήταν φιάσκο.

«Απλά φερθείτε φυσικά!»

Αντίθετα με τα βραβεία Emmy που τα πήγαν κατά κύριο λόγο εξαιρετικά ως τέτοια μετάδοση, οι Χρυσές Σφαίρες ξεκίνησαν και τελείωσαν με την πιο χαοτική ενέργεια. Ο πρώτος νικητής της βραδιάς, ο Daniel Kaluuya για το Judas and the Black Messiah με το βραβείο Α΄Ανδρικού σε Δράμα, δεν είχε καν ήχο. Κάποιος είχε ξεχάσει (;) να του ανοίξει το μικρόφωνο στο Zoom, έντεκα πια μήνες εντός μίας πανδημίας που έχει κάνει την πλατφόρμα δεξί μας χέρι.

Όταν ήρθε η σειρά του John Boyega που κέρδισε για τη φανταστική του ερμηνεία στο φανταστικό Small Axe, δεν ήξερε καν πότε έπρεπε να αρχίσει να μιλάει. Κάθε ηθοποιός, άλλωστε, ονειρεύεται η πρώτη του νίκη σε μεγάλα βραβεία να ξεκινήσει με «απλά μιλάω;».

Το σχεδόν αξιοπερίεργο ήταν πως τα προβλήματα δε διορθώθηκαν στη διάρκεια της τελετής. Υπήρξαν τεχνικά προβλήματα στις ομιλίες του Mark Ruffalo και της Gillian Anderson, πολλοί ηθοποιοί άρχισαν να μιλούν πριν τους ανοίξουν το μικρόφωνο, τα «τώρα μιλάω;» ολοένα και πλήθαιναν, και στο φετινό εύρημα που ήθελε τους πέντε υποψηφίους κάθε επόμενης κατηγορίας να συζητούν μεταξύ τους πριν πέσουν διαφημίσεις, τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς δεν συμμετείχαν καν. Από φόβο μη μιλήσουν πάνω στους υπόλοιπους; Από αμηχανία ή ντροπή; Δεν ξέρω, πάντως αφού δεν πήρε τελικά βραβείο για το Perry Mason, ο Matthew Rhys άξιζε τουλάχιστον ένα βραβείο προσπάθειας. Κάποια στιγμή ακούστηκε κιόλας κάποιος να φωνάζει «απλά φερθείτε φυσικά!». Ευτυχώς που τους επισημάνθηκε. Λογικά δεν θα το είχαν σκεφτεί από μόνοι τους.

Η Tina Fey και η Amy Poehler, ήδη καλύτερες παρουσιάστριες από τον περσινό Ricky Gervais πριν καν ξεκινήσει η βραδιά, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Οι δυο τους είχαν μοιραστεί σε ανατολική και δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτι που τελικά όχι μόνο δεν πρόσφερε τίποτα στην τελετή πέρα από τα ολόσωμα πλάνα των παρουσιαστών των βραβείων που ανέβαιναν και αυτοί στη σκηνή, αλλά ζόρισε και τη χημεία τους.

Όλα συνοψίζονται με μία φράση του εναρκτήριου μονολόγου της Fey. «Θα μπορούσε να είναι όλο αυτό απλώς ένα e-mail; Ναι!».

The show must go on ωστόσο, οπότε ας δούμε περισσότερα για τις φετινές Χρυσές Σφαίρες – τα σκάνδαλα που αντιμετώπισε φέτος ο θεσμός, τα highlights και τις εκπλήξεις της βραδιάς.

Τα φετινά σκάνδαλα στις Χρυσές Σφαίρες

Η χαοτική ενέργεια που ανέφερα είχε μάλλον αρχίσει να στοιχειώνει τις Χρυσές Σφαίρες από τις κατάρες που έφαγαν (και από εμάς!) για κάποιους φετινούς αποκλεισμούς όπως το I May Destroy You, σε αντιπαράθεση με τις υποψηφιότητες του Emily in Paris ή του Music της Sia με την Kate Hudson.

Λίγες ημέρες πριν την τελετή, οι Los Angeles Times αποκάλυψαν πως το 2019, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Emily in Paris, η Paramount είχε οργανώσει ένα ταξίδι στο Παρίσι για 30 μέλη της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου (HPFA), των ανθρώπων δηλαδή που δίνουν τις Σφαίρες. Το στούντιο έκλεισε δύο διανυκτερεύσεις για τα μέλη σε πεντάστερο ξενοδοχείο σε δωμάτια που ξεκινούσαν από 1.400 δολάρια/βραδιά, και τους κάλεσαν επίσης σε συνάντηση και γεύμα στο ιστορικό Musée des Arts Forains.

Η εφημερίδα ανέφερε επίσης πως κανένα από τα 87 μόλις μέλη της Ένωσης δεν είναι μαύρο. Για την ακρίβεια, δεν έχει υπάρξει μαύρο μέλος στην Ένωση εδώ και είκοσι χρόνια. Όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, η μαύρη Βρετανίδα δημοσιογράφος Samantha Ofole-Prince είχε απορριφθεί το 2013, ενώ ανάμεσα στα μέλη της Ένωσης βρίσκονται μία πλούσια σοσιαλίτ, ένας πρώην bodybuilder που έγινε ηθοποιός, και μία πρώην συμμετέχουσα σε καλλιστεία. Πρώην publicist μεγάλου στούντιο είπε επίσης πως τα περισσότερα μέλη δουλεύουν για ΜΜΕ που δεν είχε ξανακούσει, και ένα μέλος που θέλησε να παραμείνει ανώνυμο δήλωσε, «εισάγουμε ανθρώπους που δεν είναι αληθινοί δημοσιογράφοι γιατί δεν είναι απειλή για κανέναν»

Οι αντιδράσεις ήταν πολλές και πολύμορφες. Ο Spike Lee, αποκλεισμένος φέτος από τις Χρυσές Σφαίρες με το Da 5 Bloods, κάλεσε την Ένωση να συμπεριλάβει μαύρα μέλη μέσω του Variety.

Το Times Up, η Ava DuVernay, η Ellen Pompeo και άλλοι ηθοποιοί έκαναν το ίδιο. Η σπουδαία Jane Fonda που φέτος τιμήθηκε με το βραβείο Cecil B. DeMille είχε ήδη δηλώσει πριν την τελετή ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στην Ένωση, αλλά έκανε το ίδιο και από τη σκηνή.

Οι εξελίξεις δεν ξέφυγαν από τη Fey και την Poehler που είπαν σε λόγο τους ότι «αναγνωρίζουμε πως οι τελετές βραβείων είναι χαζές αλλά η συμπερίληψη είναι σημαντική ακόμα και στα χαζά πράγματα. HPFA, μπορεί να μην το συνειδητοποιήσατε επειδή τα γραφεία σας βρίσκονται σε ένα από τα πίσω τραπέζια ενός γαλλικού McDonald’s, αλλά πρέπει να το αλλάξετε».

Στην πορεία της βραδιάς η ίδια η Ένωση δεσμεύτηκε να κάνει αυτές τις αλλαγές μέσα από την υπόσχεση που έδωσαν τρία διοικητικά της μέλη στη σκηνή.

#ΜεΤονJasonSudeikis

Ο Jason Sudeikis βρίσκεται στο Λονδίνο για τα γυρίσματα της δεύτερης σεζόν του Ted Lasso, aka μίας σειράς που πρέπει να κάνεις δώρο στον εαυτό σου, πράγμα που σημαίνει πως περίμενε για να συμμετάσχει στις Χρυσές Σφαίρες μέχρι τις 2.30 τα μεσάνυχτα.

Και του φαινόταν. Με το tie-dye φουτεράκι του, με κόκκινα μάτια, και ένα μαλλί που είχε τουλάχιστον ένα κάποιο φιλότιμο,

Ο ηθοποιός άρχιζε να ευχαριστεί για το βραβείο λέγοντας πόσο τρελό είναι ότι το κέρδισε με ακριβώς μηδέν ενθουσιασμό στο βλέμμα του, πριν ανακοινώσει ότι απορρίπτει ιδεολογικά το κόνσεπτ του Καλύτερου Ηθοποιού. Κάπου εκεί άρχισε ο Don Cheadle να του κάνει νόημα να τελειώνει με τον λόγο του, μάλλον για να πάει για ύπνο.

Ήταν η πιο lockdown παρουσία που έχουμε δει ως τώρα σε βραβεία και ταυτόχρονα η απόλυτη προσωποποίηση του τραγουδιού της τέλειας σειράς του: “Yeah, I might be all that you get”.

H Chloé Zhao γράφει ιστορία με το Nomadland

Δεν ήταν έκπληξη. Το Nomadland της Chloé Zhao είναι φαβορί για τα φετινά Όσκαρ και έχει πλέον κερδίσει το βραβείου Καλύτερου Δράματος στις Χρυσές Σφαίρες. Η Zhao όμως είναι επίσης η πρώτη γυναίκα που έχει κερδίσει το βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στην ιστορία του θεσμού, και είναι επίσης η πρώτη Ασιάτισσα που κερδίζει το βραβείο Καλύτερης Ταινίας από τη θέση της παραγωγού.

Οι μαύροι νικητές

Το μαύρο ταλέντο τουλάχιστον βραβεύτηκε στη διάρκεια της βραδιάς. Ο Daniel Kaluuya κέρδισε για το Judas and the Black Messiah, ο John Boyega για το Small Axe, ο Chadwick Boseman έγινε ο τέταρτος μαύρος άντρας που κερδίζει Χρυσή Σφαίρα Α΄Ανδρικού για το Ma Rainey’s Black Bottom, και η Andra Day έγραψε ιστορία ως η δεύτερη μόλις νίκη Α΄ Γυναικείου μαύρης γυναίκας για το The United States vs. Billie Holiday μετά τη Whoopi Goldberg για το The Color Purple.

Η αντίδραση της Day ήταν ένα από τα highlights της βραδιάς.

Η συγκίνηση για τον Chadwick Boseman στις Χρυσές Σφαίρες

Ο Boseman είναι μόλις ο τέταρτος μαύρος ηθοποιός που κερδίζει στις Χρυσές Σφαίρες στην κατηγορία του Α΄Ανδρικού σε Δραματική Ταινία, μετά τον Sidney Poitier στο Lilies of the Field το 1964, τον Denzel Washington για το Hurricane το 2000 και τον Forest Whitaker στο The Last King of Scotland το 2007.

Το βραβείο αποδέχτηκε εμφανώς συγκινημένη και μπροστά σε ένα επίσης τρομερά συγκινημένο ακροατήριο η σύζυγός του, Taylor Simone, λέγοντας πως εάν ο Boseman ήταν μαζί μας θα έλεγε σίγουρα κάτι πολύ όμορφο. «Κάτι που θα ενέπνεε, κάτι που θα ενίσχυε αυτή τη μικρή φωνή μέσα σε όλους μας που μας λέει ότι μπορούμε να πετύχουμε, που μας λέει να προχωρήσουμε, που σε καλεί σε αυτό που ήταν στη μοίρα σου να κάνεις σε αυτή τη στιγμή της ιστορίας… Δεν έχω τα λόγια του, αλλά πρέπει να παίρνουμε όλες τις στιγμές για να τιμήσουμε αυτούς που αγαπάμε… Και αγάπη μου, πάμε και για τα επόμενα. Σας ευχαριστώ».

Η επικράτηση του streaming στην τηλεόραση

Το Crown έσκισε κερδίζοντας στις τέσσερις από τις έξι υποψηφιότητές του. Καλύτερη Δραματική Σειρά, Α΄Γυναικείος (Emma Corrin), Β΄Γυναικείος (Gillian Anderson) και Α΄Ανδρικός (Josh O’Connor). Το Queen’s Gambit κέρδισε επίσης το βραβείο Καλύτερης Μίνι Σειράς και Α΄Γυναικείο για την Anya Taylor-Joy, ενώ ο Jason Sudeikis κέρδισε Α΄Ανδρικό σε Κωμική Σειρά για το Ted Lasso που προβάλλεται από την Apple TV+.

Ακόμα και σειρές που δεν είναι streaming παραγωγές όπως το Schitt’s Creek που κέρδισε Καλύτερη Κωμική Σειρά και το Small Axe που είδε τον John Boyega, έναν εκ των πρωταγωνιστών του να κερδίζει, ήταν σειρές που στις Ηνωμένες Πολιτείες προβλήθηκαν από το Netflix και το Amazon Prime Video αντίστοιχα.

Η έκπληξη ήταν μάλλον ο Mark Ruffalo στο I Know This Much Is True του ΗΒΟ, όπου ήταν υπέροχος στον διπλό ρόλο δύο δίδυμων αδερφών αλλά λιγότερο αναμενόμενο αποτέλεσμα για την κατηγορία του.

Οι Χρυσές Σφαίρες βραβεύουν τον Norman Lear

Ο τεράστιος σεναριογράφος και παραγωγός της τηλεόρασης Norman Lear, με βιογραφικό που περιλαμβάνει sitcoms όπως τα All in the Family, Sanford and Son, One Day at a Time, The Jeffersons, Good Times, και Maude, βραβεύτηκε με το ειδικό βραβείο Carol Burnett, και ήταν μία πολύ γλυκιά νότα στοχασμού από και για τους βετεράνους του μέσου.